Ayano z dużą szybkością zbliżała się do Latającego Miasta. Gdy już była przy nim, użyła Shunkain Ido w locie, by przenieść się na mostek, gdzie przebywała duża ilość wojowników.
- Viego! Yoh i Silvia ruszyli w nieznane. Gemmei właśnie lokalizuje smoczą kulę i sprawdza czy są one zdatne do użytku.
Nastolatka wyglądała na dosyć zakłopotaną całą sytuacją. Jednak, była zdecydowana co do jednego - trzeba działać.

//Oddajesz mi dziecko dwa razy? Mam dwie córki! Jej! A może... została sklonowana?

Mayu przekazuje Sandrze, przypominając jej [...]

Zielonooka nastolatka oddała jedną z dziewczynek jej matce, Sandrze.

//

Sandra zwyczajnie stała i wszystkiemu się przyglądała. Była załamana, nie mogła myśleć. Czekała tylko na to, aż wszystko się zakończy i wróci do normy. Miała nadzieje, ze to wszystko to tylko jeden, wielki, zły sen. Wszystko co działo się wokół jakby do niej nie docierało.

//Przeczytałem to głosem Natanka.
Is that bad?//

- Czy czasem nie jest...
- ...tak, że tylko Kule, które...
- ...są faktycznie działające da się...
- ...w ogóle wykryć?
- Z tego, co pamiętam to tak, ALE PRZESTAŃCIE TO ROBIĆ WRESZCIE Z MOIM MÓZGIEM! Do diabła, to wasze synchro.
Kaylin i Viego się lekko uśmiechnęli.
- Szkoda, że Yoh nie zatrzymał się tu na dłużej. Upewniłbym się, że jest świadom tego, że jeśli spróbuje zabrać coś od mojego alter czy z pewnej grupy światów, którym naprawdę pomogliśmy, zatęskniłby za pięścią Silvii.
- Swoją drogą, dawno nie odwiedziliśmy żadnego z twoich alter, byłeś u któregoś przez ten rok?
- Odwiedziłem jedynie Kayena, bo akurat natrafiłem na niego w Korytarzu, bo Dangai jest prawie że przedsionkiem.
- Kayena Taimatsu? Shinigami? Co u niego?
- Wszystko po staremu, ale mieli pewne małe wydarzenie z "Fullbringerami".
- W innym świecie zaraz po tym było już tylko gorzej. Pamiętasz chyba, że zaczęła się...
- Kayen da sobie radę. W końcu nie zapominajmy, że jako jedyny Shinigami ma...
- A tak poza tematem... Co na równinach?
- Max i Toshi wciąż walczą. Problem jest jeden malutki, macie może radar od tych Kul?
Viego wyjął WDG i rzucił do Damensayi. Ta go wpięła w jakiś port.
- Dzięki. Wiesz, bez żadnej wskazówki odrobinę to schodzi...
Viego machnął ręką. Kaylin odwróciła się do nieznajomej.
- Absolutnie żadnego pomysłu? Tutaj akurat takie rzeczy bardzo rzadko dzieją się bez żadnego powodu. Tak szczerze, to była już jedna taka sytuacja, że nasza ekipa pomogła jakiejś dziewczynie tylko po to, by się okazało, że planowała ona wyssać całą energię z planety. Nieprzyjemna sprawa.
- Ami Saiki, czy jakoś tak, nie? I przy okazji, zasadnicza sprawa: jestem z tej planety / jestem z innej planety / jestem z innego wymiaru / pojęcia nie mam. Niepotrzebne skreślić.

Ayano podrapała się po głowie. W sumie sama się w tym wszystkim zaczęła gubić. Po chwili uśmiechnęła się głupkowato.
- Cóż. Nawet jeżeli radar ich nie wykrywa to ona ma jakieś takie dziwne zdolności że tak czy siak znajdzie te kamienne kule, które z nich zostają w okresie gdy nie można ich używać bądź kiedy twórca umrze.
- A skoro już przy tym... Czy Damensaya wykryła smoczą kulę?
Pytanie niebezpodstawne. Kiedy Damensaya znalazła położenie jednej z kul, Ayano tutaj jeszcze nie było. A dziewczyna jak zwykle jest po prostu mocno zamotana i myślami znajduje się w zupełnie innym świecie niż ta rzeczywistość...

Chłopak pomachał na do widzenia rodzinie Joha, gdy ta przeszła przez portal.
Później Demensaya zlokalizowała kulę w Eminie, Aki otworzył portal i chciał już przejść, kiedy zauważył powracającą Ayano, która powiedziała, że Gemmei również poszukuje kul, z początku nie wiedział, o co chodzi, jeszcze przed chwilą mieli iść do innego wymiaru, a tu znów powracają... ale nieważne.
[Nie będę czekał, aż ktoś znajdzie tę kulę, też pójdę.]
Pomyślał chłopak i przeszedł przez portal prowadzący do Eminy, a raczej do tego, co z niej zostało.

Świat zewnętrzny:
Dziewczyna stała totalnie ignorując to co się wokół niej dzieje. Patrzyła w podłogę jakby pustym wzrokiem.
(Nie możesz przestać żyć. Pokaż, że w przeciwieństwie do Shigeru jesteś silna.)
(Nie mów, że Shigeru był słaby!)

Świat wewnętrzny:
Sandra pojawiła się w miejscu, w którym już niejednokrotnie była. W miejscu, w którym zewsząd, z góry zwisały półprzeźroczyste, fioletowe kotary.
- Nie to miałam na myśli. - wyjaśniła Carlisle.
- Pokaż im wszystkim, że przez ten czas, gdy Shigeru nie było przy tobie nauczyłaś się sama o siebie dbać.
- To nie zmienia faktu, że znów nie ma go przy mnie.
Carlisle nagle zniknęła i zaczęła przemieszczać się między kotarami niczym duch, nie przerywając przy tym wypowiedzi.
- Widzisz, on już nie raz cię opuszczał. Zawsze znajdywałaś inny sposób aby jakoś dać sobie radę. Nie ma czasu na smutki, pobaw się ze mną.
- Widzisz Carlisle, radziłam sobie jakoś, bo wiedziałam, że kiedyś do mnie wróci. Teraz jest martwy, więc co można zrobić?
Fioletowo włosa dziewczyna zaśmiała się niczym dziecko podczas zabawy.
- Czy ty naprawdę nie słuchasz tego co mówią inni ludzie? Powiedzieli, że przywrócą wszystkie ofiary do życia. Poza tym, to ty gdy chciał wrócić po raz pierwszy go odepchnęłaś.
- Tak, pamiętam. Wtedy bałam się ponownego zranienia. Teraz kocham go bardziej i jestem gotowa na poświęcenia. Poza tym mamy dziecko. A co do wskrzeszenia to Shigeru zapewne w ich oczach nie zasłużył sobie na wybaczenie.
- Tego nigdy nie możesz być pewna. Poza tym niedługo do życia powrócą Arisa i Hanako. Ty musisz pomóc im, one pomogą tobie. Nie zapominaj także o Mayu, no i oczywiście o mnie. Kto by się ze mną bawił?
Pomimo takiego stanu Sandra lekko się uśmiechnęła. Nagle stanęła przed nią skąpo ubrana dziewczynka. Nosiła fioletową sukienkę. Włosy miała długie tego samego koloru co suknia. Na jej szyi znajdował się niewielki łańcuszek.
- Już niebawem dowiesz się o tym...
- Dlatego musisz żyć i być silna.
Sandra momentalnie spoważniała. Wiedziała o czym mówi Carlisle.

Świat zewnętrzny:
Dziewczyna usłyszała płacz dziecka. Była to oczywiście Mayu, którą Sandra trzymała na rękach. Zaczęła starać się ją uspokoić. Dziewczynka czuła jednak niepewność i strach bijący od matki.
- Już wszystko dobrze. - powiedziała z lekkim uśmiechem, ale i łzami w oczach. Dziewczynka momentalnie przestała płakać.
- Czy... czy istnieje możliwość przywrócenia do życia Shigeru? Zdaje sobie sprawę z tego co zrobił, ale... - nie dokończyła.

Około półtora metra nad Viegiem pojawił się portal, z którego wypadła trzygwiazdkowa Smocza Kula. Gdyby ktoś spojrzał się w stronę portalu, zanim ten się zamknie, mógłby zauważyć rękę i kawałek twarzy Akiego.

- Hej, Smocza Kula.
- O to właśnie chodzi. Czyli na całe szczęście ich twórca nie jest kretynem, wtedy bym na pewno opuścił tę planetę... I nie jest tak, że mu wszystko jedno. Saya, jak tam poszukiwania?
- Próbujemy je zlokalizować do kilku metrów wisząc kilometry w powietrzu. Jednak oto nasze wyniki.
//Ja czy ktoś inny mógłby napisać, że wszystkie są zaraz obok. Gdyby tylko ktoś mógł to utrudnić...//

Gdy Sandra została totalnie olana i nie uzyskała odpowiedzi na swoje pytanie spuściła lekko wzrok. W sumie to spodziewała się takiej reakcji. W końcu jest żoną człowieka, który bez większych skrupułów zabił tysiące ludzi i zniszczył znaczną część planety. Pytanie, które zadała także nie należało do tych, które powinno się zadawać. Kto chciałby przywrócić do życia osobę odpowiedzialną za taką tragedię. Dziewczyna przytuliła Mayu. Wiedziała, że nie ujrzy męża przez długi czas. Postanowiła zrobić coś, aby nie stracić także przyjaciela, i prawdopodobnie ostatniego żyjącego Iestera. Bez słowa teleportowała się na pole walki.

Kiedy Ayano próbowała odpowiedzieć Sandrze na pytanie, po tym jak Aki wrzucił na mostek smoczą kulę, dziewczyna zniknęła. Nastolatka nie była już pewna co się tutaj tak naprawdę dzieje. Gdyby był tutaj Yoh i Silvia, sprawy mogłyby się potoczyć nieco inaczej.
Czekała na informację dotyczącą położenia smoczych kul, których potrzebują teraz obrońcy planety.

Chłopak wyszedł z portalu, rozejrzał się po zgromadzonych i nigdzie nie zauważył Sandry... Aki zamknął oczy i spróbował wyczuć jej energię. Udało mu się to, dziewczyna była na równinach. Najwyraźniej udało jej się zapobiec toczącej się tam walce, bo nie było już czuć tak wielkiej dochodzącej stamtąd energii. Po chwili uśmiechnął się i otworzył oczy.
- No to zostało już tylko sześć... Zlokalizowaliście pozostałe? - skierował pytanie w stronę V-teamu.

Gemmei pojawiła się kilka minut po Akim, na latającym mieście. Musiała po drodze 'zahaczyć' nieco inne miejsce.

Po nieco dłuższym oczekiwaniu na wyniki niż zwykle, otrzymane informacje zaskoczyły niektórych z Was.
Położenie dwóch smoczych kul - Oaza na południu pustyni oraz Polana.
Położenie dwóch kolejnych smoczych kul - Rów Kuril oraz Stara kopalnia.
Ekhem... Komu chce się lecieć na kontynent Vuartec? Zlokalizowałem dwie smocze kule właśnie tam. Pierwsza w okolicach miasta Dorubor, drugie... jako ozdoba na antenie największego wieżowca w mieście Buerch.

- Czym są smocze kule?
Nieznajoma dziewczyna zadała pytanie, jak gdyby nigdy nic. Mimo to, było ono całkiem poważne. Nie chciała siedzieć całkowicie cicho, ale nie zamierzała też zdradzić kim jest. Być może, na to przyjdzie czas wkrótce.

Ayano po wysłuchaniu tego co 'programy komputerowe' (xd) mają do powiedzenia, chwilę się zastanawiała. Bardzo zależało jej na pomocy swoim przyjaciołom, a w szczególności na wskrzeszeniu nic nie winnych ludzi i wojowników, którzy zginęli z ręki Nakatoniego podczas walki z Yohem.
- Chciałabym udać się na oazę jeżeli jest to możliwe.
- Z Kaylin najszybciej dotrzemy na sąsiedni kontynent. Ja znajdę kulę znajdującą się w okolicach miasta Dorubor, jako że mogę zeskanować dosyć pokaźny teren.
- Kaylin, o ile się zgodzisz z moją propozycją, zabierzesz kulę z Buerch.
- Dobry pomysł. A my w tym czasie zajmiemy się kulami na Palan.

Gemmei czekała na odpowiedź Kaylin dot. jej propozycji działania. Ayano chciała jak najszybciej rozpocząć poszukiwania lecz również musiała czekać na zdanie innych.

- Dobry plan, my tam dotrzemy najszybciej.
- Ekhm... ekhm... czity... ekhm...
- Czepiasz się. Zostaną trzy kule do zebrania, z Selvas, Kuril i kopalni w górach.
- Biorę kopalnię.
- Biorę Selvas.
- No to ja biorę Kuril. Akurat robota dla mnie, oddychać nie muszę.
- Ustalone. Kaylin, przerzuć nas.
Kaylin przytaknęła i otworzyła pierwsze przejście, prowadzące do kopalni w górach. Viego przez nie przeskoczył. Zamknęła je i otworzyła kolejne, na polanę w Selvas. Alister tam wszedł, aktywując jednocześnie Tenuzar Fusion. Gdy Kaylin je zamknęła i chciała przepuścić Damensayę, ta odmówiła i poprzez zapadnię wyleciała z pokładu poprzez zapadnię, lecąc na Jednostce Armada. Wtedy Kaylin otworzyła dla siebie i Gemmei przejście wychodzące gdzieś nad Vuertec. Przechodzi zaraz po niej.

W tym samym czasie rozległ się głos z komputera pokładowego.
- A propos, jakby to pewnie powiedział Viego, Smocze Kule to siedem sztuk magicznego czegoś, które robią inne magiczne coś. Całkiem sporo informacji chcesz, nie dzieląc się własnymi.

Gemmei otworzyła przejście prowadzące na oazę na pustyni dla Ayano. Kiedy ta przez nie przeszła, Kaylin w tym samym czasie otworzyła przejście na sąsiedni kontynent. Nastolatka spokojnie przez niego przeszła, zaś gdy już wyszła z drugiej strony poleciała w stronę wskazanego miasta nie czekając na nic innego. To akurat było dosyć blisko.

Zanim Aki cokolwiek powiedział każdy już sobie wybrał miejsce. Zaczął liczyć na palcach, ile kul jest zaklepanych... Wyszło mu sześć, no to Aki weźmie... zaraz nic już nie zostało... To takie nie fair, no i co teraz?! Oczywiście będzie musiał pilnować nieznajomej, aspołecznej dziewczyny, hura niesamowita atrakcja... Chłopak przez chwilę patrzył się na dziewczynę i głośno westchnął...
- Sądzisz, że jak nic nie będziesz mówić, to twoje problemy same się rozwiążą? - oparł się o ścianę. - Nie zostaniesz tu na zawsze, a my może moglibyśmy ci jakoś pomóc, jeśli tylko byś powiedziała, o co chodzi... - ponownie westchnął. - Ale skoro nie chcesz, to nie mów, twoja sprawa...

Nieznajoma nastolatka nie była zaskoczona tym, że odpowiedź na jej pytanie niewiele jej mówiła. Przez dłuższy czas ona sama ignorowała wojowników, którzy przecież mimo wszystko uratowali jej życie.
- Mam na imię Lisa. Satysfakcjonuje Cię ta informacja?

Chłopak się uśmiechnął, mimo że za dużo z siebie nie wydusiła, to i tak miło, że chociaż powiedziała, jak się nazywa.
- W sumie, to wolałbym wiedzieć, dlaczego cię oni ścigają... Ale miło mi, jestem Aki... - chłopak się zwrócił ku dziewczynie. - Może zrobimy tak, ja ci powiem na czym polega moc Smoczych Kul, a ty mi powiesz, co się stało... - wziął Dragon Balla i zaczął nim sobie podrzucać. - To jak, umowa stoi?

- Może dla pewności odłóż tą kulę, Aki.

No co. To, że mój "avatar" poszedł się zająć kulą nie znaczy, że nagle porzucam moją kontrolę nad statkiem. Swoją drogą, Quincy opowiadający o Kulach. To byłoby ciekawe.

- Nie wiem za co mnie ścigali i po co... Może ktoś ich wynajął? Naprawdę, nie wiem tego...
Wyglądała jakby mówiła prawdę, mimo że ciężko było uwierzyć w jej słowa. Kiedy Damensaya wspomniała o Quincym, dziewczyna zmierzyła nastolatka wzrokiem.
- Jesteś Quincy?

- Tego się chyba nie spodziewaliśmy. Lisa, skoro wiesz coś o Quincych... Na Plusa nie wyglądasz, na Hollowa też niekoniecznie... Shinigami, Fullbringerka, również Quincy?

Początkowo chłopak zdziwił się słysząc głos Damensayi. Postanowił jej posłuchać i położył kulę.
- Może to dziwne, ale wiem, że nie jedynym źródłem energii jest Reiryoku, wiem również trochę na temat Smoczych Kul. Niegdyś chodziłem do pewnej szkoły, która uczyła nie tylko o swojej rasie... - powiedział wlepiając wzrok w podłogę, w końcu nie było materialnej postaci Damensayi... - Tak jestem Quincy. - przeniósł wzrok na Lisę. - Skoro powiedziałaś swoją część to dotrzymam słowa. Istnieje siedem Smoczych Kul, każda jest oznaczona ilością gwiazdek, ta ma akurat trzy - pokazał palcem w stronę kuli. - po odnalezieniu siedmiu kul i zgromadzeniu ich w jednym miejscu, można przyzwać smoka, który spełni trzy życzenia przyzywającego bądź przyzywających. Chyba dobrze mówię, czyż nie? - pytanie wypowiedział mówiąc do sufitu. - Nie możesz się zmienić w jakiś hologram, dziwnie jest mówić nie wiadomo gdzie...

Dziewczynę lekko zaskoczyły słowa Damensayi.
- Nie mogę Ci powiedzieć... Wybacz.
Kiedy Aki wytłumaczył nastolatce czym są smocze kule, ta jedynie się uśmiechnęła. Teraz nieco bardziej rozumiała sytuację.
- Czyli chcecie uzbierać kule i wezwać smoka, żeby odbudować wszystkie zniszczone miasta i ożywić ludzi, tak?