- W zadawaniu pytań nie ma nic złego. Dzięki temu, dowiadujemy się więcej o innej osobie. - uśmiechnął się chłopak. - No chyba że jesteśmy w tym zbyt natarczywi, czyż nie? - łatwo można było się domyślić, że przy ostatnim zdaniu, Akiemu chodziło, o zadawanie wcześniejszych pytań przez "Wojowników Terry" dziewczynie.
Chłopak rozmyślał nad tym, co się teraz dzieje na pustyni. Szczęśliwym było to, że większość wojowników była już pokonana, a inni się rozchodzili. Wyczuł również, że jedną z teraźniejszych walk toczy Woogy - Aki wierzył w wygraną szatyna.

Dziewczyna uśmiechnęła się.
- Poradzą sobie?...
Wiadomym było, iż Lisie chodzi o walczących na pustyni wojowników chroniących Terrę.

Chłopak spojrzał się na dziewczynę z uśmiechem.
- Na pewno, wierzę w to.
Aki zamknął oczy i skupił się na walce, ale nie aż tak bardzo, by przestać słuchać dziewczyny.

Dziewczynie, wbrew pozorom trochę ulżyło po Twoich słowach. Nagle dwie energie zniknęły z pustyni - niemalże w tym samym czasie.
Na twarzy Lisy zagościł niewielki uśmiech.

Chłopak w duchu ucieszył się z wygranej "obrońców".
- Widzisz, nie było, co się martwić... - uśmiechał się chłopak.
Usiadł wygodnie na fotelu siadem skrzyżnym i spoglądał na dziewczynę, rozkoszował się myślą, że na razie spokój znów powrócił.

Spokój nigdy nie trwa na tej planecie dłużej niż kilka dni - teraz nie trwał nawet kilku minut.
Lisa szybko się podniosła, kiedy wyczuła kolejną energię. Tym razem wyglądała na naprawdę przerażoną. Trochę zdziwiło Cię jej zachowanie.
- Dlaczego właśnie ona?!...
Dziewczyna spojrzała na Ciebie.
- Musimy wszystkich zabrać z równin. Walka z Ayakashi nie ma sensu!

Chłopaka zdziwiło zachowanie dziewczyny, tak nagle się wyrwała, musiała dobrze znać tę całą Ayakashi.
- O co chodzi? Kim ona jest? - zapytał przerażoną dziewczynę.
- Poza tym nie martw się, jest tu na pewno kilku wojowników, którzy mają szansę ją pokonać, nie jest przecież niepokonana, no nie? - uśmiechnął się do dziewczyny, by ją jakoś trochę pocieszyć.

Lisy nie uspokoiły słowa Akiego. Najwyraźniej miała już przyjemność się spotkać z Ayakashi.
- Nie rozumiesz... Ona jest jedną z elitarnych wojowniczek w grupy, która mnie ściga! Jeżeli czegoś nie zrobimy, dowiesz się dlaczego się jej obawi-...
Obydwoje wyczuliście nagły wzrost dosyć mrocznej energii - należała do kobiety, która pojawiła się na równinach.
- Zaczęło się...

- I w tym rzecz.
Damensaya pojawia się przed Akim i Lisą.
- Tutejsi walczyli już mnóstwo razy przeciw wszelkim przeciwnościom. Gidayu, Tesserakt, Shigen Takimasu, Ami Saiki. Wszyscy w końcu przepadli. I nasi wiedzą, że jeśli by się poddali i przestali walczyć, mielibyśmy w przyszłość naprawdę przewalone. Uwierz mi, co chwila natrafiamy na kogoś, kto jest niewyobrażalnie potężny i nie ma żadnego sposobu na jego pokonanie.
Pstryknęła palcami i pojawił się w pomieszczeniu nieduży, samobieżny robot, niosący zastawę do herbaty. Damensaya podniosła jedną filiżankę i wypiła parę łyków.
- Napijecie się?

Chłopak odczuł gwałtowny wzrost mocy kobiety, znajdującej się na równinach, ale niezbyt go to zaniepokoiło. Wierzył w wygraną obrońców, którzy mieli stoczyć z nią pojedynek.
Po chwili usłyszał głos Damensayi, nawet nie zdziwił go ten fakt. Wiedział, że zapewne cały czas obserwuje ona swój statek. Spojrzał się na wcześniej przyniesioną tacę.
- Nie dziękuję...
- Ale w sumie dobrze, że jesteś - uśmiechnął się. - możesz dać jakiś podgląd, co się tam dzieje?

Damensaya aktywuje ekrany w ścianach.
- Ten ekran to widok stąd, ten to widok od Unicrona, z innego kąta. A ten nam przesyła bezpośrednio Viego, tylko nie mam pewności, który. Jak widzicie, już tam paru ludzi mamy, Rayem, Toshi, Ryu, trzeci Maximus... Skoro tam nie lecicie, na pewno nie chcecie herbaty? Jest z miętą z naszego ogródka. Tylko sobie dodałam parę listków tej rośliny, którą hoduje Viego. Nie mówcie mu.
//Fire Flower z Mario.//

Mimo, że Lisa wyglądała na wyraźnie przerażoną, nieco uspokoiły ją słowa Akiego i Damensayi. Kiedy zapropnowano jej herbatkę, skorzystała z okazji i przyjęła propozycję.
- Byłabym bardzo wdzięczna...
- Moc Ayakashi rośnie, kiedy walczy. W zależności od długości pojedynku, może stać się naprawdę potężna. Ja...
Dziewczyna usiadła spokojnie na łóżku, na którym wcześniej spała.
- Grupa, która mnie ściga nie ma konkretnej nazwy... Oczywiście, mają silniejszych członków niż Ayakashi, ale wierzę w Wasze słowa, dlatego się nie martwię. Nie wiem dokładnie o co chodzi, ale szef całej organizacji ma z moją pomocą stworzyć 'nowy świat'. Nie znam jednak ich celów oraz powodu dla którego mnie ścigają.
Podczas wypowiadania ostatniego zdania, dziewczyna spojrzała się w prawo, jakby chciała uniknąć kontaktu wzrokowego z Akim i Damensayą. Szybko zorientowaliście się, że nastolatka kłamie jednak postanowiliście na nią nie naciskać. Doszliście do wniosku, że z czasem dowiecie się wszystkiego czego potrzebujecie.

- I tak prędzej czy później się dowiemy. Nawet, jeśli nie chcesz teraz nam powiedzieć.
Damensaya dostosowała ilość wrzuconych kostek cukru do zbadanego przez nią teraz nastroju Lisy i podała jej filiżankę.
- Wzrost mocy w trakcie trwania walki. Brzmi do złudzenia jak Broly. Przydałoby się to jakoś tę wiadomość tam przekazać, ale tak, żeby Ayakashi się nie zorientowała. Chociaż... To może być w tej chwili dość ryzykowne, gdyby tam wszystkim polecić natychmiastowe uwolnienie całej energii w celu jej unicestwienia. Nawet jeśli to wystarczy, a przylecą kolejni, będzie cienko. I oczywiście Atsuko znowu gdzieś wybył. Bezużyteczny człowiek, żebyśmy my się musieli troszczyć o jego własny świat.
Mimo wszystko Damensaya przekazała informację do Viego (obu).

Chłopak obserwował walkę na ekranach, co jakiś czas przenosząc wzrok z jednego na drugi, mimo to również przysłuchiwał się rozmowie.
- Dlaczego znów próbujesz coś ukryć, nie uważasz nas dalej za wiarygodnych? - spytał, dalej przyglądając się ekranom.
Nie miał zamiaru być oschły dla Lisy, ale skoro już choć trochę się poznali, miał nadzieję, że dziewczyna nie będzie już miała tajemnic na temat całej tej sytuacji.

Nastolatka lekko się skrzywiła. Wzięła herbatę od Damensayi, jednak nie odzywała się już później nawet słowem.

//Oj tam, oj tam... Od razu 'bezużyteczny'. Rzekłbym 'ciężko trenujący, żeby skuteczniej ochraniać swój świat' xd//

Chłopak również się nie odzywał, dalej obserwował walkę na ekranach. Nie był zły, że Lisa dalej im nie ufa, ale za to był przez to lekko zawiedziony.

//Takie zdanie ma Damensaya, co zrobisz. Fakty faktami, zobacz, jakie działa musiałem wyładować, żeby ubić jedną kobietę o naprawdę nieprzyjemnej zdolności.//
Ekrany wypełnił spory błysk światła. Damensaya zareagowała regulacją czułości i widząc widok transmitowany przez Viega, otworzyła nowy ekran z widokiem właśnie na niego, jednak z oddali. Nie było to trudne, był nieco wyżej niż leciało Latające Miasto.
- Tak coś czułam, że to zrobi, żeby się absolutnie upewnić. Drodzy państwo, Tengen Toppa Shūtaiyōsen, jeden z największych, jeśli nie największy w ogóle wybuch energii, jaką widziała ta planeta. W pewnych specyficznych sytuacjach mogłaby go przyćmić Genki Dama, ale tym razem trochę słoneczka wystarczyło. A to dzięki tobie, Lisa. W sumie Viego to słusznie zauważył, gdyby tam nie przyleciał i nie dostał ode mnie informacji, pewnie by tego nie zauważyli, będąc jak zwykle pochłonięci walką.
Damensaya spogląda na Akiego i Lisę.
- A właśnie, ciemne niebo to naturalny skutek. Po prostu chwilowo nie dociera do nas światło słoneczne. Na szczęście na tyle krótko to trwa, że planeta nie zamarznie.
Damensaya wraca do picia herbaty, jednak mówi dalej przez systemy Miasta:
- Dobra, już będę cicho, zajmę się herbatką.

Kiedy Damensaya stwierdziła, że będzie cicho i zajmie się piciem herbatki, Lisa się uśmiechnęła. Z jednej strony była przerażona mocą, jaką dysponują tutejsi wojownicy. Nigdzie nie spotkała się z tak wieloma potężnymi energiami zebranymi na jednej planecie. Teraz czuła się nieco bardziej bezpiecznie niż zwykle.
- Nie, proszę. Gdy ktoś coś mówi przynajmniej jest ciekawie...
Dziewczyna uśmiechnęła się i spojrzała na Akiego.
- Wcześniej pytaliście mnie kim jestem, że wiem o istnieniu Quincy...
Nastolatka zdjęła z paska trzymającego jej spódniczkę, czerwoną klingę i spojrzała na nią. Po chwili klinga zamieniła się w katanę o ciemnoczerwonym ostrzu.
- To mój „Bloody Tears of the God”. Skoro wiecie o istnieniu Quincy, Shinigami czy Arrancarów to nie muszę tłumaczyć, kim ja jestem...
Katana zniknęła. Dziewczyna przypięła klingę do paska tam gdzie jej pierwotne miejsce.

- Fullbringer. Porozmawiałabym z tobą jeszcze, ale mamy nagłą sytuację. Kaylin i Alister właśnie wrócili ze swoich misji, Alister z kilkoma rannymi, Viego wrócił z równin. Mamy trochę do przegadania, sytuacja jest dość nietypowa. Zbierzemy się w głównym holu sektora mieszkalnego, jak chcecie, przyjdźcie też. Ja idę do sektora medycznego na chwilę.
Damensaya przeniosła się do sektora medycznego.

//Btw, wydzieliłem wszystko, co się dzieje w tym pokoju/sypialni od głównego holu sektora mieszkalnego.//

Lisa spojrzała się na Akiego.
- Idziemy do wszystkich?...

Chłopak wyglądał na myślącego nad czymś, z całego zamyślenia wyrwało go pytanie Lisy.
- Tak, możemy... - odpowiedział krótko.

- Twój Fullbring... Nie jest on chyba zwykłą kataną, skoro chcą za jej pomocą stworzyć nowy świat, czyż nie? - zapytał się dziewczyny, gdy szli do innych.

Dziewczyna spojrzała na Ciebie, kiedy spokojnie szliście do wszystkich.
- Nie jestem tego pewna, ale wydaje mi się, że nie chodzi im o fullbring jakim dysponuję.

Doszliście do Viega i reszty.