Niewielka wysepka w kształcie koła położona gdzieś na oceanie.
Flora i fauna na wyspie są niezwykle zróżnicowane, dzięki czemu pobyt tutaj jest przyjemny dla zwiedzających.
Na środku wyspy mieści się wielki wulkan.

~~~~

Pomieszczenie z dużym prostokątnym stołem, przy którym łącznie stoi 15 krzeseł. Na każdym z nich siedzi jakaś ważna dla świata Terra osoba.
- Jeżeli przyjmiemy że uaktywnienie "Projektu Tenebre" może zagrozić polityce między kontynentami, to co zrobimy?
- Nic. "Projekt Tenebre" został stworzony tylko po to by łatwiej było manipulować ludźmi. Mamy władzę, więc musimy ją jakoś przy sobie zatrzymać, prawda?
- Mądre słowa. Jednak.. Czy wszystko pójdzie po naszej myśli? Ten kryształ który znaleziony został w ruinach na kontynencie Vuartec.. Wydaje mi się że coś może się zaraz spieprzyć.
- Nic się nie spieprzy. Będzie dobrze, skoro było tak do tej pory.

Nagle jeden z mężczyzn nacisnął zielony przycisk na pilocie, który trzymał w ręku. Wycelował nim w ścianę za sobą, która po chwili stała się przezroczysta. Za nią znajdowało się kilku naukowców i jakiś człowiek zamknięty w dziwnej klatce. Naukowcy podchodzili do niego i co jakiś czas wbijali igły w ręce. Kiedy ściana bardziej się rozjaśniła, można było dostrzec że w klatce siedzi kobieta. Ogólnie, ignorowała to że naukowcy jej coś podają. Była do tego zwyczajnie przyzwyczajona.
Dziewczyna wyglądała na 15-16 lat, była stosunkowo młoda, a przechodziła takie katorgi.

- Hmm.. Ayano ma się dzisiaj wyjątkowo dobrze. Nie wyrywa się, ani nic. Chyba ma dobry humor. - odezwał się jeden z mężczyzn. Na jego twarzy było widać uśmiech. Wszyscy zebrani w tym pokoju byli bez serca, jedynie kilka osób chciało wyjść żeby tego nie oglądać.

Kiedy jeden z naukowców podszedł do dziewczyny z jakimś ciemnym kryształem, ona dosłownie przełamała kraty w klatce i przebiła rękę przez klatkę piersiową naukowca. Kryształ upadł na ziemię, ale dziewczyna go podniosła i schowała w kieszeni. Zaczęła się wielka panika, jednak dziewczyna to ignorowała. Wywarzając drzwi powoli kierowała się w stronę wyjścia, nic nie mogło jej powstrzymać. Czy to strzały z karabinów, czy jednostki specjalne do ochrony najważniejszych osób w świecie Terra. Nikt nie był w stanie jej zatrzymać.
W końcu wyszła na zewnątrz i wzbiła się w powietrze.

Jej moc zwiększyła się niewyobrażalnie, zebrała w obydwu rękach energię po czym wystrzeliła ją w wyspę. Na wyspie pojawił się gigantyczny, ciemny krzyż widoczny nawet na wyspie Waroyra w postaci niewielkiego krzyża.
Mimo wszystko, energia była wyczuwalna nawet na Pustyni Saeruhp. Mimo to, wyspa przetrwała. Nie było jednak na niej już nic poza wulkanem. Za wulkanem wyspa wyglądała normalnie, ale od strony po której znajdowało się laboratorium, można było uznać ją za pustkowie.

- Nienawidzę ludzi.. - wyszeptała cicho do siebie dziewczyna i poleciała w stronę głównego kontynentu. Nie zastanawiała się gdzie leci, nie znała przecież kontynentu przy którym znajdowała się niewielka wysepka. Po prostu, leciała w jego stronę.