Wbrew temu, co mogło się wydawać, Woogy nie miał zamiaru namawiać zbyt długo Silvii - gdy widzi jej opór, dochodzi do wniosku, że nie ma to sensu. Skoro potrzebuje czasu dla siebie, nie będzie jej do niczego zmuszał nawet, jeśli ma inne zdanie na ten temat.
Gdy Silvia ostrzegła Woogyego przed konsekwencjami ewentualnego wymigania się od opieki nad Yuki, ten nerwowo się zaśmiał i podrapał z tyłu głowy.
- Haha! Nie no, coś Ty, Silvia! Przecież ja nie piję... prawie... w ogóle... Cały czas będę miał oko na Yuki! Będziemy jeść ciasteczka i kuć w oczy innym naszymi brązowymi medalami!
Za chwilę mała Atsuko zwróciła na siebie uwagę szatyna i stwierdziła, że nie ma żadnej ładnej sukienki. Już chciał odpowiedzieć, że na pewno coś znajdzie, gdy Silvia spytała o to, czy nie kupiłby jej czegoś. Mężczyzna starał się powstrzymać, choć z pewnością można było poznać trochę przerażoną minę - w przeciwieństwie do rodziny Atsuko, Roleyo nie miał majątku w prywatnym wymiarze. W zasadzie utrzymywał się wraz z Mari z przysług oraz zadań dla miasta.
(Cholercia, tego żem nie przewidział... Nie wiem nawet, czy mam kasę...)
(Ty naprawdę jesteś taki głupi sam z siebie, bo gdyby Ci za to płacili, nie wydawałoby Ci się, że masz teraz problem...)
(Uhuhuhu... Wydawałoby mi się?)
(Człowieku, KONTROLUJESZ METAL! Możesz go tworzyć z własnej energii, zmieniać kształt, stan skupienia, COKOLWIEK!)
(O jaaaaaaaaaa, faktycznie! Dlaczego wcześniej mi tego nie powiedziałeś?)
(Łudziłem się, że może wreszcie kiedyś wpadniesz na ten jakże skomplikowany pomysł. Zapomniałem, że to tylko Ty...)
Nagle trochę przerażoną minę, Woogy zmienił na pewną siebie. Mało tego, pomóc postanowiła także Damensaya, która najprawdopodobniej chciała wyciągnąć Woogyego z tarapatów. Mężczyzna się uśmiechnął.
- Może wybierzesz sobie coś stąd? Jeśli nie, możemy Ci coś kupić, ale mamy niewiele czasu. Rozdanie nagród w Twojej kategorii już się zaczyna.

Kiedy tylko Damensaya zwróciła uwagę na pojawienie się Ayano na balu, Gemmei na chwilę przerwała czytanie książki i spojrzała w kierunku hologramu.
- Chciałam tylko zwrócić uwagę na dość istotny szczegół: wczorajsza wypowiedź miała miejsce właśnie tutaj, co z pewnością zostało nagrane, bądź w jakikolwiek sposób uwiecznione - zasugeruję więc odtworzenie im słów, które wtedy padły z moich ust.
Po owej, jakże krótkiej odpowiedzi, blondynka wróciła do czytania książki.

- Podoba mi się ta sukienka!
Yuki z szerokim uśmiechem na twarzy wskazała palcem jedną z kreacji członkiń T-Major - była to luźna, ciemna i dość długa sukienka z niewielkim dekoltem, którą w pasie przewiązano ciemnoczerwoną wstążką. Silvia spojrzała na Woogyego, nieznacznie się uśmiechając.
- Ależ Ty masz szczęście... Swoją drogą... Gemmei, a co, jeżeli chcą usłyszeć nowe pomysły?
Nobunaga machnęła ręką, nie odrywając wzroku od książki - mogło to się wydawać nieco zabawne w wykonaniu kogoś takiego jak ona.
- Mają możliwość natychmiastowego przeniesienia się tutaj za pomocą kart, bądź portalu między-wymiarowego. Pomijam kilka innych, prostszych rozwiązań. Na miejscu jest również odpowiednia ilość wojowników, by zapobiec ewentualnemu zagrożeniu.

- Może są ciekawi tego, czy Ayano może kombinować chociaż częściowo podobnie do ciebie. Wiesz, nagły powrót z piekła, nietypowe zachowanie. Ale co ja tam wiem, ja tu tylko sprzątam. //nie liczy się, to Damensaya// Swoją drogą, to jest hologram. - wskazała na "siebie" - Ja cię nim nie widzę. Nie musisz się odrywać od książki. Właściwie, ustawiłam go tylko po to, żeby nikt za szybko nie zauważył, że od południa jestem swoim ciałem na Hakane.
?: Niezłą frajdę ci sprawia mieszanie ludziom w głowach, co, Pani Kapitan?
- Joell Writword nie figuruje w mojej bazie danych jako profesor mechapsychologii. Jakieś wieści z Yatras cię sprowadzają?
JW: Robią seminarium naukowe, na które mnie zaprosili. Viega też chcieli, ale pewnie ten temat by go zanudził. Jednego Kappę poproszę.
Damensaya otworzyła pod profesorem zapadnię, która zjeżdżalnią prowadziła prosto do pierwszej wolnej kapsuły, która to zabrała go do Yatras. Ku uciesze Damensayi wielu mieszkańców Miasta chętnie korzysta z jej ulubionego sposobu transportowania ludzi po statku.
- To jak, Silvia, na koszt Woogyego czy coś teraz skonstruować?

//Myśleliście, że zapomniałem o tym profesorku? Well you thought wrong.//

- Doskonały wybór! - oczywiście powiedział to szczerze, choć jednocześnie cieszył się, że nie będzie musiał łazić po sklepach z małą Atsuko.

Gdy Silivia już się zdecydują, Damensaya skonstruuje kreację dla Yuki i wszystko jest gotowe, Woogy przykuca przed dziewczynką i wyciąga otwartą dłoń. W chwilę potem materializują się na jej powierzchni dwa złote kolczyki (lub klipsy, jeśli nie ma przekutych uszu) w kształcie serduszek.
- Proszę, to dodatek ode mnie, skoro nie kupiłem Ci sukienki. - mówi z uśmiechem. Oczywiście to dzięki swoim umiejętnościom kontrolowania metali mógł sobie pozwolić na taką sztuczkę. Ponadto oprócz tego, że kolczyki faktycznie są prezentem dla Yuki, posiadają małą cząstkę energii Woogyego, która działa na zasadzie znacznika - dzięki temu Magneto cały czas będzie wiedział gdzie jest młoda Atsuko i w razie potrzeby będzie mógł błyskawicznie zareagować. Biorąc za nią odpowiedzialność woli dmuchać na zimne.
Następnie wstaje i chwilę się koncentruje.
- Saya, dziękujemy za pomoc, ale chyba musimy znaleźć się tam szybciej, niż sądziliśmy, jeśli mamy zdążyć na dekorację Yuki.

Następnie, jeśli nie ma przeciwwskazań, Woogy chwyta Yuki za rękę i znika, aby za chwilę pojawić się znów na wsypie Hakane.

Jeśli natomiast Damensaya proponuje jakiś równie lub chociaż porównywalnie szybki transport, Roleyo korzysta z uprzejmości gospodyni LMD //xd// i z jej pomocą przenosi się na wyspę, jak najszybciej może.

- Ostateczna decyzja należy do Yuki, Sayo. Widzę jednak, że spodobały się jej kreacje T-Major, więc obejdzie się bez naruszania portfela Naszego wesołka.
Gdy tylko w dłoni Woogyego zmaterializowały się dwa złote klipsy w kształcie serduszek, na twarzy wampirzycy zagościł uśmiech – jej córka była zadowolona z prezentu. W zamian za to, mocno uściskała Roleyo, który jak widać, miał doskonałe podejście do dzieci.
- Dziękuję.
Yuki jest już gotowa do przeniesienia na wyspę Hakane – teraz pozostało jej tylko chwilę poczekać na innych. Fakt, faktem – miała nawet nie iść na bal, jednakże, skoro ktoś osobiście postanawia przybyć tylko po to, by ją na niego zabrać, to czemu nie skorzystać z takiej okazji?

Gemmei nie odrywała wzroku od książki, którą aktualnie czytała – zresztą, tak jak wspomniała Pani Kapitan, nie było takiej potrzeby. Nie widziała jednak przeszkód, a żeby odpowiadać na ewentualne pytania.
- Warto mieć ją na oku, jednak to mało prawdopodobne, by była w stanie wymyślić jakikolwiek sensowny plan działania. Jest na to za głupia, co potwierdzały mi wspólne treningi w Piekle, dzięki którym opanowała techniki przejęcia. Doskonale sprawdza się jako broń i nie widzę jej w innej roli.

- W tym rzecz. Broń da się komuś odebrać i użyć przeciwko niemu. A właśnie. Wiecie, że Shigeru wrócił z Iesterii?
//Btw, właściwie, każda z T-Major na tę okazję dostała oczywiście swój kolor. Ciemna sukienka... czerwona wstążka...
Evis?//

//"[...] teraz pozostało jej tylko chwilę poczekać na innych."
Na jakich innych xd?//

- Nie ma za co. - uśmiechnął się znów do dziewczynki.
- No to skoro, nie ma już żadnych przeciwności, my uciekamy na bal. Silvia, Gemmei - jakbyście się jednak namyśliły nas odwiedzić, zapraszamy - będziemy czekać do białego rana! No chyba, że Damensaya się za bardzo spije, to będziemy musieli ją odprowadzić. - zażartował spoglądając na hologram sztucznej inteligencji.
Po wszystkim chwyta Yuki za rękę.
- Do zobaczenia!
Przenosi się wraz z nią na salę balową.

- Ja się spiję? Prawie zabawne. I tak będę ich miała na oku. I dla bezpieczeństwa Yuki, i dla bezpieczeństwa Woogyego. Myśli, że ma jakiekolwiek szanse przepić Daię. Przeliczy się. Bardzo.
//Coś miałoby się ukryć przed Damensayą? Pfft.//

//Onyx, Woogy! //
Silvia przez chwilę wydawała się być mocno zamyślona - nie chodziło tutaj bynajmniej o powierzenie opieki nad Yuki, Woogyemu.
- Będę Ci bardzo wdzięczna, Sayu...

- Sugerujesz, że może z kimś współpracować? Mamy jakiekolwiek podstawy do takowych podejrzeń?

- Po pierwsze, sama to sugerowałaś jako plan. Nie jest to jakiś wyszukany plan, ale hej. Po drugie, mamy ograniczone zaufanie w stosunku do ludzi, którzy wracają z Piekła i są zadowoleni z pobytu. A po trzecie, jak dziwne zachowanie Ayano wykazywała do tej pory? Przez dziwne rozumiem odbiegające od typowych zachowań ludzi, a przynajmniej ludzi, których znamy.
Nieduże ekrany blisko Silvii i Gemmei pokazały wycinki, między innymi bardzo... ubarwioną rozmowę Ayano z Haniko oraz dopraszanie się Viega przez tę pierwszą o podkradziony trunek.
- W tej drugiej sytuacji, bo dźwięk jest trochę cichszy, Ayano się dopraszała o butelkę wina, którą Kaylin podstępem jej zwinęła ze stolika i dała Daii do rąk. Jedno wiem na pewno: są większe szanse na to, że ta planeta się za sekundę przeniesie w całości do Korytarza i zmieni kolor na różowy w zielone kropki //kolor absolutnie nieprzypadkowy// niż że Ayano by współpracowała z Daishi, więc to nam ogranicza zakres możliwości. Ale to wygląda co najmniej jak próby zaskarbienia sobie większego zaufania. Mieszanie ludziom w głowach dobrze się do tego przyczynia. Parę chwil temu i Ayano, i Haniko gdzieś wyszły. Jeśli nie będzie się nic szczególnego działo, może pójdę je poszukać.
Holo-Damensaya wskoczyła z powrotem na żyrandol.
- No co, przecież nie hologramem ani całym statkiem.

- Sugerowałam obserwację.
- Mam złe przeczucia…
- W życiu codziennym nie zauważyłam odchyleń od normy. Niestety, podczas walk, stan jej psychiki ulega drastycznym zmianom. Po ostatnim wybryku, po którym postanowiła odreagować w Piekle, zmiany mogą być długotrwałe, bądź nieodwracalne. Na chwilę obecną, jej psychika może, więc być mocno niestabilna.
Silvia spojrzała na blondynkę, która nie przeszkadzała sobie w czytaniu książki pod ścianą.
- W skrócie, zwariowała. To masz na myśli?...
- Niekoniecznie. Prawdopodobieństwo nieodwracalnych, bądź długotrwałych zmian na gorsze w jej psychice, wynosi 92%. Prawdopodobieństwo tego, że dojdzie do siebie jeszcze dzisiaj, wynosi 6%. Prawdopodobieństwo tego, że był to jednorazowy wybryk i rzeczywiście musiała odreagować, wynosi 2%. Sugerowana akcja, to wzmożona obserwacja przynajmniej przez 24h od pojawienia się na balu.
- Pomijając to… Mam naprawdę złe przeczucia. Sayu, mam pytanie i oczekuję szczerej odpowiedzi. Jak wygląda sytuacja mojej córki? Woogy jej pilnuje, czy postanowił skorzystać z okazji, że przebywają tam również córki Sandry i Shigeru?

- Jakkolwiek to nie zabrzmi, Woogy właśnie jest pod tym kątem sprawdzany. Jeśli ulegnie pokusie, nie dopuścimy go do Yuki. Jeśli miał zamiar się upić, to będzie lepiej jeśli zostanie położony jednym strzałem i nie będzie się trzeba cały czas martwić. Jeśli nie ma zamiaru, tym lepiej dla niego. Gambit Xanatosa. //TVTropes: Xanatos Gambit// To samo dostanie Ayano. Pangalaktyczny Gardłogrzmot, jeden z najpotężniejszych drinków w multiwersum. Tym sposobem będziemy mieli oboje pod większą kontrolą, niż teraz. Przy okazji, Ayano zaczęła już stanowić zagrożenia. Upiła Haniko. A, i tak właściwie... Woogy od początku miał zamiar się napić. Chciał razem z Akim zaprosić jeszcze do picia Daię. Nawet to by sprawiło, że by odpadł. Dlatego właśnie mamy pod stałą obserwacją i Woogyego, i Ayano. Ja bym była nieprzygotowana?

Silvia zacisnęła pięści, lecz szybko złapała kilka oddechów i się uspokoiła.
- Jeżeli ulegnie pokusie, zginie w straszliwych męczarniach. Jeżeli miał zamiar się upić, mógł powiedzieć mi o tym, zanim dostał dziecko pod opiekę. Jeśli nie ma zamiaru, to fakt, tym lepiej dla niego.
Gemmei nie zwróciła uwagi na wypowiedzi wampirzycy oraz sztucznej inteligencji – cały czas czytała książkę, siedząc pod ścianą. Kiedy Saya wspomniała o upiciu Haniko, Silvia westchnęła i machnęła ręką.
- Gdyby Haniko nie chciała spożywać alkoholu, odmówiłaby. Poza tym, ma naprawdę słabą głowę… O ile mnie pamięć nie myli, odpadała po dwóch kieliszkach czystej wódki.

Wampirzyca spokojnie siedziała w sektorze mieszkalnym Latającego Miasta, kiedy dosłownie znikąd, na pustyni Saeruhp pojawiła się bardzo mroczna aura. Kobieta cicho westchnęła, wiedząc, że inni zrobią porządek z nieproszonym gościem, któremu najprawdopodobniej nie przypadł naturalny krajobraz pustyni i postanowił go zmienić. Jej tok rozumowania uległ szybkiej zmianie, kiedy zorientowała się, że na pole walki zmierza Yuki. Dziewczynka posiadała ogromne zasoby energii, które dość ciężko było jej zmniejszyć do takiego stopnia, by nie wyczuwać jej obecności. Zacisnąwszy pięści, ciemnowłosa kobieta miała ochotę zniszczyć wszystko dookoła. Gemmei siedząca pod ścianą również zorientowała się o co chodzi.
- Jestem kretynką… Powierzać opiekę nad dzieckiem komuś tak nieodpowiedzialnemu, jak Woogy!
- Spokojnie. W Twoim stanie, jakakolwiek walka jest niemożliwa.
- Moje dziecko samo leci w środku nocy na pustynię, żeby najprawdopodobniej stanąć do walki z jakimś pieprzonym demonem. Jak mam być spokojna?!
- Usiądź, proszę. Zajmę się tym. Viego już przygotował komitet powitalny.
Kiedy Nobunaga otworzyła bezpośrednie przejście prowadzące na pustynię, wampirzyca jedynie westchnęła. To fakt, nie mogła walczyć – nie teraz, kiedy dowiedziała się, że jest w ciąży. Pomimo ogromnej niechęci, musiała pozostawić sprowadzenie Yuki komuś innemu. Blondynka przeszła spokojnie przez portal, zamykając go za sobą na pustyni – wróg znajdował się w zasięgu wzroku, ale w tej chwili nie on był tutaj priorytetem.

Holo-Damensaya zeskakuje z żyrandola.
- Sama nie wiem, za jakie wieści to uznać, ale Woogy najwyraźniej jest na tyle ogarnięty, że poleciał za Yuki. Jak chcecie, wyślę Viegowi korektę dotychczasowego planu, z Woogym zastępującym Gimę jako tank. Domyślam się, że sytuacja ci się za bardzo nie podoba, ale zauważ, że na miejscu są Viego i Gemmei panujący nad sytuacją, a dla Celii i Gimy to ma być test umiejętności. Niech Yuki się do tego testu przyłączy. Mamy kogoś zapewniającego bezpieczeństwo akcji. Plus, powinnaś była przewidzieć, że trochę charakteru po was odziedziczy. Nie będzie siedzieć w jednym miejscu. Nie tylko ze względu na swoje zdolności. Dochodzi jeszcze typowa dziecięca ciekawość. A, tak właściwie, jest pewien sposób, żebyś mogła uczestniczyć w wydarzeniach nie tylko jako obserwator. Nazwa Direct Motion Link System powinna ci coś mówić.

/ /Direct Motion Link System to system sterowania niektórymi mechami w Super Robot Wars. Jedne miały drążki sterownicze, inne po prostu automatyczne komendy pod hotkeye (serio), inne wychwytywały ruchy pilota, powielając je w mechu. W ten właśnie sposób Sänger Zonvolt w swoim Dygenguarze siekał WSZYSTKO. Pomińmy fakt, że już siekał wszystko w swoim Grunguście Type-0 i Type-3, które nie miały DMLS.
Bez DMLS
Z DMLS

A w grze, gdy pojawia się napis "Dygenguard, Episode 30", Vigagi pyta: "What was that!? ...And what does this "Episode 30" mean!?"
Yup.
No i Vigagi korzysta z translatora. Ale przyjął TRZY OSKRYPTOWANE ZANKANTŌ na twarz (Zankantō Ichimonji Giri Thrudgelmira, Zankantō Unyō no Tachi Dygenguara i Zankantō Ikki Tōsen [Tatsumaki Zankantō], bo jak głosi drugi po Trombe! najbardziej znany mem dotyczący SRW, Real men ride each other. Nawet SRW Wiki określa ten atak jako "A flashy, borderline-ridiculous, yet overwhelmingly powerful"), gdy w tle leciało kolejno Gate of Magus, Ken-Kon-Itteki oraz Trombe!.

Powinieneś już wiedzieć, co to jest Direct Motion Link System.


Btw, Woogy, jako że to nie była nasza robota, nie wiemy, co jest nie tak z podwójnymi slashami. Na razie./ /

Wampirzyca rzadko denerwowała się tak bardzo jak ostatnimi czasy – być może, bezpośredni wpływ miały na to wydarzenia, takie jak odejście jej męża oraz wiadomość o ciąży. Teraz, do tego cholernego pakietu doszła jeszcze informacja o tym, iż jej córka wyruszyła walczyć z demonem, który pojawił się nagle na pustyni. Nieważne jaką mocą dysponował – matka zawsze będzie obawiała się o swoje dziecko, okazując owe emocje mniej lub bardziej. Gdy kobieta usłyszała, że Roleyo poleciał jednak za jej córką, cicho westchnęła. Gemmei także poleciała do małej – nawet jeżeli zostanie przez nich teraz dopuszczona do walki, to obydwoje będą mieli na nią oko. Jakaś obawa zawsze pozostanie – w każdej walce istnieje ryzyko. Zgodnie z tym co jednak powiedziała Damensaya, w przypadku dzieci wojowników należy się pogodzić z takimi sytuacjami. Są nieuniknione. Ich pociechy dorastają, zaś kiedyś będą musiały zastąpić swoich rodziców w roli obrońców Terry. Walki z ich udziałem będą więc zdarzały się prawdopodobnie coraz częściej. Kiedy pani kapitan Latającego Miasta zaproponowała Silvii udział w walce, ta przez chwilę nie wiedziała co odpowiedzieć. Z jednej strony, chciała ruszyć na pustynię chociażby po to, by mieć na oku swoją córkę. Z drugiej strony – była tam odpowiednio duża ilość wojowników, zaś obecność matki będącej w ciąży, mogłaby nieco peszyć ciemnowłosą dziewczynkę. Po kilkunastu sekundach rozmyślania, wampirzyca uśmiechnęła się do Damensayi.
- Dziękuję… Myślę jednak, że ze względu na pewien mały szczegół, powinnam zostać tutaj.