Emi i Gima wyszły z portalu.
E: Udajemy parę chcącą adoptować dziecko czy jesteśmy z nimi szczerzy?
G: Do tego by ci lepiej może pasowała Fis.
Emi przytuliła Gimę w dość dwuznaczny sposób.
E: No przestań...
G: To moja kwestia, ogarnij się.
Emi przestała.
E: No tak, mogą być podejrzliwi w stosunku do takiej amazonki, jak ty. Celia i Fis powinny pójść. Celia ma przynajmniej gadane. Ja jestem inżynierką, a ty niszczysz rzeczy. Co my tu właściwie robimy?
G: Zbieramy informacje, nie?
- Mam dla was historyjkę, słuchajcie uważnie: prowadzicie badania demograficzne, konkretnie zajmujecie się dużymi jednorazowymi przemieszczeniami ludności i czynnikami je wywołującymi. Nazwa dla was to Główny Rejestr Demograficzny, coś takiego faktycznie istnieje. Dziwnym zbiegiem okoliczności ich serwery chwilowo nie działają.
E: Faktycznie, dziwny zbieg okoliczności. Dobra, Gima, chodźmy. Chociaż nie. Bo teraz bardzo wyglądamy jak urzędniczki rządowe.
- Ekhm. Wasze terminale.
E: No racja.
Emi wyjęła swój terminal i uruchomiła ten sam program, który jest odpowiedzialny za stroje bojowe. Załadowała z bazy danych oficjalny, elegancki strój i zatwierdziła. Pojawiła się u jej stóp świetlista płaszczyzna, która przemieszczając się ku górze konfigurowała nanoboty do utworzenia właściwej garderoby.
G: I ty w tym chcesz się poruszać? Ja biorę coś ze spodniami.
E: Twój wybór.
Gima chciała utworzyć sobie strój nieco lepszy od jej zwyczajowego, ale na tyle mało adekwatny, że Emi musiała interweniować. Gotowe, obie ruszyły do drzwi i zadzwoniły. Po otwarciu drzwi pokazały legitymacje //dołączone do stroju//

E: Witam serdecznie. Jestem Isana Miyoka, to Erika Yaksa. Prowadzimy badania dla Głównego Rejestru Demograficznego.
G: Zajmujemy się dużymi przemieszczeniami ludności. Jak się okazuje, w wielu ośrodkach, łącznie z waszym, dochodziło do adopcji na znaczną skalę, jeśli chodzi o jednorazowe sytuacje.
E: Naszym obiektem badań są kierunki tych przemieszczeń oraz czynniki je powodujące. Chcielibyśmy w związku z tym zamienić parę słów z nadzorującymi dokumentację.


Gdyby jednak ludzie tu z jakiegoś powodu byli co najmniej niechętni do rozmowy, Gima powstrzymuje próbę zamknięcia drzwi (jeśli taka by miała nastąpić, gdyby rozmowa odbywała się cały czas w progu), a Emi pokazuje drugą legitymację //Damensaya przygotowała je na wszystko//.
E: No to inaczej. Główne Biuro Śledcze, Wydział Palan, Departament ds. Nadzwyczajnych. Ten dom dziecka pozwalał na dość liczne adopcje, a jedna z organizacji, którą rozpracowujemy, prowadziła brutalne eksperymenty na dzieciach. Wasza przyszłość ułoży się dobrze, jeśli będziecie współpracować.

Drzwi członkiniom T-Major otworzył mężczyzna, który grzecznie przywitał się z nimi i wysłuchał historii o Głównym Rejestrze Demograficznym. Przyjął je w swoje progi bez problemów, dlatego niepotrzebny był plan B. Będąc już w środku spojrzał na kobiety i uśmiechnął się, najwyraźniej nie widząc problemu w odpowiedzi na kilka pytań.
- Zatem słucham Panie, w czym mogę pomóc? - zapytał, dając im do zrozumienia tym samym, że to on odpowiada tutaj za wszelką dokumentację.

E: Jak już wspomniałam, prowadzimy dla Rejestru badania dotyczące przemieszczeń ludności. Konkretnie, czynniki wpływające na migracje. Chciałybyśmy w związku z tym zapytać, czy dzieci trafiały generalnie do jednego obszaru lub nawet miejscowości, czy było to jednak bardziej losowe?

Trzeba było przyznac, że dziewczyny miały szczęście - trafiły bowiem na meżczyznę, który nie był podejrzliwi i nie sprawiała trudności współpraca z nim. Po zadanym pytaniu, zajął miejsce przed komputerem.
- Zaraz sprawdzimy... Tak, tak... Aha, no i wszystko jasne. Ostatnio mieliśmy trzy duże adopcje. Dwie do tego samego małżeństwa, które nie mogło mieć dzieci, po dwoje podopiecznych. Mieszkają w Noitulover, szczegółów nie mogę podać. Druga do Nepis, trójka dzieci, z tego samego powodu. Poza tymi dwiema, dawno nikt nie adoptował dzieci od nas. Pół roku temu, jedno dziecko do Eminy, siedem miesięcy temu jedno do Bezzar, dwójka rok temu do Setirps... Także jest to trochę rozrzucone po całym naszym kontynencie.

G: Rozumiem, że nie pozwalacie na jakieś większe adopcje, skoro uznajecie przyjęcie dwójki dzieci za dużą.
E: Racja. Czyli wygląda na to, że spośród badanych ośrodków ten nie miał w ostatnim czasie takich dużych adopcji. Ile miał tamten, do którego wybrała się twoja kuzynka? Dwanaście?
G: Coś koło tego.
E: Mam nadzieję, że nie zapominasz robić notatek, Erika.
G: Isa', w tym momencie przesadzasz. Do kolejnego kazania od szefa mi się jakoś nie spieszy. A to nawet nie była wtedy moja wina.
E: Czyli stąd do Trójmiasta //no a nie? 3 duże miasta ustawione praktycznie w jednej linii//, Nepis, nawet Bezzar. Ludzie mają ciekawe upodobania, przecież są duże ośrodki zarówno w Bezzar, jak i w Senoe //Trójmiasto Senoe. Zgadnijcie, skąd wziąłem tę jakże kreatywną nazwę//. Ciekawe, co ich ciągnęło aż tutaj, na północ.

//Zostawiam tym samym ewentualnie NPCowi miejsce na zapytanie w imieniu moich postaci o jeszcze coś. Bo te 3 posty teraz będą ostatnimi przed wyjazdem.//

- Cóż, z tego co mi wiadomo, ludzie potrafią podróżować po całym Palan w poszukiwaniu dziecka, które zechcą adoptować. Co prawda są to sporadyczne przypadki, jednak się zdarzają na tyle często, że mnie to nieszczególnie dziwi. Dla nas adopcja dwójki, czy trójki dzieci to już sporo, natomiast miałem na myśli to, że w wydarzyło się to w dość krótkim odstępie czasu. Niestety, nasz ośrodek nie jest wybierany przez wiele małżeństw, istnieje wiele większych ośrodków.

//Ewentualne role Gimy i Emi w następnym poście, żeby szło równolegle z resztą ośrodków.//

Terminal Emi zaczął dzwonić.
E: Przepraszam najmocniej.
Sprawdziła wiadomość, odpisała i dostała kolejną.
E: Noitulover i Nepis?
G: Tak powiedział właściciel. Coś się stało?
E: Popatrz na to. Dane od innych zespołów trafiły do serwera. Również mówią o dużych adopcjach trafiających do Noitulover i Nepis.
G: To... co najmniej dziwne. Noitulover zrozumiem, to duże miasto. Ale Nepis też? Nie ma błędu w danych?
E: Nie powinno. Przecież wiesz, jaka jest nasza przełożona. Poczekaj, kolejna wiadomość. Oh.
G: Coś się stało?
E: Mój znajomy z GBŚ, prosi nas o udostępnienie danych z serwera do celów śledztwa.
//Oczywiście, tego nie wysłał Alister, który jest lekko zajęty, ale Damensaya, która nieco mniej.//
G: On wie, nad czym pracujemy, prawda?
E: Tak, wiele razy prosił nas o pomoc, gdy akurat były świeże dane z wykazów, czyli pewnie powinien- Erika, musimy natychmiast wracać do biura. Mam nadzieję, że się mylę, ale to brzmi poważnie, skoro Alex nas prosi o pomoc.
G: Mówił, nad czym on obecnie pracuje?
E: Nie wolno mu, wspominał jedynie o jakichś zaginięciach.
Kolejne piknięcie terminalu.
E: Saraya nas wzywa do siebie.
G: Jakbym wiedziała, że tak to będzie, to bym została kierowcą ciężarówki, a nie urzędniczką.
E: Pasowałoby ci. Dziękujemy panu za współpracę i przepraszamy, że musimy odejść w takim pośpiechu, ale sam pan słyszał, dość niecodzienna sytuacja.
G: Dziękujemy. Do widzenia i miłego dnia.
Emi i Gima wyszły w dość dużym pośpiechu. Wybiegłyby gdyby nie to, że wytworzony dla nich strój uwzględniał również buty na obcasie. Gima kątem oka zauważyła, że mężczyzna, z którym rozmawiały, jeszcze jest w drzwiach i je widzi, więc raczej nie mogą po prostu odlecieć czy użyć Traesto.
G: Gdzie zaparkowałaś?
E: Za rogiem, za drzewami.
Przebiegły jeszcze kawałek do miejsca, gdzie nie były stamtąd widoczne, przełączyły się na zwyczajny ubiór i używając Programu Traesto przeniosły się na Latające Miasto.