Hanako chwile sie zastanawiala nad odpowiedzia.
-Chce wrocic do zycia, chce wrocic do braciszka. Opowiedz mi o tych sposobach.

Kobieta uśmiechnęła się. To dobrze że dziewczynka była zdecydowana na powrót - nie była byle kim. Mogła w sumie zostać w Zaświatach, ale musiało jej naprawdę zależeć na powrocie do świata żywych.
- Pierwszym sposobem są smocze kule. Jeżeli Twoi przyjaciele je znajdą, mogą zażyczyć sobie Twojego powrotu do życia.
- Drugi sposób jest nieco trudniejszy dla takiej dziewczynki jak Ty. Polega na wykonaniu jakiegoś konkretnego zadania dla jakiegoś Boga. Tym sposobem możemy raz zrobić wyjątek dla Waszego wymiaru za zasługi i przywrócić wojowników lub wojowniczki które raz umarły do życia.
- Oczywiście, do niczego nie mam zamiaru Cię zmuszać. Równie dobrze możesz zostać w Zaświatach i tu trenować by stać się silniejszą. Znam kilka dobrych miejsc, ale niestety nie będzie taryf ulgowych.

- To, moja droga, zależy już tylko od ciebie. Co więc postanawiasz?

- Myślę, że kilku Bogów miałoby jakieś zadanie do wykonania. Wiem na pewno, że jakieś ma Bogini Natury, Bogini Mądrości i ja. Bóg Wojny też coś pewnie znajdzie, ale wolałabym cię z nim nie zostawić.

Hanako patrzyła przez chwilę na boginię, po czym się odezwała.
-Bóg Wojny jest zboczeńcem? Znaczy... uznajmy, że to pytanie nigdy nie padło. Daj mi zadanie.

Bogini dosłownie włożyła rękę w przestrzeń i wyjęła stamtąd niedużą szkatułkę.
- To musi być dostarczone do Kapitana Głównodowodzącego Gotei 13. Rezyduje w Seireitei, w Soul Society, w budynku Pierwszej Dywizji. Zgodnie z ustaleniami, my się nie mieszamy do Soul Society osobiście, a oni tutaj, a nasz kurier ma inną sprawę. Weź jeszcze to.
Oprócz szkatułki dała Hanako coś w rodzaju odznaki czy broszki pokrytej specyficznymi wzorami. Miała kształt czarnego motyla.
- Jeśli ktoś by cię pytał, pokaż im to, a jeśli trafisz na wybitnego kretyna, który nie będzie wiedział, o co chodzi, naciśnij tą broszkę, nie przejmuj się tym, co się stanie i poproś o spotkanie z kapitanem. Oni powinni załatwić sprawę. Do Soul Society prowadzi tamto przejście.

-Dobrze, wyruszam.
Hanako przypięła sobie odznakę w kształcie motyla do ubrania i przeszła przez przejście prowadzące do Soul Society.

Hanako wyszła z portalu. Od razu zaczęła się rozglądać za boginią.

Bogini Życia pojawiła się przed dziewczynką. Ta początkowo się wystraszyła, ale szybko doszła do siebie.
- Udało Ci się?

Hanako spojrzała na boginie i uśmiechnęła się.
-Tak, oto list od głównodowodzącego dziadka. - Mówiąc to podała list bogini.
-Co teraz?

Bogini Życia pstryknęła palcami z lekkim westchnieniem.
- Teraz, moja droga, jesteś żywa.

Kobieta otworzyła pstryknięciem palca jakiś portal prowadzący na oko dziewczynki do ogrodu domu Maxa - przynajmniej tak wyglądało to z tej perspektywy. Aureolka znad główki dziewczynki zniknęła.

Yoh pojawił się w niebie, teleportując się ze świata żywych - miał zamiar poczekać na Maximusa; jeżeli jakiś konkretny Bóg, poza Boginią Życia do niego podejdzie, oleje to i poczeka na młodzieńca. Ma do niego kilka pytań, a także prośbę do Bogini Życia, ewentualnie Enmy Daiō.

//Nie wiem czy Maximus jeszcze będzie grał tą postacią, dlatego przejmę nad nią kontrolę.//

Obecność Yoha Atsuko w zaświatach wyczuła jako pierwsza właśnie Bogini Życia kręcąca się w pobliżu; szybko więc założyła barierę blokującą przepływ energii z tego miejsca do innych Bogów, którzy prawdopodobnie również zorientowali się, iż coś jest nie tak. W każdym razie, kobieta nie była zaskoczona Twoim widokiem, czuła że przybędziesz z konkretnego powodu jakim była śmierć Maximusa.
- Nie musisz mnie o nic prosić, Yoh. Zostawię ciało Maximusowi jeżeli będzie tego chciał; mam nadzieję że rozpocznie tu trening i zamiast Waszej planety, będzie teraz chronił zaświaty.

Po tych słowach pojawił się tu również Maximus; nad głową chłopaka znajdowała się złota aureola. Posiadał on swoje ciało.
- Witaj, Maximusie. Właśnie rozmawialiśmy na Twój temat. Chcesz abym zostawiła Ci Twoje ciało? Myślałam nad tym byś teraz trenował w zaświatach i chronił je, skoro umarłeś.
- Oczywiście! Jeżeli jest taka możliwość to chciałbym trenować pod okiem jakiegoś Boga, by stać się silniejszym niż dotychczas!
Kobieta uśmiechnęła się pogodnie, jak to miała w zwyczaju - prośba Maximusa była możliwa do spełnienia.
- Cieszy mnie Twój entuzjazm. Trening rozpoczniesz za kilka miesięcy; na chwilę obecną skontaktujemy się z Hyperionem, aby poradzić się go czy możliwe jest odzyskanie utraconej mocy tytana.
- Hy...Hyperion!? Odzyskanie utraconej mocy!? To wspaniałe wiadomości. Nieważne kiedy i czy w ogóle odzyskam swoją moc; ważne bym go spotkał. Chciałbym mu zadać kilka istotnych pytań dotyczących Naszej rasy, mocy, -...
- Wystarczy, wystarczy. Na wszystko przyjdzie pora.
Bogini Życia starała się uspokoić wyraźnie podekscytowanego zaistniałą sytuacją Maximusa. W pewnej chwili twarz chłopaka nieco spoważniała; spojrzał on na stojącego obok Yoha.
- Yoh, słyszałem pytanie Viega nim się tu pojawiłem. Moja poprzednia moc ma główne źródło na Hyperionie; myślę że mimo iż nie traficie tam od tak sobie, to w Waszych WDG lub bazie danych Damensayi, ewentualnie Ayako czy Unicrona, powinny znaleźć się współrzędne tej planety.
- Tak czy siak jestem tu uwięziony przez „nieco” dłuższy okres czasu, więc gdybym się mylił, możecie tu wpaść i pytać.

Zza rogu w pewnym momencie wyszła Hanako; wystraszyła przejść się przez portal więc wolała poczekać aż ktoś odpowiedni się tu zjawi - tak też się stało. Gdy dziewczynka zobaczyła Yoha, dosłownie rzuciła mu się w ramiona - Maximusa nie znała, a Bogini Życia pomogła jej aż nadto. Yoh był w tym momencie jedyną osobą która mogła ją w całości odprowadzić do świata żywych.
- Mogę z Tobą wrócić? Mogę?

Yoh przez chwilę miał wrażenie że o nim zapomniano.
Gdy Maximus nieco spoważniał, a atmosfera zrobiła się nieco bardziej napięta, młodzieniec również musiał podejść do całej tej sytuacji na poważnie.
- Przekażę tą informację Viegowi gdy wrócę.

W tym momencie do chłopaka przykleiła się jakaś mała istota przypominająca siostrę Maxa. Dziewczynka umarła, więc nie zdziwił go jej widok. Bardziej zaskoczył go fakt że ma ciało, a aureola znad jej głowy zniknęła.
- Możesz.
Powiedział z lekkim, wyraźnie sztucznym uśmiechem.
- No cóż, skoro już posiadam pewne informacje i trafiłem na nieoczekiwaną niespodziankę to będę się zbierał.
Młodzieniec przyłożył dwa palce do czoła, po czym się skupił. Jego twarz stała się nieco poważniejsza, ale tylko dlatego że musiał znaleźć energię kogoś żywego, a najlepiej Viega lub Silvii; z zaświatów nie było to takie proste, jednak i tą sztukę miał całkiem dobrze opanowaną.
- Jest.
- Maximus, powodzenia w treningu. Na pewno jeszcze nie raz się zobaczymy, obyś jakoś odzyskał swoją moc.
Spojrzał na Boginię Życia i zmierzył ją wzrokiem.
- Do zobaczenia.

Wraz z Hanako, młodzieniec zniknął.

Niebieskooka dziewczyna pojawiła się na Sądzie Bożym. Na pewno nie była jedyna i na pewno nie jedyna nie wiedziała co się stało...
Pamiętała tylko, że energia Woogy'ego zniknęła, a później... Później jakaś nieznana jej energia dosłownie momentalnie wzrosła.
- Gdzie... Gdzie ja jestem? Co się dzieje?
Dziewczyna była trochę przerażona...

- W Zaświatach. - odezwał się dosyć specyficzny głos.
Należał on do Horora - chowańca Raymonda.
- Spójrz.
Kolejną postacią był wysoki brunet w czarnej podkoszulce i dolnej części saiyańskiego uzbrojenia - Amane. Wskazał on na ogromną kolejkę. Część z nich stanowili różnoracy ludzie, resztą były duszki.
- Podobnie jak my, oni wszyscy zostali zabici przez jakąś mroczną energię pochodzącą z potężnego wybuchu na równinach. Może trudno w to uwierzyć, ale spójrz. Ci ludzie mają aureolki nad głową, ja mam, Horor... Zaraz, dlaczego ty nie masz aureolki?
- Bo żyję. Zwiałem do Zaświatów ułamek sekundy przed tą energią.
Nastała chwila ciszy.
- Możecie teraz tylko czekać. Ja sprawdzę, co z Anikim. Nie czułem, by umarł, a tutaj też go raczej nigdzie nie ma.
Chowaniec się ulotnił. Amane przez moment przyglądał się Mari i to, jak przyjęła wiadomość o pobycie w Zaświatach, po czym wrócił do rozglądania się wkoło.

Dziewczyna stała dosłownie zamurowana po tym, co powiedział jej mężczyzna. W dodatku Horor - nigdy nie widziała takiej istoty. Zauważyła, że faktycznie, wszyscy mają aureole. Była zaszokowana. Nie wiedziała co się teraz stanie. Po jej wzroku i wyrazie twarzy widać było wyraźnie, że nie ma pojęcia co ma robić, co teraz będzie. Po dłuższej chwili milczenia zapytała:
- A Woogy? Znasz go? On też jest tutaj, w Zaświatach? Co się z nami stanie? To już całkiem koniec?
Zadawała dużo pytań, miała nadzieję na odpowiedź...

Amane spojrzał ponownie na wyraźnie zakłopotaną dziewczynę. Nie bardzo wiedział co może jej powiedzieć, zupełnie nie kojarzył takiego imienia, lecz nie chciał jej też okłamywać. Jak zwykle starał się odpowiedzieć spokojnie i szczerze.
- Nie znam go. Spójrz. Przypuszczam, że ci, którzy zachowali ciała, są wojownikami, bo część z nich kojarzę chociażby z widzenia. Przypuszczam, że ten Woogy również jest wojownikiem, więc powinien zachować ciało. Tak więc - jeżeli go tutaj nie widzisz, prawdopodobnie przeżył. Lub jest gdzieś na początku kolejki... - ostatnie zdanie dodał po chwili, już ciszej. Mógł mieć rację, gdyż początku kolejki nie było stąd widać. Może łatwiej byłoby mu odpowiedzieć, gdyby znał Woogyego i potrafił rozpoznać jego energię - czy tu jest, czy nie.

Mari była na tyle zdezorientowana, że nie pomyślała o tym, że może wyczuć tutaj energię Woogy'ego. Bez słowa skoncentrowała się, lecz nie wyczuła znajomej energii przyjaciela.
- Nie czuję jego energii... - nie wiedziała czy się cieszyć z tego, że Woogy prawdopodobnie żyje, czy smucić się z tego, że ona nie.
Stała w milczeniu. Skinęła tylko głową na znak, że dziękuję mężczyźnie za informację i pomoc.

Chłopak pojawił się w sali.
- Ej co jest?! Gdzie ja jestem? - zapytał się sam siebie, po chwili zauważył że jest w zaświatach.
- A więc umarłem.. - Chłopak wypowiedział po cichu słowa i stanął do kolejki, zauważył Amane, którego pamiętał z akcji ratowania córek. Pomachał mu i dalej czekał na swoją kolej.

Theylin z malutkim Yamato na rękach i Shizuka pojawili się na sądzie Bożym.
Theylin ujrzała Amane, jego najbardziej kojarzyła z będących tu wojowników, dlatego podeszła właśnie do niego.
Amane... Tak? Kolega Rayema? Nie wiesz może, co się stało, że wszyscy tutaj jesteśmy?-pytała dziewczyna rozglądając się dookoła.

Młodzieniec pojawił się niedaleko Bogini Życia, która miała teraz pełne ręce roboty. Nie tylko nie spodziewała się ujrzeć tutaj Yoha, ale nie spodziewała się również tego że przybędzie tutaj... żywy.
- Huh? Kilka znajomych twarzy jest.
Nastolatek poznawał kilkanaście osób, które znajdowały się w niesamowicie długiej kolejce. W pewnym momencie na jego twarzy pojawił się lekki uśmieszek.
- Kochana, powinniście jakoś usprawnić ten system.. Ale nie wtykam nosa w nieswoje sprawy. Mam coś do zakomunikowania...

Yoh poprosił Bogów o jakiś „boski sprzęt”, który umożliwiłby szybkie przekazanie informacji duszom zmarłych wojowników i zwykłych ludzi. Kolejka była niestety tak długa że krzyczenie niewiele by pomogło. Jeżeli takowy sprzęt otrzyma, zaczyna mówić.
- Słuchajcie... Nazywam się Yoh Atsuko. Kiedy zostaliście zabici... Tak, nie żyjecie ale spokojnie i bez paniki... Cóż... Ekhem... Kiedy zginęliście, walczyłem z osobą, która Was zabiła. Użyłem całej swojej mocy i niestety sprowokowałem tego wojownika do tego samego.
- Częściowo ponoszę winę za to że wszyscy tutaj teraz jesteście, jednak gwarantuję Wam że wrócicie do życia gdy tylko odnajdziemy pewne artefakty zwane smoczymi kulami. Pierw jednak musimy pokonać odpowiedzialnych za to wszystko. Domyślam się że poza ziemianami, znajdują się tu także iesterzy. Spokojnie. Wasza planeta także zostanie przywrócona wraz z ludem.

Atsuko oddał sprzęt Bogom, po czym uśmiechnął się.
- Dzięki.
Nie znikał. Lecz miał taki zamiar, gdyż przyłożył ponownie dwa palce do czoła i skoncentrował się.

Zniknął.