LMD (Latające miasto Damensayia) pojawiło się w zasięgu pola grawitacyjnego Terry. Już przy samym pojawieniu miasta, Unicorn powiedział że zniszczenie wcześniej wykrytej lodowej skały było niemożliwe. Laser jedynie przyśpieszył jej lot.
Wg. Unicorna, bryła spadła gdzieś na kontynencie Palan.

Latające Miasto zatrzymało się na orbicie okołoterrańskiej.

Kapsuła zbliża się do Terry i wlatuję w atmosferę..

Kapsuła z zakapturzonym wojownikiem, dziewczyną i kotkiem wlatuje w atmosferę planety.. Z ogromną szybkością zmierza w kierunku kontynentu Palan, ale nie czuć z niej jakiejś ogromnej energii.
Dopiero po kilkunastu minutach można wyczuć nieco większe energie lecące najwyraźniej za tą kapsułą.

Dwie osoby wleciały niezauważone w atmosferę, trwało to tyle co mrugnięcie oka, lub szybciej.

Oboje wylecieli z atmosfery terrańskiej i kierowali się w stronę Hyperiona.

Dwie gigantyczne postaci Viega i Kaylin zatrzymały się gdzieś niedaleko //w skali kosmicznej// Unicrona.
//Tak właściwie, jeszcze by nie byli widoczni jako giganty, jeśli by się znajdowali tak daleko, jak księżyc. Będąc tak daleko, jak księżyc i wielkości księżyca (dobra, 1,5x wielkość, bo jest trochę wyższy po transformacji), byliby widziani jako tacy duzi, jak... księżyc xd//
- Z tej perspektywy planeta wygląda naprawdę pięknie. Aż się wydaje, że dałoby się nią bawić jak wielką piłką. O, widzę stąd pozycję Damensayi. Lecimy?
- Tak, ale lecąc już zaczynamy kompresję. Gdybyśmy tak weszli w atmosferę, moglibyśmy ją zniszczyć. W końcu chwilę temu wyszliśmy ze słońca.
- Myślałem, że ja tu jestem największy... Zabieracie mi stanowisko.
- Spokojnie, tylko na chwilę.
- A było widzieć mnie po unii z Y-M Laarainas, miałem rozmiary całej Terry.
- Może, ale ja mam... DZIAŁO POŻERAJĄCE PLANETY!!!
- I to jest właściwa postawa! Gdyby nie to, że musisz się przemienić, a ja mógłbym ci stopić trochę pancerza, piątka musiałaby być przybita.
Kaylin i Viego polecieli w stronę Terry, stopniowo się zmniejszając. Mimo to, do pewnego momentu (gdzieś w termosferze) byli widziani jako coraz więksi.

Unicron rozpoczyna swój proces transformacji i zbiera cały regolit z powierzchni do zbiorników pod pancerzem.

Yoh pojawił się niedaleko przemieniającego się Unicrona. W sumie, jego przemiana nie była dla chłopaka niczym nowym, widział już go po procesie transformacji w innych wymiarach, a szczególnie w tym, w którym umieścił go w dziwnej kuli, wielkości kuli do gry w kręgle. Mimo to, zawsze fajnie było popatrzeć na coś, czego widok nie znudzi się tak prędko; jego przemiana była zazwyczaj dosyć efektywna, tu nie było inaczej.
- Nieźle, nieźle...
Chłopak uśmiechnął się, po czym zaczął wyzwalać nieco większe pokłady energii. Nie miał najmniejszego zamiaru się przemieniać; nie było żadnych podstaw by to robić już teraz. Kiedy przestał, wystawił dwie ręce przed siebie. W dłoniach chłopaka zaczęła gromadzić się energia, która po chwili utworzyła dwie, nieduże kulki w czerwonym kolorze. Jeżeli dostrzegł już zbliżającą się kulę, pierw rzucił w jej stronę, jedną z kulek, następnie, drugą rzucił w tą pierwszą, wywołując eksplozję o niesamowitej mocy. Wprawdzie, chłopak wiedział, że Hell Missile nie zapobiegnie dalszemu zbliżaniu się kuli, jednak eksplozja słaba nie była, tak czy siak; mogła więc jej coś minimalnie zrobić.

Kaylin i Alister, wyleciawszy ze statku, dolatują niedaleko Yoha.
- Hej, patrzcie na Latające Miasto.
- No, nieźle.
Zaraz gdy przemiana Damensayi się skończyła //Btw, statek jest wyposażony w twarz, więc porusza ustami w synchronizacji z Damensayą//:
- Damensaya Armada, gotowa do działania.
Damensaya przeniosła swój dok na ramię, gdzie się zakotwiczył i zaczął pełnić rolę tarczy.
- Eh, nie mam szans tego przebić, ale mimo wszystko... Tetvarin, Quad Mode!
Przyleciał Tetvarin zmieniony w swój ciężko uzbrojony tryb, Alister do niego wsiadł.
- Ketaros Armor, Jupiter!
Podobnie do wersji Mercury Ketaros Armor tył maszyny się nałożył na plecy i ramiona Alistera, przenosząc dalsze części na przód i się zamykając. Oba moduły broni Alistera zostały zamocowane na chwilę obecną w zbroi.
//Jakieś nazwy się przydadzą dla połączeń z Tetvarinem, więc oto i one, które dodam zaraz z następnym updatem:
Ketaros Armor: Mercury to połączenie z Bullet Mode (motorem). "mercury", oprócz nazwy planety, oznacza "rtęć", której inną nazwą jest "quicksilver". Taki łańcuch skojarzeń.
Ketaros Armor: Jupiter to właśnie połączenie z Quad Mode. Jako że Jowisz to najcięższa palneta naszego układu, a Merkury najlżejsza (tęsknimy, Plutonie)...
Gdyby dało się zrobić Ketaros Armor z Slide Mode (deska), miałby nazwę Saturn. Pierścienie mi się po prostu tak kojarzą z latającą deską.//
- To jak?
- Unicron już kończy. Wielkoskalowi rozpoczną atak, więc my się już powinniśmy przygotować do walnięcia czymś naprawdę mocnym. Naprawdę mocnym, Yoh. Przyjrzyj się, jakie to wielkie.
LINK UP
CHANGE PHOENIX

HYPER CAST OFF
CHANGE HYPER PHOENIX
Kaylin otoczyła się ognistą aurą. Alister wyjął tarczę i lancę i połączył je na kształt wskazówek zegara bądź śmigła. Z egzoszkieletu wysunęły się rzędy dodatkowych dział.

Yoh się uśmiechnął i podrapał po głowie; właściwie, Hell Missile nie były czymś słabym, jednak rzeczywiście, zważając na wielkość kuli, wybuch odniósł raczej marny skutek.
- Skoro chcesz coś mocniejszego...
Nagle energia młodzieńca zwiększyła się niewyobrażalnie. Przez strój jaki miał na sobie, dostrzeżenie formy w jakąś się przemienił było dosyć ciężkie. Jednak, krwisto czerwona aura sugerowała jasno, iż chłopak przeszedł na formę upadłego Boga Wojny.
Nie czekał zbyt długo, na wykonanie ruchu. Yoh wystawił ręce na boki, po czym na końcówkach jego palców, zaczęły tworzyć się niewielkie kulki energii; chłopak szybko sprawił, że z dziesięciu małych kulek, w jego dłoniach powstały dwie duże, o czerwonym kolorze i żółtej otoczce. Kolejny ruch złączył z kolei te dwie kule, w jedną, którą Yoh trzymał przed sobą.
- ...to będzie coś mocniejszego!
Młodzieniec cały czas zbierał energię - atak wystrzelony od tak sobie ma już niesamowitą moc, mimo to, musiał być zdetonowany innym atakiem, albo obić się o coś, by eksplodować. Yoh wiedział dobrze, że wystrzelenie tego teraz po prostu powiększy kulę jeszcze bardziej, niż to możliwe, a on straci tylko niepotrzebnie niesamowite dawki energii, które zużyje na wystrzelenie techniki.

Chłopak z podziwem obserwował transformację Latającego Miasta. Gdy przyszedł czas działania, chłopak chwilkę przyglądał się poczynaniom innych, a głównie Yoha.
(Więc to tak to chcą zrobić? Fale uderzeniowe... W sumie zastanawiałem się nad użyciem czystej energii, ale jako, że chyba nie ma takiej istoty, która dysponowałaby naprawdę czystą energią, musiałbym polegać na Ki. Tyle, że taki wielki i silny wystrzał z czystej energii Ki, nie jest niczym prostym, ani szybkim... Ale skoro chcą to tak załatwić, to proszę bardzo...)
Ray przeszedł w formę Super Saiya'jina.

SOARING DRAGON

Samo przejście nastolatka na Burst Mode, nie tyle otoczyło go "wieczną" aurą, samoistnie wygenerowało potężną falę uderzeniową. Raymond przez krótką chwilkę się zastanawiał. Postanowił skorzystać nie tylko z wielkiej siły tej formy, ale także specyfiki jej technik i możliwości. Nagle uniósł ręce. W obu pojawiły się potężne kule energii - Big Bang Attack'i. Ray najpierw rzucił 1, a gdy ten zbliżył się do kuli, uderzył w niego kolejny i tak cały czas - wykorzystując Renzoku Big Bang Attack.

Chlopak przeszedł w formę SSJ4. Chwilę się zastanawiał, po czym rozłożył ręce na boki.
-Yoh... To może twój atak zderzy się z moim Final Flashem ?
Uśmiechnął się chociaż przez hełm nie było tego widać.
Zaczął ładować swojego Final Flasha.

//Ykmo, btw. Te hełmy mają normalną szybkę, przepuszczającą światło w obie strony.//

Kula zaczyna wchodzić w zasięg pola grawitacyjnego planety i przyspieszać przez jej siłę grawitacji. Hell Missile i Renzoku Big Bang Attack ją trochę spowolniły i naprawdę nieznacznie zmniejszyły.

Kula jest już doskonale widoczna z powierzchni planety jako zielony, świecący niby-meteor. Znajduje się mniej więcej troszkę bliżej od księżyca (to wciąż jakieś 375 tysięcy km) i jest trochę większa, więc na chwilę obecną z powierzchni wygląda już na większą nawet od Słońca.

Unicron zakończył proces transformacji.

//Zgodzę się z NPC, technologia w tym świecie jest wystarczająca, że by nie było konieczności noszenia tych kolosalnych skafandrów, jak u nas//

- Do wszystkich, tu Unicron. Zakończyłem proces przemiany i jestem gotów do ataku.
- Unicronie, zaczynajmy. Wszyscy, przygotujcie się. Gdy nasze ataki się zderzą tuż przed kulą, wystrzelcie wszystko, co macie.
- Alister, łap!
Kaylin rzuciła mu trzy GaiaMemory: Flame, Thunder i Light. Ten je umieścił w slotach w egzoszkielecie i aktywował Maximum Drive wszystkich trzech. "Tarcza ze wskazówką" zaczęła wirować z niesamowitą prędkością.
- Dzięki!
- O, jest energia od Viega.
Kaylin otworzyła portale wokół siebie. Zaczęła z nich wylatywać energia prosto od Sol i doładowywać jej aurę.

Damensaya umiejscowiła tarczę przed sobą. Wewnętrzna część się obróciła o jakiś kąt i z centrum wysunęła się lufa. Unicron przemieścił się między kulę i planetę, mniej więcej w połowie odlegości i zaczął ładować promień w swoim dziale na klatce piersiowej. //Czemu tam stoi? Bo zaraz ZDETONUJEMY W CHOLERĘ ENERGII NIEDALEKO PLANETY. Właśnie dlatego.//

Po krótkiej chwili, Unicron odpalił swój promień Zaraz po tym Damensaya zareagowała i odpaliła swój z działa w tarczy.
- Wszyscy, teraz! Hyper Daijitsuhō!
Portale się lekko przemieściły za Kaylin, a ta wystrzeliła solidne Daijitsuhō, które ciągnęło za sobą jej własną aurę i energię wychodzącą z portali.
- Quad Nova Breaker!
"Wskazówka" zaczęła emitować energię cały czas, tworząc wirującą falę energii doładowaną ze wszystkich trzech GaiaMemory. Jednocześnie dodatkowe działa w egzoszkielecie wystrzeliły dodatkowe salwy.

- Nuclear Blast!!
Niesamowicie wielka oraz potężna fala energii, nagle wystrzeliła ze złożonych rąk Yoha; miała czerwoną barwę, lecz otaczała ją żółta otoczka. Nuclear Blast nie jest jednak techniką słabą, nazwą nie możemy się sugerować. Wybuch oraz pole rażenia techniki są niesamowicie wielkie; jej moc z kolei, przeogromna.
Nuclear Blast to atak, który pożera naprawdę solidne pokłady energii, nawet podczas gdy Yoh przebywa w formie upadłego Boga Wojny.

Chłopak celuje w jakiś inny atak, co pozwoli oczywiście zdetonować kulę, kiedy fala uderzeniowa znajdzie się blisko celu.

-Final Flash!
Wykrzyknął składając ręce przed siebie i wystrzeliwując potężny Final Flash tak aby ten zderzył się z atakiem Yoha tuż przed falą która pędzi w stronę Terry.

Chłopak wystawił ręce przed siebie. Dość szybko wygenerował kulę energii, śmiało przekraczająca rozmiarami 2 piłki lekarskie.
- Big Bang Flash!
Kula pomknęła w stronę "meteoru", wycelowana tak, by będąc przy nim, zderzyła się z Final Flashem Toshiego.

Ataki zderzają się w jednym miejscu i utrzymują się, promieniując z miejsca kolizji podmuchami energii, które trochę zmniejszają kulę. Wtedy zaczyna się dziać coś dziwnego. Z kuli wychodzą dziwne zielone istoty, zbudowane z tej samej energii, co ona i zaczynają atakować miejsce kolizji, jednocześnie odpychając je i stabilizując od drugiej strony, by nie doszło do wybuchu. Kula zaczyna przeważać nad waszymi połączonymi atakami, a nie ma nikogo, kto mógłby przeważyć.

//Do tych, którzy kojarzą: gdyby w kosmosie mogła grać muzyka i gdyby tu pasowała, na pewno usłyszelibyście tutaj teraz Trombe!.
One theme to override them all.//

Wtedy dostrzegacie wysoko nad płaszczyzną, na której jesteście wy i kula jasny błysk. Po bliższym przyjrzeniu widzicie jakiegoś uzbrojonego jegomościa, który wisi w przestrzeni i wydaje się ładować jakiś atak. Wtedy od niego wystrzeliwuje w dół, w punkt kolizji dość sporawa fala energii w złotym kolorze, która wbija się weń i destabilizuje całość, powodując eksplozję, która jakby zdmuchuje energię z kuli w przestrzeń, rozpraszając ją i neutralizując. Podmuch, który leciał w kierunku Terry został zatrzymany przez Unicrona, a Damensaya zapobiegła odrzuceniiu na sporą odległość reszty wojowników.

Kula jednak przetrwała, ale jest tak mała, że zmieściłaby się w pięści.
//Jeśli ktokolwiek pamięta Transformers: Energon, może skojarzy, co w tej serii zostało z Unicrona pod koniec.//

Tajemnicza postać nagle znalazła się obok kuli i zamknęła ją w sferze pokrytej dziwnymi wzorami, która wytwarzała pole siłowe, utrzymujące kulę w zawieszeniu, bez jakiejkolwiek energii czy materii, którą mogłaby pochłonąć. Tą "klatkę" jegomość wziął i podleciał do wojowników. Nie odzywał się.

Młodzieniec obserwował poczynania przybysza. Widząc, że ten prawdopodobnie nie ma zamiaru walczyć, zszedł z Burst Moda, pozostając w formie Super Saiya'jina.
(Przypomina mi trochę te przebieranki, które wyczyniał Viego. Chwila! Nie ma go z nami, więc może...)
Ray się nie odzywał. Miał dziwne przeczucie, że wie kim jest ten gość, a przynajmniej tak wnioskował po jego pancerzu.

Nagle ze strony słońca zlatuje Viego w mundurze Latającego Miasta i z założonym hełmem. "Ląduje" gdzieś pomiędzy wojownikami a przybyszem.

- Udało się?
- Tak. Czy to jest...
- Nie. Nie wiem.
Viego obrócił się w stronę przybysza i na niego patrzy.

//Nie, Ray, ja nie czytam w myślach.//

Yoh zszedł z formy Boga Wojny. Podrapał się po głowie, mając na twarzy charakterystyczny już dla siebie uśmiech.
(Udało się.)

Spojrzawszy na tajemniczego jegomościa, jego uśmieszek zniknął; sama twarz natomiast przybrała nieco poważniejszy wygląd. Nie to że obchodziło go kim jest przybysz, natomiast był nieco zawiedziony że to głównie on przyczynił się do zniszczenia zagrożenia.
- Phew...
- Kim do cholery jesteś?

- Kim? "Kto" to tylko forma, opisująca funkcję "co", a to, czym jestem, to człowiek w masce. Wiem, że to widać, wszakże nie kwestionuję waszych zdolności obserwacyjnych, wskazuję tylko na paradoks pytania zamaskowanej istoty, kim jest.
Jegomość w mgnieniu oka znalazł się obok Viega z ręką wystawioną w jego stronę. Wystrzelił jedną falę energii, która go całego spowiła, a gdy się rozproszyła, Viega już nie było, jakby wyparował. Nie ma też jakichkolwiek odczytów jego energii.

Sytuacja była na tyle nieoczekiwana, że sami nie wiedzieliście, co powinniście zrobić. Wykorzystał to jegomość, znów zabierając głos.
- Czyżbym zwrócił waszą uwagę? Niewątpliwie, udało mi się. Nim spróbujecie o cokolwiek mnie zapytać, najsampierw pozwólcie mi przebić tą bezkresną ciszę kosmosu i odpowiedzieć na wasze pytanie w sposób bardziej odpowiadający waszym oczekiwaniom.

- Voilà! Z wizerunku wojownik, wędrowiec w majestatycznym wszechświecie, wydający się wahać nad stroną konfliktu. Nie widzi potrzeby walki, acz wojnę widział niejedną i wygrywać pomagał. Władzę neguje, wyzysk niszczy, wolność ma na uwadze i rozwój wspiera. Wyraźnie szuka wymijającej odpowiedzi na ważne pytanie, wie o swej niewykrywalności. Z mocą wulkanu, widowiskowo wybuchającego wrogów wycina, zagrożenie wyplenia. Wizjoner? Wszechstronny? Woli nie wydawać wyroku. Wiele mówię, a twarz wciąż wewnątrz maski. Ależ proszę.
Pstryknął palcami prawej ręki (w lewej trzymał kulę), a zbroja zaczęła świecić złotawym światłem i znikać, odsłaniając jego wygląd. Nosił mundur wyglądający jak Latającego Miasta, ale miał dodatkowo czerwoną gwiazdę na stroju na wysokości serca. Nie miał hełmu. Kilka sekund patrzył w waszą stronę, kolejno na każdego, uśmiechając się lekko.

- Wygląd nie dał werdyktu? Nic wśród wspomnień? W rzeczy samej, ów wygląd nie jest mym własnym. Właściwie, wystarczy tej wrednej, wyszukanej sztuczki, w zakłopotanie wprowadzającej. Witam więc po raz wtóry. Entei Henshin.
Jego całe ciało pokryła energetyczna powłoka, która po odsłonięciu ukazała... Viega.
- Mówcie mi Viego. Jak się podobało przedstawienie? A, właśnie. Face on.
Hełm się zamknął na jego głowie.
//Kontrola nad postacią przekazana z powrotem Viegowi.//

Yoh spoglądał na Viega, który przed chwilą bardzo ładnie zagrał, właściwie, spodziewał się że to będzie on, dopóki, nie pojawiła się kopia, którą ostatecznie i tak obrócono w drobny pył.
- Tak właściwie, po co to było?
Szczerze mówiąc, chłopak nie widział najmniejszego sensu w tym jakże krótkim i niezwykle przekonującym przedstawieniu. Mimo to, nie zamierzał się już o nic pytać.
- W każdym razie...
Chłopak przyłożył dwa palce do czoła, po czym się skoncentrował.
- Wracam do domu. Przemyślę na spokojnie kilka spraw.
Yoh nie zdziwiłby się, gdyby Viego wysłał za nim jakiegoś androida szpiegującego, aby ten nie zrobił nic głupiego.

Zniknął.

- Yoh nie wie, co z człowiekiem robi nuda? Tak szczerze, wyszłoby lepiej, jakbym nie kończył zaraz po usunięciu mojej kopii, ale wtedy byłyby pewne małe szanse, że zaczęłaby się między nami walka...
- Przy okazji... Kiedy dezaktywowałeś AttackRide: Illusion?
- No właśnie go nie dezaktywowałem. Ten atak wystarczył, żeby zniszczyć moją kopię. Weź to schowaj w bezpieczne miejsce.
Rzucił do Kaylin kulę. Ta otworzyła portal do "magazynu" i wrzuciła go tam bezładnie.
- Jesteś pewien, że to bezpieczne?
- Jasne, że nie. Ale powłoka zapobiega powiększaniu się kuli, więc tylko niezamknięta jest niebezpieczna. A zniszczyć jej się nie da tak łatwo jak zmniejszyć. Nsaya, Unicronie, dzięki za pomoc.
- Żaden problem.
Unicron rozpoczął przemianę w księżyc.
- Viego, Protokół Armada sprawdza się świetnie w tej skali.
- Miło mi to słyszeć. To jak, wszyscy, wracamy na planetę? A właśnie. Trzeba zajść do Yoha i uzgodnić z nim nasz plan. Nsaya, wyłącz Protokół.
Damensaya skinęła głową i zaczęła wracanie do postaci statku.
- Lecimy statkiem czy idziemy spacerem?