Najmniejsza, a jednak najbardziej tajemnicza ze wszystkich trzech wysp położonych obok siebie. Krąży wiele legend o tym że właśnie na niej znajdują się wrota do innego świata. Ale czy to prawda?

~~~~

Nagle otworzył się dziwny portal, można go porównać do Garganty. Wyszło z niego kilka istot. Na ich czele stał nie kto inny jak Shigen Takimasu. Na jego twarzy był widoczny spokojny uśmieszek. Za nim natomiast stało kilka innych, równie lub mniej spokojnych osób i istot.
Byli to naprawdę potężni wojownicy ściągnięci z innych wymiarów, jednak w swoich ostatecznych formach.
Buu (Multiverse xd), Janemba, Brolly którego Shigen miał pod kontrolą, Aizen Sousuke, Hao Asakura i kilku innych przydupasów Shigen'a. Prawdopodobnie teraz zaczęła się prawdziwa walka o przetrwanie. Przetrwanie tego świata.
- Za mną panowie. - powiedział Shigen, po czym poleciał powoli w stronę głównego kontynentu.

Ketsu pojawił się na wyspie.Zaczął trenowac.
//Potem opiszę dokładnie trening ;dd//

Ketsu skończył trening, wstał i poczuł 3 moce obok siebie.Teleportował się tam.

Przelatując nad wyspą Guran i mijając wyspę Gasto Woogy w końcu doleciał do Sakshin - tajemniczej wyspy. Wylądował przy brzegu, woda była wyjątkowo czysta i przejrzysta.
- Teraz muszę poszukać tawerny... - powiedział po czym lekko unosząc się nad ziemią zaczął lecieć ku północno-zachodniej części wyspy. Długo nie musiał szukać, bowiem z daleka widział już karczmę, która znajduje się od strony sąsiedniej wyspy Gasto.

Gdy chłopak opuścił tawernę postanowił pilnować i czekać kiedy bestia pojawi się na horyzoncie.
- Najbardziej prawdopodobne, że przylatuje z głębi wyspy... Najlepiej by było, jakbym znalazł jakieś większe wzniesienie, z którego mógłbym obserwować okolicę z nad drzew. Jeśli pterodaktyl nie pojawi się w najbliższym czasie to nie będę w nieskończoność wisiał w powietrzu... - mówił sam do siebie, unosząc się powoli w górę. Z takiej wysokości mógł spokojnie rozejrzeć się po okolicy. Ok. 200 metrów od tawerny była niewielka osada - to na pewno ta, którą ten potwór nawiedza. Z kolei jakieś 100m od od wschodu osady znajdowała się górka, z której można było obserwować teren ponad drzewami.
Poleciał i wylądował na górce.
- No to może zacznę się rozgrzewać! - i zaczął. Kilka pompek, trochę się porozciągał i oczekiwał, aż bestia pojawi się na horyzoncie. Spoglądał zarówna na głąb wyspy jak i na ocean.

Kiedy się rozciągałeś na wzgórzu, przez dłuższy czas nic się nie pokazywało. Postanowiłeś więc zrobić trochę pompek żeby jeszcze przez chwilę zabić jakoś czas - poczułeś że masz coś mokrego na plecach. Wstałeś i sprawdziłeś dotykiem co to - przypominało ciepłą... ślinę. Z miną sugerującą „Gehehe... Oops...” lekko odwróciłeś się za siebie i dostrzegłeś dosyć dużego, czerwonego pterodaktyla z niezbyt przyjaźnie nastawionym wyrazem twarzy. Od razu uderzył w Ciebie ogonem i przez początkowe zaskoczenie zleciałeś z górki i wylądowałeś na dachu jednego z domów - gdybyś się nie zatrzymał pewnie zrobiłbyś dziurę i wylądował w środku czyjegoś domku.

Co robisz?

Chłopak amortyzując upadek wzniósł się w powietrze na wysokości pterodaktyla.
- Nareszcie jesteś! - powiedział wręcz uradowany. Miał zamiar zacząć szybko, chciał zobaczyć jak niebezpieczny jest ten potwór.
- Łap to, kanarku! - z wyciągniętej ręki wystrzelił pocisk ki. Był to Howitzer Attack, chciał ogłuszyć przeciwnika.
Jeżeli by mu się to udało poleci za ciosem i zacznie okładać bestię.
Jeżeli nie to będzie czekał w pozycji bojowej czekając na reakcję i ładując atak ki w dłoni, który wystrzeliłby prosto w dziób potwora.

Howitzer Attack lekko zdezorientował pterodaktyla - zdziwiła Cię trochę jego odporność na taki atak, ale z drugiej strony byłeś na to przygotowany. Ruszyłeś na potwora i zacząłeś go okładać. Jednakże... Mimo że byłeś niezwykle silnym wojownikiem, bestia niewiele robiła sobie z Twoich uderzeń. Gdyby był to normalny pterodaktyl, poszłoby łatwiej. Coś tu nie gra i Ty właśnie tak przypuszczałeś. W pewnym momencie przez zamyślenie się na temat bestii, dostałeś z prawej łapy i odleciałeś kawałek. Kiedy bestia leciała w Twoim kierunku, naładowałeś pocisk KI, a gdy tylko ta była przy Tobie, wystrzeliłeś go prosto w dziób potwora.

Po tym jak kawałek odleciał, już wiedziałeś że to nie jest zwykły pterodaktyl. Zaczął ładować w pysku jakąś pomarańczową kulę, a po chwili zmierzał w Ciebie promień energii.
Co robisz?

- Czym Ty jesteś?! - krzyknął. Chłopak wiedział, że jeśli uniknie promienia ki to uderzy ono w osadę, co może spowodować katastrofę. Nim atak go dosięgnął wystrzelił prawą ręką promień energii, który zablokował chwilowo pocisk wystrzelony przez pterodaktyla. Jednak Woogy miał za mało czasu, żeby naładować tyle energii, by wystarczyło na zupełne odparcie energii wystrzelonej przez potwora. Postanowił więc drugą ręką wystrzelić...
- Callin' Home! - nie była to mocna wersja, ale zakładał że wystarczy do tego, żeby samonaprowadzające pociski sprawiły, by potworek odpuścił ze swoim promieniem.

Niestety, zablokowanie promienia okazało się czymś zdecydowanie trudniejszym niż mogłeś przypuszczać. Przez chwilę byłeś odpychany do tyłu - a sam promień niestety zmuszony byłeś zablokować obiema rękoma. Nie miałeś jakiegoś szczególnego planu działania, zależało Ci głównie na tym by gad nie zniszczył przypadkiem wioski.
Ostatecznie byłeś zmuszony przyjąć formę SSJ, a żeby odbić promień i skierować go w górę, gdzie spokojnie eksplodował. Kiedy gad na Ciebie spojrzał, niesamowicie się wkurzył - nie znałeś powodu. Zaczął ładować zdecydowanie silniejszy promień w czerwonym kolorze, masz jednak szansę na powstrzymanie go.
Jesteś w formie Super Saiya'jin, musiałeś na nią wejść w innym wypadku nie byłbyś w stanie uratować wioski - teraz masz jednak nieco gorszy problem. Jeżeli ten promień zostanie wystrzelony, zmiecie wioskę z powierzchni Terry, a nie tylko uszkodzi poszczególne budynki.

Co robisz?

Woogy nie spodziewał się takiego obrotu spraw. Szybko teleportował się jakieś 2m od bestii i w ładujący się pocisk ki wystrzelił kilka ki blastów, ładująca się energia w paszczy potwora powinna eksplodować zanim wystrzeli. Wszystko to zrobił z ogromną szybkością.
Jeżeli plan się powiódł to teleportował się znów za pterodaktyla, przybierając szybko Meta Form. Sprawił, by jego ręka zmieniła kształt tworząc ciasną "obrożę" na szyi bestii. Później ponownie metal stwardniał dusząc potwora. Chciał oddalić walkę od wioski, więc wkładając w to całą swoją siłę miotnął pterodaktylem w drugą stronę, tym samym uwalniając go z duszącej obroży. Teleportował się do ptaka, a ze swojej lewej ręki stworzył ostry miecz, którym zaczął atakować potwora. Prawą, silniejszą rękę, zostawił do obrony na wszelki wypadek.

Bardzo dobrze pomyślane - kiedy bestia ładowała kulę energii, Ty wystrzeliłeś kilkanaście promieni KI prosto w nią powodując tym samym eksplozję. Wybuch był jednak na tyle silny, że nie miałeś pojęcia gdzie po nim znajdował się pterodaktyl. Ten wyleciał ostatecznie z góry mając nadzieję na ucieczkę. Przybierając Meta Form, teleportowałeś się przed niego i stworzyłeś na jego szyi coś na wzór obroży - bestia chciała uciec więc spokojna na pewno nie była. Ale coś Ci w jej zachowaniu nie pasowało. Gdyby drapieżnik ten był całkowitym samotnikiem, walczyłby dalej, byle zniszczyć jak największą część miasta. Ten potwór natomiast próbował się wycofać.

- Nie uciekniesz mi, wróbelku! - Woogy domyślił się, że pterodaktyl może wezwać posiłki. Postanowił więc go uziemić. Gdy chłopak uwolnił potwora z obroży, a ten był jeszcze oszołomiony po duszeniu rzucił się w jego stronę stworzonym w lewej ręce mieczem z zamiarem przedziurawienia mu skrzydeł.
Miał nadzieję, że plan się powiedzie, w innym wypadku istnieje prawdopodobieństwo, że będzie musiał stawić czoła większej grupie takich bestii. A to może już nie być takie łatwe.
Jeżeli skrzydło zostanie przedziurawione pterodaktyl powinien spaść na ziemię. A wtedy już tylko z górki.

Twój plan się powiódł - zrzuciłeś potwora na ziemię - następnie za pomocą ostrza stworzonego w Meta Form w lewej ręce, przebiłeś skrzydła bestii. Dopiero po dokładniejszym przyjrzeniu się gadowi, dostrzegłeś że... to samica.

- O cholera. To samica. Pewnie ma młode... - trochę się zmieszał. Z jednej strony skazując na śmierć ją skaże również młode. A z drugiej strony co wtedy z wioską i jej głodującymi mieszkańcami...
- Myśl Woogy, myśl. Jak rozwiązać tą sprawę... - ponadto w takim stanie pterodaktyl wiele by nie zdziałał - musiałby mu więc dodatkowo mu pomóc. A i wtedy nie miałby gwarancji, że przestanie atakować osadę... Jednak jakoś nie potrafił tak po prostu wykończyć samicy...
- CHRZANIĆ! - podleciał do pterodaktyla powoli, spokojnie. W razie jakby bestia chciała się jeszcze bronić stworzył metalowy "kaganiec" na dziobie pterodaktyla, by nie mógł wystrzelić pocisku energii... Podszedł powoli bliżej. Rana w skrzydle nie była duża, jednak nawet coś takiego uniemożliwiało lot. Stworzył więc w tym miejscu, delikatnie dotykając skrzydła cienką warstwę jakiegoś nieznanego, elastycznego stopu metali. Tworząc kawałek metalowego skrzydła.
W razie jakby bestia chciała się nadal rzucać na chłopaka (czego jednak chciał uniknąć robiąc wszystko powoli i spokojnie) miał w jednej ręce stworzony metalowy młot, którym miałby ogłuszyć potwora. Chłopak, choć nie wiedział czy samica go rozumie to mówił:
- Pomogę Ci, pozwolę Ci odlecieć ze względu na to, że możesz mieć młode. Jeśli jednak nadwyrężysz moje zaufanie to Ci nie daruję. I od dzisiaj masz polować gdzie indziej, nie atakować wioski. Upoluj sobie coś nad oceanem, albo w lesie. Jasne? - czuł się głupio robiąc coś takiego, ale jednak miał miękkie serce...
Gdy wszytko zrobił, wzniósł się wysoko w powietrze, zdejmując z dzioba "kaganiec" i naładował poważną kulę energii w obu rękach, gdyby jednak bestia mimo wszystko próbowała zaatakować osadę - nawet w takiej sytuacji ulgowej dla pterodaktyla nie mógł ryzykować życia wszystkich mieszkańców miasteczka. Jednak jeśli się wycofa to pozwoli odlecieć pterodaktylowi.
Jeżeli odleci to wróci się do wioski z zamiarem poczekania jakiś czas i sprawdzenia, czy pterodaktyl znów zaatakuje jutro.

Samica spokojnie odleciała, kiedy pomogłeś jej ze skrzydłem. Było Ci trochę głupio, zwłaszcza że musiałeś „leczyć” co sam temu gadowi wyrządziłeś. Jednak ptaszysko poleciało gdzieś dalej, nie oglądając się za siebie.

Miejmy nadzieję że to będzie wystarczająca kara za atakowanie wioski.

Misja wykonana!
+30 000j
+2 reputacja

Przestał ładować kulę, wrócił do bazowego stadium.
- Chyba już nie wróci... - powiedział chłopak, jednak nie chciał ryzykować. Stworzył słabego klona z negatywnej energii i wysłał go do wioski. Tam klon oznajmił, że wiosce już nie grozi niebezpieczeństwo, a na wszelki wypadek zostanie tu jakiś czas i popilnuje. Duplikat miał minimalną moc, tak by tylko Woogy mógł wiedzieć czy coś dzieje się w wiosce.
Sam oryginał zaś niepostrzeżenie odleciał w stronę kontynentu.
Choć było mu trochę głupio, po tym co się wydarzyło to nie mógł się tym przecież zadręczać. W końcu pterodaktyl atakował ludzi. Poza tym spodobało mu się wykonywanie takich zadań. Nie zniechęcił się do tego nic a nic. Może to przez jego charakter - czasami nie potrafi usiedzieć na miejscu.
Jednak teraz chciał odpocząć trochę przed ewentualnym dalszym zleceniem.
Wyruszył do Setirps.

Klon odleciał kawałek od wioski, by nie robić zamieszania po czym zniknął.
Woogy stwierdził, że osada powinna być już bezpieczna...

Młodzieniec wylądował na wyspie i zaczął szukać ludzi, jak znajdzie pyta o 'Erin Kaichi'.

Maximus Revolta
Nie musiałeś daleko szukać. Jeden z mieszkańców wskazał Ci wysoki budynek, wyróżniający się na tle innych. Na jego dachu medytował człowiek o niewielkiej masie ciała – był ubrany jak wojownik shaolin. Miał granatowe, długie włosy, opadające na ramiona.

Maximus Revolta
Mężczyzna westchnął, po czym wstał i pomachał w Twoim kierunku jak idiota, przykuwając również uwagę innych ludzi. Prawdopodobnie wyczuł po energii jaką dysponujesz, że to właśnie jego tutaj szukasz. No, bo w jakim innym celu byś przybył na wyspę? Kiedy facet zorientował się że go zobaczyłeś, zwyczajnie zeskoczył na ziemię i usiadł pod najbliższym drzewem. Powolnym krokiem podszedłeś do niego, chcąc w końcu czegoś się dowiedzieć na temat zadania.