Czemu nie ma tej ulicy? xd
__________________________________________

Viego znalazł się na Sweet Street.
[Hmmm, niech no spojrzę.] //Worldwide Reading// [U Smoka nikogo nie ma, musiał gdzieś pójść. U Maximusa też nic nie czuć. Został tu tylko Rayem i Sameyaro. Rayem już wie, a Sameyaro z tego, co pamiętam, chyba poszedł do Dangai. Chyba to by byli wszyscy. Wracam.]
Poleciał z powrotem na Panoramio.

Sameyaro otworzył bramę Senkai na Sweet Street i udał się do swojego domu.

Sameyaro szedł sobie przez Sweet Street do sklepu na zakupy.

Sameyaro szedł przez chwilę ulicą, następnie wzbił się w powietrze i leciał na patrol miasta.

- ...i ? Gdzie idziemy ?
- Nie wiem...po prostu chodźmy. Robisz problemy.
Szli wzdłuż ulicy.

Sameyaro pojawił się na ulicy, gdzie był jego dom i zaczął iść w jego kierunku.

- O! Już widać nasz domu.
- Hah, już niedaleko !
Cała trójka poleciała do domu.

Szedł spokojnie po ulicy.
(Widzę że dużo osób odpoczywa w domach, pełno tu znajomych energii.)

Chłopiec wylądował na Sweet Street, już miał zamiar szukać za zleceniodawcą kiedy przypomniał sobie, że jest w formie shinigami, więc udał się szybko do domu, wszedł w swoje ciało i z powrotem wrócił na ulicę, rozglądając się za osobą która zostawiła ogłoszenie.
-Halllloooo... szukam niejakiego Notsu Dragzaki!- Krzyknał dość głośno, że słychać go było prawdopodobnie na całej ulicy Sweet Street.

Kiedy Sameyaro krzyczał jak idiota za osobą, która mieszkała w jednym z domów na Sweet Street, podeszła do niego młoda dziewczyna o blond włosach w szkolnym mundurku; najwyraźniej wracała ze szkoły.
- Nie drzyj się. Nazywam się Lucy Hyyarishi i mieszkam z Notsu. Ty w sprawie tego zadania ze smoczym ogniem?
Nastolatka wyglądała na spokojną i mądrą dziewczynę; takie rzadko się trafiały w Eminie.

Chłopiec zauważywszy dziewczynę zwrócił się w jej stronę.
-Wybacz ten krzyk, co do twojego pytania to tak, właśnie w tym celu szukam tego całego Notsu.- Spojrzał raz jeszcze na dziewczynę z lekkim zdziwieniem, po prostu nie spodziewał się, że ktoś taki by się interesował smokami.-W każdym razie, jakieś konkrety co do zlecenia?

Dziewczyna wyjęła z torby jakąś dziwną, jakby metalową fiolkę.
- Trzymaj. W tym zamkniesz smoczy ogień.
Nastolatka następnie wskazała palcem jeden z większych domów, który rzucał się w oczy.
- Tam mieszkamy. Jak zdobędziesz ten ogień, przyjdź do tego domu. Jeżeli chodzi o smoki, to powinieneś znaleźć je gdzieś w górach. Choć... Ostatnio różnie z nimi bywa.
Lucy poszła w stronę domu.

Chłopak był nieco zaskoczony że w górach mogą być smoki, co prawda nie spędzał tam wiele czasu, ale nie przypuszczał, że tam mogą być smoki.
-Brzmi dość łatwo tylko, że... jak to ustrojstwo działa?- Zastanawiał się nad tym jak ta fiolka może działać, po chwili stwierdził, że później się nad tym zastanowi i poleciał w stronę gór.

Chłopak szedł ulicą w stronę wcześniej wskazanego przez dziewczynę od zlecenia domu, trzymając w ręce pojemnik z ogniem. Gdy już podszedł pod drzwi domu, zapukał i czekał aż ktoś otworzy.

Zobaczyłeś Lucy podlewającą kwiatki w ogrodzie. Gdy dziewczyna Cię dostrzegła, uśmiechnęła się i pomachała Ci w geście przywitania. Powolnym krokiem podszedłeś do furtki i przywitałeś się z dziewczyną.
- I jak Ci poszło?

-Bułka z masłem.- Odrzekł nieskromnie.- Co prawda nieco upierdliwe, ale jednak.- Podszedł do dziewczyny i wręczył jej fiolkę z zawartością.-Proszę oto wasz smoczy płomień.

Nastolatka wzięła fiolkę z szerokim uśmiechem. Sameyaro dostał buziaka w podzięce za wykonanie zadania.

+110 000 PL
+4 reputacja
+zwój z techniką x2; „Fire Ball” & „Super Ghost Kamikadze Attack”
+zapieczętowana dusza x1; znajduje się w niewielkiej, srebrnej kulce - według Notsu, należy ją po prostu zmiażdżyć, ale tylko w chwili gdy nie ma już innej nadziei.

Chłopak zdeka się zaskoczył, ale po chwili już był w powietrzu i leciał do centrum miasta.

Wylądował na ulicy i poszedł w kierunku swojego domu.

Ray i Yoh pojawili się w mieście.
- No, to ja będę leciał. Narka!
Odszedł, nie wypowiadając ani słowa więcej. Zwyczajnie włożył ręce do kieszeni i powędrował spokojnie w kierunku domu.

Yoh pomachał swojemu przyjacielowi, po czym wykonał podskok na jednej nodze, wkładając ręce do kieszeni... Zniknął.

To tym, jak Amane został wkurzony przez swojego kuzyna, postanowił nieco ochłonąć przed powrotem do domu. Kiedy uznał, że jego spokój powrócił, ruszył w kierunku domu. W między czasie zastanawiał się nad paroma sprawami związanymi z przyszłością. W końcu zdał sobie sprawę z tego, że posiadane przez domowników pieniądze (czyli pieniądze Raya) za pewne zdołają pokryć wszystkie koszta budowy wilii, lecz problemem okażą się pozostałe oszczędności.
(Niedobrze, no po prostu niedobrze... Za walkę pieniędzy nam nie przybywa... a powinno! Zresztą nieważne. Jakby tu powiększyć nasze portfele?... Firmy zakładać nie będę, bo mi się nie chce... Horora można by wysłać do pracy w cyrku. Raymonda w sumie też... Może powinienem nauczać architektury?)
Po paru minutach Saiya'jinowi ukazał się znajomy budynek. Był to dom jego kuzyna, do którego właśnie zmierzał.

Spacerując wzdłuż ulicy, mężczyzna powoli się uspokajał. Po chwili jednak przypomniał sobie, że dziewczyna miała do niego jakąś sprawę. W końcu po to do niego przyszła.
- W czym mogę ci pomóc?

Ayano spokojnie szła obok Saiya-jina, którego kojarzyła ze spokoju jaki potrafił zachować nawet w naprawdę stresujących sytuacjach. Tym razem wyglądał nieco inaczej – to co zobaczył w swoim domu musiało go nieźle załamać. Nastolatka wolała nie pytać o co chodziło, przynajmniej na chwilę obecną. Kiedy zadał jej proste pytanie, nieznacznie się uśmiechnęła.
- Widzisz… Gemmei, Yoh, Silvia oraz jej córeczka, Yuki wyprowadzili się do willi, którą zakupili gdzieś w Noitulover… Poprosiłam go o to, a żeby zamieszkać tutaj, ale… potrzebuję pomocy w urządzeniu domu, modyfikacjach jego konstrukcji oraz odbudowie pewnych części, takich jak na przykład ściana w pokoju Yuki… – powiedziała spokojnie, po czym złapała trochę powietrza.
- Gdzieś usłyszałam, że jesteś architektem… Albo przynajmniej znasz się na budownictwie. Więc chciałam Cię prosić o pomoc. – dodała po chwili. Spokojnie szła z chłopakiem przed siebie, choć w jej głowie pojawiały się również obrazy sugerujące zniszczenia jakich dokonał Onix, którego sprowadziła do ogródka. Jeżeli wstał, to kto wie co mógł zrobić – stąd również można było dostrzec lekki niepokój malujący się na jej twarzy.

Saiyan wysłuchawszy wszystkiego, co miała mu do powiedzenia Ayano, przytaknął.
- Rozumiem... Tak, jestem architektem i o dziwo znam się też na budowlance. Nie widzę problemów, jeśli potrzebujesz takiej pomocy, udzielę ci ją. Powiedz tylko gdzie i kiedy chcesz o tym podyskutować, bo to może trochę potrwać.
Sama wieść o przeprowadzce rodzinki Atsuko jakoś nie wywarła na nim wrażenia. W porównaniu do jego kuzyna, nie był do nich jakoś przywiązany, podobnie zresztą jak do reszty mieszkańców Terry. Zależało mu jedynie na spokoju, do zaburzenia którego przyczynił się Horor parę chwil temu. Mężczyzna czuł, że spacer dobrze mu robi, zwłaszcza w towarzystwie kogoś spokojnego i inteligentnego. Spojrzawszy jednak na Ayano zobaczył, że coś ją wyraźnie trapi.
- Czy to na pewno wszystko z czym masz problem? Wyglądasz, jakbyś miała inne utrapienie niż sam dom.