- Ok.
Maximus otworzył za sobą portal wychodzący gdzieś dalej od schronienia ludzi i czekał wisząc w powietrzu na przeciwnika.

Nagle, u wejścia do miasteczka pojawia się człowiek w płaszczu, z kapturem zasłaniającym jego twarz. Idzie sobie główną ulicą jak gdyby nigdy nic, zatrzymuje w pewnym momencie, odwraca głowę w stronę Maximusa, po czym idzie dalej. Po chwili dało się zobaczyć, że w miejscu, gdzie się zatrzymał, na ziemi leży coś połyskującego.

theme
Maximus popatrzył najpierw na przeciwnika, później na coś połyskującego:
Hmm... Co to może być?
Maxi teleportował się przed ignorującego go przeciwnika. Popatrzył się na niego chwilę, czy się on zatrzymał, czy nie, po czym użył Kiaiho z ręki.
Po tym pojawia się za przeciwnikiem wykopując go w górę, po chwili znów pojawia się za nim i wykopuje go jeszcze wyżej, otwiera portal przed sobą wychodzący na górze, w tym kierunku leciał przeciwnik. Otoczył się barierą i wleciał w portal zamykając go za sobą, oczywiście użył techniki Gigantic Press. Wleciał w przeciwnika z ogromną szybkością, co powinno dać zajebiście mocne odbicie przeciwnika w kierunku ziemi. Po czym Maxi wisi w powietrzu i uważnie obserwuje przeciwnika, ale również nie daje mu spokoju te świecące coś leżące na ziemi.

Kiedy tylko podleciałeś do nieznajomego, połyskujący przedmiot nagle się zaświecił i zniknął... tworząc wokół przeciwnika, niesamowicie silne pole energetyczne. Nie byłeś w stanie się przez niego przebić, przynajmniej za pomocą ataków fizycznych.
- Kim jesteś? - zapytał zakapturzony mężczyzna.

- Jestem Maximus Gigantus. Fajny sprzęt sobie znalazłeś, czy może sam zrobiłeś?
Maxi z dużą ciekawością patrzył na barierę, ale był ciągle przygotowany na kontrę, gdyby nagle przeciwnik spróbował go zaatakować.

Toshi wraz z Rayemem pojawił się na wyspie na środku jakiejś wioski.
-Musimy znaleźć niejakiego Tokare Gawanabe.
Chłopak zaczął się rozglądać po wiosce.

- Ten to niezłą tożsamość dostał...
Młodzieniec zaczął chodzić po wiosce, wypytując ludzi o niejakiego jakiego Tokarę Gawanabe.

Ludzie nie bardzo wiedzieli o kogo chodzi, może ze względu na to że wioska liczyła zaledwie 20 mieszkańców. Jedynie jedna osoba skojarzyła Tokarę Gawanabe - był to młody chłopak mieszkający na obrzeżach wioski. Podobno oszalał i zaczął zajmować się badaniami nad łączeniem poszczególnych genów.

Ray:
Mężczyzna wskazał Raymondowi kierunek w którym musi lecieć, aby znaleźć chłopaka.
Cała ta sprawa wydała Ci się trochę podejrzana.

Toshi:
Nie spotkałeś nikogo, kto wiedziałby cokolwiek o szukanym człowieku.

Ray nieco zaniepokojony szczegółem o badaniach, postanowił ruszyć na spotkanie z Tokarą.
- Toshi! Tędy!
Nastolatek zaczekał chwilę, aż jego przyjaciel do niego dołączy, po czym udał się we wskazany przez mężczyznę kierunek.
- Podobno coś mu odwaliło i robi jakieś eksperymenty. Jak myślisz, po co chce się pozbyć tego złego wojownika? Nie sądzę, żeby chodziło mu jedynie o bezpieczeństwo wioski. - zaczął rozmowę po drodze do domu zleceniodawcy.

Szedł obok przyjaciela.
-Myślę, że ten wojownik może być jego tworem.
Chłopak poprawił kurtkę.
-Z drugiej strony może to być po prostu pułapka, ten szaleniec może chcieć złapać jakiegoś silnego wojownika na testy? W każdym razie musimy bardzo uważać.

Dochodzicie do lekko podniszczonej chatki, kawałek poza osadą z jakiej wyszliście. Macie mieszane uczucia co do tego zadania, jednak decydujecie się zapukać do drzwi, które po dotknięciu się przewracają. W domu nikogo nie ma. Widzicie masę notatek i książek. Gdzie nie gdzie zdarzają się także widoki rozkładających się ciał zwierząt.
Ogólnie, bardzo tu śmierdzi, a po poszukiwanym człowieku, ani śladu.

(O ja pi... Ale tu wali!)
Chłopak ze skwaszoną miną zdecydował się wejść do środka. Zabrał notatki i zaczął je przeglądać. Darował sobie książki. Jeśli jest tutaj coś ważnego, to będzie to raczej ujęte w rękopisach autora.
- Nie wiem jak ty, ale ja wolałbym wiedzieć czemu tyle tu padliny. Może gość zrobił z siebie hybrydę i sam nieświadomie atakuje tą okolicę? Hybryda prędzej, czy później zdziczeje...

-Tylko czekać aż zdziczejemy.-powiedział chłopak ironicznie.
Cały czas był czujny, czkał aż Rayem skończy przeglądać notatki. Toshi nie chciał tego robić ponieważ myślał, że jeśli obaj się zapatrzą, ktoś może ich zaatakować znienacka.
-Czy te zwierzęta mają jakieś rany czy utracone kończyny? Możliwe, że ten koleś zrobił z siebie jakieś zwierzo podobne coś.-czekał aż jego przyjaciel dokładnie wszystko obejrzy samemu pozostając na straży.

Raymond:
Znalazłeś kilka zapisów mówiących ogólnie o hybrydach. Niektóre notatki były bardziej osobiste, inne mniej - jednak to nic ciekawego.

Toshi:
Przyglądając się zwierzętom, dostrzegłeś że niektóre z nich nie mają kończyn, inne mają zaś pewne elementy ciała należące do innej rasy. Tym sposobem, udało Ci się wypatrzeć na przykład psa z głową jelenia czy kaczkę z dziwnie zmniejszoną i ogoloną głową kota. W rogu domu dostrzegłeś natomiast klapę - nie wiesz co jest pod spodem.

-Ray zobacz!-wskazał na klapę znajdującą się w rogu.
-Otwórz a ja będę cię osłaniał.
Chłopak naładował kulę energii w ręku i czekał aż Rayem uniesie klapę.

Chłopak odłożył notatki i rozglądając się po drodze, stanął przy wskazanej przez jego przyjaciela klapie.
(Dlaczego to zawsze ja odwalam czarną robotę? Pewnie jak coś mnie nie wciągnie na dół, będę musiał zeskoczyć pierwszy i oberwę nim ten zdąży zejść za mną. Eh... Cóż, takie życie...)
Jeżeli klapę blokował jakiś mechanizm, chłopak próbuje go zniszczyć uderzając w niego lub wykorzystując w tym celu Ki Blasta. Gdyby nie było takiej potrzeby, zwyczajnie otwiera klapę, a nie widząc niczego niepokojącego, schodzi na dół jako pierwszy.

Klapa była zamknięta. Raymond chciał uderzyć w jakiś zamek, niszcząc go, ale najwyraźniej, przejście było otwierane za pomocą jakiegoś innego mechanizmu - zamka po prostu nie było. Chłopak lekko zdenerwowany, wbił rękę w klapę przebijając ją i wyrywając z podłogi; rzuciwszy niepotrzebną ozdobę na rękę w jeden z kątów domu, spojrzał na dół.
Nic poza jeszcze większym odorem i zapachem rozkładających się ciał.

Toshi osłaniał swojego przyjaciela w razie czego. Jednak nie było takiej potrzeby, gdy ten już wyrwał klapę pod którą było zejście na dół, bez żadnego niebezpieczeństwa - przynajmniej takiego, które byłoby niewidoczne na pierwszy rzut oka.

Nastolatek na moment odsunął się od zejścia. Musiał zebrać trochę "świeższego" powietrza.
- Capi jeszcze gorzej. Ktoś tam zarżnął kozę albo trola, czy co?
Ray chwytając się krawędzi zejścia, wskoczył do środka, wykonując przy tym dosyć akrobatyczny manewr. Rozglądając się dokoła, czekał, aż Toshi wskoczy za nim.
- Hej, myślisz, że powinniśmy krzyknąć, czy ktoś tu w ogóle jest? Albo puścić tą całą "masakratornię" w cholerę... Że też ludzie robią takie dziwactwa... Co jeszcze tu zobaczymy? Ołtarz ofiarny albo demony?

Soundtrack

Raymond:
Zeskoczyłeś na sam dół, nie mając pojęcia o tym co może Cię tam spotkać. Było to błędem - spadłeś bowiem na masę ciał martwych zwierząt i niekiedy ludzi; w wielu miejscach były również same kończyny, tułowia i głowy. Zwymiotowałeś na miejscu, dopiero po chwili dochodząc do siebie.
Kilka metrów dalej, widziałeś zapalone światło; jakby podziemne pomieszczenie. Nie wytrzymałeś jednak zbyt długo i wyleciałeś znowu na górę. Odór dochodzący z domu był niczym w porównaniu do tego co zobaczyłeś na dole.

Toshi:
Nie zeskoczyłeś na dół; nie wiedziałeś więc co się tam tak naprawdę dzieje. Dopiero po chwili dostrzegłeś, że Twój przyjaciel wyleciał z dużą szybkością z dołu, będąc przerażonym i trochę bladym; szybko zorientowałeś się że wymiotował.

Kiedy tylko chłopak znalazł się na górze, wytarł usta w jakąś chustkę, którą miał w kieszeni spodni. Natychmiastowo odwrócił się w stronę zejścia, wystawiając w jego kierunku rękę. W dłoni poczęła się formować mała kula energii, która zaczęła rosnąć.
- Big Bang...
(Ray, czekaj!)
(Co chcesz? Wiedziałeś, co tam jest.)
(Przecież to nic w porównaniu do obrazów, jakie nawiedzały cię podczas snów.)
(Tak, tyle, że nie mam ich od ponad 2 lat i się już odzwyczaiłem. Poza tym jest pewna różnica między koszmarem we śnie, a takim w realu.)
(Mógłbym tam zejść za ciebie.)
(Nie ma szans. Przecież i tak bym wszystko widział. Chcesz mi zepsuć psychikę?)
(Eh... Głupi dzieciak...)
(Słyszałem to.)

Ray anulował użycie swojej techniki i spojrzał na Toshiego.
- Złaź. Jak wytrzymasz tam ponad minutę, idę za tobą.
- W środku jest pełno zwłok i kończyn ludzi, zwierząt... - dodał dopiero po dłuższej chwili. - Gdzieś jest chyba jakieś pomieszczenie, ale ja tam nie zejdę, póki mi flaki nie wrócą na miejsce.
(Flaki? To... To nie było najlepsze określenie odnośnie mojego...)
Chłopak wstrzymywał kolejnego pawia, czekając na reakcję jego przyjaciela.

Nie wiem czy się śmiać z ciebie czy wymiotować z powodu tego smrodu.-chłopak wziął głęboki oddech i wskoczył do dziury, gdy tylko był w środku starał się jak najszybciej dobiec lub jeżeli to możliwe dolecieć do źródła światła. Starał się nie przyglądać trupom, nie był on bardzo wrażliwy jednak wolał nie ryzykować.

Raymond:
Czekasz.

Toshi:
Kiedy wleciałeś do „dziury”, wziąłeś głęboki oddech. Tak czy siak, miałeś ochotę wymiotować, jednak gdy tylko dotarłeś do tego miejsca w którym wcześniej był Twój przyjaciel, nie wytrzymałeś. Zatrzymałeś się i zwymiotowałeś, jednak widząc światło kilka metrów dalej, szybko poleciałeś w jego kierunku. Były to lekko uchylone, metalowe drzwi, za którymi było pomieszczenie. W owym pomieszczeniu było pusto. Ściany były zrobione ze stali, więc w całym pokoju było nieco chłodno.
Kilka metrów dalej, zauważyłeś parę czerwonych kulek; było jednak zbyt ciemno żeby z daleka stwierdzić co to jest.

(-Wytrzymam kurwa! Wytrzymam!)
(-Chyba żartujesz, pewne jest, że albo tu zemdlejesz albo wylecisz przez sufit. Hahahaha.)
Toshi stworzył niewielką kulę energii w ręce i wchodząc do środka oświetlał sobie nią drogę. Szedł w stronę czerwonych kulek, jednocześnie był gotowy na to, że to jakiś pieprzony potwór.
Gdy tylko go coś zaatakuję wystrzeliwuje w to kule energii która miała oświetlać mu drogę.

Jako, że Toshi nie wracał na górę przez jakiś czas, chłopak domyślił się, że najprawdopodobniej poszedł dalej. Zebrawszy się w sobie, podszedł do zejścia. Przez moment zastanawiał się, czy na pewno jest gotowy, by tam wrócić.
(Zaraz, zaraz... Po której stronie było to światełko..?)
Ray wziął głęboki oddech. Nabrał przy tym więcej pewności siebie i zeskoczył na dół. Nim jego stopy zdążyły dotknąć podłoża, zamknął oczy. Nastolatek bez patrzenia zwrócił się w kierunku, gdzie powinno być światło, które widział i udał się w tamtą stronę. Po zrobieniu paru kroków otworzył 1 oko, by sprawdzić, czy podąża w dobrym kierunku i ewentualnie skorygować błędy. Podczas "obserwacji" starał się nie kierować wzroku na podłoże pełne zwłok. Gdy Ray zbliżył się już dostatecznie blisko skupiska światła, otworzył oczy i starał się nadążyć za swoim przyjacielem.

Raymond:
Udało Ci się dotrzeć do źródła światła. Zauważyłeś Toshiego, patrzącego się na dwie, czerwone kulki znajdujące się kilka metrów przed Wami. Początkowo pomyślałeś że to oczy jakiegoś potwora, ale to od dłuższego czasu się nie ruszały; nie było nawet widać charakterystycznego mrugania.

Toshi:
Usłyszałeś za sobą kroki. Odwróciłeś się i dostrzegłeś Raya. Szybko go zignorowałeś i wróciłeś do obserwacji kulek. Początkowo pomyślałeś że to oczy jakiegoś potwora, ale to od dłuższego czasu się nie ruszały; nie było nawet widać charakterystycznego mrugania. Jako że stałeś z przodu, postanowiłeś podejść nieco bliżej.
Doszedłeś do ściany, na której namalowany był duży potwór. Czerwone kule były kryształami od których odbijało się światło i dawało taki nie inny efekt. Mimo wszystko, sam "obraz" wyglądał przerażająco.