Długa, ciemna jaskinia.Pełno nietoperzy, ma jedno wejście.
__________________________________________________
Ketsu teleportował się gdzieś w środku jaskini.Szedł przed siebie..Ciągle źle się czuł po incydencie z pustyni mimo, że minęło 3 dni na medytacji.Nigdy nie był na końcu jaskini, jako dziecko bał się zapuszczac w głąb.Poszedł dalej..Jakieś 20minut potem doszedł do końca jaskini i zobaczył światło, poszedł w stronę tego światła i...zniknął..

Ketsu wyszedł z jaskini, jego włosy zmieniły kolor i stały się dłuższe.Ubranie też zmieniło wygląd, lecz nikt oprócz niego nie wie co stało się w jaskini.Ketsu jest teraz dużo silniejszy niż przedtem lecz zmniejszył swoją energię do 3% aby odpowiadała ona energii przed wejściem do jaskini.Teleportował się na statek.Nie chciał pokazywac swojej nowej energii.

Ketsu pojawił się w jaskini.Miał w dupie czy ktoś wyczuję jego energie, czy będą teraz toczyc się losy o przyszłośc Terry..Nie obchodziło go to teraz.Oparł się o jeden kamień i usiadł.Zamknął oczy, widac było, że był załamany.

No..tak!Jeżeli zwiększę energię do więcej niż 40% prawdopodobnie zginę ! To będzie najlepszy wybór.. - mówił Ketsu kiedy uderzał o kamień gołymi rękami z dużą siłą.Miał je całe poszarpane i we krwi lecz nie przejmował się tym.

Nie..to nic nie da..muszę stac się silniejszy żeby to się nigdy nie powtórzyło.
Ketsu zaczął trenowac.

Umysł Ketsa:
Demon leżał ciągle na ziemi.Ciągle był w umyśle Ketsa.
Chcę wrócic do normalnej postaci..
Pomyśl..
Ketsu podszedł pod demona i kopnął go w głowę.Maska trochę pękła.Ketsu poczuł się dziwnie, jakby wracał do swojej dawnej postaci.Był już przyswojony do tej postaci po cało-tygodniowym treningu.
To jest to ! Muszę zniszczyc Twoją maskę !
Ketsu zaczął uderzac w maskę z całej siły lecz ta nawet nie drgnęła.Załadował swój najpotężniejszy atak Super Ice Claw i wszystkie odłamki skierował w stronę maski.Maska pękła a Ketsu wrócił do normalnej postaci.Miał poszarpane ubrania i krew na głowie, rękach i tułowiu.
_________________
Świat realny:
Ketsu popatrzył na ręce.Wrócił do normalnej postaci, lecz mimo wszystko nie był zadowolony.W tej formie był na prawdę silny a to uczucie mu się cholernie podobało.Ketsu zwiększył energię do 100% i teleportował się do miasta.

Gdy wylądował szybkim krokiem ruszył do jaskini.
- SIEMA! - krzyknął gdy wszedł do środka, a dźwięk rozniósł się po wnętrzu.
- Szukam człowieka, który nazywa się Tokua Sakai! Chcę Wam pomóc! - powiedział, szczerze się uśmiechając.

Z nieco większej grupy osób wychodzi dosyć stary mężczyzna i podchodzi do Ciebie.
- Ja... Ja jestem Tokua Sakai... - wyglądał na dosyć przestraszonego, bynajmniej z tego powodu że wcześniej Cię nie widział. Mogło mu się wydawać że jesteś kolejnym wojownikiem, albo sługusem tego na kogo zlecił zadanie. Nie chcąc niepotrzebnych ofiar po prostu sam wyszedł przed szereg. Nie znał jednak Twoich prawdziwych zamiarów.

- Wyluzuujcie! - powiedział trochę głupkowato z szerokim uśmiechem na twarzy.
- Jestem tutaj, żeby Wam pomóc! - wyjął ogłoszenie - daliście to ogłoszenie, chcę je przyjąć. Tylko przyszedłem się dowiedzieć dokładnie co i jak.

Mężczyźnie ulżyło - innym ludziom zresztą także.
- Na zgłoszeniu jest napisane chyba wszystko.. W Naszej wiosce, Feryi dosyć często pojawia się jakiś mężczyzna z ogromną mocą, który zabiera kobiety i sieje spustoszenie. Postanowiliśmy ukryć się tutaj, ale nie wiemy czy to Nam na długo pomoże. Teraz pewnie przebywa w Naszej kochanej wiosce.. Wolę nie wiedzieć co robi. - mężczyzna nieco posmutniał.
- Zrób coś z nim, proszę... Wśród porwanych jest moja córka! - krzyknął ze łzami w oczach. Czułeś że to nie będzie łatwe, ale wiedziałeś również że nie możesz tych ludzi zostawić samym sobie na pastwę losu tego niebezpiecznego wojownika.

-Skurw... - dokończył w myślach...
- Nie martwcie się, ten cieć już jest martwy! A Twoja córka, jak i reszta kobiet, wróci cała i zdrowa... - nienawidził takich zgorzkniałych ludzi, którzy nie znają żadnych granic. W zasadzie nie myślał o tym jak silny może być przeciwnik - chciał tylko się na nim zemścić za to, co zrobił tym ludziom. Żeby tylko nie dał się za bardzo ponieść emocjom...
Wyszedł z jaskini, otoczyła go jasna aura, a chłopak wystrzelił w powietrze i poleciał ku wiosce. Cały czas myślał o tym jak to wszystko się odbędzie.
Pędził jak najszybciej tylko mógł.

Przed jaskinią stała kobieta, która uciekła z wioski, gdy wylądował tam Woogy i zleceniodawca chłopaka - Tokua Sakai. Chłopak stanął na ziemi, parę metrów przed nimi, a dziewczyna zeszła z jego pleców. Ojciec ze łzami w oczach wybiegł do Mari, a ona do niego i rzuciła mu się w ramiona.
Chłopak szczerze się uśmiechnął na ten widok, jak zresztą reszta ludzi, która wychodziła powoli z jaskini.
- Wasze problemy są już przeszłością. Żaden wojownik dręczący Waszą wioskę już nie istnieje, a reszta kobiet czeka w osadzie. - powiedział do ludzi.

Ludzie pobiegli do swoich wiosek gdzie czekały już na nich kobiety. Staruszek podszedł natomiast do Ciebie.
- Moja córka... Zaopiekuj się nią. - powiedział spokojnie.
- Ale ta...! - krzyknęła, ale nie skończyła. Staruszek jej spokojnie przerwał.
- Jestem już stary, a Ty dorosła. Masz swoje życie, a zależy mi tylko na Twoim szczęściu i tym by nic Ci się nie stało. Przy tym młodzieńcu nic Ci nie grozi... - facet się odwrócił i poszedł powoli w kierunku wioski. Dziewczyna się zarumieniła i spojrzała na Ciebie.
- To... Te lekcje dalej są aktualne? - spojrzała z uśmiechem i łzami szczęścia w oczach.

Misja wykonana!
+150 000j
+3 reputacja

//Zrób sobie jej OPAR'ka. Ja nie mam już po prostu czasu.//

- Eeeee... Spoko! - powiedział z głupią miną chłopak.
- Do zobaczenia, miszczu! - jeszcze dodał, gdy mężczyzna odchodził.
- Więc jak? - zapytała, znów bardzo niepewnie dziewczyna. Wciąż się trochę wstydziła.
- No jak to jak? Będziemy trenować! - próbował nieco uspokoić dziewczynę.
- Nie mam zbyt dużego mieszkania, ale jakoś się pomieścimy.
- Ja mogę spać na podłodze...
- Nie, nie, nie. Nie ma mowy. Zobaczymy co da się zrobić. - powiedział z uśmiechem - Tymczasem wskakuj na barana, lecimy do Setirps!
Dziewczyna weszła chłopakowi na plecy i wzbili się w powietrze.
- Niedługo nauczę Cię samej latać! - jeszcze dodał i polecieli. Dziewczyna jeszcze bardziej się zarumieniła.

Samey, po wejściu do jaskini utworzył średniej wielkości kulę energii która miała służyć za oświetlenie, gdy już widział cokolwiek ruszył w głąb jaskini w poszukiwaniu za ową wyrwą. Szedł przed siebie rozglądając się na boki, aż w pewnym momencie nieuwagi, uderzył głową o stalaktyt. Po zderzeniu upadł na ziemię łapiąc się za twarz.
-Kurwa... że też nie widziałem, pieprzona skałą.- Chłopak wstał i szedł dalej przed siebie, jedną ręką podtrzymując oświetlenie a drugą trzymał się za obolałą twarz.

Dłuższy kawał czasu szedłeś przed siebie, powoli tracąc nadzieję na to że cokolwiek tu znajdziesz. Po jakichś dwudziestu minutach bezsensownego chodzenia po jaskini, natknąłeś się na rozwidlenie; w prawo lub dalej prosto.

Chłopiec stojąc na rozwidleniu zastanawia się w którą stronę by pójść. Po chwili namyślania się, i serii wyliczanek zdecydował się iść przed siebie. Idąc przez jaskinię, z nudów zaczął bawić się kulą energii która oświetlała mu drogę.

Dochodzisz do ślepego zaułka.
Po około piętnastu sekundach, usłyszałeś za sobą pewien dźwięk - jakby ryk. A może Ci się zdawało?

Gdy doszedł do ślepego zaułka, widząc, że dalej nie ma przejścia poczuł się nieco poirytowany, lekko mówiąc.
-Ślepy zaułek hę?- Szepce pod nosem, gdy nagle coś usłyszał. Postanowił się wrócić do rozwidlenia i tym razem pójść inną drogą. Po drodze zastanawiał się nad ostatnimi słowami w opisie zlecenia.

...jeżeli coś z niej wyszło, pozbądź się tego.

Naszły go niepokojące myśli, domyslał się, że jeśli się nie przesłyszał to najprawdopodobniej będzie musiał stoczyć walkę. Tylko z kim... lub czym?

Póki co, nie widziałeś niczego niepokojącego. Gdy doszedłeś do rozwidlenia przy którym wcześniej poszedłeś prosto, tym razem skręciłeś; tak czy siak idąc dalej. Po około pięciu minutach trafiłeś na kolejne rozwidlenie - prawo lub lewo.

Gdy Samey zauważył kolejne rozwidlenie, przyśpieszył i poszedł odrazu w lewo.
[Nie ma sensu się zastanawiać, poprostu przyśpieszyć... jak to kolejny zaułek, trudno.] Chłopak przyśpieszył jeszcze bardziej by szybciej sprawdzić czy owa droga nie prowadzi do nikąd.

Idąc nieco szybciej niż normalnie, po około pięciu minutach udało Ci się dotrzeć do pomieszczenia w którym znajdowała się wyrwa w przestrzeni. Całość wyglądała tak, jakby została po prostu rozdarta.

Za sobą usłyszałeś kroki i odruchowo szybko się odwróciłeś; nic jednak tam nie było.

Gdy Samey ujrzał wyrwę, ulżyło mu, że nie musi więcej szwędać się po tej jaskini. Jednakże dotarło do niego, że nie zabardzo wie jak zamknąć tą wyrwę. Gdy ten zaczął rozmyślać nad tym jak zamknąć wyrwę, nagle usłyszał kroki za sobą, odwrócił się lecz niczego nie zobaczył.
-Halooooo jest tam ktooooo?!- Krzyknął, lecz zaraz po tym głupio mu się zrobiło.- ...taa... bo jesli by mnie ktoś śledził to napewno by mi o tym powiedział...-szepnął sam do siebie, i wrócił do główkowania nad problemem.
[Jakby tu zamknąć tą wyrwę...? Może jeśli podziałam na nią swoją energią to sama się zamknie?] Chłopak wcielił swój niedokońca pewny plan w życie i rozpoczął próbę zamknięcia wyrwy.

Zacząłeś „działać” na wyrwę swoją energią. Zaczęła ona po chwili na nią reagować, lecz zostałeś wytrącony z równowagi, bardzo silnym ciosem z lewej strony - odleciałeś na najbliższą ścianę i uderzyłeś w nią, spadając na ziemię. Kiedy wstałeś i doszedłeś do siebie, zauważyłeś potwora, który nie był nastawiony zbyt przyjaźnie do Twojej osoby. Wyrwa na Twoje szczęście, nie powiększała się tak szybko jak mogło początkowo się wydawać.

Bestia ruszyła w Twoim kierunku, wrzeszcząc.

Gdy już się ogarnął, spojrzał co go posłało na ścianę.
-A jednak! Nie wydawało mi się i coś rzeczywiście wtedy ryknęło a niedawno skradało za mną, nie jestem wariatem, wiesz!?- Zwrócił się do potwora.- Mogłeś sobie oszczędzieć kłopotu i dać mi zamknąć tą zasraną wyrwę, ale skoro lubisz zaczepiać nieznajomych to pokaże ci jaki to jest błąd.- Chłopak zacisnął pięści, napiął mięśnie, wokół niego pojawiła się złota aura a jego włosy zaczęły zmieniać swą barwę na żółte. Gdy Chłopak już przjął formę ssj przyjął postawę, a chwilę potem szarżował na bestię. Podczas natarcia w prawej ręce zgromadził energię i utworzył z niej energetyczne ostrze o złotej barwie, zaczął okładać bestię z dystansu wydłużając swój Flash Sword, nie chciał narazie ryzykować walki w zwarciu z przeciwnikiem o takich rozmiarach, od czasu do czasu też atakując Ki blast'ami.