Dość duży kompleks, ukryty głęboko pod atolem w wulkanicznej skale. Wygląda na opuszczony.
___________

Viego, Kaylin i Alister trafiają tu z powierzchni. Wokół olbrzymia przestrzeń, którą można by porównać nawet do jakiegoś miasta sprzed wieków. Podniszczonego, oczywiście. "Budynki" są wykute w skale, jednak nie widać śladów działania mechanicznego.

- Co to, kolejne Anteques? Jedno w zupełności wystarczy.
- Czego szukamy?
- Wszystkiego, co może się przydać, przy okazji jakiejś biblioteki czy czegoś, gdzie mogłaby się znajdować ta księga. Kaylin, przy okazji, zapisz współrzędne tego miejsca. Potem tu wrócimy.
- Dobra.
- Viego, jak znajdziemy coś ciekawego, co ci nie będzie potrzebne, mogę sobie to wziąć?
- Jasne. No, lecimy.
Rozproszyli się w trzy strony i oblatują to wielkie miejsce, szukając czegokolwiek. Viego dodatkowo korzysta z Worldwide Reading.

Wygląda jak opuszczone miasto. Domy, dość specyficzne budynki użytkowe, jednak wszystko w skale. Alister natrafił na coś, co przypomina świątynię, Viego na dziwne linie wyryte w jednej ze ścian, Kaylin nie miała szczęścia. Linie wyglądają, jakby łączyły ze sobą całe miasto na kształt jakiejś sieci.

- Patrzcie, to wygląda jak jakaś sieć łącząca wszystkie budynki w mieście. Ciekawe, do czego służy...
- Tego nie wiem, ale chyba wiem, gdzie jest zajezdnia.
Alister wskazał reszcie znaleziony budynek.
- Nieduży, ale wygląda na jakąś świątynię przez te zdobienia.
- No to idziemy zwiedzać. Tylko pamiętajcie - od wejścia unosimy się cały czas w powietrzu i niczego nie dotykamy bez zastanowienia się pięć razy. Anteques już przerabialiśmy.
- Może wyślemy kilka naszych kopii, żeby w międzyczasie przeszukały resztę tego "miasta"?
- Dobry plan.
Viego i Kaylin aktywowali swoje AttackRide: Illusion i wysłali po 4 kopie do oblecenia całego miasta. Sami razem z Alisterem weszli do świątyni i rozglądają się, stosując się do pomysłu Viega.

W świątyni trójka znalazła coś wyglądającego na komnatę z pokrytym warstwą kurzu ołtarzem. Wokół niego przy ścianach jest kilka piedestałów.

Kopie znajdują liczne księgi i zwoje w prawie każdym budynku poza gospodarczymi. Są zapisane pismem innym niż powszechne, erfelańskie czy antequeskie. Na kilku placach są ustawione dziwne fontanny, jest ich łącznie sześć.

- Ładniutko. Co to za pomieszczenie?
- Ołtarz, kilka piedestałów. A bo ja wiem. Kaylin, co u kopii?
- Poznajdywały liczne księgi zapisane chwilowo nieznanym pismem.
- Robią skany?
- Tak.
- Niech je przez nas prześlą do Damensayi. Potem je rozszyfrujemy. Coś jeszcze?
- Fontanny. Kilka ich znaleźli na placach w całym mieście. Już im przekazałam, żeby je sprawdzili.
- Czyli to muszą być ciekawe fontanny... Jak dla mnie te piedestały coś aktywują. Gdzieś tu musi być jakiś mechanizm.
- A może coś z ich rozstawieniem?
- Wielokąt foremny ze środkiem w ołtarzu. Klasyka.
- Miło by było zachować to miasto w całości, destrukcja odpada. Jakieś miejsca na ręce, czy coś takiego w piedestałach?
- Żadnych.
Viego dobył Mankaitō, podszedł do jednego z piedestałów, przyłożył miecz i wygenerował ostrze, które (najpewniej) przebiło go. Przemieszcza ostrze po poziomie i je dezaktywuje, po czym sprawdza, co jest w środku.
- Eh, czasami trzeba. Obserwujcie pozostałe.

Kopie przekazały dane. Gdy sprawdziły dokładnie fontanny, otworzyły się przy nich przejścia. Kopie weszły do środka, dwie zostały na powierzchni. Idą przez bardzo długi korytarz.

Zniszczenie piedestału odsłoniło w nim mechanizm, który znikał gdzieś w ścianie. Dało się jednak dostrzec niepozorny błysk gdzieś w rogu ołtarza.

- Viego, coś tam błysnęło przy ołtarzu.
- Okej. Ali, podnosimy. Kaylin, pilnuj, czy coś się dziwnego nie dzieje.
Kaylin przytaknęła, a pozostała dwójka podeszła do ołtarza i próbowała go jakoś unieść czy przesunąć.

Kopie idą dalej aż na coś się natkną. Te, które zostały na powierzchni obserwują okolicę.

Przesunięcie ołtarza, wbrew pozorom, okazało się naprawdę prostym zadaniem.

Odnaleźliście dźwignię.

Dźwignia była zrobiona ze szczerego złota, lecz niemożliwym okazało się wyrwanie jej z użyciem siły. Na czubku znajdował się kryształ, którego błysk prawdopodobnie dostrzegliście wcześniej. Po przesunięciu dźwigni, z prawej strony w ścianie otworzyło się przejście prowadzące na dół.

Co dziwniejsze, w tym samym czasie, poczuliście naprawdę mroczną energię dochodzącą z dołu. Nie była wielka, ale cholernie zła. Wszystkie kopie w pewnym momencie zniknęły.
Prawa ręka Kaylin zaczęła zamieniać się w kamień - cały proces „skamienienia” postępował dosyć szybko.

Sytuacja:
Viego z Alisterem stoją przy ołtarzu.
Kaylin od prawej ręki w górę, zaczęła zamieniać się w kamień.

Co robicie?

- The World!
- Clock Up.
Viego przenosi się tuż obok Kaylin niezależnie od tego, czy proces dalej przebiega (co byłoby dziwne) w zatrzymanym czasie, czy nie.

Jeśli nie przebiega: - Długo nie zatrzymam czasu. Co robimy?
- Spróbujemy to zatrzymać od środka. Soul Forward.
- Jesteś pewien, że ciebie to też nie dosięgnie? - Jak się nie uda, włączasz Entei, odrzucasz skamieniałą część i odtwarzasz ją. - Łatwo ci mówić... - Kaen Kagami, Soul Forward.
Ciało Viega upadło, znajdując się w stanie podobnym do śpiączki, //Shinigami Daikō albo jeden z formujących Kamen Ridera Double// a świadomość została przeniesiona do ciała Kaylin. W jej wewnętrznym świecie oboje zaczęli się rozglądać po tutejszym odpowiedniku tego skamienienia, z racji tego, jak inwazyjne ono jest, nie powinni długo szukać czy tego przeoczyć.

Po wejściu przez Viega w podświadomość Kaylin, czas ruszył ponowne; działanie techniki zostało przerwane, jednak zamiana w kamień również trochę zwolniła tempa.
W realnym świecie, Alister dostrzegł wyłaniającą się z dołu postać, która wyglądała jak rycerz w energetycznej, ciemnej zbroi. Przełknął ślinę.

W podświadomości Kaylin, obydwoje szybko znaleźliście ogromną skałę posiadającą coś podobnego do korzeni, które cały czas się wydłużały i zwiększały swój zasięg. Całość była otoczona dosyć słabą, energetyczną barierą.

//Mogłeś jednak powiedzieć chociaż, czy na pewno przebiega oraz że puściłeś czas, bo gdyby był zatrzymany, to ta dwójka spokojnie zdążyłaby "dogonić" Alistera.
Eh, cóż.//

Na przedramieniu Alistera zmaterializowała się bransoleta.
Jeśli tylko się poruszy w moim kierunku, natychmiastowo odpalam Idegar Fusion, nie będę się bawił w nic poza defensywą... Viego, Kaylin, sprężajcie się. ]]
____

- Nie wygląda na silne, prawda?
- No właśnie. Dawni mieszkańcy musieli być słabi, że stworzyli coś tak słabego... Albo to zwyczajna pułapka. Chwilowo moje ciało jest na niedostępnym, coś się dzieje na zewnątrz?
- Chyba tak, ale nie wiem, co. Ryzykujemy?
- Jakby co, wycofaj się, ja to spróbuję przejąć. Spokojnie to z siebie zdetonuję.
Kaylin przytaknęła i oboje załadowali, a następnie wystrzelili Daijitsuhō w wielkiego kamienia.

Daijitsuhō zderzyły się z kamieniem. Został on zniszczony, zaś w realnym świecie, Kaylin zaczęła wracać do normalnej postaci. Właśnie wtedy dostrzegła postać znajdującą się przed nią i Alisterem. Ta mimo wszystko nie wykonywała żadnych zbędnych ruchów.
- Odejdźcie. Tylko godne istoty mogą ujrzeć księgę.

- "Godne" oznacza "należące do społeczności, która się najprawdopodobniej sama unicestwiła przez swoją głupotę"?
- Ale mógłbyś najpierw wrócić do siebie i dopiero potem mówić?
Viego sprowadził swoją świadomość z powrotem do swojego ciała i się podniósł.
- Sorki. To powiedz, jak to było? Walnęliście jakiś losowy czar i spopieliło wam wszystkich ludzi z tej dzielnicy? Czy po prostu pouciekaliście? Bo próbuję w tym znaleźć jakąkolwiek godność. W tym, że pewnie byś miał problemy, by obronić się przed nami, również.
- Viego, nie uważasz, że może lepiej nie wkurzać gospodarza?
- Oj tam, pytam ze zwykłej ciekawości. Wcale tu nie mam zamiaru nawiązać do całego wymiaru pełnego artefaktów, który mamy i który jest nieporównywalnie lepiej.
- Właściwie, czy Latające Miasto nie ma nawet lepszych systemów obronnych niż to?
- Kilka łatwych do uszkodzenia piedestałów i dźwigienka, która od razu otwiera przejście. Raaaaany. Godny rycerzyku, powiedz chociaż, że gdzieś dalej macie ciekawsze pułapki.

„Rycerz” nie odpowiedział na żadne pytanie Viega, a jedynie wystawił w jego kierunku palec wskazujący.
- Odejdźcie...

- Niewygodne pytania? To może inaczej: po co chcesz chronić tej księgi? Cokolwiek tu istniało, upadło. Pomińmy przyczyny. Czyżby faktycznie znajdowało się tam coś interesującego? Bronisz jej przed kimkolwiek, czy konkretnie przed jedną osobą, której mogłoby na niej zależeć? Byłoby miło, gdybyś nie okazał się bezmózgim tworem mającym tylko straszyć przybyszów. Bo wiesz, dopóki nie osiągnę celu, nie mam zwyczaju się odpieprzać.

- Księga zawiera spis zbyt niebezpiecznych zaklęć, mogących zaburzyć dotychczasowy porządek tego świata. Ponad 3000 lat temu rozkazano mi jej pilnować i obowiązek ten sprawuję do tej pory. Odejdźcie, albowiem, nie zamierzam Was wpuścić.
„Rycerz” stał spokojnie, przyglądając się poczynaniom Waszej skromnej grupki.

- Porządek tego świata? Chłopie, za kilka lat stoczy się ostateczna bitwa o losy całego multiwersum. Jeśli jakikolwiek porządek istniał, nie ma go już od dawna. Kaylin, jak nazywał się ten gościu, który nam to zlecił i co oferował w zamian?
- Sanji Yamuro, dawał w zamian 3 zwoje.
- Viego, co ci chodzi po głowie?
- Nic nowego. Chyba nie myśleliście, że jestem na tyle szalony, by tak po prostu oddać takiemu gościowi tak cenne znalezisko za kilka zwojów. Miałem zamiar dać mu podróbę, napisaną pismem z Anteques.
- A co, gdyby załapał?
- Znaczyłoby to, że albo był obecny przy powstaniu księgi, albo zna pismo z Anteques. Obie sytuacje byłyby dość ciekawe... A właśnie, rycerzu. Powiedziałeś, że pilnujesz księgi od 3000 lat. Słyszałeś może o cywilizacji z Anteques? Wiemy tylko, że byli Jigen Tankenka, jak my, ale utworzyli złożoną społeczność na długo przed naszą własną.
Kaylin i Alister spojrzeli na Viega, ten się do nich odwrócił.
- No co? Co myśleliście, że bezmyślnie gościa zaatakuję i pójdę dalej, wszystko niszcząc, żeby zdobyć jakąś książkę? Za kogo mnie uważaliście?

- Cywilizacja Anteques...? Tak... Stworzona głównie z istot, które posiadały niesamowitą umiejętność podróżowania między poszczególnymi rzeczywistościami. Zadomowili się w tym świecie, jednak z tego co wiem jest to raczej rodzaj podróżników; nie potrafili usiedzieć w jednym miejscu, a cywilizacja zaczęła się rozpadać.
- Jedynie nieliczni z nich tu zostali i rozmnażali się z przedstawicielami tej samej grupy lub zwykłymi ludźmi.
„Rycerz” odwrócił się i spojrzał w dół.
- Księga jest odizolowana od świata. Nie można w pomieszczeniu z nią otworzyć portalu prowadzącego do innego miejsca lub rzeczywistości.
- Zawiera ona między innymi zapomnianą magię stworzenia, którą w wielu legendach dysponowała sama Lady of Abisekai. Domyślacie się więc że nie mogę Wam tej księgi oddać.
Mężczyzna był małomówny, lecz tym razem podzielił się z Wami naprawdę wieloma informacjami. Czyżby stwierdził że nie zależy Wam na odnalezieniu tego przedmiotu tak bardzo jak się początkowo wydawało?

- Gdyby dało się jakiś portal otworzyć, to chyba dawno by ją ktoś zgarnął, a my byśmy z tobą nie rozmawiali...
Viego wyjął WDG i zamknąwszy oczy swoim polem elektromagnetycznym przekazał do urządzenia wizerunek Sanjiego Yamuro. WDG wygenerowało jego hologram.
- Sanji Yamuro. Zlecił nam znalezienie księgi. Znasz go może? Bo skądś musi wiedzieć o tej księdze. Jak już słyszałeś z naszej rozmowy, nie zamierzałem mu oddać tej księgi, bezpieczniejsza by była w naszym zapieczętowanym wymiarze.
- Nie byłoby ci właściwie szkoda, że byś się z nią dogłębnie nie zapoznał?
- Zapoznałbym, ale gdybym się upewnił, że jest bezpieczna. Najlepiej by było w ogóle jakoś zapisać jej zawartość i ją samą zniszczyć. Z resztą, myślisz, że nie próbowałem kiedyś swoich sił w magii? Jak do tej pory większość czarów, jakie mogłem poznać, spokojnie dało się zastąpić technikami bazującymi na moich mocach. A czegoś jak Rakunda mi zwyczajnie nie trzeba.
- Swoją drogą, rycerzu, czemu nie zniszczyliście tej księgi, skoro jest tak niebezpieczna? Czemu nikt "wyżej rangą" jej nie zabezpieczył?
- Kaylin, zapomniałaś, że bogowie są bezużyteczni? Tak naprawdę nie zdziwiłbym się nawet, gdyby nie włączyli się w walkę o multiwersum. Nie potrafią pilnować swojego podwórka.

Kiedy Viego wspomniał o Sanjim Yamuro, „rycerz” spojrzał się na niego.
- Niestety, nie znam tego osobnika. Nie jestem też w stanie powiedzieć Wam w jaki sposób dowiedział się on o księdze.
Gdy natomiast przemówiła Kaylin, owy mężczyzna spojrzał w jej kierunku.
- Od kiedy zlecono mi strzeżenie tej księgi, zadaję sobie to pytanie codziennie i przez 3000 tysiące lat nie zdołałem znaleźć logicznej odpowiedzi. Jestem jedynie strażnikiem.

- Do tej chwili zdążyłbym kilkaset razy okrążyć planetę, ona umie zatrzymywać czas, a on materializować różne cuda. Powiedzmy szczerze, gdybyśmy chcieli zdobyć księgę za wszelką cenę, nie zatrzymałbyś nas. Zawrzyjmy więc układ. Pozwolisz nam zabrać księgę i zamknąć ją w naszym wymiarze, nakładając jakąkolwiek magię chcesz, by nie mogła ona go opuścić. O księdze wiemy, że wie pięć osób, nasza czwórka i zleceniodawca. Dowiem się, skąd o niej wie i co chce z nią zrobić, w ostateczności go uciszę. Będziesz wtedy miał wolne i jeśli chcesz, zaprowadzimy cię na Beralzę, gdzie będziesz mógł żyć spokojnie. A jak zamierzam go przycisnąć? Worldwide Reading, Entei Henshin.
Viego użył Worldwide Reading na rycerzu, skanując go dokładnie, po czym zmienił swój kształt, by stać się jego dokładną kopią, również zmieniając głos.
- Myślę, że uwierzy, że nas unicestwiłeś. Szczegóły obgadaj z Alisterem i Kaylin, ja wykonam swoją część od razu, niezależnie od twojej decyzji.
Wyleciał z ruin, znajdując jakąś bezpieczną drogę na zewnątrz i stając się niewidzialnym. Udał się w stronę Evo.
- Jeszcze chwilę temu był przekonany, że zdobędzie tę księgę. Teraz chce się pozbyć zleceniodawcy?
- Pozbędzie się go, jeśli tylko będzie trzeba. Z resztą... Przecież od początku wiedział, że nie zamierza dać mu tej księgi. Tak jak zwykle, w przeciwieństwie do Yoha, kopiujemy przedmioty z danych światów, tym razem ukrycie tego byłoby bezpieczniejsze. Szczególnie, że w tym świecie jest zbyt wiele anomalii, żeby móc to tutaj pozostawić.
- A Hōgyoku, które Viego wmontował w Linker?
- Zapytaliśmy o zgodę Staruszka Yamamoto. Za kogo nas masz, za Yoha?

Nim „rycerz” coś powiedział, Viego zniknął. Mężczyzna westchnął i spojrzał się na pozostałych. Wystawiwszy rękę, wypowiedział trzy proste słowa, które sprawiły że księga pojawiła się przed nim; lewitując.
- Ao margoth e zatu atrah. Mova keru ila mo.
W pewnym momencie, nastąpił błysk. Księga została otoczona seledynową barierą.
- Niestety, propozycja spędzenia reszty żywota w pewnym, wspaniałym miejscu odpada. Żyłem dzięki tej księdze. Oddając Wam ją, niestety umrę.
Mężczyzna pokierował księgę do Kaylin, która odruchowo ją złapała. Mimo nadzwyczajnej siły jaką nastolatka dysponowała, owy przedmiot tak czy siak okazał się czymś naprawdę ciężkim.
- Z jednej strony, mam świadomość tego że źle robię oddając komuś tą księgę. Z drugiej zaś, widzę że macie dobre serca i jesteście potężni. Przy Was będzie bezpieczniejsza...

Rycerz w pewnym momencie zaczął się rozpadać na popiół.
- Jeszcze jedno...
Kaylin zapamiętała informację, którą przekazał, owy wojownik zebranym tu osobom, nim zniknął na dobre.

„Przed złymi mocami księga ochraniana,
Tylko białej pani może być oddana.
„Otchłań”, bowiem najpotężniejszą bronią,
Przed, której mocą, wszechbogowie stronią.”

Kaylin przyklęknęła, trzymając księgę jedną ręką na kolanach. Drugą ręką wyjęła z kieszeni kartę i wyciągnęła ją przed siebie w chmurę popiołu. Pojawił się na niej wzór, potem rycina.
- Przynajmniej masz teraz spokój... Dziękujemy za zaufanie.
- Kaylin, czy to... JigenRide?
- Prawie. Ta karta nie została sfinalizowana, więc nie działa tak jak JigenRide. Jej jedyne zastosowanie to to, co teraz widziałeś - zapisanie informacji dla pamięci.
- Czyli...
- Byłoby bardzo niegrzeczne zapomnieć o kimś, kto pilnował przez milenia artefaktu na tyle potężnego, że nie powinniśmy go dostać.
Położyła kartę na księdze, została ona zainkorporowana w barierę.
- Zamierzasz ją otworzyć?
- Nie. Przeniosę ją od razu do Biblioteki, naszego prywatnego wymiaru.
Wyjęła jakiś zwój i się nim otoczyła, //patrz: Ichimaru Gin// tworząc wokół księgi sześć czerwonych kręgów, które otworzyły przejście przenoszące księgę. Kaylin weszła przez przejście zaraz po niej, wyszła po chwili.
- Księga jest zabezpieczona. Mieliśmy przygotowane systemy na jakąś okazję. Tych zabezpieczeń nie da się przełamać czy obejść, bo opierają się na samej strukturze wymiarów. Jedyny sposób... To znać szereg haseł i mieć specjalne umiejętności.
- Znasz ten szereg haseł?
- Nie. Viego też nie. Ani Gyuahen. Jedyne, co znamy, to wskazówki dotyczące tego, gdzie znajdziemy właściwe wskazówki do poznania hasła. Mamy więcej niż jedną taką sieć zabezpieczeń w Bibliotece, nie licząc głównej, otaczającej sam wymiar.
- Nie wydaje ci się, że Viego, ze swoim Worldwide Reading zapamiętałby hasła?
- Słyszałeś kiedyś o neurolizerze?
- Był taki film w moim świecie... Z organizacją pilnującą kosmitów... Czekaj... Nie. Macie coś takiego?
- Zbudowaliśmy na tamtą okazję, mając plany. Potem je zniszczyliśmy.
- Nie możecie zbudować kolejnego?
- Cóż, nie... Rzecz w tym, że... nie pamiętamy planów.
Złapała się jedną ręką za głowę i zaczęła śmiać. Alister westchnął.
- Eh, nieważne... To co robimy teraz?
- Moglibyśmy pójść, ale spieprzylibyśmy plan Viega. Poczekajmy tutaj. Potem jeszcze wybierzemy się do tej wieży i obczaimy tamtejsze księgozbiory.
- Cóż, cieszę się.
- Hm?
- Cieszę się, że nie musiałem korzystać z moich mocy. Najlepsza broń to taka, której nie musisz wykorzystywać.
- Heh, gadasz jak Viego, gdy byliśmy jeszcze w jego świecie.

Viego wleciał do podziemi tą samą drogą, którą wyszedł. Zdjął niewidzialność.
- Back in black! Entei Henshin.
Zbroja zniknęła.
- Hm, gdzie rycerz?
- Cóż...
- Oddał nam księgę, ale spowodowało to zakończenie jego życia.
- Szkoda. Robił tylko swoją robotę. Enma Daiō pewnie mu znajdzie jakąś dobrą miejscówę. Jak nie, jego mahoniowe biurko nie przetrwa.
- "Przed złymi mocami księga ochraniana,
Tylko białej pani może być oddana.
„Otchłań”, bowiem najpotężniejszą bronią,
Przed której mocą wszechbogowie stronią."
- Hm?
- Tuż przed zniknięciem rycerz nam to przekazał.
- Czyli: nie dawać jej nikomu poza Abisekai, bo ta "Otchłań" to niezły zapieprz. Zamknęłaś księgę w którejś z blokad, nie?
- Tak. A jak twoja misja?
- Cóż...
- Zwiał nam skurczybyk!
- Zwiał? WAM?
- Hej, gdyby nie jego tanie sztuczki, zrobiłbym mu na twarzy drugi odbyt.
- Oprócz jego triku z teleportacją, który pokazał nam przy pierwszym spotkaniu, zna też inne czary, jeden potrafił zdeformować kształt Lanza del Fuego. Jeszcze go dorwiemy, prędzej czy później. Saya i Unicron spróbują go namierzyć. Teraz chodźmy do wieży na Zaphio. Może znajdziemy coś, co skontruje jego magię.
Przytaknęli i polecieli za Viegiem na Zaphio. Po drodze przekazali informacje Damensayi, by razem z Unicronem zaczęła poszukiwania Sanjiego Yamury.