Lisa miała koszmary, przez które wierciła się podczas snu i nie był on już tak przyjemny jak mogłoby się wydawać. Nagle podniosła się, leżąc w jednym z łóżek w sektorze mieszkalnym. Rozejrzała się wokół i ponownie położyła - lecz nie zamierzała póki co zasypiać.
Zaczęła nad czymś rozmyślać.

Chłopak zjechał rurą-zjeżdżalnią do sektorów mieszkalnych.
-Huh... Dzięki. - powiedział z uśmiechem, podobało mu się to małe urozmaicenie.
Zaczął chodzić i szukać pokoju, w którym znajdowała się Lisa. W końcu go znalazł, otworzył drzwi, zapukał w ich framugę i wszedł.
-Nie przeszkadzam? - spytał. - Ta, wiem, że nie chcesz z żadnym z nas rozmawiać, ale nie miałem, co robić. Z resztą widzę, że ty raczej też nie masz, co robić, więc możemy nic nie robić razem. - dodał nim zdążyła odpowiedzieć z lekkim uśmiechem w kącikach ust.
-Nie musimy rozmawiać, o tamtych gościach, jeśli nie chcesz. Rozumiem, że to coś trudnego dla ciebie. - powiedział, spoglądając na podłogę. - A może chcesz się gdzieś wybrać? - powiedział trochę żywiej, nie było to jakieś wielkie podekscytowanie, ale powiedział to uśmiechając się.

Lisa spojrzała na młodzieńca z lekką ignorancją. Nie chciała, aby ktoś jej teraz przeszkadzał. Tym bardziej więc nie zamierzała nigdzie wyruszać - zresztą, w jej przypadku 'podróż we dwoje' mogłaby okazać się bardziej niebezpieczna niż to możliwe. Aki podchodził jednak do nastolatki z dystansem. Nie proponował niczego na siłę, tak jak robił to Woogy. Nie zamierzał również wyciągać od niej żadnych informacji, jak robiła to Sandra. Okazał się po prostu neutralny - do kiedy? Nie wiadomo, ale na chwilę obecną dziewczyna mogła trochę bardziej otworzyć się na ludzi.
- Wolę tu zostać...

Chłopak spojrzał się na dziewczyna, która udzieliła, jakże rozbudowaną odpowiedź.
- Wiesz... Jesteś strasznie małomówna. -usiadł na łóżku obok dziewczyny.
-Trudno jest coś komuś zaproponować, gdy nie wie się, co ta osoba lubi. - powiedział pół szeptem. - Więc, może ty coś zaproponujesz, jestem otwarty na propozycje. - mówił już trochę głośniej, uśmiechając się do dziewczyny.
W końcu każdy musi mieć jakieś hobby czy coś, co byłoby można z kimś dzielić, na przykład walka lub podlewanie petunii.

Nastolatka czuła się trochę nieswojo, kiedy Aki usiadł na łóżku obok niej. Momentalnie się zarumieniła i zrzuciła młodzieńca z posłania, po czym przykryła się kołdrą.
- Lubię spokój... Byłabym naprawdę wdzięczna gdybyście mi go zapewnili przynajmniej na dwie godziny, a nie ciągle o coś wypytywali...
Wiedziałeś, że zostawienie jej samej sobie może być niebezpieczne. Albo sama ucieknie albo ktoś po nią tutaj przyjdzie - wolałeś nie ryzykować i choć wstałeś, to stanąłeś przy drzwiach i opierając się o ścianę, obserwowałeś dziewczynę.

Chłopak zaczął masować się po obolałych plecach, po upadku. Zaczął myśleć, co odbiło dziewczynie, po chwili ta stwierdziła, że nie chce, by nikt ją o nic już nie wypytywał. Chłopak popatrzył się na nią, a po chwili jego wzrok skupił się na czymś innym. Usiadł na jakimś krześle, przed którym stał stolik.
- Wybacz, nie chciałem być natarczywy... - powiedział i oparł się rękami o stolik.
Nie spoglądał już na dziewczynę, ale mimo wszystko nie chciał jej zostawiać samej.
[Zapomniałem o treningu, przepraszam.]
[Nie musisz, czekałam tyle, to mogę poczekać jeszcze trochę. A tak w ogóle to czemu się o nią tak martwisz?]
Tutaj tylko raz powędrował jego wzrok ponownie na dziewczynę, była to krótka chwila, potem znów wgapiał się w ścianę.
[Bo jest samotna, niefajnie jest być samotnym.]
[Ty też jesteś samo...]
[Nie, mam was, to mi wystarczy.]
To może było lekkie kłamstwo z jego strony, w gruncie rzeczy, po stracie swojego mistrza, czuje się trochę osamotniony. Wymienianie myśli między chłopakiem, a jego bytem jeszcze chwilę trwało, potem już tylko rozmyślał. Może to lepiej, że Aki teraz nic nie mówił... Jeśli Lisa będzie w końcu chciała, to sama coś powie.

(Ale taki byłeś...) - pomyślała sobie nastolatka.
Kiedy rozmyślałeś na różnego rodzaju tematy, dziewczyna zasnęła. Wbrew pozorom, ładnie wyglądała kiedy tak spokojnie spała. Uśmiechnąłeś się.

Chłopak uśmiechnął się na widok śpiącej dziewczyny, sam też był lekko śpiący. Rozsiadł się wygodnie w fotelu i nie wiadomo kiedy, zasnął. Jego sen nie był taki spokojny jak dziewczyny. Trudno było wywnioskować, co mu się śniło, raz się uśmiechał, a raz wyglądał, jakby śnił mu się koszmar.

Mimo chwilowej pobódki, dziewczyna dalej miała koszmary. Wierciła się z boku na bok, nie mogąc spokojnie uleżeć.
Czasami coś mówiła we śnie.

Chłopak wybudził się spocony, ze snu. Znów nie pamiętał, co mu się śniło, to zdarzało się ostatnio często. Pamięta, że coś mu się śniło, ale nie wie co.
Spojrzał na dziewczynę i zauważył, że ta również ma zły sen. Jak widać, nie tylko w świecie realnym miała kłopoty. Chłopak z niezbyt szczęśliwą miną, oparł się o stół, nie miał zamiaru już zapadać w sen.

W pewnym momencie, Lisa ponownie się podniosła. Tym razem spojrzała z przerażeniem na opierającego się o blat stołu, Akiego.
Po tym koszmarze, jaki przyśnił się jej teraz, wolała już w ogóle nie spać.
- Mam dziwne wrażenie, że wkrótce wydarzy się coś nieciekawego.
Dziewczyna była przepocona i przestraszona. Nie zamierzała już spać. Oparła się o ścianę i siedziała na łóżku.

Aki spojrzał na przerażoną dziewczynę.
- Masz coś szczególnego na myśli, czy chodzi ci o tych, co cię ścigają? - powiedział, rozciągając się.
Gdy dziewczyna odpowiedziała, wstał z fotela i podszedł do drzwi wyjściowych z pomieszczenia.
- Chcesz coś do picia albo do jedzenia? - spytał.
Po odpowiedzi poszedł w stronę jadłodajni.

Lisa spojrzała na młodzieńca, kiedy zadał proste pytanie. Nie było powodu, a żeby się o to burzyć, więc nastolatka tego nie zrobiła.
- Nie mam pojęcia... Po prostu odnoszę dziwne wrażenie, jakby wkrótce miało wydarzyć się coś bardzo złego...
Gdy zapytałeś o jedzenie, na twarzy dziewczyny pojawił się dawno oczekiwany uśmiech.
- Jeżeli masz taką możliwość, to chętnie napiję się zwykłej wody mineralnej...

Poczuliście bardzo dużą energię na pustyni - była niezwykle mroczna.
Na półwyspie Zyonaf natomiast pewien wojownik zwiększył swoją moc do niewiarygodnego poziomu - zdecydowanie większego niż Nakatoni, który również tam przebywał i było można go wyczuć.

Chłopak powrócił z tacą, na której było picie i jedzenie. Mimo że dziewczyna nie prosiła o nic do jedzenia, to ten jednak postanowił zrobić.
Położył swój talerz z sztućcami i herbatę na stoliku, a tacę podał dziewczynie.
- Może jednak trochę zgłodniałaś? - spytał z lekkim uśmiechem.
Usiadł przy stole i zaczął odkrawać małe kawałki naleśników, a następnie je zjadać. Zastanawiał się, do kogo może należeć wcześniej wyczuwana energia, miał nadzieję, że nie jest to żaden przeciwnik.

Dziewczyna powoli zaczęła jeść przyniesiony przez Akiego posiłek. Nic nie mówiła, jednak było widać, że podczas spożywania jedzenia wyglądała na zadowoloną.

Chłopak dokończył swój posiłek, gdy dziewczyna skończy, kładzie tacę na stole, a na niej wszystkie naczynia. Nie miał zbytnio zamiaru teraz zmywać, czy chociażby wracać do jadłodajni, by odstawić naczynia do umycia. Oparł się łokciem o blat stołu i spoglądał na dziewczynę.
- Coraz to więcej osób z wysoką energią pojawia się na Terze... - powiedział lekko znudzonym głosem, co było dziwne, bo można było dostrzec lekki uśmiech na jego twarzy.
Nie chciał już się narzucać z jakimikolwiek propozycjami dziewczynie i miał lekką nadzieję, że to ona poruszy wreszcie jakiś temat.

Kiedy Lisa wyczuła na pustyni niesamowitą ilość różnych energii lekko się przeraziła. Wiedziała, że Aki również to wyczuł i jego słowa nawiązywały właśnie do obecnej sytuacji. Lekko zaniepokojona, spojrzała na młodzieńca.
- Mówisz to w taki sposób, jakby taka sytuacja była normalna...

- Wręcz przeciwnie, to nie jest normalne, to niesamowite, tyle pokaźnych energii w jednym miejscu. - chłopak uśmiechnął się. - Poza tym, wszystko będzie dobrze...
[Mam nadzieję...]
Ta, to było mini kłamstewko, by uspokoić choć trochę dziewczynę, ten sen-wizja, a teraz to.
Chciałby móc to sprawdzić, lecz nie chciał zostawiać Lisy samej, a tym bardziej jej tam brać, miałby sobie za złe, jeśliby się jej coś stało. A do tego, gdyby okazało się, że są tam Arrancarzy ją ścigający lub ich lizusy, to by w ogóle sobie nie wybaczył.

Na Twoje nieszczęście, nastolatka zdołała zauważyć, że chcesz ją okłamać. Jednak, jedynie westchnęła i pokiwała głową.
- Przynajmniej mnie nie okłamuj...

[Nigdy mi nie szło kłamanie...]
Pomyślał, gdy dziewczyna domyśliła się, że Aki kłamie.
Chłopak zamknął oczy i próbował wyobrażać sobie, co się tam dzieje, gdy dużo energii, choć nieznacznych, zaczęło znikać, a na miejscu wyczuł, że pojawił się tam Woogy, uśmiechnął się.
- Chyba naprawdę wszystko skończy się dobrze... - wyszczerzając się jeszcze bardziej, spojrzał na Lisę.

Gdy większość nieznanych energii zaczęła znikać z pustyni, dziewczynie lekko ulżyło. Dla niej oznaczało to po prostu możliwość dalszego odpoczynku i spokój - jednak można było dostrzec, że ciężko jej utrzymywać coś w tajemnicy. Nie zamierzała Ci niczego mówić - wiedziałeś jednak po prostu patrząc na nią i jej zachowanie, że coś ukrywa. Wolałeś o nic jednak nie pytać, bynajmniej ze względu na to, by nie zburzyć zbudowanej kilka minut temu dobrej relacji z nastolatką.
- Masz jakąś rodzinę?...

Gdy dziewczyna spytała o rodzinę Akiego, ten posmutniał, a uśmiech zniknął mu z twarzy.
- Nie, nie mam... - odpowiedział krótko.
Jednak szybko się wziął w garść i po chwili lekki uśmiech znów zagościł na jego twarzy, nie chciał, by jego odpowiedź w jakikolwiek sposób miała zepsuć dotychczasową atmosferę.
- A o co chodzi? - spytał.

Lisa nieco posmutniała, kiedy udzieliłeś jej odpowiedzi na pytanie. Jednak, podobnie jak Ty nie zamierzała dawać po sobie poznawać tego, że jest jej przykro.
- Nie, o nic... Zapytałam z czystej ciekawości... Przepraszam.
- Jesteśmy trochę podobni. Ja swoich rodziców nie znałam...

- Nie przepraszaj, to przecież nie twoja wina. - posłał uśmiech w stronę dziewczyny.
[Co ją trapi? Zachowuje się tak, jakby chciała coś powiedzieć, ale nie mogła. Trudno ją rozgryźć...]
Spoglądał przez chwilę na dziewczynę, a potem odwrócił wzrok.

- Chodzi o sam fakt, że nie powinnam Cię o to pytać. Właściwie, nie powinno mnie to interesować.
Lisa spuściła wzrok i spojrzała na swoje dłonie. Wyglądała jakby nad czymś rozmyślała. Kiedy odwróciłeś wzrok, nie zamierzała dalej ciągnąć tematu.