[mg]

Ruiny, które mają za sobą już parę ładnych tysiącleci. Z pozoru jest to tylko stary, zniszczony zamek, jednak kto wie co kryje się w jego korytarzach. Nielicznym udało się zaobserwować tutaj różne dziwne rzeczy, lecz jeszcze nikomu nie udało się stamtąd wrócić...
Znajdują się na niewielkim wzniesieniu na równinnych okolicach miasta Meigaas.

Po chwili szybkiego lotu od strony pustyni, Gensai i Sara mogli ujrzeć zrujnowane, stare zamczysko. Nie trudno było się domyślić, że to cel ich podróży. Gdy wylądowali w jego pobliżu, od razu poczuli dziwną, mroczną aurę tego miejsca. Sarę przeszedł lekki dreszcz, a Gensai skrzywił minę. Jednak na pierwszy rzut oka, nie zauważyli niczego szczególnego.
[/mg]

Celem podróży pary młodych wojowników okazało się być stare i zrujnowane zamczysko. Po wylądowaniu od razu wyczuli dziwną, mroczną aurę. Sarę przeszedł lekki dreszcz – konstrukcja sama w sobie nie wyglądała zbyt przyjemnie. Sprawiała wrażenie, jakoby miała się zaraz zawalić. Uroki ruin… Gensai natomiast nieznacznie się skrzywił. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że to zadanie może okazać się znacznie „ciekawsze” niż początkowo zakładał. Kiedy ciemnowłosy miał zaproponować rozdzielenie się, dostrzegł nieznaczny grymas przerażenia na twarzy swojej „partnerki”. Uśmiechnąwszy się, ruszył po prostu przed siebie. Miał nadzieję na to, że w miarę szybko znajdą jakiekolwiek wejście do zamku. Sara natomiast pobiegła za nim…

[mg]Poszukiwanie wejścia nie trwało nawet kilkunastu sekund - ogromna brama rzuciła się wam w oczy od razu po wylądowaniu. Gdy przeszliście przez "główne wejście", znaleźliście się na środku dużego placu. Nie widzieliście nic ciekawego, aczkolwiek... Po prawej stronie zauważyliście kilka wejść do różnych pomieszczeń - nie mieliście pojęcia, co kryje się w środku. Po lewej stronie natomiast znajdowała się zniszczona stadnina koni. Na wprost zaś jedna, wielka brama. Pomimo faktu, że to wszystko było cholernie stare, powodowało w waszym przypadku dziwne uczucie... Strach? Niepokój?[/mg]

Cięzko określić, jakie uczucia towarzyszyły „parze” nastolatków, gdy już znaleźli się na terenie wielkiego i zrujnowanego placu. Stadnina koni nie zainteresowała ich nawet przez chwilę. Ot zniszczone miejsce, które dawniej dobrze służyło szlachcicom odwiedzającym to zamczysko.
- Jestem za rozwaleniem głównej bramy i sprawdzeniem, co kryje się za tą stertą desek. – stwierdził bez dłuższego namysłu, uśmiechając się.
- Nie lepiej byłoby zwiedzić te komnaty po prawej stronie? To zaby-… – nie skończyła mówić, gdy młody mężczyzna wystrzelił pocisk energii w kierunku ogromnego, drewnianego wejścia. Przez chwilę, praktycznie na całym placu zagościła góra dymu i kurzu. Kiedy zaczęło się odrobinę przejaśniać, Sara przyglądała się obojętnie na swojego towarzysza.
- -…tek. – skończyła przerwaną wypowiedź. - Mam pomysł. Kiedyś strzele Ci bez ostrzeżenia w plecy, ot tak dla zabawy. – dodała po krótkiej chwili, gdy pomiędzy obydwojgiem zapanowała głucha cisza.
- Wtedy Ci oddam. W ogóle nie myślisz… – stwierdził, ruszając przed siebie.
- Wtedy będziesz miał do czynienia z moimi rodzicami. – oznajmiła w odpowiedzi. Saiyanina przeszły ciarki - po tym co powiedziała szatynka, wolał milczeć. Chyba jednak rzeczywiście powinien zwracać większą uwagę na to, co ma do powiedzenia. W przeciwnym wypadku może nie skończyć się to dla niego zbyt dobrze. W jego mniemaniu, cała rodzina Utsukushi złożona była z „nienormalnych, sadystycznych kretynów”. Cicho wzdychając, spokojnie poszła za Gensaiem.

[mg]Dotarliście do sali o stosunkowo ogromnych rozmiarach. Po obydwu stronach pomieszczenia znajdowały się schody prowadzące na wyższą kondygnację, gdzie widoczne były wejścia do trzech pokoi. Nie mieliście pojęcia, czy są zamknięte czy nie. Zresztą, pewnemu Saiyaninowi nie robiło to większej różnicy - miał odpowiednie wytrychy do każdego pokoju. Na dolnej części - tam, gdzie teraz jesteście - po prawej stronie było jedno wejście z tabliczką obok, na której pisało "Kuchnia". Po lewej stronie były dwa zamknięte wejścia do innych pomieszczeń. Kilka metrów przed wami, na wprost, również były drzwi - jedyną różnicą w ich wyglądzie była ich wielkość. Były odrobinę szerze i dłuższe - widzieliście to na pierwszy rzut oka.[/mg]

Sara dokładnie rozejrzała się po ogromnym pomieszczeniu, zwracając uwagę na praktycznie każde drzwi. Nie pozwoliła Gensaiowi działać na własną rękę, od kiedy weszli do środka pod groźbą powiedzenia wszystkiego Shiro - ojcu dziewczyny. Kosmiczny wojownik rozmyślał w tym przypadku nad pozbyciem się nastolatki pod pretekstem wypadku. Z drugiej strony, to nie byłby najlepszy pomysł. Na polecenie rodziców, musiał jej pilnować. Gdyby coś teraz się jej stało, on również nie wyszedłby żywy, podczas rozmowy z nimi. Westchnął więc cicho, siadając na podłodze i czekając na dalszy rozwój wydarzeń. Nie odzywał się, bo i po co?
- Drzwi na górze nie są zamknięte. Sprawdź te na dole, jak możesz. - oznajmiła z wyższego piętra, wychylając się na barierce. Młody mężczyzna jedynie prychnął w odpowiedzi. Wstał i ruszył do wejść po lewej stronie - miał nadzieję na to, że będą zamknięte. Jeżeli nie uda mu się sprawdzić co znajduje się po drugiej stronie, idzie do tych wrót, które najbardziej go interesują - największych z przodu. W tym przypadku jednak - o ile nie wejdzie do środka "po ludzku" - wystrzeliwuje niewielki pocisk, chcąc koniecznie zobaczyć, co będzie dalej.
- Hej, mam pomysł! Rozdzielmy się! Ja nie będę zawracał dupy Tobie, a Ty mnie. - krzyknął z dołu.
- Nie możemy! A co, jeżeli jedno z nas natknie się na jakieś niebezpieczeństwo! Wolę pozostać w grupie! - odpowiedziała głośno, nie wiedząc co robi Saiyanin. Ten natomiast westchnął bardzo cicho.
- Kurwa. To jakieś przekleństwo. - wyszeptał do siebie.

[mg]Szczęście sprzyjało Gensaiowi - drzwi, które sprawdzić mu kazała Sara były zamknięte. Saiyanin nie mając zamiaru się nimi zajmować, od razu odbił w prawo kierując się do największych wrót, które interesowały go najbardziej. Te niestety również były zabarykadowane, choć tym razem nie był to problem dla mężczyzny - niewielkim pociskiem energii wyważył je robiąc rabanu i narażając całą ścianę na zawalenie.

Sara na trafiła na nic ciekawego za drzwiami, do których prowadziły schody - nie było zewnętrznych ścian w większości tych pomieszczeń, a schody na kolejne piętra były zawalone. Postanowiła więc szybko dołączyć do Gensaia.

Trafiliście wreszcie do korytarza, który nie był kompletnie zrujnowany. Wydawał się dość upiorny, a w połączeniu z dziwną aurą, którą czuliście tu od początku, wzbudzał prawdziwą grozę. Niepewnym krokiem zaczęliście się rozglądać po tym miejscu. Sara wyglądając przez jedno z okien zauważyła, że na zewnątrz się ściemniło. Na początku w ogóle nie zwróciła na to uwagi, a dopiero po chwili zastanowienia wydało jej się to dziwne - przecież był środek dnia. Wyglądając drugi raz zauważyła także, że w pobliżu zamku zaczyna unosić się gęsta mgła.[/mg]