Wymiar do którego niekiedy zostają odesłani wojownicy z innych światów. Dość często odwiedzany przez martwych Saiyan czy innych istot które zagrażały lub ratowały świat Smoczych Kul.
Od pewnego czasu wymiar ten łączy się również z Soul Society, Niebiosami oraz innymi wymiarami do których możliwe jest dostanie się będąc martwym lub Jigen Tankenka.

Za biurkiem siedzi masywny, czerwonoskóry olbrzym z dość długą, czarną brodą.


----------

Mikidius wszedł tutaj przez przejście które wskazał mu mężczyzna.
Haaaalo?!Jest tu ktoś?!Przybywam z nieba!Chyba że jestem ciągle w niebie.-krzyknał Mikidius rozgladając sie.

- Cały czas jesteś w niebie, kretynie. - powiedział jakiś olbrzym zza MAHONIOWEGO biurka.
- Czego tu? Z nieba? Czyli Cię przysyła ten .. Ehh.. Dobra. Czego? - zapytał.

Mikidius spojrzał na olbrzyma.
WTF?!Coto....znaczy...ten...-Mikidius próbował powiedzieć ale jak spojrzał na olbrzyma to zaczał sie jąkać.
No dobrze.Witaj!Przysyła mnie....emm...sam niewiem kto.Wioem że ten gośc stworzył niebo.Powiedział że moge wrócić na ziemie.Kazał mi przyjść do ciebie.

- Zawsze wszystko do mnie.. Co za gnojek. Idź na prawo, drogą węża. Jak przyniesiesz mi pewną paczkę od jednego ze czwórki Kaio, pomyślę nad zwróceniem Ci życia. - powiedział pisząc coś na biurku.

No cóż dobrze...żegnaj!-krzyknał Mikidius biegnąc w strone drogi węża.

Mikidius przyleciał od strony wężowej drogi.
Przyniosłem przesyłke.-po tych słowach podleciał pod wielkoluda i wręczył mu paczke.

Mikidius usiadł po turecku i zapytał.
To jak?Wróce do żywych?-po tych słowach zaczał medytować.
Hmmm ten krasnal gadał że na Terrze źle sie dzieje.Kiedy byłem nic sie nie działo.Ciekawe oco chodzi.

- Hmm.. Dzięki. No dobra, obietnica to obietnica. - powiedział Enma, po czym skreślił coś na kartce i pstryknął palcem. Zniknąłeś.

//Pojawiasz się na Pustyni. Gdzie? Sam wybierz.//

Chłopak pojawił się w biurze Enmy, wchodząc przez drzwi.
Zignorował on całkowicie czerwonego olbrzyma i przykładając dwa palce do czoła zniknął.

Yoh wbiegł przez drzwi do ogromnego gabinetu i stanął przed ogromnym biurkiem. Ale nie biurko przyciągało jego uwagę, a jak zwykle był to Enma.
- Hmm.. Zastanawiałem się tak.. Mogę pobawić się w piekle? - zapytał z nudów. Musiał potrenować, już zaczynał się nudzić.

- No, no, no.. Pan Atsuko mnie pierwszy raz nie zignorował? Trzeba zapisać to czerwoną farbą w kalendarzu. Piekło? Jak chcesz to możesz zrobić tam porządek, ostatnio niektórym zaczęło odwalać kiedy pojawił się tam niejaki Shigen. Wyjdź na drogę Węża i zeskocz na dół. W przeciwieństwie do innych istot, Wy z Terry nie będziecie mieli problemów z wydostawaniem się z piekła... Po co więc tam któregoś z Was wsadzać? - olbrzym był dość gadatliwy, ale chłopak otrzymał odpowiedź na zadane pytanie.

- Aha.. Dzięki! - powiedział i poszedł zeskoczyć do piekła. Wreszcie jakaś rozrywka. W pewnym momencie się zatrzymał.
- Zara.. Shigen? Hell yea! Będzie tu ciekawiej niż myślałem! - powiedział do siebie i pobiegł dalej.

Chłopak wszedł do biura od strony drogi węża.
Jego uwagę przykuło piękne MAHONIOWE biurko.
Lecz po chwili sie ogarnął.
Podszedł do biurka i powiedział do Enmy.
Witaj Enmo, Jestem Toshi Akamura z wymiaru.... Fuck jaki numerek ma ten nasz wymiar. No dobra nie ważne, napewno czujesz tą potężną energię ? Właśnie stamtąd jestem...-Złapał odech i kontynułował-...Kibioto Kai oraz Elder Kai przysłali mnie do ciebie abyś mnie wskrzesił.
Chłopak czekał na zapewne jakeś zadanie wzamian za wskrzeszenie.
-A tak przy okazji, ładny MAHOŃ...

//Mahoń, kurna, mahoń.//

- To nie jest zwykły mahoń, to mahoń z planety Malchior 7! Tamtejsze drzewa mają 10 kilometrów wysokości i zieją ogniem! To nie tylko czyni mnie i moje biurko niezniszczalnym, ale zagina samą strukturę czasoprzestrzeni!
...
A poza tym to bardzo dobre drewno. Bardzo drogie.
Rozmarzył się.
- A, co to tam mówiłeś? Kolejny z Terry? Dobrze, że nie giniecie całymi planetami, to dopiero było sporo do ogarnięcia. Więc, gdzie ja miałem twoje dane, czekaj. Zaraz sprawdzimy, czy pójdziesz do nie...
W tym momencie dostrzegł twoje spojrzenie, które wyraźnie mówiło "WTF?".
- Żartowałem, oczywiście, że żartowałem. Nie będzie problemów z wskrzeszeniem. Skoro już tu jesteś, mógłbyś tylko skoczyć do North Kaio i zapytać, kiedy przygotowujemy Dai Kaio jakąś niespodziankę urodzinową? Mam tu trochę roboty i raczej trudno, żebym sam się tam wyrwał.

-Piękny mahoń...Okey już lece do North Kaio.
Chłopak szybko sie zwinął i poleciał na Planetę North Kaio.

Toshi pojawił sie przed biurkiem.
Przekazał wiadomosc od North Kaio bardzo dokładnie, powiedział o prezencie i serpentynach.
To jak moge juz na Terre ?

- Eh.. - Enma pstryknął palcem i napisał coś w swoim notesie //nie, nie jest posiadaczem Death Note//, a Twoja aureola zniknęła.

Dzieki. Już niedługo napewno przyślemy panu kilku złoczyńców.
Przyłożył dwa palce do czoła.
Udanej Imprezki urodzinowej.
Znikł.

Chłopak pojawił się u Enmy Daio, dosyć uśmiechnięty zresztą. Rozejrzał się od razu dookoła.
(Rayem jest w zaświatach? Pewnie w tej samej sprawie co ja. Mniejsza o to...)
- Cześć! - powiedział spokojnie do Enmy. Pewnie był tu poszukiwany, ale to olbrzyma za biurkiem powinno najmniej obchodzić.
- Wyczułem energię dochodzącą z piekła i nie należy raczej do znajomych. Pomóc? - zapytał spokojnie.

Enma początkowo nie chciał Cię nawet widzieć. Znał jednak Twoją moc, bez większych sprzeciwów więc przedstawił jaka jest sytuacja. Demon szaleje w piekle, powstał prawdopodobnie z nadmiaru złych dusz sprowadzanych do piekła i jest cholernie silny. Jeżeli nikt nic nie zrobi, przedostanie się do świata żywych gdzie będzie jeszcze potężniejszy. Na razie to sprawa tylko tej części zaświatów, ale jeżeli dalej tak pójdzie jak do tej pory, zainteresują się tym prawdopodobnie również Bogowie.
- Wiesz że to nie zamyka sprawy twoich kradzieży, prawda? Za to i tak odpowiesz. - powiedział lekko zaniepokojony.

- Ta, domyślam się. Ale nie zmienię swojego postępowania tylko dlatego że innym się to nie podoba. - spojrzał spokojnie na Enmę, a następnie przyłożył do czoła dwa palce.
- Jestem pewien że nie tylko ja jestem tu z powodu energii szalejącej w piekle. Zajmiemy się tym demonem. - powiedział spokojnie i zniknął.

Postać fuzyjna pojawiła się nagle przed Enmą. Wojownik dalej przebywał w formie Super Saiya'jina, dlatego też jego moc mogła się wydawać naprawdę ogromna.
Wystawiwszy rękę przed siebie, pokazał znak wiktorii.
- Zadanie wykonane. Co za to dostanę? - zapytał z głupim uśmiechem. Mimo że była to fuzja, to trzeba pamiętać że fuzja obydwu wyluzowanych i niezbyt mądrych młodzieńców.

Enma spojrzał z lekkim przerażeniem na wojownika fuzyjnego. Wiedział że to Yoh oraz Rayem, mimo to już czuł coś dziwnego, jakby obawę. Kiedy tylko ten zapytał o nagrodę, czerwony olbrzym uśmiechnął się. Sięgnął po coś do szuflady i wyciągnął dwa amulety.
- To amulety feniksa - ot taki podarunek od Bogów. Kiedy otrzymacie śmiertelne obrażenia i umrzecie, on zwróci Wam życie... - podrapał się w pewnym momencie po głowie dając postaci fuzyjnej amulety.
- Wam czy Tobie? Cholera... Już sam nie wiem... Ah, te fuzje. - wrócił do pisania jakichś papierów.

Misja wykonana!
+300 000j
+5 reputacja
+amulet feniksa x2

//Fuzja potrwa jeszcze: 2 tury + 1 dodatkowa.
W fuzji wykonywanej tańcem, Rayem ma większą kontrolę, co za tym idzie, ma dla siebie jeszcze dwie tury, Yoh jedną.//

//Weeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee! ^.^//

Fuzja spojrzała na amulety.
- Wskrzeszają tego, kto je nosi? Ah, ci bogowie...
Raoh schował je... gdzieś i odwrócił się. Z robił kilka kroków, choć zatrzymał się i ponownie odwrócił do Enmy.
- 'Tobie'. Jestem przecież jeden, czyż nie? A tak na marginesie... Gdzie jest Świat Bogów?
Ray miał w swoich planach odwiedzić to miejsce i dowiedzieć się jak mógłby zostać pełnoprawnym Bogiem Niebios. Ponieważ Yoh jest jako tako również Bogiem Wojny, chyba nic nie stało na przeszkodzie, by udać się tam jeszcze jako postać fuzyjna.
- Nie oczekuję cudów, zwyczajnie powiedz albo wyrwij kartkę z tego twojego przerośniętego notesika i narysuj jakąś mapę. - dodał już trochę zarozumiale.

Enma westchnął i wyjął jakąś kartkę z szuflady. Coś na niej napisał i złożył na dwie części. Dla postaci fuzyjnej była to kartka wielkości głowy - po złożeniu.
Otworzyłeś ją. W środku była jakaś pieczęć, ale za cholerę nie byłeś w stanie zgadnąć co to. Nagle rysunek się zaświecił, a Enma z głupim uśmiechem, oznaczającym - „Wreszcie! Spieprzaj i nie wracaj” - pomachał wojownikowi, który zniknął.