Do restauracji wszedł Ryuuzaki - usiadł na stole, następnie zamówiwszy coś gorącego, i jak najwięcej, rozłożył się na krześle, czekając na zamówienie.

**Po chwili przyszedł kelner z tacką - odkrył ją, wcześniej stawiając na stół. Na tacy kupa ziemianków, kilka surówek, oraz kotlet.**

Ryuuzaki złapał czym prędzej za widelec, zaczął szybko wszystko konsumować, jakby się śpieszył. Po chwili danie zostało zjedzone - Ryuu wyciągnął z kieszeni kilka banknotów, położył na stół, i podsunął do kelnera. Wyszedł z restauracji, po chwili się gdzieś przeteleportował.

Ayano siedziała z Rayemem przy stoliku nieco speszona, ale zadowolona. Czekała na zrealizowanie zamówienia.. Ayano zamówiła tylko wodę. Większe nadzieje pokładała w Rayemie.

Ray widząc, że Ayano zamawia tylko wodę, z początku się jakby załamał. Ale po chwili złożył zamówienie za siebie i za nią, prosząc o jakieś danie z ziemniakami, talerze spaghetti oraz jakieś lody na deser. W końcu nie płacił, więc mógł zaszaleć, robiąc sobie i dziewczynie przyjemność z udanej kolacji.
Czekając na zamówienie, spoglądał raz na dziewczynę, a raz na okno, zastanawiając się przy tym, co się stało z Hororem.

- Co się dzieje? Jesteś jakiś nieobecny.. - zapytała go niepewnie dziewczyna, widząc że raz patrzy na nią, raz na okno i tak dalej. Zaczęła powoli jeść i popijać zamówioną wcześniej wodą.
- Silvia jest w ciąży.. Myślałam że Yoh zareaguje na tą informację gorzej, a on tylko zemdlał domyślając się co to znaczy.. - powiedziała spokojnie wyglądając jakby się nad czymś zastanawiała.

- Nie, nic... Dawno nie widziałem Horora. Jest mały, niebieski, wredny, wkurzający, futrzany, ma duże pazury, ostre zęby, których często używa, zachowuje się jak pijany tancerz, wszędzie widzi pluszowe misie, siorbie, gdy pije, lubi widok krwi i sprawia wrażenie wściekłego bullteriera... Jak tu za nim nie tęsknić... - powiedział dość ironicznie, by jakoś rozluźnić napięcie.
Spojrzał na podane dania. Chwycił widelec i wbił w 1 ziemniaka.
- Yoh jest już dorosły, poradzi sobie. Chociaż... Wolałbym nie być na jego miejscu. Silvia przypomina mi matkę, gdy "operuje" patelnią... Eh... Tata miał przerąbane...
Chłopak zaczął powoli jeść.

Kiedy Rayem wspomniał o Hororze, Ayano lekko się uśmiechnęła. Kiedy wspomniał o swoim tacie i swojej mamie, wybuchła śmiechem.
- To będzie ciekawe.. Jeden z najpotężniejszych wojowników we Wszechświecie w roli ojca.. - powiedziała, nie mogąc przestać się śmiać. Kiedy już się opanowała, zabrała się za jedzenie.
- A jacy byli Twoi rodzice..? Przepraszam że pytam, ale jestem z natury ciekawska. Poza tym sama rodziców nie pamiętam.. - odezwała się i trochę posmutniała.

- Cóż... Ojciec był raczej taki jak ja. Co do mamy... - tu przełknął ślinę jakby się bojąc.
- Ale przynajmniej dobrze gotowała. Nie, no... Też była super. Jak byłem mniejszy, lubiłem się bawić w górach. Kiedy się spóźniałem, co zdarzało się dość często, dostawałem patelnią w twarz. Bolało, ale potem wspólnie jedliśmy obiad.
Powiedział i wbił widelec w kotleta.
- Trochę dużo tu ludzi dzisiaj... Co za idiota wpadł na pomysł, żeby tu przyjść? - zapytał, gdyż osobiście nie lubił takich miejsc. Potm jednak wrócił do jedzenia.
- A no tak, to byłem ja... - powiedział po chwili. Był załamany, ale wyglądał zwyczajnie.
- Nie pamiętać rodziców, to niefajne uczucie, ale przynajmniej masz nas. Nie należymy do najlepszego towarzystwa, biorąc pod uwagę fakt, że Yosz to JP zimny drań, ale aż tak źle to chyba nie jest, nie? - powiedział, lekko się uśmiechając.
- Zastanawiałem się kiedyś, czemu zawsze masz kucyka... Ładniej ci z rozpuszczonymi włosami.

Kiedy Rayem opowiadał o rodzicach dziewczyna miała ochotę się śmiać, a niekiedy była nieco bardziej smutna.
- Yoh jest raczej normalny, jak Wy.. Właściwie, można powiedzieć że Silvia i Yoh zastępują mi rodzinę, jestem wdzięczna im za to że mnie przyjęli do swojego domu. Ale mimo wszystko, chciała bym poznać swoich rodziców i dowiedzieć się dlaczego mnie zostawili.. - powiedziała mając smutny wyraz twarzy, kiedy jednak Rayem wspomniał o kucyku, uśmiechnęła się.
- Wolę się wyróżniać. Większość dziewczyn z okolicy ma rozpuszczone włosy, ja postanowiłam swoje związać w kucyk. A brzydko wyglądam z nim? - zapytała niepewnie.

Mina chłopaka zrobiła się dość dziwna: O,O
Co mam zrobić? Jeśli powiem, że z rozpuszczonymi włosami i tak jej ładniej, to mnie zabije. A co jeśli ma patelnię od Silvii? A jeśli powiem, że "tak" to tym bardziej mnie zabije i na dodatek skłamię. Co zrobić? Co zrobić?!
- Zawsze ładnie wyglądasz
Uff... Chyba się udało...
- Nie myśl tak. Prędzej zostałaś im odebrana. Jeśli będziesz chciała szukać rodziców to ci pomogę... - powiedział i odkładając na bok talerz z obiadem przysunął swój pucharek z lodami.
- Podobno Bill Gates zaczynał od zbierania na siekierę, by zabić Biebera, słyszałaś? - zapytał, zmieniając ten ponury temat i zaczynając jeść lody.
W pewnej chwili chłopak złapał się za głowę.
- Z... Z... Zi... Zi... Zimmmmm... ne... - "skomlał" ze łzami w oczach.
- Ok, już przeszło... - powiedział po chwili i wrócił do jedzenia lodów.

- Dziękuję.. - powiedziała spokojnie i pocałowała Rayema w polik. Podziękowała mu i za komplement i za to że z chęcią jej pomoże. Choć nie zamierzała szukać na chwilę obecną rodziców, to doceniła to.
- Jak będziesz za szybko jadł to Ci mózg zamarznie. Tak mówią. - powiedziała i wybuchła śmiechem. Kiedy się powstrzymała, zaczęła jeść powoli swoje lody.

Kiedy Ayano jadła lody Rayem siedział, trzymając się za ramiona, ze łzami w oczach i wyraźnie się trzęsąc. Pucharek z lodami stał pusty.
- N... N... No... C... Co... T... Ty... N... N... Ni... Ni... Nie... Nie powiesz... Sz...
Ray "odmarzając" czekał, aż dziewczyna skończy jeść.

//Ray, to w tym świecie jest Justin Bieber? A my siedzimy i nie ratujemy przed nim świata? xd//

//Prawda xd//

Dziewczyna skończyła jeść lody i widząc skulonego Rayema wybuchła śmiechem. Wstała i zaproponowała spacer.
- Przejdziemy się? - zapytała.

//Oszaleliście?! Przecież to Final Boss XD//

Chłopak dalej marznął, ale gdy dziewczyna zaproponowała mu spacer, w jednej chwili przestał i kiwnął głową.
- Ok. Tylko coś załatwię... - powiedział, wstając. Poszedł do kuchni i zaczął się wydzierać na kucharza. Nie dało się zrozumieć słów na sali, ale krzyczał coś w stylu: "Oszalałeś, żeby robić takie lody?! Chcesz ludzi pozabijać?!" Wrócił po chwili i stanął obok Ayano.
- Już. Gdzie chcesz iść?

- Gdziekolwiek.. - powiedziała, przyczepiając się do ręki chłopaka i opierając głowę o ramię.

Chłopak stał chwilę, zastanawiając się, gdzie się udać.
- Wiem! - powiedział i użył Instant Transmission.
Rayem i Ayano zniknęli.

Yoh wszedł do powoli zamykanej restauracji z rękoma w kieszeniach.
- Dobry. Ja do szefa, o ile jeszcze jest. - powiedział do pierwszego lepszego pracownika. Zauważył też kelnereczki w dosyć obcisłych strojach.
[No.. Muszę tu pracować, potrzebują mnie.]
Kiedy przyszedł grubszy mężczyzna w garniturze, dosyć stary zresztą, Yoh odrobinę się przeraził.
- Usiądźmy, młodzieńcze. - obaj usiedli przy jakimś stoliku.
- Co Cię sprowadza do najlepszej restauracji w mieście? Zaraz, Ty nie jesteś Tym wojownikiem..? Tak, to Ty! To zaszczyt widzieć tu jednego z Was! No więc?
- Szukam pracy...
Mina mężczyzny była bezcenna.
- Ale.. Jak.. Ktoś taki jak Ty?!
- Hm.. Dzieciak w drodze, potrzebuje kasy, a dzieciak przykładu.
- Pan jako doskonały obrońca planety daje naprawdę dobry przykład! Ludzie Was kochają.
- "Kochać" to złe słowo. Facet.. Ja potrzebuję kasy. Jestem spłukany!
- Z tego co wiem, każdy z Was ma większość z miasta za darmo za zasługi..
Yoh oparł się o stół i zaczął uderzać o blat z dużą siłą. Tak się przynajmniej wydawało dla człowieka, jemu samemu nic nie było.
- SPOKOJNIE! ZNISZCZYSZ MI PAN STÓŁ!
- Chcę pracę! ZROZUM MOJE CIERPIENIE!
- Dobra! DOBRA! Masz tą robotę, zaczynasz od jutra na kuchni!
Yoh wstał, ustawił wszystko jak było, ukłonił się, podziękował i wyszedł.
- Dziwny młodzieniec.. Naprawdę. - powiedział. Zobaczył gapiących się na niego kelnerów.
- A Wy co!? Przygotujcie z tego reklamę! Nie często zdarza się by jakiś z takich ludzi pracował! Będziemy sławni na całym kontynencie! - powiedział zadowolony szef i poszedł do swojego biura.

Yoh spokojnie wszedł do restauracji.
- Witam, witam! - krzyknął grubas.
- Ta.. Przyszedłem. Gdzie mam zacząć?
- Potrafisz gotować?
- Pytasz o to osobę która przez dłuższy czas siedzenia w domu gotowała dla reszty.. rodziny..? - powiedział, na końcu lekko się przycinając.
- Świetnie się składa, zwolniłem dzisiaj rano szefa kuchni. Chciał kosmicznie wielkie zarobki.

Młodzieniec poszedł do kuchni, nie patrząc na grubaska.
- No, no.. Całkiem fajnie. - powiedział i kątem oka zauważył kelnerkę w stroju pokojówki. Można było się domyślić że nie mówi o pomieszczeniu.
- Podoba się? To zaczynaj. O to lista zamówień które mamy dostarczyć do domów. Do roboty.
Yoh wziął kartkę, przeczytał i zabrał się do roboty. Co miał innego robić?

Chłopak spokojnie robił posiłki, kiedy zapatrzył się na kelnerkę w stroju pokojówki. Dosłownie zapomniał o kurczaku i spalił go na popiół. Szef to zobaczył.
- Co to ma być do cholery? Mówiłeś że potrafisz gotować!
- No.. Potrafię ale.. Tego.. Zamyśliłem się..
- Utnę Ci za to z pensji. Uważaj na przyszłość.
- CO?!
Ludzie siedzący przy stolikach spojrzeli na drzwi od kuchni.
- Nie drzyj się! Ja tu jestem szefem, a Ty wykonujesz moje polecenia! Zrozumiano?
Chłopak do cierpliwych nie należał. Choć był spokojny, spokój jego miał granice. Szef właśnie ją przekroczył, grożąc Yohowi ucięciem kawałka pensji. Ten potrzebował kasy, nie miał teraz dobrego humoru. Spojrzał na szefa z miną psychopaty. Mimo wszystko, po kilku sekundach się uspokoił.
- Pieprz się.. Odchodzę.
Kopnął w drzwi od kuchni, sprawiając że te po chwili znalazły się na ulicy, trafiając w jakiś przejeżdżający pojazd.
Szef nie wyglądał za dobrze po tym wyczynie.
- Nie masz tu wstępu!
Chłopak się odwrócił i spojrzał na szefa.
- Powiedz to jeszcze raz, a przebiję Cię na wylot, grubasie.

Wyszedł wkurzony z rękoma w kieszeniach i plecakiem. Przy wyjściu, zniknął.