Dziwny świat, w którym nic nie możesz dostrzec. Światło jest pochłaniane przez ciemną materię, która znajduje się dosłownie wszędzie. Co jakiś czas można dostrzec poruszające się srebrne smugi, przypominające wyglądem duchy tułających się zmarłych.

Przyszedłeś do tego świata, gdyż była to część Twojego treningu u Wszechmogącego. Kiedy tylko przekroczyłeś przejście i postawiłeś stopę na ciemnej, nieznanej materii... portal się zamknął. Od razu poczułeś się nieswojo. Po całym Twoim ciele przeszły ciarki.

Ryu zaczął poruszać się przed siebie.
- Gdybym się tylko transformował w demona, ten mrok, dałby mi niesamowitego kopa, prawdopodobnie miałbym tutaj przewagę. Nie mam zamiaru tego robić, lepiej posłuchać tego zielonego dziada.
Chłopak wytworzył małą kulę energii ki, by oświetlić sobie drogę i dalej szedł przed siebie.

Kiedy tylko utworzyłeś kulę energii, ta została pochłonięta przez otaczający Cię mrok.
Jakiekolwiek światło na niewiele się tutaj zda. "Krajobraz" natomiast nie ulegał żadnej zmianie. Jedynie czasem, pojawiało się więcej szarych postaci, tudzież przypominających dusze.

- Dziwne, gdzie ja wogóle jestem?! Jak ma mi to niby pomóc?
Ryu szedł dalej przed siebie i od czasu do czasu próbował wytworzyć, małą kulę energii.

Każda próba stworzenia kuli energii kończyła się jej pochłonięciem przez ciemną materię, która panoszy się wokół. Jedyne co przez to wszystko udało Ci się dostrzec to fakt, iż wraz z większą ilością pochłanianej energii, pojawia się coraz więcej srebrnych smug przypominających dusze. Nie byłeś nawet w stanie wyczuć jakiejkolwiek innej, demonicznej istoty - cały wymiar emanował taką mroczną energią, że czułeś się jakbyś przebywał w bebechach Nightmare Lorda.

Ryu włączył aurę i poleciał do góry, chcąc zobaczyć cokolwiek na dole. Widział jedynie szare smugi, które poruszały się na dole. Chłopak wystrzelił skompresowany pocisk Ki w jedną ze smug, który później wybuchł jasną energią. Jeżeli znów się nie udało, Ryu wystrzelił szybki atak ciemnej energii w stronę kolejnej ze smug. Od razu wyłączył demoniczną moc i wylądował na ziemi, chcąc zobaczyć efekt. Przygotował się na jakikolwiek atak.
- Co to za miejsce...Jak to ma mi pozwolić lepiej kontrolować demoniczne moce?!

Wystrzelenie pocisku w jedną ze smug przyniosło taki sam efekt jak zwykle - nim energia dotarła do celu, została pochłonięta przez ciemną materię znajdującą się wszędzie wokół. Nie mogąc wytrzymać, postanowiłeś spróbować z energią swojego demona. Kiedy chciałeś wykorzystać jego moc, poczułeś niesamowity, pulsujący ból w klatce piersiowej. Skóra na Twojej ręce przybrała barwę odpowiednią dla formy demona, jaką posiadałeś. Pojawiły się na niej czerwone znaki, których nie potrafiłeś odczytać. Momentalnie przerwałeś ładowanie pocisku. Ból ustąpił, zaś ręka wróciła do normalnego stanu - jedyną różnicą były znajdujące się na Twojej skórze, tajemnicze znaki, które wcześniej świeciły na czerwono. Tym razem przypominały raczej blizny.

Chłopak spojrzał na swoją rękę; - Dziwne dość, jak mam nad nim panować w 100% skoro nie mogę używać jego mocy? Ryu ponownie zaczął używać mocy demona ale w bardzo małych ilościach, chcąc zobaczyć czy znów pojawią się znaki. Dodawał też trochę naturalnej energii Ki, by zapobiec pojawianiem się znaków.

Soundtrack
Niestety. Używanie choćby i jednego procenta mocy demona, sprawiało, że zaczynałeś się gorzej czuć, a demon sam z siebie zaczynał przejmować nad Tobą kontrolę. Opanowałeś się dopiero wtedy, kiedy miałeś blizny na obydwu rękach, na dłoniach, na szyi, na stopach i klatce piersiowej. Kolejna blizna powstałaby na czole, ale tego już chciałeś uniknąć. Dostrzegłeś, że wraz z uwalnianiem mocy demona, powstaje więcej srebrzystych smug, przypominających dusze.

- Cholera, co tu jest grane... Ryu pogrzebał w kieszeni i wyjął senzu; -...Kiedyś dostałem ją od Yoha? Viega? Nieważne, ważne jest to, że dalej ją mam. Chłopak postanowił nic nie robić, usiadł na ziemi i zaczął medytować.
- Jak stąd wyjdę, wszechmogący pożałuje...

//Jeżeli coś ma się stać w podświadomości Ryu, proszę by NPC to napisał.//

W Twojej podświadomości nic się nie stało. Kiedy jednak zacząłeś się koncentrować, wyczułeś obecność jakiejś innej istoty - bardzo potężnej i znajdującej się niedaleko przed Tobą. Za pomocą oczu nie byłeś w stanie zlokalizować tej postaci - kiedy podjąłeś próbę koncentracji, już owszem.
Mogłeś nie mieć racji, ale stwierdziłeś, że to ktoś, kto tutaj wcześniej wszedł i niestety... najwyraźniej nie przetrwał treningu. Teraz byłeś świadomy co się z Tobą stanie, jeżeli także nie wytrzymasz.

Ryu odtąd nie używał zmysłu wzroku, chłopak zaczął kierować się w kierunku energii. Gdy podszedł wystarczająco blisko, przygotował się na atak.
- Witaj, mogę mieć w tobie przyjaciela, czy wroga?
Nie był pewien czego się spodziewać.

Kiedy podszedłeś blisko tajemniczej istoty, ta wymierzyła Ci uderzenie z masywnej łapy, którego jednak uniknąłeś. Odleciałeś kawałek i już dobrze wiedziałeś jak traktować tą bestię.
Po chwili, potwór ruszył w Twoim kierunku. Za pomocą oczu, nie będziesz w stanie go dostrzec - jest zbyt ciemno, a żeby zauważyć cokolwiek poza srebrnymi smugami. Sprawa nabiera zupełnie innego znaczenia, kiedy koncentrujesz się i zamykasz oczęta.

Ryu skoncentrował energię w rękach i wystrzelił kilka szybkich salw w stronę poruszającej się energii. Szybko się teleportował z prawej strony potwora, wystrzelił technikę Trunksa //1:53// i odskoczył na kilka metrów.

Salwa pocisków wystrzelonych w poruszającego się potwora, niewiele pomogła. Nie zwracając na nie większej uwagi, cały czas zbliżał się do Ciebie, pomimo niewielkich eksplozji. Dopiero przeniesienie się z prawej prawej strony bestii i wystrzelenie dosyć dużej fali energii, sprawiło, że odleciał kilka metrów dalej. Nie chcąc mieć z Tobą nic wspólnego, zwyczajnie rozpłynął się wśród ciemnej, mrocznej materii otaczającej całe to miejsce.
Przez kolejne 5 godzin, starałeś się głównie koncentrować i medytować, nie chcąc dopuścić do tego by spotkał Cię podobny los co Twojego chwilowego oponenta.
Po około 8 godzinach, demon zamieszkujący Twój świat wewnątrzny zaczął próbować przejmować kontrolę nad Twoim ciałem.
Po 10 godzinach, poddał się.

Musisz tutaj przebywać jeszcze 55 godzin, ale już wiesz, że to zadanie nie będzie proste.

- Cholera, nie jest to takie łatwe jak myślałem... Chłopak uspokoił oddech i ponownie zaczął medytować nad swoją energią ki. Szczególnie starał się raz zwiększać, raz zmniejszać jej przypływ, by znaleźć najbardziej optymalny poziom dla Ryu. Oczywiście nie "spuszczał oka" ze środowiska, cały czas skanował otoczenie, by nic go nie zaskoczyło. Również zwiększył swoją koncentrację nad demonem, by ten znów nie przejął nad nim kontroli. To wszystko co robił Ryu, było nie lada wyzwaniem.
- Muszę wytrzymać jak najdłużej!

Co jakiś czas przestawałeś medytować i rozpoczynałeś jednogodzinny trening.
Sama medytacja pozwalała Ci nieco bardziej zwiększyć możliwość kontrolowania swojej energii KI oraz trzymać demona cienia "na smyczy". Po około 34 godzinach wyczułeś obecność jakiejś wielkiej, mrocznej istoty - znajdowała się niedaleko Ciebie. Zastanawiałeś się czy pozbyć się kreatury czy też sobie darować i jedynie zadbać o to by nie zostać odnalezionym. Brałeś pod uwagę fakt, że podczas walki, demon może łatwiej przejąć nad Tobą energię - mimo wszystko, tutaj jest to dla niego zdecydowanie prostsze niż na Terrze.

- Jeżeli mój trening będzie polegał tylko na medytacji, to nie stanę się silniejszy. Ryu wytworzył z czystej energii Ki klona, który nie wyglądał tak samo jak chłopak, lecz emitował taką samą energią jak on.
- Skoro demony żyją w tym mrocznym środowisku, najbardziej rozwiniętym zmysłem jest rozpoznawanie energii, a nie wzrok. Dzięki temu mogę zaoszczędzić na mocy. Kopia pomknęła w stronę potwora, złapała go za tułów i przyparła go do ziemi.
- Czym Ty jesteś !? Co to za miejsce!? Jeżeli bestia chciała się wyrwać kopi, od razu przygważdżał ją do ziemi ogromnym uderzeniem ki. Gdyby kopia została zniszczona, oryginał bombarduje wroga pociskami Ki, teleportuję się nad demona i kopnięciem wbija go w ziemię. Na koniec posyła dużych rozmiarów kulę energii, by go unieruchomić i ponawia pytanie.

//"przejąć nad Tobą energię", co ten Yoszu wypisuje...//
Istota została przez nieuwagę przyszpilona do ziemi, ale zdołała się rozpłynąć w ciemności, chwilowo ignorując nawet klona. Słychać jedynie przytłumiony syk, dający wrażenie żywego szumu w tej mrocznej przestrzeni, nie działa to mimo wszystko zbyt dobrze na spokój Ryu.
Ryu próbował jakoś wytropić potwora, ale skończyło się na tym, że rzucał swoje pytania w przestrzeń, nie otrzymując żadnego odzewu.
Po dwóch minutach bez rezultatu Ryu postanawia jeszcze na chwilę wznowić medytację. Nie opuszcza go uczucie, że ktoś się w niego wpatruje z bliska, ale gdy tylko próbuje sięgnąć ręką w którymś kierunku, nie natrafia na nic.
Klon cały czas jest w pobliżu w pogotowiu.

Chłopak medytował dalej, tyle że teraz bardziej skupił się na skanowaniu terenu, jeżeli cokolwiek się pojawiło, klon kierował wzrok w dane miejsce i był gotowy na atak wroga.
- Ile czasu mi jeszcze zostało?!

//Cóż, zabawna sprawa, bo najwyraźniej Yoszu nie umie liczyć.
Skoro na zewnątrz upłynie półtora godziny, a tutaj płynie 50x szybciej... Zagadka: Ile czasu zatem minie tutaj?
A) 65 godzin
B) 75 godzin
C) PONAD DZIEWIĘĆ TYSIĘCY GODZIN
D) jamnik
Jeśli wybrałeś odpowiedź A, jesteś Yohem.
Jeśli B, masz kalkulator.
Jeśli C, THERE'S NO WAY THAT CAN BE RIGHT!
Jeśli D... podziel się ze mną swoją następną działką.
//

W pewnym momencie klon poczuł na sobie kilkanaście rąk i został wciągnięty w ciemność, po czym kontakt między nim, a Ryu został przerwany. Klon najprawdopodobniej został unicestwiony.

Ryu czuje nieprzyjemne dyszenie z tyłu głowy.
Mija 52. godzina.

Ryu wstał, wykonał uderzenie strumieniem powietrza i odskoczył dalej.
- To chyba na tyle z mojej medytacji. Zamknął oczy i skierował głowę w miejscu gdzie słyszał "dyszenie"; - Wyłaź, mam dość gry w ciuciubabkę.
Wystrzelił promień Ki, by wykurzyć to coś z ukrycia.

//Jednak nikt nie wybrał D? Szkoda.//
Wystrzelony pocisk wciąż nie rozświetlił niczego, jednak było czuć, że w coś uderzył. Po dwóch sekundach głuchej ciszy nagle coś wyskoczyło i rzuciło się na Ryu, przytrzymując go do ziemi i warcząc. Z pyska ciekła temu czemuś ślina i choć Ryu mógł to widzieć tylko ledwo, jako sam zarys, to czuł, że wygląda naprawdę paskudnie.

Kiedy monstrum wleciało na Ryu, jego mina wyglądała mniej więcej tak please
Odrzucił je ogromnym podmuchem energii ki. - nadal nie jest tak łatwo kontrolować ki. Kiedy potwór był w powietrzu on teleportował się nad niego i sprzedał mu potężny cios w kręgosłup. Gdy ten zaczął spadać, teleportował się pod niego i ponownie wykopał go w powietrze. Chłopak ponownie znalazł się nad bestią, tyle że miał już przygotowaną technikę. - CIĘCIE KI! i pomknęło w stronę bestii, myśląc że przetnie ją w pół.

Odrzucenie bestii się powiodło, jednak gdy Ryu się nad nią przeniósł z zamiarem przestawienia mu kolejności kręgów, stwór się rozpłynął w cieniu. Ryu wylądował gładko na ziemi gdy obok niego to coś znów się pojawiło. Ryu znów to wykopał w powietrze, ale gdy chciał poprawić atak, bestia znowu się rozpłynęła. Przez umysł Ryu przeszła jedna zdradliwa myśl: "kontrolując ten cień byłoby łatwiutko"