Scena muzyczna znajdująca się za pałacem burmistrza miasta Setrips. Często organizowane są tutaj różnego rodzaju imprezy, na które ludzie z innych miast chętnie wpadają.

Yoh z Silvią pojawili się za sceną, gdzie kapele najczęściej przygotowywały się do wyjścia. Dziewczyna nie bardzo wiedziała o co chodzi, ale słysząc krzyk ludzi - „Sento! Sento!” - pomyślała, że jej mąż zabrał ją na jakiś koncert słynniejszej kapeli. Oczywiście, było tak, ale sprawy miały się nieco inaczej, niż Silvia myślała.

Nagle, podeszło do Was trzech młodych chłopaków. Byli ubrani jak członkowie kapeli rockowej, co dało Ci jasno do zrozumienia, że znajdujesz się gdzie trzeba. W przypadku Silvii jedynie powiększyło ilość pytań i skłoniło do jeszcze większych rozmyślań na temat tego, po co tu przyszliście.
- Mam nadzieję, że umiecie grać.
Przytaknąłeś. Twoja żona nie miała pojęcia o co chodzi.
- Świetnie. Więc trzymajcie i wychodzimy na scenę. Ludzie się niecierpliwią.
Dostaliście po gitarze elektrycznej.
Członkowie „Sento” wybiegli na scenę.

Soundtrack

Silvia była zaskoczona zaistniałą sytuacją; nie spodziewała się czegoś takiego. Kiedy członkowie kapeli wybiegli na scenę, spojrzała na swojego męża.
- Żartujesz sobie, prawda?
- Nie, no... Myślałem, że to Cię jakoś uszczęśliwi...
Dziewczyna spojrzała na niego i usiadła przy jednym ze stolików dla członków kapeli, znajdujących się za sceną. Znajdowały się na nim głównie jakieś napoje. Podparła głowę ręką i spojrzała na Yoha.
- Czasami za dużo myślisz. Wydaje Ci się, że występ przed ogromną publicznością jest czymś przyjemnym? Że uszczęśliwi mnie spieprzenie jakiejś piosenki?
- Kurwa mać. Gdy robię coś źle, ciągle mnie opierdzielasz. Gdy chcę Cię w jakiś sposób uszczęśliwić, okazuje się, że robię to niedobrze. Mam tego powoli dosyć, wiesz?
- Świetnie! Teraz wyjdzie na to, że jestem tą złą w Naszym związku!
Yoh podszedł do swojej żony i spojrzał jej w twarz. Nie wyglądał na zadowolonego - podobnie Silvia.
- Jasne, teraz udawaj ofiarę w Naszym małżeństwie!
- Nie krzycz na mnie, bo nie masz ku temu powodów!
- Mam! Kiedy człowiek chce dobrze, jest źle! Kiedy robi coś źle, jest jeszcze gorzej! Co ja mam do kurwy nędzy zrobić, żebyś Ty była szczęśliwa?!
Silvia milczała. Na scenie właśnie wywołano kłócące się małżeństwo.
- Rozumiem... Spoko. Po koncercie idę wykonać zadanie na piątym poziomie piekła. Teraz przynajmniej wiem, że nic nie stracę.
Gdy młodzieniec miał zamiar wybiec, żona złapała go za kamizelkę. Zatrzymał się.
- Po prostu przy Nas bądź.
Tym razem to Yoh milczał, wpatrując się w podłogę.
- Cały czas trenujesz albo wykonujesz zadania. Gdy coś się dzieje, wszędzie jesteś pierwszy... Nigdy nie dajesz szansy innym.
- Staram się chronić świat, żebyście miały tutaj przyszłość...
- Wiesz czym jest przyszłość, bez osoby na której zależy Ci bardziej, niż na własnym życiu? Nie skazuj mnie na to, na co Shigeru skazał Sandrę i...
- ...i... po prostu... bądź!
Po policzkach Silvii spływały łzy. Mimo wszystko, dziewczyna dalej była zła na swojego męża. Atsuko natomiast się zdziwił. Nigdy nie słyszał z ust swojej żony podobnych słów.
- Okey. Ale teraz musimy wyjść na scenę i zagrać dla ludzi. Jak nie uszczęśliwię ich ochroną tej planety, zrobię to koncertem. Później wrócimy do domu i obiecuję, że nigdzie nie wyjdę, dopóki nie dostanę od kogoś wezwania. Zaprzestaję też treningów. Stałem się już dosyć silny.
Żona młodzieńca się uśmiechnęła. Wstała i przytuliła go ze łzami w oczach. Atsuko w pewnym momencie wziął ją na ręce, wybiegając na scenę. Postawił ją przy mikrofonie i sam stanął obok.
- Yo!
- Yo!

Ludzie nie znali pary, która zdecydowała się zastąpić dwóch nieobecnych członków kapeli. Yoh odwrócił się do reszty grupy.
- Hej, starajcie się grać ze mną.
Członkowie kapeli mogli wydawać się zaskoczeni tymi słowami - zwłaszcza, że usłyszeli je od 'amatora' w kwestii muzyki. Atsuko ponownie spojrzał na swoją żonę. Perkusista na znak Yoha zaczął grać, ten zaś po momencie włączył gitarę.
- Słowa znasz! Po prostu się bawmy!

Koncert się rozpoczął.

Kilkunasto tysięcznej widowni podobała się większość kawałków jakie zagraliście; a wychodziło Wam to świetnie.
Po koncercie mogliście zatrzymać gitary elektryczne. Silvia została pochwalona za świetny wokal, Ty zaś za grę na gitarze i miejscami bardzo dobre solówki.

Kiedy członkowie „Sendo” zeszli ze sceny i w podzięce, zostawili parze gitary elektryczne, Yoh spojrzał na swoją żonę uśmiechając się przy tym.
- Nie było tak znowu strasznie... Hej, ale wokal masz seryjnie świetny.
- Dziękuję, miło to słyszeć.
- Ćwicz swój piękny głos to zamiast ratować świat, założymy własną kapelę muzyczną.
- Nie żartuj. To była świetna zabawa, ale raczej nie zamierzam brnąć dalej w karierze gwiazdy muzyki. To doświadczenie mi wystarczyło, kochanie. A gitary będą świetnymi pamiątkami.
- Mam je zamknąć w prywatnym wymiarze?
- Nie. Powiesimy je w domu na ścianie, żeby pamiętać o tym szaleństwie do jakiego mnie dzisiaj przekonałeś.
Dziewczyna wybuchła śmiechem.
- Mam prośbę. Chciałbym pogadać, ale szczerze... Jak wrócimy do domu, znajdziesz chwilę?
- Dla mojego męża? Zawsze. Ale pierw odłóżmy te gitary. Niewygodnie się z nimi chodzi.
- Prawda. Wskakuj.
Yoh otworzył Door of the World, prowadzące do domu małżeństwa na Panoramio. Obydwoje weszli do środka - przejście się zamknęło.