Ray pojawił się na wysokiej wydmie. Chłopak był bardzo dobrze widoczny. Widok miał zarówno na "bazę" jaki i na okręt wojenny ojca. W między czasie przyglądał się statkowi.
- Tam jest napis "Brave Saiyan"... Super! ^.^

Gdy się odwrócił zobaczył Yoh'a i dziewczyny, a także kilka poranionych osób, którym Yoh dał senzu.
- Hej wam! - krzyknął wesoło zbiegając na dół.
- Co u was?

Damensaya leci nad pustynią i zatrzymuje się w powietrzu nad "mini-bazą". Z głośników dalej leci "Back in Black". //Przypominam jeszcze raz - Damensaya jest czarna z czerwonymi wzorami// Viego podchodzi do krawędzi statku i patrzy w dół - widzi medytującego Mikidiusa, Toshiego w depresji i Tendou, który się powoli wykrwawia.
- Jak Shigen ich nie zabije, ja ich zastrzelę. Damensaya-chan, otwórz dolny właz i przygotuj szybką drogę do sektora medycznego. A, wystrzel przenośnik awaryjny.
Tak jest.
Viego zeskoczył z pokładu i spadał do trzech rannych. Za nim, z dolnego włazu wystrzeliła deska podobna do Delcutora, jednak prostsza i większa.
- O, jest Yoh. Dobrze. (przykłada Linker bliżej twarzy) Damensaya-chan, anuluję procedurę medyczną. Tylko ich przenosimy.
Viego wylądował obok Yoha i trzech rannych, za nim łagodnie opadły "lewitujące nosze".
- Hej, Yoh, hej panowie. Jak zdrowie?

- Hej Rayem, hej Viego. U mnie jakoś.. W sumie, mam kilka asów w rękawie po ostatnim treningu. No i dziewczyny także się wzmocniły. - powiedział zadowolony.
- Nie kojarzę tego co się działo ale.. Viego, znasz Aizena z jednego z wymiarów? Czułem chyba jego energię, ale muszą to potwierdzić osoby które go widziały.. Nie jestem pewny, bo była lekko zmodyfikowana niż u Aizena którego widziałem. - rzekł do Viega no i w sumie Rayem'a, który stał obok i nie mógł tego nie słyszeć.

- Aizen? Eh... I znowu to zdjęcie...
Chłopak wyjął komórkę i pokazał tą fotę Yoh'owi.
- To ten? - zapytał dla pewności.

- Nie no.. To forma którą uwolnił później przy pomocy pewnego że tak go nazwę, artefaktu. Ale jeżeli widziałeś kogoś podobnego z gęby to na pewno był Aizen Sousuke. - powiedział lekko wkurzony. Co prawda, mężczyzna nigdy nie złapał go w Kyoka Suigetsu, a chłopak z innych wymiarów wiedział jak działa ten Zanpakutou. Mimo to był wkurzony na to że Shigen zbiera właśnie ludzi o takiej mocy i dodatkowo jeszcze w nich pakuje inną, zmodyfikowaną przez siebie.
- Tak w ogóle.. Skąd masz jego zdjęcie w tej formie..? - zapytał z PokerFace'm.

Ray schował komórkę do kieszeni.
- Hej, Ayano. Chciałabyś zobaczyć statek mojego taty?
Zapytał a następnie wskazał na wysoką wydmę, za którą był zaparkowany statek.

- Wamać, tylko Aizena tu brakowało. Mam nadzieję, że jego śmierć spowodowała, że licznik tych, którzy widzieli jego Shikai się resetuje... Jeśli nie, wykorzystam inną furtkę. Kyōka Suigetsu oddziałuje na 5 zmysłów. Ja mam jeszcze jeden ważny zmysł - bezpośredni przepływ informacji, czyli Worldwide Reading. Tego zmysłu nie może oszukać. Yoh, Ray, pomóżcie mi ich przenieść na tą latającą deskę, zabierze ich ona na pokład Damensayi.
Viego podszedł do Tendou i przeniósł go na deskę, po czym wleciał do mini-statku i ustawił jego systemy na przyjęcie połączenia.
- Uwaga, czas na przeprowadzkę. //Poprzednie zdanie mówi tylko, jeśli ktoś tam jest na pokładzie.// Damensaya-chan, połącz się z tym małym stateczkiem i złap go w pułapkę magnetyczną. Przyda się.
Tak jest.
Viego wyszedł ze statku, który to zaczął się unosić powoli w stronę Damensayi.

- Tak jest! - powiedział, wykonując gest jakby był w wojsku.
Ray podszedł do Toshi'ego.
- Hej, wstawaj... - powiedział podnosząc chłopaka.
Wziął go na ramię i przeniósł na płytę, o której mówił Viego.

Yoh przeniósł Mikidiusa na deskę/płytę, tak jak prosił Viego.
- Na moje szczęście, nie widziałem Kyoka Suigetsu.. - powiedział lekko zadowolony, ale jednocześnie zaniepokojony.

Ayano poszła za Rayem'em, Gemmei natomiast poszła do dwóch kobiet, od których wcześniej się odłączyła.
Silvia wciąż stała przy Yoh'u słuchając o czym rozmawia z Viegiem.

Viego nacisnął przycisk na płycie, która zaczęła się unosić w kierunku dolnego włazu Damensayi. Za płytą poleciał dwumodułowy statek.
- Zapraszam na pokład. Mi casa es su casa.
Poleciał za płytą i statkiem do dolnego włazu.

Chłopak podszedł z Ayano do statku.
- Trochę taki graficiarski i nie tak wielki jak to co zrobił Viego, ale cóż... W końcu statek 17 latka... ^.^" - powiedział z głupawą minką, trzymając się za tył głowy.
- Tak w ogóle... Dobrze was znowu widzieć. - dodał z uśmiechem.
Po chwili wskoczył na płytę i otworzył drzwi.
- Jeśli chcesz, możesz się rozejrzeć w środku. Wyczyściłem go, ale pewnie nie specjalnie cię zainteresuje.
Po tych słowach zeskoczył ponownie na dół.

- Fajnie wygląda.. Może i mały, ale funkcjonalny, a to najważniejsze, nie? - powiedziała uśmiechnięta dziewczyna.

Gemmei wraz z innymi dziewczętami poleciały do dolnego włazu, tuż za Viegiem.
Yoh stał i przyglądał się całemu ogromnemu statkowi z dołu.
- Dotrzemy do nich. Ale wolała bym żebyś mnie wreszcie gdzieś zabrał przed końcem świata. - powiedziała uśmiechnięta dziewczyna do Yoh'a.
On również się uśmiechnął.
- No dobra.. Ayano! Powiedz im że Ja i Silvia później dotrzemy. - krzyknął do Ayano, która obserwowała za wydmą statek Rayem'a.

Yoh wraz z Silvią po chwili zniknęli.

- Taa... Tylko, że nie potrafię włączyć tych funkcji... xP - powiedział podobnie jak, gdy mówił o statku 17 latka.
Chłopak stał przy Ayano, więc usłyszał co krzyczał Yoh.
- No nie... A chciałem go poprosić, żeby znowu wyciągnął mi ogon, bo ten frajer Aizen go uciął. - powiedział lekko zawiedziony.
Chłopak usiadł w cieniu pod statkiem.

Ayano usiadła obok Rayem'a, patrząc w niebo.
- Ciemno już.. Ładnie, prawda? - powiedziała patrząc na gwieździste niebo.
- Takie dni mogą być naszymi ostatnimi.. - dodała, jednak nie była smutna. Dalej miała uśmiech na twarzy i przyglądała się ku niebu.

Ray również spojrzał w niebo. Był cały czas uśmiechnięty.
- Aj tam... Damy radę. - powiedział pozytywnie.
- A jeśli zrobi się naprawdę źle... To każdy z nas da z siebie wszystko by bronić Terrę. Jeśli będzie trzeba, oddam życie, by cię... Em... Was ochronić.
Chłopak zamknął oczy i powoli usnął. Na jego twarzy był wciąż widoczny uśmiech. W ogóle się nie przejmował Shigen'em. Cieszył się z tego co ma : z życia i bliskich.

Dziewczyna widząc że Rayem przysypia, wzięła go pod ramię i poleciała do dolnego włazu w latającym mieście Viega.
- Tam będzie bezpieczniej no i cieplej.. - powiedziała.

Rayem spał tak mocno że nawet nie wiedział o tym, iż jest przenoszony.

Chłopak znalazł się na pustyni.
Podszedł do statku ojca i włożył kluczyk do zamka, a następnie przekręcił. Gdy drzwi się otworzył Ray wszedł do środka, zamykając za sobą drzwi. Skierował się od razu do magazynu.
- OKej! To teraz poszukajmy jakiegoś sprzętu! - krzyknął i zaczął przeszukiwać magazyn. Gdy "wkopał" się w stertę różnych rzeczy, usłyszał znajomy głos.
- Gratulacje. Daliście radę i wspólnie uratowaliście multiversum i Zaświaty.
- Hę? Tata? - zapytał, wystawiając głowę ze sterty sprzętów.
- Tak, a niby kto? Własnego ojca nie poznajesz? Gdzie teraz jesteś?
- Dzięki, było zajebiście trudno, ale daliśmy radę. Obecnie jestem w magazynie na twoim statku. Szukam czegoś, co mogłoby mi się przydać.
- W takim razie powiem ci, gdzie co jest. Jeśli szukasz czegoś cy by się tobie przydało, to znajdź następujące przedmioty...
Po jakimś czasie chłopak znalazł następujące przedmioty :
1. Ciężarki 1 tonowe.
2. Ciężarki 2 tonowe.
3. Ciężarki 10 tonowe.
4. Bardzo ciężki miecz dwuręczny.
5. Robot treningowy (nie duża kula, która służyła do treningu zarówno ciała jaki i ataków Ki).
6. Generator promieni Puls.
- Generator czego?
- Promieniu Puls. Służy głównie do regenerowania pełni sił w jakieś 2-3 minuty, ale z tego co się dowiedziałem w Zaświatach, można tym wywoływać sztuczną transformację w SSJ4.
- Co?! Mówisz serio?!
- Ale podkreślam sztuczną. Gdy zrzucisz ten poziom, nie będziesz mieć dalej ogona. W dodatku nawet nie wiem, czy to dalej działa...
- Ja to później sprawdzę. Teraz założę ciężarki do treningu.
Chłopak założył 1 tonowe ciężarki, ale nie miał z nimi większych trudności, więc założył te 2. Były cięższe i nie od razu mógł się do nich przyzwyczaić, ale chciał jeszcze zobaczyć te 10. Te zaś były o wiele za ciężkie i bez SSJ, by ich nie mógł utrzymać. Ostatecznie założył te 2 tonowe i wyszedł ze statku.
- To teraz krótka rozgrzewka i idziemy poszukać Yoh'a.
Po tych słowach odleciał na wysokość ok. 15 metrów w górę i 400 metrów od statku i zaczął swój "mały" trening :
1. Rozgrzewka.
2. Latanie, jak najszybciej po okolicy.
3. "Walka z powietrzem", co trwało najdłużej.
4. Wylądowanie na piasku i trening siłowy, przez cały czas.

//Trening siłowy, a tym samym jego całość skończy się wraz z napisaniem przeze mnie kolejnego postu.//

Chłopak po "krótkiej" rozgrzewce stanął na piasku.
Nie wiele mi to dało, ale czuję, że ten ciężarki działają.
- Dobra. Czas poszukać Yoh'a! - powiedział spoglądając w niebo. Przystawił 2 palce do czoła i zaczął szukać energii Yoh'a.
- Ooo..! To już jej nie ukrywa?
Po chwili chłopak znikł.

Rayem i chowaniec pojawili się na pustyni, przed samym statkiem Brave Saiyan.
Chłopak wyjął kluczyki, otworzył drzwi i wraz z chowańcem weszli do środka. Ray rzucił plecak, zostawiając go w magazynie.
- Trochę się tu zakurzyło...
- Wiem. Trzeba posprzątać, później zająć się tym co chciałem...

W ciągu paru godzin wysprzątali cały okręt. Ba! Udało im się nawet naprawić parę rzeczy i odkryć kilka nowych! Po sprzątaniu udali się na mostek.
- Ok, czas przenieść tą maszynę...
Po ok. 2 minutach od uruchomienia silników, statek uniósł się i z prędkością dźwięku udał się w kierunku Damensayi.

Yoh pojawił się wraz z Jinem na pustyni.
[Tu nie muszę się powstrzymywać. Teren niezamieszkały. Zdecydowanie lepiej niż robić zapierd*l w mieście.]
Kiedy puścił twarz młodzieńca, wymierzył celny cios w brzuch. Pod wpływem uderzenia o takiej mocy Jin powinien się skulić i nie móc złapać oddechu. Chłopak więc wykorzystuje ten moment i wymierza mu z łokcia kilka uderzeń w kark, na tyle mocnych że przy uderzeniu tworzyła się niewielka fala uderzeniowa. Szanse na to by Jin wstał o własnych siłach były niewielkie, ale jeżeli to robi chłopak staje przed nim twarzą w twarz i patrzy mu prosto w oczy uśmiechając się. Jeżeli nie jest w stanie się podnieść, chłopak łapie go za włosy i patrzy w oczy, również z uśmiechem, ale tym razem i pewnym zażenowaniem.
- Nie potrafisz mnie pokonać. Nie.. Nie jesteś w stanie tego zrobić. Przytłacza Cię ta moc, prawda? Nie sądziłeś na tej planecie że spotkasz kogoś takiego jak Bóg Wojny, prawda? Zostałeś wysłany tu tylko w jednym celu - na pewną śmierć. - po tych słowach Yoh lekko wyskoczył w górę i obracając się, wymierzył niewyobrażalnie mocne kopnięcie w podbródek wojownika. Następnie wykonując półobrót, wykopał go kilka metrów dalej i skupiony oraz gotowy na ewentualny unik, czekał na jego ruch.

Przeciwnik pozwolił się prać. Po ostatnim kopnięciu chwilę poleciał i nie zatrzymując się, wylądował w piachu. Po krótkiej chwili wstał.
Nagle jego mięśnie się na ułamek sekundy powiększyły i wróciły do poprzedniego stanu, potem znowu... Kilka takich cykli trwało 3-4 sekundy. Cała krew, jaka była na jego ciele, odleciała. Zaczął się śmiać.
- No, nie ma to jak porządne mordobicie! Nie ma nic lepszego niż wpieprzenie komuś po mordzie, co? Uwierz mi, absorbowanie energii z ciosów jest równie przyjemne!
Zaskoczyło cię to. Nagle przeciwnik się znalazł tuż przy tobie i przywalił ci w twarz. To nie był cios stanowiący jego pełną siłę, na dodatek ten atak sprawił, że był zwrócony plecami do ciebie.
Wtedy wystrzelił w ciebie strumień energii. Spomiędzy łopatek. Odleciałeś kawałek, ale on już leci za tobą.

[Absorpcja energii ciosów? Mądrze było to mówić na głos..]
Chłopak kiedy tylko dotknął ziemi, momentalnie odbił się w górę z niewiarygodną szybkością.
- Time Control: Time Stop.. - wyszeptał chłopak. Wszystko w promieniu kilku kilometrów stanęło w miejscu. Nie jest to technika w stylu Za Warudo. W formie Boga Wojny, zużywając całą energię chłopak może zatrzymać czas na całej planecie. Ale po co? Wystarczy kilka kilometrów i tylko kilka sekund. Gdy czas stanął, chłopak chwilę unosił się w powietrzu.
- Raimei no basha, itoguruma no kangeki, hikari mote kore o mutsu ni wakatsu - Bakudō #61. Rikujōkōrō. - w pewnym momencie Jina powinno złapać sześć "promieni", które skutecznie uniemożliwią mu ruch.
[Przydałaby się tu Silvia..]
Jeżeli nie udało się unieruchomić Jina, chłopak ma inny plan. Jeżeli się udało, również.
- Bakudō # 79. Kuyō Shibari. - powiedział spokojnie. Wokół Jina oraz na jego klatce piersiowej pojawiło się sześć fioletowych kul reiatsu. Jeżeli z Rikujōkōrō się nie udało, teraz na pewno się uda.
- Wprawdzie nie powinienem tego robić, ale.. Chyba wyboru nie mam. - odezwał się do siebie i anulował technikę zatrzymania czasu. Następnie wylądował na ziemi.
- Silvia by wykończyła Cię sama z pomocą Kidō. Niestety, nie dałeś jej tej możliwości, a ja nie zamierzam tolerować idiotów którzy nokautują kobiety. Absorbujesz energię z ciosów? Zgoda. Co powiesz na energię z nieco innej bajki... Jak to powiedział pewien szaleniec z innego wymiaru - "I tak tego nie zrozumiesz". - skończył, w pewnym momencie uniósł palec w górę.
[To mnie wykończy, ale cóż..]
- Nijimidasu kondaku no monshō. Fusonnaru kyōki no utsuwa! Wakiagari hiteishi! Shibire matataki! Nemuri wo samatageru! Hakōsuru tetsu no ōjō! Taezu jikaisuru doro no ningyō! Ketsugōseyo! Hanpatsuseyo! Chi ni michi onore no muryoku wo shire! Hadō #90. Kurohitsugi! - krzyknął. Wiadomo co się stało dalej. Wokół Jina pojawiła się gigantycznych rozmiarów czarna trumna z wbitymi na samej górze czarnymi ostrzami. Czy Jin miał szansę uciec z dwóch Bakudō na wysokim poziomie i jednego z najbardziej niebezpiecznych Hadō jakie istnieją?

//Za bystry to on przecież nie był, skoro startował do Boga Wojny.//
Nie mógł nic poradzić na zatrzymanie czasu. Gdy czas ruszył, ten zauważył 6 trzymających go pasów światła i 9 ciemnych kręgów.
- C-co to jest!? Co to jest do diabła!?
Wtedy zaczęły się pojawiać kontury Kurohitsugi.
- Ej, stop, stop. Co ty kombinujesz?! Co to ma być?! CO TO KURWA JEST!?!?
Cały czas coś takiego gadał, aż Kurohitsugi się całkiem zamknęło. Gdy zaczęły się wbijać kolce, były tylko beztreściowe wrzaski, a po tym głucha cisza.
Nic się nie dzieje.
Kurohitsugi się jeszcze nie rozwiało.

Chłopak odskoczył trochę dalej, tak na wszelki wypadek.
[To mało prawdopodobne, ale..]