Jest to dość specyficzny klub, głównie ze względu na to, że jest podzielony na dwie części. Pierwszą częścią jest pub, który prosperuje całodobowo. Jest tu sporych rozmiarów bar, za którym najczęściej stoi czarnoskóry barman, który chętnie rozmawia z klientami. Znajduje się tu też kilkanaście okrągłych stolików. Drugą częścią budynku zajmuje sporych rozmiarów parkiet oraz scena. Ta część jest otwierana najczęściej w nocy, na różne specjalne okazje bądź najnormalniejsze imprezy. Wielokrotnie odbywają się tutaj również wesela.
______________________________________

Isaac wszedł do budynku i od razu skierował swoje kroki w kierunku baru, za którym jak zwykle stał czarnoskóry barman. Gdzieś z głośników leciała charakterystyczna i wpadająca w ucho muzyka. Przy stolikach siedziało kilka osób spokojnie sączących swoje napoje. Niemalże nikt nie zwrócił uwagi na wchodzącego Isaac'a.
Nivarit podszedł do baru i usiadł na jednym ze stojących przy nim wysokich stołków. Przywołał do siebie barmana i zamówił napój gazowany. Rozejrzał się jeszcze raz po klubie. Od zawsze mu się on podobał. Nawet kilkakrotnie myślał czy by nie wykupić lokalu i oprócz sklepu nie prowadzić także pubu. Oczywiście wtedy zatrudniłby kogoś do pomocy przy sklepie. Wiązało się to również z nadmiernym kontaktem z ludźmi czego Nivarit zazwyczaj starał się unikać. Kiedy barman przyniósł mu zamówiony napój, Isaac od razu spytał:
-Kolego, wiesz może gdzie mieszka... - przerwał na chwilę by spojrzeć na telefon - ...Kagisano Rumi, lub gdzie mógłbym go znaleźć?
Wziął duży łyk napoju czekając na odpowiedź.

Po stosunkowo krótkiej chwili oczekiwania, ciemnoskóry barman przyniósł ci napój, który zamówiłeś. Nie chcąc tracić czasu, od razu przeszedłeś do rzeczy. Dobrze zbudowany mężczyzna musiał przez chwilę pomyśleć. Poza stałymi bywalcami, których już doskonale znał, w barze przewijało się przecież naprawdę dużo osób. Ciężko było zapamiętać każdą, konkretną istotę.
- Kagisano Rumi… Nie przypominam sobie kogoś takiego… Hej, Aoi!
Przez pierwsze kilka sekund zastanawiałeś się, kogo mógł wołać barman. Około dwóch metrów dalej, na stołku siedziała piękna, niebieskowłosa kobieta, spokojnie sącząca swojego drinka. Skrzywiła się, kiedy ciemnoskóry mężczyzna wypowiedział jej imię na tyle głośno, by słyszeli je wszyscy. Zawsze to robił, ale nigdy nie można było się do tego przyzwyczaić.

- Nie musisz krzyczeć, idioto… Przecież siedzę tuż obok.
- Nie zauważyłem cię.
Kiedy barman zaczął się głośno śmiać, ty jedynie usłyszałeś cichą odpowiedź tej seksownej, acz wyraźnie wrednej panienki.
- Nic nowego, pusty łbie…
- Coś mówiłaś? Dobrze, nieważne. Słuchaj, czy możesz namierzyć niejakiego Kagisano Rumi dla tego młodego chłopaka?
- Nic za darmo. Hej, młody… nieznajomy… Potrzebuję dostarczyć ten list do tutejszego dowódcy straży, ale nie mam na to czasu. Jeżeli zrobisz to za mnie, ja znajdę dla ciebie tego całego Kagisano.
Lekko zmrużyłeś oczy, od razu orientując się, dlaczego niebieskowłosa kobieta nie ma czasu na dostarczenie przesyłki. Teraz pozostało jedynie podjąć decyzję – pójść na układ całkiem ponętnej panienki i ułatwić sobie poszukiwania czy też spróbować samodzielnie odnaleźć zakochanego faceta, który zlecił zadanie.

//"Lekko zmrużyłeś oczy, od razu orientując się, dlaczego niebieskowłosa kobieta nie ma czasu na dostarczenie przesyłki." Nie, serio, nie mam pojęcia czemu nie ma czasu. Jest leniwa? Woli siedzieć i popijać alkohol? W liście jest bomba i boi się sama tego dostarczyć? Czy może coś bardziej w stylu Yoha: jest prostytutką i czeka na klienta? Oświeć mnie, proszę.//

Isaac przysłuchiwał się krótkiej wymianie zdań między barmanem a Aoi, powoli pijąc swój napój. Był jednak trochę zdziwiony zachowaniem panienki. Zanim cokolwiek powiedziała, wydawała się mniej wredna. Tak czy inaczej, Nivarit od samego początku był do niej pozytywnie nastawiony. Być może to przez jego zamiłowanie do koloru niebieskiego.
Po chwili Aoi powiedziała, że znajdzie Kagisano pod warunkiem, że Isaac dostarczy list. Od samego początku Nivarit czuł, że jest w tym coś podejrzanego. //Rozumiem, że położyła list na barze albo wręczyła go Isaac'owi. Wnioskuję po tym "Potrzebuję dostarczyć TEN list do tutejszego dowódcy straży"// Wziął list do ręki i obejrzał go. Niby nic niezwykłego. Jednak postanowił sprawdzić co jest w środku. W tym celu użył swojej techniki Astral Perception. W czasie kiedy trwało skanowanie, postanowił zadać pytanie by nie wzbudzać jakichkolwiek podejrzeń.
-Znajdziesz dla mnie człowieka w zamian za dostarczenie listu? Wydaje mi się, że jest to trochę nierówna wymiana. Chyba, że w kopercie jest coś ważnego albo niebezpiecznego. Nie próbujesz mnie wplątać w coś złego?
Wziął łyk napoju czekając na odpowiedź.

//Szczerze, sam nie mam pojęcia, więc muszę coś wymyślić...
Załóżmy, że po prostu woli popijać drinki, gdy inni wykonują robotę za nią.

Ja tu tylko sprzątam. znaczy się GROAR I AM ONIX//

Isaac uważnie się przyglądał rozmowie barmana i kobiety, łącznie z momentem, w którym owa kobieta wyjęła zamkniętą kopertę ze swojej bluzki. Przez ten fakt podejrzliwy Vah'yr krótkimi momentami nie patrzył swoim Astral Perception na kopertę, a na miejsce, z którego została wyjęta. Ponieważ minimalnie nieświadomie ruszał w tym czasie oczami Aoi nawet nie podejrzewała, że mógłby skanować - a przynajmniej nie w takim sensie, jaki zamierzył Isaac.
Aoi odpowiedziała na jego zarzuty wyjątkowo łagodnym, skupiającym na niej uwagę głosem:
- Jesteś niemiły, sugerując taki brak zaufania.
...jednak jedno zdanie później zmieniła ton na poważniejszy, niemalże stricte biznesowy.
- Wymiana jest wymianą. Chcesz otrzymać jakieś informacje, musisz jakieś dostarczyć. I tego właśnie oczekuję.
Mówiąc ostatnie zdanie, stukała palcem w kopertę, leżącą na ladzie. Zaraz po tym znów zmieniła ton na łagodny i ponętny.
- A może to ty chcesz, żebym namierzyła kogoś bardzo niebezpiecznego? Może ja też się trochę obawiam?
...jednak było wyraźnie czuć, że jej zamierzeniem jest tylko granie na emocjach.

Skan wykazał, że koperta zawiera:
- papier
- tusz
Jednakże przez nietypowy charakter pisma i to, że kartka w środku była złożona, niektóre litery się na siebie nakładały i nie dało się rozczytać zawartej w środku wiadomości //niezależnie, czy Astral Perception by na to pozwalało.//

Isaac był lekko zawiedziony tym, co zobaczył w kopercie poprzez Astral Perception. No cóż, z takimi rzeczami trzeba było się liczyć. Za to niektóre inne rzeczy widziane poprzez tą technikę nie zawiodły go tak bardzo. Obracając list między palcami wysłuchał wypowiedzi niebieskowłosej panienki. Przez chwilę nic nie odpowiadał, zupełnie jakby chciał przemyśleć odpowiedź, było jednak inaczej - zwyczajnie się zamyślił. Niektóre wspomnienia potrafiły przyjść w najmniej oczekiwanym momencie. Na szczęście dobrze wiedział co Aoi do niego powiedziała. Westchnął cicho i odpowiedział:
-O, a więc lubisz grać na emocjach. Nieważne. Dostarczę list. Ale chcę jak najszybciej wiedzieć, gdzie jest Kagisano. Nie wątpię, że będzie to dla ciebie wyjątkowo łatwe zadanie.
Isaac dopił swój wcześniej zamówiony napój i zapłacił za niego. Schował list do swojej sakwy, zsiadł ze stołka i powoli oddalił się od baru, idąc w stronę wyjścia.
-Niedługo wrócę.
Narzucił na głowę kaptur i opuścił lokal. Skierował się w stronę budynku należącego do straży.

Isaac ponownie pojawił się w barze. Z dostarczeniem listu poszło łatwiej niż mogłoby się wydawać. W końcu uzyskać pozwolenie na rozmowę z szefem straży, nie było łatwo. Oczywiście, w tym wypadku Isaac takiej zgody nie uzyskał. W sumie było to nawet w jego stylu, a może bardziej według jego zasad, których choć trochę starał się trzymać. Powolnym krokiem podszedł do baru i zajął miejsce obok Aoi.
-Zrobione. Zadowolona? Nieważne. Nie obchodzi mnie to. Zlokalizujesz teraz dla mnie tego kolesia, czy może zrobiłaś to kiedy mnie nie było?
Jeżeli jednak Aoi, nie ma przy barze, ani nigdzie na widoku, Isaac pyta o nią barmana.

Gdy dotarłeś do baru, rozejrzałeś się po całym lokalu w poszukiwaniu Aoi.
Aktualnie, przebywała tutaj trochę większa ilość poszukiwaczy przygód niż wcześniej – intuicja podpowiadała ci, że lepiej będzie z nimi nie zadzierać. Zakładałeś, że niebieskowłosa kobieta będzie zachowywała się stosunkowo głośno, jeżeli podczas twojej nieobecności przez cały czas piła. Szczęście w nieszczęściu, znalezienie jej nie zajęło ci dużo czasu – była jednak w „stanie orbitalnym”. Dziwiłeś się, że w ogóle może stać na nogach do czasu, aż upadła na ziemię, nie mogąc się podnieść. Ciemnoskóry barman spojrzał na nią zza lady, wzdychając.
- Hej, przyjacielu!
Szybko zorientowałeś się, że mężczyzna woła właśnie ciebie. Odruchowo do niego podszedłeś wymijając przy tym nieprzytomną kobietę na którą spoglądali co chwila nieco bardziej perwersyjni poszukiwacze przygód.
- W tym stanie niczego się od niej nie dowiesz ale proponuję, żebyś zabrał ją do siebie i poczekał, aż wytrzeźwieje. Zawsze miałaby u ciebie większy dług wdzięczności do spłacenia, nie sądzisz?
Zastanawiałeś się co zrobić. Pewne było jedno – na chwilę obecną nie dowiesz się od Aoi niczego konkretnego.

Isaac rozejrzał się po barze. Od razu zauważył, że przybyło tu kilka nowych osób. Widać było, że do najsłabszych nie należą. Na szczęście Nivarit i tak nie miał ochoty na walkę z żadnym z nich. W ostatnim czasie w ogóle nie miał ochoty na walkę. Szybko zlokalizował osobę, której poszukiwał. Stała na parkiecie i wykonywała jakieś dziwne ruchy, które miały przypominać taniec. Isaac podszedł do Aoi, która na jego widok szeroko się uśmiechnęła. Nivarit westchnął lekko zirytowany, kiedy zauważył, że jest totalnie schlana. W sumie nawet go dziwiło, że jeszcze potrafi utrzymać się na nogach, a do tego wykonywać te dziwne ruchy przypominające taniec. Wiedział, że w jej aktualnym stanie raczej nic z niej nie wyciągnie. W tymże momencie Aoi zachwiała się dość mocno, straciła równowagę i poleciała na twarz, a właściwie na Isaac'a stojącego przed nią. Mężczyzna jednak zrobił krok w prawo pozwalając jej swobodnie rąbnąć o podłogę. W sumie mógł ją złapać ale wolał trzymać ręce w kieszeni, a telekinezy nie wypadało używać przy tych wszystkich gapiach. Stał nad nieprzytomną kobietą przez chwilę, jakby oczekiwał, że może zaraz się obudzi. Zawołał go jednak barman. Isaac podszedł do czarnoskórego jegomościa i wysłuchał co ten ma do powiedzenia. Pomysł barmana nie bardzo przypadł Nivaritowi do gustu. Najchętniej to by ją tu zostawił i wrócił, na przykład, na drugi dzień i dopiero wytrząsnął z niej informacje, których szukał. Miał już opuścić bar kiedy dostrzegł, że kilku zboczeńców perfidnie przygląda się nieprzytomnej Aoi. Jego ręce ukryte w kieszeniach zacisnęły się w pięści. Od pewnego czasu (jakieś 500lat) spojrzenie takich ludzi wkurzało go najbardziej. Powoli i bez słowa, podszedł do niebieskowłosej. Podniósł ją i przerzucił przez ramię. Rzucił groźne spojrzenie kilku zboczeńcom, a następnie opuścił bar. Skierował się do swojego domu.