Keiji głośno westchnął. Najwyraźniej był tym wszystkim już zmęczony. Odwrócił się na pięcie i zaczął oddalać się od ostrzy jak i potencjalnych przeciwników. Wiedział, że nie jest to komitet powitalny, który poda mu ostrza do rąk własnych. Wolał uniknąć walki, dlatego też zaczął się wycofywać. W pewnym momencie zatrzymał się i stał dłuższą chwilę plecami do dwóch postaci. Gdy tak stał i nad czymś rozmyślał na jego t warzy zaczął malować się uśmiech. Chłopak odwrócił się i przyjął pozę bojową. Chwycił swoją prawą pięść w lewą dłoń. Nagle na jego obu rękach uwydatniły się żyły. Było widać jak pulsuje w nich krew i prawdopodobnie energia. Z powierzchni prawej dłoni Keiji zaczął wyciągać czerwone ostrze. Niejednokrotnie już używał tej techniki wcześniej. Powolne wyciąganie ostrza zostało zakończone szybkim szarpnięciem, które spowodowało rozejście się tnącej fali energii.


Chłopak stał przyglądając się efektom swojej techniki.
- Te ostrza będą moje. Invisible Crow.
Jeżeli sama technika nic nie zdziała chłopak rusza na przeciwników i zaczyna atakować utworzonym ostrzem. Stara się unikać ataków i błyskawicznie wyprowadzać kontry. Unika jednak dłuższej walki w zwarciu. Gdy uznaje, że takowa trwa już zbyt długo zwyczajnie odskakuje. Jeżeli po którymś odskoku oponenci przestają nacierać chłopak również daje sobie na wstrzymanie. Taka walka na dłuższą metę nie ma sensu.

Soundtrack
Keiji
Tnąca fala energii pomknęła na „strażników”, lecz wystarczyło, iż machnęli oni rękoma – technika zwyczajnie ich ominęła, tnąc wszystko za nimi. Szybko doszedłeś do wniosku, że twój atak został w jakiś dziwny sposób przeniesiony za nich. Nie miałeś jedynie pojęcia, jakich sztuczek jeszcze mogą używać. Wystrzeliłeś w jednego słaby pocisk energii //zakładam, że Keiji potrafi takie proste sztuczki//, lecz spotkało się to z podobnym efektem, jaki widziałeś przed chwilą. Technika została dosłownie przeniesiona do tyłu, uderzając w ścianę.

Keiji Theme

Chłopak zdematerializował ostrze i poczochrał włosy z tyłu głowy z głupkowatym uśmiechem.
- Nie macie zamiaru walczyć, prawda? - powiedział ruszając przed siebie.
Miał nadzieje, że tak jak atakom i jemu istoty pozwolą przejść dalej. Jeśli spróbują go zaatakować Keiji odskakuje w tył z grymasem niezadowolenia.
- To nie ma sensu. Nie zaatakuje was KI, nie dacie mi przejść... walka wręcz? Byłoby fajnie, gdyby nie było was dwóch. Choć nie chwila. Nic takiego nie mówiłem! Bo zaraz się połączycie i będzie jeszcze trudniej.
Na ręce chłopaka pojawia się niewielka czerwona plamka.
- Jesteście drudzy na tej planecie, dla których używam tej techniki. Nie używałem jej zbyt często wcześniej, ale mam nadzieje, że na was zadziała. Empety Flash!
Prawą rękę Keijiego powoli zaczyna pokrywać substancja, która nagle tworzy ogromne ostrze. Podczas tworzenia ręka była skierowana w jedną z postaci, tak więc ostrze powinno bez większego problemu w niego trafić. Jeżeli Keiji dobrze wywnioskował to istoty te są podatne na ataki fizyczne a to właśnie jeden z nich. Nie zaatakował on wcześniej Invisible Crow tylko dlatego, że musiałby się do nich zbliżyć. Podczas atakowania jednego drugi mógłby bez problemu wyprowadzić cios. Chłopak zaczyna lekko dyszeć, jednak na jego twarzy pojawia się uśmiech. Jeżeli plan się powiedzie Keiji zaczyna machać ostrzem z zamiarem trafienia drugiej istoty.

Soundtrack
Keiji

Trafiłeś istotę, przebijając ją. Na Twojej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech – czułeś, że teraz wygrasz ten pojedynek bez większych problemów. Niestety, pomyliłeś się nieco w ocenie sytuacji. Kiedy jeden z wojowników został przebity, nagle jakby rozpłynął się w powietrzu – drugi, który stał przy nim, po chwili znajdował się już przy Tobie. Przez wielkie, ciemnoczerwone ostrze nie zdołałeś wykonać uniku wystarczająco szybko, przez co otrzymałeś dość silne uderzenie w brzuch, a następnie w twarz – to drugie posłało Cię na najbliższą ścianę, która ku Twojemu zdziwieniu, nie została nawet trochę uszkodzona. Ty zaś czułeś się fatalnie – nie tylko przez to uderzenie, ale również przez fakt, że nie mogłeś wymyślić nic sensownego, co zadziałałoby na tajemniczych oponentów.

Keiji stał. Mimo, że został dość mocno uderzony był jeszcze w stanie walczyć. W końcu dwa ataki nie powinny zrobić mu większej krzywdy. Gdy został uderzony dla bezpieczeństwa zdematerializował ostrze, dlatego w tej chwili stał z gołymi rękoma. Lekko dyszał. Był zmęczony techniką, którą chwile temu wykonał.
- Przeciwnik, którego nie da się zranić? Coś mi to przypomina. Mniejsza. Mam dwa pomysły jak się was pozbyć. Do jednego potrzebna byłaby mi Arisa, do drugiego ostrza, których pilnujecie. Nie posiadam ani jednego, ani drugiego. Więc co teraz? Chyba muszę grać na zwłokę czekając na pomoc ze strony Maxa i Arisy. Mam tylko nadzieje, że dość szybko wykonają swoje zadanie i odnajdą mnie. Jeśli nie... pozostaje druga opcja. - gdy chłopak dokończył wywód błyskawicznie ruszył przed siebie.
W momencie, gdy był już przed przeciwnikami za pomoca techniki Crow Claw wytworzył dwa ostrza, które za zadanie miały przeciąć przeciwników zamieniając ich w dym. Chłopak jednak biegnie dalej aż do mieczy i jeśli znajdują się one dość wysoko robi wyskok, aby ich dosięgnąć. Jeżeli uda mu się zdobyć bliźniacze ostrza a przeciwnicy dalej będą chcieli walczyć to chłopak używa nowego nabytku do walki.

Soundtrack
Keiji
Biegnąc w kierunku przeciwników, coś Ci w nich nie pasowało – sam nie wiedziałeś co, ale zwyczajnie miałeś przeczucie, że coś tutaj nie gra. Kiedy tylko zbliżyłeś się do „strażników” w celu przecięcia ich, ostrza zostały zwyczajnie przez nich zablokowane. Otrzymałeś podwójne kopnięcie, które ponownie posłało Cię w kierunku najbliżej znajdującej się ściany – w tym przypadku jednak, udało Ci się nieco zwolnić przed uderzeniem, dlatego nie odczułeś go aż tak bardzo.
Przeciwnicy spokojnie stoją w miejscu, nie mając najmniejszego zamiaru Cię atakować.

Chłopak złapał się za miejsce, gdzie został kopnięty. Spojrzał na oponentów i uśmiechnął się.
- Masa, Mune? To wy? - zapytał ironicznie.
-Możecie oddać mi te miecze bez walki? Proszę was, bardzo bym się z tego powodu ucieszył. Nie musiałbym marnować na was czasu. Wiem, że wy dwaj reprezentujecie dusze bliźniaczych mieczy i sprawdzacie mnie czy jestem godzien do dzierżenia was, prawda? To może powiecie czego ode mnie oczekujecie, bo ja mam dość atakowania. Jeśli jednak chcecie walczyć to moze poczekamy na moją przyjaciółkę?
Chłopak przyjmuje pozę bojową i czeka na reakcje lub odpowiedź oponentów.

Oponenci nie odpowiedzieli na „ironiczne” pytanie, które padło z Twoich ust. Nie zamierzali również przechodzić do ofensywy, jeżeli Ty nie będziesz wyraźnie ich do tego zmuszał. Kiedy z Twoich ust zaś padła prośba o ostrza, jeden ze strażników odezwał się.
- Nie możesz posiąść ostrzy Iluveos… Nie posiadasz mocy, która jest niezbędna do kontrolowania ich duszy. Odejdź.
Mowa o duszach mieczy z pewnością wywołała na Twojej twarzy lekki uśmiech. Nie chciałeś za bardzo wierzyć w to, że przedmiot posiada duszę. Ale tutaj przyszły Ci na myśl zanpakuto – katany Shinigami. Spojrzałeś z nieco większą pewnością siebie na nie atakujących przeciwników, zastanawiając się co masz dalej robić.

Keiji się uśmiechnął.
- Nie posiadam wystarczającej mocy? Wiem, że nie jestem tak potężny jak inni wojownicy na Terrze. Nie równam się z Shigeru, Yohem, Viegiem czy Rayemem. I co z tego? Trenowałem spory czas na innych planetach, pomagałem ich mieszkańcom. Poczyniłem wielkie postępy. Nie potrzebuję być potężnym, bo moja moc bierze się z serca. Czerpię ją z chęci ochrony bliskich mi osób. Dlatego udałem się na trening. Chcę zmierzyć się z przybyszem z równin. Te ostrza pomogą mi w tym. Nie muszę ich zdobyć tylko dlatego, że tego wymaga zadanie, ale dlatego, że pozwolą mi one chronić bliskich. Dalej według ciebie nie zasługuje na posiadanie tych ostrzy? - wyjaśnił.
Chłopak spojrzał na postacie, po czym przeniósł wzrok na ostrza.
- Wspomniałeś o duszy tych ostrzy. O jednej duszy... To wy jesteście tymi bliźniaczymi duszami? Słyszałem opowieści o czymś podobnym w przypadku miecza Masamune. Dusze tego ostrza nazywały się Masa i Mune. Posiadały one możliwość łączenia się. Jakie są wasze imiona? Ja jestem Keiji. I jakoś nie uśmiecha mi się walka z wami.

Keiji
Pomimo prób i starań, przywłaszczenia sobie Ostrzy Iluveos, „strażnicy” nie zamierzali działać w żaden sposób. Nie zareagowali również na Twoje wypowiedzi. Przez chwilę zastanawiałeś się, czy zwyczajnie nie odpuścić sobie wykonania tego zlecenia. Miałeś jednak świadomość tego, iż owe „bliźniacze ostrza” posiadają ogromną moc. Dzięki nim stałbyś się zdecydowanie potężniejszym wojownikiem. Z drugiej strony – czy większa moc jest warta poświęcenia, jakie może Cię kosztować zdobycie tych oręży?

Teraźniejszość:
Keiji stał w oczekiwaniu na reakcję strażników, jednak ci nie byli skorzy do współpracy.
(Mógłbym wrócić tu z Shigeru, zapewne dałby im radę, ale to nie o to tu chodzi. Nie mogę polegać na kimś innym. Gdy opuściłem Terrę radziłem sobie doskonale sam. Pomagałem innym ludziom... a teraz? Teraz jestem jednym z najsłabszych wojowników, który wpieprza się w nie swoje sprawy. Wróciłem, bo chciałem pomóc a do tej pory jeszcze nic nie zrobiłem. Walka z tą dziewczyną na równinach... teraz to zadanie. Jestem beznadziejny. Potrzebuję tych ostrzy!)
Chłopak przyjął pozę bojową i przełknął ślinę. Nagle poczuł, że ma coś w kieszeni. Była to ampułka, którą wziął, gdy Sandra i Arisa poszły trenować na pustynię.
(A tak, to także uczyni mnie silniejszym, ale jeśli chciałbym tego użyć teraz musiałaby być tu Arisa, albo ktoś inny. Nie! I znów muszę polegać na kimś innym! Nie chcę tego!)
Chłopak stał w bezruchu. Przyglądał się tylko strażnikom. Wyglądał jakby o czymś myślał.

Wspomnienia:
Mały chłopiec z krótkimi, potarganymi włosami koloru brązowego biegał po podwórku. Na placu zabaw poza nim nie było zbyt wielu dzieci. Wszystkie bawiły się razem, wszystkie poza nim. Chłopczykowi jednak to nie przeszkadzało. Doskonale bawił się sam. Nie przejmował się nawet resztą dzieci. W pewnym momencie brązowowłosy chłopak przebiegł pomiędzy grupką dzieci. Pech chciał, że budowały one właśnie zamek z piasku, który ten zniszczył. Niektóre dzieci zaczęły płakać, inne były zwyczajnie złe. Z grupki podniósł się największy z nich. Był wyrośnięty jak na swój wiek. Podszedł do chłopaka i chwycił go za koszulkę.
- Teraz to się doigrałeś Keisuke. Czy ty nie rozumiesz, że nikt cie nie lubi i w dodatku nie potrzebuje? Zawadzasz nam wszystkim. - powiedział osiłek, po czym zaczął okładać pięścią młodego Keisuke.
Tsuji walczył z osobnikiem przypominającym żołnierza Frieezy. Był już cały poobijany w przeciwieństwie do swojego przeciwnika. Nie był w stanie blokować ataków żołnierza jak i wyprowadzać kontrataków. Na całej planecie co chwilę było słychać eksplozje. Mężczyzna wiedział, że toczy się walka o losy jego razy i planety. Musiał dać z siebie wszystko, jednak nie był w stanie nawet uderzyć oponenta. Ten wymierzył mu potężne uderzenie w tors, pod wpływem którego Tsuji padł na ziemię.

Teraźniejszość:
Keiji z zawrotną prędkością ruszył w stronę strażników.
- Nie poddam się! - krzyknął.
Będąc tuż przed oponentami odskoczył w bok. Zbliżając się do ściany użył swojej mocy, aby na podeszwach jego stóp pojawiły się ostrza. Chłopak błyskawicznie przeszedł na sufit. Stał do góry nogami, jednak natychmiast odbił się z sufitu mknąc w stronę ostrzy. Dodał sobie prędkości otaczając się aurą. Był to element zaskoczenia, który chłopak miał nadzieje zadziała.
- Dam z siebie wszystko! - krzyknął zbliżając się do ostrzy.
Gdy miecze będą już na wyciągnięcie jego ręki chłopak zwyczajnie sięga po nie i leci dalej.

Keiji
Element zaskoczenia nie przyniósł efektu, jednakże, nie wiedząc dlaczego, strażnicy nagle zniknęli, dając Ci swobodny dostęp do ostrzy. Czułeś, że coś jest nie tak, lecz kiedy chwyciłeś miecze, nic się nie stało. Nie czułeś jakiejś większej mocy, a jedynie ciężar ostrzy. Gdy chciałeś je przetestować, wykonałeś zamach i… nic się nie stało. Czyżby zwykły oręż?...

Teraźniejszość:
Keiji zbliżył się już do mieczy, a strażnicy zniknęli. Zadowolony chłopak próbował pochwycić ostrza.

Przeszłość:
Gdy młody Keisuke był obijany przez większego od siebie chłopaka nagle podszedł do niego wysoki blondyn, którego twarzy młodzieniec nie mógł dostrzec.
- Zostaw go. - zaczął blondyn.
Niestety wyrośnięty dzieciak dalej okładał Keisuke gradem ciosów. Blondyn chwycił go za koszulkę i ściągnął z ofiary. Wymierzył jeden, silny cios, pod wpływem którego ten padł. Pomógł wstać obitemu Keisuke, uśmiechnął się i odszedł.
Tsujiego podniósł jeden z jego rodaków i zaniósł do kosmicznej kapsuły. Zamknął ją i wystrzelił wojownika w kosmos. Sam również miał wsiąść do swojej kapsuły, niestety planeta eksplodowała. Podmuch wywołany przez wybuch zmienił trajektorię lotu Tusjiego. Wojownik stracił przytomność w kapsule, która zmierzała do planety Naizen.

Teraźniejszość:
Keiji chwycił ostrza.
- Już nie będę musiał na nikim polegać! - krzyknął lądując.
Chłopak szybko zorientował się, że ostrza nie emanują żadną energią. Coś musiało być nie tak. Zaczął się zastanawiać. Jedyne na co wpadł to to, że strażnicy uznali, że nie zasługuje on na potęgę tych ostrzy, lub ich moc aktywuje się tylko przy sytuacjach tego wymagających, lub pod wpływem uczuć. Keiji zaczął machać ostrzami, po czym włożył je między pasek i spodnie, bo było to jedyne miejsce, które przyszło mu do głowy. Chłopak starał się wydostać z ruin drogą, która się do nich dostał.
- W końcu musiałem przynieść o nich tylko informacje, a kiedy je zbadamy może poznam ich sekret. Pomyślimy potem... teraz trzeba się wydostać.

Soundtrack
Keiji
Szybko zacząłeś uświadamiać sobie, że od tej pory nie musisz na nikim polegać. Miałeś świadomość tego, że teraz to właśnie Ty będziesz mógł ochronić najbliższych oraz osoby, które takowej ochrony będą potrzebowały. Przez chwilę zastanawiałeś się jak wyjść z tychże ruin – ostatecznie lekko przykucnąłeś i utworzyłeś wokół siebie coś w rodzaju energetycznej sfery. Momentalnie odbiłeś się od podłoża, pozostawiając w nim niewielkie wgniecenie i przebijając się przez skalne płyty z których powstały ruiny. Po chwili wisiałeś w powietrzu nad lasem – na Twojej twarzy pojawił się uśmiech… uśmiech zwycięstwa.

Ogólnie
Unosisz się nad gęstym lasem – jesteś w stanie dostrzec nawet Rizolti.

Dumny z siebie Keiji rozejrzał się po okolicy. Przez chwile podziwiał widok biorąc wdech świeżego powietrza. Następnie otoczył się aurą i z uśmiechem na twarzy odleciał w stronę miasta Yatras.