Kiedy przeciwnik dostrzegł że Mari odlatuje, miał zamiar za nią lecieć. Przygotował się do wybicia, jednakże... W postaci Super Saiya'jin 2, zdetonowałeś kulę energii z tyłu jego głowy. Nastąpiła niewielka eksplozja, przez którą szybko się przebiłeś, zamierzając zaatakować z kolanka w kręgosłup - tym razem nic z tego. Cios nawet nie odniósł skutku, ze względu na otoczenie się przeciwnika dziwną, pomarańczową barierą. To samo dotyczyło kopnięcia. Nie mając zamiaru się narażać i przebijać przez skuteczną ochronę swojego przeciwnika, odskoczyłeś kilka metrów dalej.
Tajemniczy wojownik wystawił palec wskazujący na wysokość głowy, tak by wskazywał niebo. Na koniuszku palca utworzyła się niewielka czerwona kulka, która szybko powiększyła się do rozmiarów ludzkiej głowy; może była troszkę większa. Z kuli wystrzeliło pięć cienkich promieni. Każdy z nich ciął wszystko na swojej drodze, lecąc w Twoim kierunku.

Co robisz?

Woogy uśmiechnął się po odskoku i nucił sobie pewną piosenkę pod nosem, która zupełnie nie miała najmniejszego związku z aktualną sytuacją. Cóż, taki miał sposób bycia.
Gdy zobaczył lecący, tnący wszystko atak lekko się zaniepokoił i przestał nucić. Jednak za chwilę się wyprostował, złożył ręce w charakterystyczny sposób i, znów uśmiechając się ironicznie i nucąc ową piosenkę, otworzył przed sobą portal, który wchłonął promienie energii. Gdy tylko to nastąpiło portal pojawił się za plecami jego oponenta (prawdopodobnie) go trafiając.
Jeżeli trafił to czeka. Mógł się spodziewać, że wróg może się regenerować.
Jeśli nie to ładuje za głową kulę energii i wystrzeliwuje w stronę przeciwnika Super Great Blasta. Później teleportując się znów za niego sprzedając mu kopniaka w głowę, a następnie okładając go ogólnie wieloma technikami, głownie nożnymi.

Otworzyłeś przed sobą portal w ostatniej chwili, by uniemożliwić promieniom ewentualne rozlecenie się na boki; promienie wleciały do środka. Po chwili, zastosowałeś podobną sztuczkę, z tym że portal pojawił się za oponentem. Miałeś nadzieję że zrani się własnym atakiem, jednak tak się nie stało - energia ataku została przez niego po prostu wessana.
Lekko zaniepokojony tym faktem, utworzyłeś za głową Super Great Blast, a po chwili wyrzuciłeś go w stronę przeciwnika. Atak rzeczywiście się z nim zetknął, jednak został skutecznie zablokowany jedną ręką. To mimo wszystko ułatwiło Ci wykonanie kolejnego ruchu. Pojawiając się za oponentem, wymierzyłeś mu potężnego kopniaka w głowę, który sprawił że „blokowana” kula energii eksplodowała przy samej twarzy tajemniczego wojownika. Sam wyleciałeś z dymu jaki utworzył się ogólnie po całej eksplozji, znajdując się w powietrzu. Całość została rozwiana pod wpływem uwolnienia dosyć dużych pokładów energii.

W epicentrum wybuchu dostrzegłeś ciemną postać. Nie mogła się ona jednak regenerować i mimo że normalnie stała, to cała lewa część twarzy mocno krwawiła. Oponent nic nie robił, a spokojnie stał w miejscu.

- Dlaczego nie atakujesz? - był zadowolony ze swojej poprzedniej akcji. Nie oczekiwał oczywiście odpowiedzi.
W każdym razie, skoro przeciwnik nie chciał atakować - sam postanowił to zrobić. Wyciągnął ręce i wykonał technikę Continuous Energy Bullets //patrz: karta postaci//. Bez względu na skutek znów ruszył na oponenta, gdy pojawia się przed nim znika, jednak spodziewając się że ten nie nabierze się drugi raz na ten sam numer, znów pojawia się przed nim i wymierza mu silny cios w krwawiącą część twarzy. Następnie podcina go techniką z obrotu - choć byli w powietrzu to chciał, żeby ten znalazł się w pozycji poziomej. Następnie wyskakuje nad niego i wykonując salto kopie go z pełną siłą w brzuch w stronę ziemi. Dodatkowo na koniec unosi prawą rękę na wysokość ucha i używa techniki Callin' Home wystrzeliwując 3 samonaprowadzające pociski energii w przeciwnika lecącego w dół.

Widząc stojącego bez ruchu oponenta, postanowiłeś działać. Używając techniki Continuous Energy Bullets, posłałeś w przeciwnika masę energetycznych pocisków, które po zderzeniu się z nim lub z podłożem, wywoływały eksplozje. Bez względu na to czy ciemnej postaci się coś stało czy też niekoniecznie, zaprzestałeś strzelania energetycznymi pociskami i ruszyłeś w sam środek utworzonej góry dymu. Kiedy już miałeś wymierzyć tajemniczej postaci silny cios, okazało się że rozpłynęła się ona w powietrzu. Wojownik znajdował się kilkanaście metrów dalej. Szybkim ruchem podniósł on prawą rękę w górę.

Dopiero teraz zauważyłeś że cały teren na którym wcześniej stał oponent, został pokryty ciemną substancją. Nastąpiła eksplozja w postaci ciemnego słupa energii, w której epicentrum znajdowałeś się właśnie Ty. Gdy działanie techniki minęło, przewróciłeś się na kolana ledwo oddychając. Całe Twoje ciało było podrapane; miejscami mocno krwawiłeś. Mogłeś walczyć, ale takie obrażenia uniemożliwiały Ci wykonywanie jakichś szybkich akcji.

Woogy podparł się jedną ręką o ziemię.
- Ty zasrańcu...
Po kilku sekundach delikatnie się uśmiechnął. Ironicznie - jak to miał w zwyczaju podczas walki, gdy miał jeszcze coś w zanadrzu. Podniósł się, z początku było mu trudno po przyjęciu takiego ataku, lecz gdy już wstał poczuł się lżej.
Odwrócił się do przeciwnika.
- Nie sądziłem, że tyle będziesz ode mnie wymagał, ale skoro tak ładnie prosisz...
Chłopak lekko rozstawił nogi i ugiął ręce na wysokości pasa. Uwolnił potężną aurę i zaczął głośno krzyczeć. Energia cały czas zwiększała się, tworząc w ziemi coraz większy krater. Po chwili jego włosy stały się dłuższe, sięgając aż do pasa - przemienił się w SSJ3. Jednak na tym się nie skończyło. Teraz otoczyła go nieco inna aura, lecz jego moc cały czas się zwiększała! Woogy jeszcze nigdy czegoś takiego nie zastosował - połączył formę SSJ3 z techniką Spirit Burst. Miał to szczęście, że Spirit Burst nie wpływało tak negatywnie na zdrowie użytkownika - dlatego raczej nie musiał się tego bardzo obawiać.
Po wszystkim chłopak stanął bokiem do przeciwnika, spoglądając cały czas na niego. Cały czas wokół niego unosiła się aura i wyładowania elektryczne. Jego moc była zatrważająco wysoka w porównaniu do tej sprzed przemiany. W końcu taka mieszanka musi być wybuchowa.
W jednej chwili zniknął znajdując się za plecami wroga uderzając go z kolanka w kręgosłup, a następnie wystrzeliwując dość silny pocisk ki w jego plecy tak, by ten odleciał.
Jako, że nie mógł wykonywać zbyt szybkich akcji - ta kosztowała go więcej sił niż normalnie. Gdy przeciwnik odleciał zaczął na wysokości pasa ładować dwie, wirujące kule energii. Po kilku sekundach wyprostował obie ręce łącząc je w charakterystyczny sposób i wystrzelił dosyć dużą, wirującą kulę energii.
- Super Razor Hurricane!
Pocisk jest dość szybki, zadaje duże obrażenia, lecz wybuch nie jest na dużą skalę.

Pierwsze kopnięcie zaskoczyło przeciwnika na tyle, że udało się go wybić w powietrze pociskiem. Udało mu się jednak szybko odzyskać równowagę i wybić się w stronę Woogy'ego, który natychmiast wystrzelił swój atak, by ten nie znalazł się zbyt blisko. Oponent uchylił się robiąc "matrixowy unik", a gdy Super Razor Hurricane było nad nim, załadował trochę energii w obu rękach i wbił je z obu stron w pocisk, wywołując eksplozję, która wyrzuciła go w dół, a Woogy'ego spowiła w gęstym, czarnym dymie, który rozpostarł się na kilkanaście metrów. Przeciwnik, z widocznymi obrażeniami, schował się w dymie i pozostając niewidocznym atakował Woogy'ego fizycznie ze wszystkich stron.

Przez dłuższy czas Woogy nie mógł się odnaleźć w masie dymu, będąc cały czas atakowanym przez oponenta. Gdy tylko znalazł, dosłownie moment luźniejszej chwili pomiędzy ciosami przeciwnika, chłopak zastosował technikę Kiai wykorzystując do tego całe ciało. Jeśli przeciwnik został odrzucony przez technikę, chłopak od razu teleportował się poza całą tą kupę dymu, pojawiając się dość wysoko w powietrzu i łapiąc oddech. Pomimo takiego skoku mocy - przeciwnik nie ustępował.
Postanowił, że i on nie da swojemu przeciwnikowi chwili oddechu. Póki jeszcze tamten znajdował się w masie kurzu - Woogy złożył przed sobą ręce w trójkąt i skumulował w nich sporo energii. W jednej chwili wystrzelił na ogromną skalę potężną falę energii. Była to technika Tri-Beam i była o tyle potężniejsza, że wykonywał ją na SSJ3. Atak zdecydowanie spowodował powstanie w ziemi krateru wielkości co najmniej jednego boiska piłkarskiego. Gdy tylko Woogy się upewnił, że przeciwnika dosięgnęła technika - powtórzył to zanim tamten zdążyłby zareagować, jednak tym razem z jeszcze większą mocą //przypominało to trochę sytuację z walki Tiena z Cellem//, tworząc jeszcze większy krater w ziemi.
Po wszystkim Woogy zaprzestał wykonywania tej techniki - była ona bowiem zbyt niebezpieczna dla jego zdrowia, zwłaszcza przy takiej mocy, by ją wielokrotnie powtarzać teraz, gdy jest już dość mocno poturbowany.
Czekał aż dym opadnie, lub wyleci z niego przeciwnik - musiał być gotowy również na to. Był bardzo skoncentrowany, co rzadko mu się to zdarza, i gotowy na unik i szybko kontrę. Jednak mimo wszystko, pod nosem nucił sobie kolejną, inną piosenkę.

Kiedy oponent próbował wymierzyć Ci kolejny cios, udało Ci się użyć techniki Kiai i odepchnąć go kawałek od siebie. Wyleciałeś z dymu, lecz czułeś że przeciwnik zrobi to zaraz po Tobie. Zatrzymałeś się więc i skumulowałeś w dłoniach dosyć dużą ilość energii, składając je uprzednio w trójkąt. Ciemna postać w pewnym momencie wyleciała z ogromną szybkością z dymu, rozwiewając go. Od razu wystrzeliłeś Tri-Beam, którego się nie spodziewał. To przybiło go ponownie do ziemi, tworząc w niej dodatkowo ogromny krater. Kiedy oponent próbował się podnieść co wyraźnie zaczęło sprawiać mu problemy, ponowiłeś atak.

Powstała góra dymu uniemożliwiała Ci dostrzeżenie jakichkolwiek zarysów postaci, którą atakowałeś. Mimo to, czułeś po energii jaką emanuje, że cały pojedynek niedługo się zakończy.

Zziajany łapał powietrza jak się dało. Wyczuł, że energia przeciwnika słabnie i przez chwilę nawet miał ochotę zejść z energochłonnego SSJ3 z powodu zmęczenia, lecz doszedł do wniosku że to byłoby zbyt pochopne.
Chwilę tak wisiał w powietrzu, aby wyregulować oddech.
Po kilkunastu sekundach, gdy przeciwnik jeszcze nie pojawiał się w kłębie dymu, Woogy odpalił jeszcze większą aurę charakterystyczną dla Spirit Burst. Po chwili stosując technikę Phantom stworzył swojego klona, niezbyt silnego - wręcz słabego. Klon wleciał w dym. Woogy miał zamiar ściągnąć na klona swojego przeciwnika i zwrócić jego uwagę. Gdy fantom tylko namierzy przeciwnika rusza na niego, nawet bez zamiaru próby pokonania go. Jednak w tej samej chwili za istotą pojawia się Woogy i wystrzela mu w tył głowy Super Great Blast. Następnie znów znika i pojawia się poza dymem (o ile jeszcze się nie rozproszył) i czeka na ew. ruch przeciwnika lub na zniknięcie dymu i rozpoznaniu sytuacji. Starał się być gotowy na reakcję, gdyby przeciwnik znienacka zaatakował. Jeśli klon nie zginął to "wycofuje" go.

Posłanie klona w dym okazało się dobrym wyjściem z aktualnej sytuacji. Przeciwnik już miał wylecieć, kiedy fantom rzucił się na niego i rozpoczął walkę wręcz. Wyeliminowanie go okazało się proste, bowiem wystarczyło jedno, potężne uderzenie w brzuch, aby zniknął.
Prawdziwy Woogy jednak znajdował się tuż za ciemną postacią z załadowanym Super Great Blast, którego dosłownie wbił w kręgosłup szyjny przeciwnika. Nastąpiła eksplozja, a cały dym został odepchnięty przez utworzoną falę uderzeniową. Sam ledwo wyleciałeś i obserwowałeś wszystko z góry.

Po około pięciu minutach po oponencie nie było nawet śladu. Nie wiedziałeś czy zwiał czy zginął, ale nawet jego energii nie wyczuwałeś w pobliżu.

Zadanie wykonane!
+ 80 000 PL
+ 2 reputacja

Gdy tylko Woogy upewnił się, że to już koniec odetchnął z ulgą i zszedł z poziomu SSJ3 oraz wyłączył Spirit Burst.
Wylądował na ziemi i przykucnął. Uśmiechał się szczerze, będąc zadowolonym z walki, jednak ledwo dyszał.
W międzyczasie walki wyczuł kilka potężniejszych energii na równinach, jednak nie miał czasu by się skoncentrować. Teraz miał tylko nadzieję, że to nie Mari spotkało coś niedobrego. Ale niby co? Przecież bohaterowie, których poznał kawał czasu temu na pewno nadal tu są i na pewno zareagowaliby, gdyby to było coś poważnego.
Nastolatek miał ochotę jeszcze sprawdzić co się stało w podziemiach z metalowymi drzwiami i co tam było, ale aktualnie wioska była jedną, wielką ruiną, a on był za bardzo zmęczony by bawić się w przerzucaniu tego bałaganu. Postanowił, że sprawdzi to później. Na razie musi odpocząć - jest wykończony.
Siedział tak kilka minut, nucąc sobie różne piosenki pod nosem i odpoczywając. Był dość mocno sponiewierany. W końcu wstał i uniósł się w powietrze. Ruszył w stronę Setirps, jednak zahaczając o równiny, skąd wyczuwał sporą energię. Nie leciał zbyt szybko - już mu się po prostu nie chciało.