Ketsu zaniósł Ayami jednemu z lekarzy, lekarz który posiadał moc regeneracji innych.Po chwili Ayami była zdrowa.Wyszli ze szpitala i udali się w stronę domu Ketsa.

Chłopak pojawił się w szpitalu i podszedł do jakiegoś okienka. - Dzień dobry, chciałbym się umówić na prześwietlenie ręki..

Chłopak wyszedł ze szpital i skierował się w stronę lasu.

Rayem prze teleportował się do szpitala. Zrobili tu co zwykle...
Po wszystkich, chłopak wyszedł z budynku z gipsem na prawej ręce i kilkoma nowymi bandażami. Większość starych jednak już była zdjęta... Ray od razu skierował się do części handlowej miasta.

Mikidius pojawił się w szpitalu.
-Haaalo!Jest tu ktoś?!Mam skrószone kości!-zaczął wykrzykiwac Mikidius na cały szpital.Brzmiało to trochę idiotycznię ale najprawdziwiej.Po chwili Mikidius wyszedł z gipsem na ręce i teleportował się do "Monopolowego".

Yoh pojawił się z Silvią na rękach. Od razu powiedział że dziewczyna zaczęła rodzić, jednak był całkiem spokojny. Spokój ten zniknął gdy dziewczyna rodziła, a młodzieniec rozwalał palcem ścianę budynku dla zabicia czasu - nie potrafił usiedzieć w miejscu. Co jakiś czas teleportował obłożnie chorych pacjentów do odpowiednich sal, żeby pracownicy szpitala już zaoszczędzili sobie pracy.

Po kilku godzinach, Silvia urodziła...


Dziewczynka.

//Wcale nie cieszy mnie fakt że NPC musi prowadzić porody. A czeka go jeszcze Sandra i Theylin xP//

Kiedy Yoh z niecierpliwością oczekiwał informacji o tym że będzie miał syna, otrzymał informację o tym że ma córkę. Wykonał Facepalma i usiadł na ziemi, rozmyślając co teraz pocznie. Planował syna - córki nie wytrenuje na takiego wojownika, jakiego mógł uczynić ze swojego synka. Przejąłby geny tatusia i chciałby tak czy siak walczyć - jaki wewnętrzny zapał u chłopców. A dziewczyna? Możliwe że całkowicie oleje swoją moc i to będzie dla młodzieńca problemem. Yoh nie zamierzał czekać. Wszedł pomimo próśb do sali gdzie przebywała uśmiechnięta Silvia z dzieckiem i po prostu złapał za łóżko, przenosząc je wraz ze sprzętem szpitalnym do swojego domu. Cóż... Zawsze to jakaś pamiątka po pobycie w szpitalu.

Pracownicy szpitala nie mieli o chłopaku zbyt dobrego zdania - w końcu teleportował im ze szpitala ciężarną kobietę wraz z całym sprzętem jaki był podłączony do jej łóżka. Młodzieniec mimo to twardo szedł przed siebie, szukając pomieszczenia w którym znajduje się dziewczyna. Gdy już do niego trafił, uśmiechnął się. Silvii oraz Ayano nie było do śmiechu, Gemmei natomiast nawet się nie zmieniała wyrazu twarzy.
- Co Ty tu robi-... - tym razem to Yoh przerwał dziewczynie, używając Shunpo i zbliżając się do niej, po czym zasłaniając twarz.
- Tata przyszedł zobaczyć córeczkę. A co? - rzekł z uśmiechem i spojrzał na Yuki. Właściwie, mimo wszystko był szczęśliwy, nieważne czy była to dziewczynka czy nie. Młodzieniec i tak w głowie miał chytry plan zrobienia chłopca za rok.
- Co Ci wcześniej odbiło? - Silvia trzymała dziewczynkę do której Yoh się uśmiechał, dopiero po chwili dotarło do niego pytanie dziewczyny.
- Głupio by tłumaczyć... Serio. Zachowałem się jak debil i to powinno wystarczyć. - dziewczęta się uśmiechnęły. Wiedziały że wrócił stary, poczciwy Yoh. On i ten jego trudny charakter...

Do sali wszedł zadowolony lekarz - miał dobrą informację. Z dzieckiem wszystko w porządku, możecie już iść do domu.

Chłopak zadowolony z Silvią na wózku oraz Ayano i Gemmei obok, wyszedł ze szpitala. Dziewczyna trzymała niedawno co narodzone dziecko na rękach - właściwie cała czwórka była zadowolona z nowego członka rodziny. Yoh przyłożył dwa palce do czoła i zniknął.

Dziewczyny weszły do szpitala. Udały się do okienka poprosić o informacje ktory lekarz może wykonać badania. Gdy sie dowiedziały udały się do wskazanego gabinetu.
//Dawaj NPC :p//

Lekarz poprosił dziewczęta do swojego gabinetu. Wypowiedź lekarza właściwie nie była potrzebna, imho, Theylin miała własną, kobiecą intuicję, która podpowiadała jej, iż niedługo zostanie matką. Po badaniu USG lekarz uśmiechnął się...
- Moja droga, jesteś w ciąży.
- Nie jesteśmy jednak w stanie stwierdzić na tym etapie, czy dziecko będzie chłopczykiem czy dziewczynką, oraz czy będzie w pełni sprawne. Umówmy się na badanie za jakieś cztery, pięć miesięcy. Zgoda?

-Tak, oczywiście. Po prostu chciałam się upewnić.
Uśmiechnęła się patrząc na Shizuke, która także cieszyła się niezmiernie.
Obie pożegnały lekarza i udały się do domu.