Max patrzył na radar, powoli zbliżali się do miejsca, które wskazywał radar. Kiedy znajdowali się nad kropką, chłopak zatrzymał Keiji'ego.
-To tutaj, nie bardzo chcę moczyć ubrania, możesz wytworzyć jakąś sferę, w której je przechowamy?

Keiji zniżył się do tafli wody. Uwolnił sporą część energii tworząc wokół siebie sporą aurę. Miała ona spowodować "rozstąpienie" się wody do samego dna. Gdy woda oddalała się od aury Keiji powoli schodził coraz niżej. Wypatruje jakiegoś okrągłego, błyszczącego obiektu.

-No trudno...
Max wskoczył do wody i rozpoczął poszukiwania kuli.

NPC napisał:- ocean niedaleko wybrzeży lodowego kontynentu //to będzie temat w dziale Oceanu//

//Czyli TEMAT w dziale Ocean Legandia. Temat wyznaczony do obejmowania południowych części oceanu. Ale tym razem pominę waszą bezmyślność i czytanie ze zrozumieniem na poziomie ameby, spieszy mi się.//
Znajdujecie kulę z siedmioma gwiazdkami, leżącą na dnie z przyczepioną do niej rozgwiazdą.

//Pech.//
Keiji czeka aż Max wyciągnie kule.
[Hm... rozgwiazda.]
- Max, idziemy na ślub?! Uznajmy tą rozgwiazdę jako zaproszenie. Nie pamiętam dokładnie, ale skądś znam ten motyw. Dobra, bierz tą kulę i się zmywamy.

//Npc, to dla ciebie. http://iv.pl/images/53608576537251075583.jpg //

Max chwycił kulę razem z rozgwiazdą, gdy wypłynął na powierzchnie, odkleił żyjątko wodne i włożył je sobie do kieszeni.
(Na potem...)
-Jak Shigeru będzie się żenił to będziemy rozdawać rozgwiazdy jako zaproszenia.
Max wzniósł się w powietrze i skierował się w stronę jezior Rakai.

Keiji ruszył za Maxem.

Szybko leciał nad oceanem po drodze spoglądając na czystą wodę. Już widział pierwszą z trzech wysp...

Wracał z wysp na kontynent. Był dość zmęczony...

Nad oceanem otworzyło się przejście między-przestrzenne z którego wyleciały Ayano oraz Gemmei. Przez chwilę w środku było widać kłótnię Yoha z Silvią, lecz kiedy się pocałowali, wszystko było jasne - nie wracają, zaś dziewczęta zostają tutaj same. Nastolatki z dużą szybkością zmierzały w kierunku kontynentu Palan.
- Leć na Latające Miasto, a ja szybko zlokalizuję najbliższą kulę i upewnię się czy są one zdatne do użytku.
- No, dobra.
Kilka kilometrów dalej, dziewczyny się rozdzieliły.

//W teorii oznacza to tyle, że od teraz mam na głowie dwie postacie. Jak będę chciał, to będę opisywał przygody Yoha i Silvii w danych przestrzeniach, podczas gdy Ayano i Gemmei są tutaj.//

Sameyaro zleciał nad ocean, zniżył swój lot do 1 metra nad powierzchnią wody. Prędkość z jaką się przemiaszczał sprawiała że woda pod nim rozjeżdżała się na boki tworząc rów w tafli wody. Po kilku minutach był juz u brzegu kontynentu.

Młodzieniec dosyć spokojnie przelatywał sobie nad oceanem. Po drodze z jednego kontynentu na drugi, wykonywał różne akrobacje. Przy niektórych można by powiedzieć, że miał sporo szczęścia, że nie wpadł do wody. Choć Ray wciąż był zawiedziony faktem, że jego ostatnie spotkanie z dawnym kompanem miało miejsce kilka lat temu i więcej już go nie zobaczy, na jego twarzy zawitał uśmiech, gdy w końcu znalazł się na rodzinnym kontynencie.

Ayano dość szybko znalazła się nad wodami Oceanu Legandia – z ogromną szybkością zmierzała jednak do celu, nie wykonując przy tym żadnych zbędnych akrobacji czy nie zatrzymując się, aby pooglądać ciekawy, niemalże pusty krajobraz rozciągający się właściwie dookoła, pomijając tyły. Dziewczyna zastawiała się głównie nad tym czy zadanie za które się zabrała, ma jakikolwiek większy sens. Podobnie jak chwilę rozmyślała przy tablicy z ogłoszeniami, tak i teraz nie mogła domyślić się w jaki sposób przekaże odnaleziony kawałek skały. Już na początku nie nastawiała się na to, że zmuszona będzie zabrać całą skałę z dna oceanu – zadanie i tak jest już dość ciężkie i bez tego. Z drugiej strony wiedziała, że żyje w takim świecie gdzie wszystko jest możliwe. Yoh opowiadał jej kiedyś, że aby zbudować dom, który teraz zamieszkują, musiał z przyjacielem zniszczyć dość pokaźną część lasu Selvas, przenosząc kilkadziesiąt pni drzew do miasta. Do tej pory dziwiła się, dlaczego nie zamieszkał w jednym z wielu pustych, wybudowanych już, solidniejszych domów. Z drugiej strony, nie była nim – i trzeba przyznać, że Atsuko do najmądrzejszych nie należał – przynajmniej, ostatnimi czasy przestał używać swojego mózgu tak jak dawniej. Choć, może chciał by postrzegano go w taki, nie inny sposób? Kto wie…

Soundtrack
Kiedy chwyciłaś wielką skałę i odbiłaś się od ziemi, chcąc wrócić na kontynent Palan, głównie skupiłaś się na rozmyślaniu. Dopiero w połowie drogi zorientowałaś się, że na świecącym głazie siedzi zadowolony, wyraźnie przysypiający Pokemon, którego przed chwilą spotkałaś.

Taki transport wyraźnie mu odpowiadał.

Soundtrack
Dziewczyna rozmyślając nad znalezieniem zleceniodawcy oraz istnieniem Pokemonów w tym świecie, dopiero w połowie drogi na kontynent zorientowała się, że świecąca skała jest trochę cięższa niż wcześniej. Nie za bardzo mogła ją teraz postawić gdziekolwiek, lecz usłyszała ciężkie chrapanie. Szybko zorientowała się, że kamienny wąż z którym niedawno miała okazję się poznać, siedzi na górze i zwyczajnie przysypia.
- Do ciężkiej cholery! Zobaczysz jak dotrzemy na kontynent, potworze! – krzyknęła z miną wyraźnie sugerującą złe zamiary wobec Onixa. Mimo wszystko, poleciała dalej nie mogąc na chwilę obecną nic zrobić.

Po kilkunastu minutach ciągłego, dość szybkiego lotu w końcu docierasz do kontynentu Palan. Lądujesz na plaży, na którą akurat trafiłaś.
// http://www.anrevosprites.net/t2077p60-plaza-nad-oceanem //

Atsuko z ogromną szybkością wyleciał z kontynentu Palan wkraczając na wody oceanu Legandia.

Kontynuacja posta: http://www.anrevosprites.net/t1713p90-ocean-gdzies-na-srodku#59991