Max jeszcze raz przyjrzał się liniom na ziemi i zauważył, że wgłębienia tworzą pośrodku pokoju romb. Chłopak bez dłuższego namysłu ustawił posągi tak by każdy znajdował się na jednym z wierzchołków figury geometrycznej. Kiedy skończył, odsunął się kawałek obserwując efekty swojej pracy. Jeżeli to ustawienie nie jest prawidłowe, chłopak przeszukuje pokój w celu znalezienia jakichś wskazówek lub rysunków, które mogłyby mu pomóc.
Jeżeli nic takiego nie znajduje, wraca do pomieszczenia z tablicą i dokładnie ją sprawdza, być może na niej jest jakiś ładny rysunek pokazujący jak mają być rozmieszczone posągi.

Dziewczyna nie widząc żadnego sensu w dalszym przeszukiwaniu pomieszczenia zaczęła się wycofywać. Jedyne co mogłoby coś zrobić była klepsydra. Jednak aby przyśpieszyć przesypywanie się piasku na dłuższy czas potrzebna by była większa energia niż ta, którą blondynka na chwilę obecną dysponuje. Arisa postanowiła sprawdzić co znalazł jej przyjaciel. Przeszła przez most aż doszła do kładki z tablicą. Będąc tam ruszyła w stronę, którą wcześniej wybrał Max. Gdy weszła do pomieszczenia zauważyła jak Iester przestawia już ostatni posąg. Na wszelki wypadek stoi jeszcze przed samym pomieszczeniem. W końcu już nie raz podłoga tej piramidzie postanowiła zrobić im psikusa.
- Hej. U mnie nic ciekawego... poza kilkoma książkami, które przydałoby się zanieść dla Keijiego i Viega. Znasz jakiś sposób? Była też jakaś klepsydra wysysająca energie, ale wydaje mi się, że jestem zbyt słaba aby trochę ją podładować. Widzę jednak, że ty też na coś wpadłeś. Przeczytałeś myśli tych posągów, że znasz ich ustawienie?
//Tak, tak... my też oglądamy Golden Sun od Wirga.//
Dziewczyna stała przyglądając się efektom wysiłku Maxa - jeśli jakieś są. Tak czy inaczej zwyczajnie stoi i czeka.
(Ciekawe, jak idzie Keijiemu. Może przynajmniej on coś znalazł.)

Soundtrack


Max Hatsutoku
Ustawiłeś posągi w taki sposób, by tworzyły romb. Przez chwilę nie przynosiło to widocznych efektów, lecz kiedy pojawiła się trochę wyczerpana Arisa, oryginalny posąg Chie Lady nagle zaczął świecić…

Arisa Tomoyuki
Kiedy nie znalazłaś nic interesującego w dość pokaźnych rozmiarów pomieszczeniu z dwoma posągami, postanowiłaś przejść do Maxa. Lekko wyczerpana, czasami musiałaś na chwilę przystanąć, a żeby odpocząć. Klepsydra rzeczywiście wyssała z Ciebie ogromne pokłady energii. Gdy dotarłaś do chłopaka, zobaczyłaś jak posąg Chie Lady zaczyna naprawdę mocno świecić. Nie miałaś zielonego pojęcia czego Hatsutoku dokonał.

Ogólna sytuacja wojowników
Posąg z chwili na chwilę, świecił coraz jaśniejszym światłem. Wnet, Arisa poczuła, że jej energia została zregenerowana. Uczucie podobne do tego, po zjedzeniu fasolki Senzu. Przy posągu, nagle pojawił się portal jaki mieliście okazję obserwować w przypadku używania techniki do podróży między-wymiarowych przez Kaylin lub Yoha.

Arisa czując przypływ energii rozciągnęła się chwilę, jak to w zwyczaju miał robić Goku przed walką. Spojrzała na portal, który pojawił się przy posągu. Chwilę mu się przyglądała, po czym przeniosła wzrok na Maxa.
- Sprawdzamy go, co? Zanim to jednak zrobimy mam do ciebie prośbę. Zrób coś z tymi księgami, które znajdują się w pomieszczeniu po drugiej stronie. Dobrze? - powiedziała z uśmiechem na twarzy.
Właściwie to chyba pierwszy raz dziewczyna poprosiła o coś Iestera, a nie mu rozkazała. Czekała na reakcje chłopaka. Gdy ten uda się do pokoju z księgami ona podchodzi bliżej portalu i zaczyna mu się przyglądać.
(Jak myślicie, dokąd prowadzi?)
(Wydaje mi się, że nie powinniśmy tego sprawdzać. Może się to źle skończyć. Pierwszy raz spotykam się z czymś takim.)
(To chyba oczywiste. Jest to świątynia poświęcona rasie Vida. Istnieje nieograniczona ilość możliwości, która jednak sprowadza się jednakowoż tylko do kilku. To jest między-wymiarowy portal.)
(Czyli co? Może przenieść nas wszędzie, jednak przeniesie nas w jedno z 'kilku' miejsc? To masz na myśli? Tylko od czego zależeć będzie to miejsce?)
(Naprawdę? Nie rozumiesz nic dziewczyno? Skrzydlatej paniusi chodziło o to, że pomimo swojej mocy portal prawdopodobnie prowadzi do miejsca związanego z tą rasą, lub świątynią. Równie dobrze mógłby przenieść nas do jakiegokolwiek innego wymiaru, tylko po co? Po co ktoś miałby umieszczać portal do Disneylandu w piramidzie poświęconej czterem jak mniemam boskim bytom.)
(Dokładnie. Chyba nareszcie w tej pustej przestrzeni, którą nazywasz swoją podświadomością pojawił się ktoś inteligentny. Szkoda, że nie grzeszy urodą. Tak czy inaczej ma racje. Portal, który znajduje się w tym miejscu powinien mieć połączenie z innym miejscem, które ma związek z tym. Nadążasz dziewczynko? Prawdopodobnie mógłby przenieść nas na Beralze, do jednej z postaci Vida lub do miejsca, gdzie znajduje się twórca tej piramidy. O ile jeszcze żyje. Nie mów, że myślałaś, że to mogli stworzyć ludzie. Wysysanie energii, odnawianie energii... tego człowiek nie byłby w stanie zrobić.)
(Równie dobrze może oznaczać śmierć.)
(Przestańcie wszyscy udawać takich mądrych i wszystkowiedzących. Żadne z was nie jest lepsze od drugiego. Ani pod względem wyglądu, ani inteligencji. Każda z waszych osobowości tworzy moją. Ja jestem połączeniem waszych cech, więc to ja jestem najlepsza. A przynajmniej to ja mam w tej chwili władzę.)
Dziewczyna czeka na powrót swojego przyjaciela. Gdy ten przyjdzie i oznajmi, że zrobił 'coś' z księgami ta się uśmiecha. Jeżeli nie udało mu się nic z nimi zrobić to trudno.
- To jak ruszamy?
Czeka na odpowiedź.

Max był wyraźnie zadowolony, patrzył z uśmiechem na twarzy na dopiero co otwarty portal. Spojrzał na Arisę kiedy ta się odezwała.
-Żaden problem, zaraz wrócę.
Chłopak odwrócił się i wybiegł z pomieszczenia. Szybko przebył odległość między 2 pokojami. Iester był zaskoczony widząc taką ilość książek, podszedł do jednej z półek i wziął jedną z ksiąg.
-Ciekawe jakie tajemnice kryjecie.
Chłopak spróbował otworzyć swój portal-magazyn. Jeżeli jest to możliwe, Max wkłada do niego kilkadziesiąt ksiąg, jeżeli jednak piramida uniemożliwia otwarcie, chłopak chowa wcześniej wziętą księgę do wewnętrznej kieszeni swojej kamizelki i wraca do Arisy. Kiedy wróci do pokoju z posągiem Chie Lady i oznajmi Arisie, że zrobił "coś" z książkami, staje bliżej portalu po czym mówi.
-Sądzę, że wejście tam jest szalenie niebezpieczne ale jestem też strasznie ciekawy co znajduje się po drugiej stronie. Jednak ostateczną decyzję pozostawiam tobie.

Dziewczyna z uśmiechem na twarzy i bez słowa przechodzi przez portal mając nadzieje, że jej byty wewnętrzne miały racje co do miejsca, w które może prowadzić.

Max przeskoczył przez portal, zaraz za Arisą. Doszedł też do wniosku, że jeśli ten pokój jest poświęcony Chie Lady, to portal nie powinien prowadzić w żadne straszne miejsce. Przynajmniej taką miał nadzieję.

[url= https://www.youtube.com/watch?v=DGBGEcJDGV8]Soundtrack[/url]

Arisa Tomoyuki

Po wejściu do portalu, pojawiłaś się w niewielkim pomieszczeniu – kiedy się rozejrzałaś, chciałaś zawrócić, lecz… uderzyłaś o wychodzącego Maxa.

Max Hatsutoku

Wszedłeś do portalu chwilę po Arisie. Kiedy jednak pojawiłeś się w innym pomieszczeniu – swoją drogą, niewielkim – uderzyłeś o chcącą zawrócić Arisę.

Obydwoje się przewróciliście, zaś przejście nagle się zamknęło. Znajdujecie się w pomieszczeniu oświetlanym przez dwa kryształy energii – nie widzicie żadnego wyjścia. Właściwie, czujecie ciepło dochodzące zza jednej ze ścian – dlatego też w pomieszczeniu może być wyjątkowo gorąco.

Max był lekko oszołomiony przez nagłe zderzenie z dziewczyną, lecz wstał prawie natychmiast i wyciągnął rękę do Arisy by pomóc jej się podnieść.
-W porządku?
(Portal się zamknął, nie jest dobrze.)
(Wszystko będzie na ciebie, wiesz?.)
(Dopiero teraz się domyśliłeś?)
Kiedy Arisa wstanie, chłopak rozgląda się po pomieszczeniu. Od razu stwierdza, że nie bardzo podoba mu się przebywanie w tym małym, klaustrofobicznym pomieszczeniu. Do tego od jednej ze ścian biło ciepło, co również nie bardzo mu się podobało. Przypuszczał, że jeśli szybko się stąd nie wydostaną to zostaną upieczeni żywcem. Chłopak podszedł do jednego z kryształów, by lepiej mu się przyjrzeć i sprawdzić czy nie może go wziąć by, przy jego pomocy, ułatwić sobie poszukiwania dźwigni, przycisku lub czegokolwiek innego co mogłoby otworzyć wyjście.

Arisa chcąc się wycofać natrafiła na Maxa, który wpadł na nią powodując upadek pary. Dziewczyna upadła na podłoże. Iester również stracił równowagę. Znajdował się nad blondynką spoglądając jej głęboko w oczy. Dziewczyna odwzajemniła romantyczne spojrzenie. Nagle poczuła, że jednak między nią a Maxem istnieje jakaś więź. Zaczęła przybliżać swoją twarz do jego i gdy miała go już pocałować ten natychmiastowo wstał. Prawdopodobnie nie zauważył tego, co planowała dziewczyna i dla własnego bezpieczeństwa wstał natychmiastowo. Chłopak pewnie przypuszczał, że dziewczyna od razu na niego naskoczy za to zderzenie. Niestety, nie miała takiego zamiaru. Więc Max zniszczył sobie doskonałą sytuacje na bliższy kontakt z dziewczyną. Ta lekko zniesmaczona posunięciem chłopaka chwyciła jego rękę i wstała.
- Ta. Jest dobrze.
Dziewczyna szybko zauważyła, że portal którym tu przybyli został zamknięty. Westchnęła tylko głośno. Zauważyła też kryształy energii, zupełnie jak te z TMNT znajdujące się na sklepieniu podziemi.
Czuła ona także bijące od jednej ze ścian ciepło. Dziewczyna w tym momencie przypomniała sobie o swoich mocach. Postanowiła sprawdzić, czy tutaj będą one działać. Otwiera prawą dłoń i stara się w niej utworzyć niewielki płomień. Jeśli się nie uda robi trochę zniesmaczoną minę.
- Odwróć się na chwilę. Wprawdzie mogę wytrzymać w wysokich temperaturach dłużej niż ty, ale później może nie być na to okazji.
Dziewczyna odwróciła się do Maxa plecami. Zdjęła z siebie biały top i czarną bluzkę. Przez chwilę została tylko w białym staniku. Szybko jednak ponownie założyła na siebie top, a bluzkę przewiązała rękawami w pasie. Zaczęła szukać razem z Maxem czegoś, co pomoże im się stąd uwolnić. Cały czas jednak niepokoi ją ściana, od której czuć gorąco. Intrygują ją także kryształy.

Soundtrack
Arisa Tomoyuki
Przez chwilę poczułaś się dziwnie, serce zaczęło Ci mocniej bić. Uczucie to jednak zniknęło, kiedy Max zniszczył sobie okazję na bliższy kontakt. Wstałaś i trochę rozmyślając, postanowiłaś spróbować użyć energii – nic z tego. Jak nie mogłaś, tak dalej nie możesz stworzyć żadnych płomieni.
Na chwilę obecną nie znajdujesz zupełnie niczego, co pomogłoby Wam opuścić niewielkie pomieszczenie. Kryształy jak na razie, służą jedynie do oświetlania salki.

Max Hatsutoku
Czułeś, że coś spieprzyłeś – nie miałeś jednak zielonego pojęcia, co.
Postanowiłeś poszukać jakiejś dźwigni, która pomogłaby Wam się wydostać. Niestety, nic z tego – nie znajdujesz ani żadnej dźwigni, ani żadnych przycisków w ścianach czy podłodze.

Max lekko zrezygnowany oparł się o ścianę, próbował wymyślić coś, żeby wydostać się z pomieszczenia, jednak przeczucie, że coś spieprzył trochę mu w tym przeszkadzało. Przyglądał się Arisie. Po chwili podszedł do jednego z kryształów i złapał za niego. Miał przypuszczenia, że mogą służyć one służyć nie tylko jako ozdoby. Spróbował przelać do niego moc, a następnie pobrać. Jeżeli nie przynosiło to żadnego efektu, chłopak próbuje zgnieść kryształ. Być może po zniszczeniu go stanie się coś ciekawego, np. otworzy się portal prowadzący na zewnątrz.

//Ja ogólnie mam przypuszczenia, że te kryształy są wysokooo i zaczepione są o sufit, no ale to tylko ja i moje paranoje.//

Arisa przyglądała się temu co robi Max. Nie miała zbytnio co robić w tym niewielkim pomieszczeniu. Jednak jej uwagę przykuła najbardziej ściana, od której biło ciepło. Jednak postanowiła nic nie robić na chwilę obecną.

//

Dla nieco większej orientacji w terenie. Tak mniej więcej wygląda pomieszczenie w którym aktualnie się znajdujecie. Odcieniem czerwonego zaznaczyłem ścianę, która jest tą cieplejszą.//

Max Hatsutoku
Podszedłeś z masą pytań w głowie do kryształu. Najpierw przelałeś do niego trochę swojej energii, co w efekcie nieco wzmocniło światło jakie dawał. Próba zabrania swojej własności, nie powiodła się. Kiedy zgniotłeś kryształ, straciliście jedno źródło światła – nie stało się zupełnie nic.

Arisa Tomoyuki
Nie robiłaś zupełnie nic, i szczerze powiedziawszy, dobrze czułaś się z tym, że zmuszasz swojego towarzysza do myślenia. To rzeczywiście, była rzadko obserwowana umiejętność w jego przypadku.

Max otworzył zaciśniętą pięść. Na jego dłoni znajdowały się odłamki kryształu, który przed chwilą zniszczył. Przez pewien czas przyglądał im się jakby szukał w nich jakiegoś rozwiązania. Przechylił dłoń sprawiając tym samym, że kawałki kryształu spadły na podłogę.
-Nawet jeśli tu zostaniemy na zawsze, to przynajmniej razem.
Odwrócił się i podszedł do drugiego kryształu. Chwycił go. Zaczął przelewać do niego swoją energię. Kiedy przelewał energię do poprzedniego kamienia, zauważył, że kryształ zaczął mocniej świecić. Liczył na to, że jeśli przeleje się odpowiednią ilość energii, stanie się coś co mogłoby pomóc im wydostać się z pomieszczenia. Jeżeli jednak to nic nie daje, Max podchodzi do ściany, od której biło ciepło i szuka miejsc zimniejszych niż reszta.

Arisa dalej przyglądała się poczynaniom przyjaciela. Niezbyt miała ochotę coś robić. Ktoś ją ewidentnie zdenerwował. W pewnym momencie Max się odezwał.
- Na pewno tu nie zostanę, a na pewno nie z tobą. Może zrobię z ciebie taran i rozbiję tą ciepłą ścianę twoją pustą głową? W najgorszym wypadku wpadniesz do lawy. Co ty na to?
Dziewczyna westchnęła i usiadła na ziemi. Postanowiła zupełnie nic nie robić. Niech choć raz to Max się pomęczy.

Max Hatsutoku
Niestety, poza zwiększeniem zasięgu światła, które emitował kryształ, nie stało się absolutnie nic. Jeżeli chodzi zaś o poszukiwanie zimniejszych miejsc, do wystarczy przyłożyć dłoń do pozostałych trzech ścian. Wszystkie poza tą ciepłą, miały mniej więcej taką samą temperaturę.

Arisa Tomoyuki
Przyglądałaś się poczynaniom swojego towarzysza, bez większego zainteresowania.

Max stal pośrodku pokoju, nie miał pojęcia jak mogli się z niego wydostać. Słysząc zdenerwowanie w głosie Arisy, cicho westchnął.
-To chyba nie jest najlepszy moment by się na mnie denerwować.
Podszedł do ciepłej ściany, Arisa podsunęła mu dość ciekawy, a zarazem trochę niebezpieczny pomysł. Zacisnął pięść, zamachnął się, a następnie wyprowadził cios w ścianę. Przed uderzeniem Max próbował skupić trochę energii w pięści by cios był potężniejszy ale raczej piramida sprawnie mu to uniemożliwiała. Jeżeli ścianie nic nie jest, chłopak uderza ponownie.
//Teraz pewnie Yoh-NPC, który tak bardzo lubi robić z mojej postaci totalnego debila wykorzysta ten moment i napisze, że ścianie nic nie jest, a Max leży na ziemi i zwija się z bólu. -.-" Don't even try anything like that!//

Arisa dalej siedziała przyglądając się nieudolnym staraniom przyjaciela.
- Ja się nie denerwuje. Mam po prostu tego wszystkiego już dość. Gdy mam już wrażenie, że się zmieniłeś ty musisz mnie znów zawieść. Gdy chcę, abyś coś zrobił ty to zawsze spieprzysz. Wiem, że taki już jesteś i to się nie zmieni, ale przynajmniej mnie nie dobijaj. Nie mam nastroju...
Dziewczyna na dłuższą chwilę zamilkła.
- Kiedyś wszystko było inaczej. Ja i Ryouhei zostaliśmy wychowani przez wspaniałą kobietę, jednak zarówno ona jak i on mnie opuścili. Później na swej drodze spotkałam Keisuke, mojego najlepszego... jedynego przyjaciela. Następnie wzięłam ciebie za mojego brata. Było zabawnie. Teraz wszystko jest inaczej. Każdy się zmienił. Wiem, że taka jest kolej rzeczy, ale to mnie smuci. Keisuke już nie ma, jest Keiji. Wprawdzie po części to ta sama osoba jednak to nie to samo. Ty już nie jesteś zabawny a denerwujący. Pojawiła się Hanako i Shiranui... są także Shigeru, Sandra i Mayu. Nie mówię, że nie odpowiada mi ich towarzystwo, tylko... nieważne. Muszę wszystko przemyśleć. Wybacz.
Dziewczyna ponownie umilkła. Przez chwilę zastanawiała się jak idzie zadanie Keijiemu, po chwili jednak zaczęła rozmyślać o czymś innym. Liczyła, że Max w końcu znajdzie wyjście.

Max Hatsutoku
Kiedy tylko uderzyłeś w ścianę, oczywiście ją rozwaliłeś. Do pomieszczenia jednak zaczęła stróżkami przelewać się magma. Odruchowo odskoczyłeś, zapominając o wielkości pomieszczenia i uderzyłeś głową o sufit – nie mogłeś tutaj używać energii, lecz doszedłeś do wniosku, że cała Wasza moc nie zniknęła. Gdy wylądowałeś, złapałeś się za głowę…

Arisa Tomoyuki
Kiedy Max uderzył głową o sufit, chciałaś wybuchnąć śmiechem z powodu jego reakcji – skutecznie się jednak powstrzymałaś. W miejscu w które chłopak uderzył zauważyłaś jakiś znak… Wstałaś i podeszłaś nieco bliżej by się mu przyjrzeć.

Początkowo przypominał Ci przedstawiciela rasy Vida. Do postaci jednak nie pasował żaden z wcześniej widzianych posągów, reprezentujących owych nadprzestrzennych. Magma nagle przestała cieknąć…

Max trzymał się za głowę i patrzył na magmę wyciekającą ze ściany. Przynajmniej wiedział żeby bardziej jej nie rozwalać. Chwilę jeszcze stał masując miejsce, którym uderzył o sufit. Kiedy ból trochę ustąpił, rozejrzał się, a jego uwagę zwróciła Arisa przyglądająca się wgłębieniu na suficie powstałe po uderzeniu. Podszedł do towarzyszki by sprawdzić co ciekawego odkryła. W dziurze znajdował się znak przypominający człowieka, chłopak nie mógł oprzeć się wrażeniu, że w tym pomieszczeniu składano kiedyś ofiary z ludzi lecz mógł się mylić ze względu na brak jakichkolwiek pozostałości po ofiarach np. kości. Zwrócił również uwagę na znak znajdujący się na klatce piersiowej postaci, prawdopodobnie symbolizował dziurę, która można było zauważyć na posągach znajdujących się w innej części piramidy. Nasunęło mu się również pytanie, czy nadal znajdują się w piramidzie, czy może w innym wymiarze? Postanowił sprawdzić czy nie ma tu więcej podobnych rysunków. Uniósł dłoń, zacisnął pięści i wymierzył kilka szybkich ciosów w okolicach wcześniej odkrytego znaku.

Arisa przyglądała się dłuższą chwilę miejscu, w które uderzył Max.
- Mówiłam, że twoja głowa nadaje się tylko do rozwalania różnych rzeczy, bo w inny sposób z niej nie korzystasz. Choć tak właściwie nic nam to nie dało. - skomentowała dalej spoglądając na znak przypominający sylwetkę człowieka.
W tym momencie Hatsutoku zaczął niszczyć sufit w celu znalezienia czegoś jeszcze. Dziewczyna spuściła wzrok, by w przeciwieństwie do towarzysza nie narażać oczu. Była pewna, że spora część okruchów wpadnie Maxowi do oczu. Po chwili Arisa podeszła do ściany, od której biło ciepło. Zaczęła jeździć po niej ręką czekając aż jej towarzysz skończy swoją czynność.

Soundtrack
Max Hatsutoku
Niestety, ale Twoje uderzenia były zbyt słabe aby cokolwiek zniszczyć. Po kilku ciosach doszedłeś jednak do wniosku, że wystarczy chwila czasu by zetrzeć z sufitu trochę kurzu, który po prostu się na nim zebrał. Całe pomieszczenie wyglądało na czyste, a mimo wszystko sufit byłby aż tak zakurzony? Wydawało Ci się to trochę dziwne, ale postanowiłeś nie rozwodzić się nad tym tematem. Pod kurzem znajdował się rysunek, którego nie byłeś w stanie początkowo zrozumieć. Raz, że napisy które również mogłeś dostrzec były napisane w nieznanym Ci języku, a dwa, że same obrazki były zwyczajnie… dziwne.
Obrazek

Arisa Tomoyuki
Mimo tego, że Max nie był w stanie zniszczyć sufitu, wolałaś się zwyczajnie odsunąć. Kiedy podeszłaś do ściany z której wcześniej przez chwilę wyciekała magma i delikatnie ją dotknęłaś, ta zwyczajnie runęła, ukazując na pierwszy rzut oka srebrną postać. Dopiero po chwili doszłaś do wniosku, że to coś w rodzaju zbroi, której nie potrafisz nawet otworzyć. Wygląda jednak na zaawansowaną technologicznie.
Obrazek

Ogólnie
Max przygląda się tajemniczemu obrazkowi, zaś po chwili zwraca uwagę na Arisę „badającą” tajemnicze znalezisko.
Arisa cały czas przygląda się znalezionej zbroi, rozmyślając nad tym jak ją przynajmniej uruchomić.

Max przyglądał się odsłoniętemu obrazkowi, przypominał mu on instrukcję obsługi, jednak nie wiedział do czego ta instrukcja ma mu służyć. Jego uwagę przyciągnął odgłos rozpadającej się ściany. Kiedy kurz opadł, a Max zauważył srebrną zbroję, od razu wszytko stało się jasne. Chłopak był niezwykle zaskoczony widząc tu coś tak bardzo zaawansowanego technologicznie. Powoli podszedł do maszyny i zaczął jej się uważnie przyglądać. Postukał w nią kilkakrotnie, dotknął tu i tam, spróbował ją poruszyć. Odwrócił się do Arisy, na jego twarzy malował się uśmiech.
-To naprawdę niesamowite! Widziałem coś podobnego w jednym z wymiarów, które zwiedziłem razem z Shigeru. Szkoda tylko, że nie mam pojęcia jak ją uruchomić, a instrukcja obsługi znajdująca się na suficie jest w innym języku.
Uśmiech na twarzy chłopaka zmienił się w grymas niezadowolenia. Nagle przypomniał sobie o książce, którą zabrał z wielkiej biblioteki przed przejściem przez portal. Sięgnął do wewnętrznej kieszeni swojej kamizelki wyjmując księgę. Zaczął ją szybko przeglądać mając nadzieję, że znajdzie w niej jakieś wyrazy podobne do tych z języka Terrańskiego.

Arisa przyglądała się zbroi. Nagle do głowy wpadł jej świetny pomysł.
- Włóż ją, a potem cię utopimy w jeziorze. Zadziała jak betonowe buciki. Choć... to nie taki głupi pomysł. Pamiętasz tę fioletową substancję? Może dzięki tej zbroi będzie można do niej wejść. Są jeszcze te wielkie drzwi. Przydałoby się wziąć tę zbroję ze sobą. Weź ją i spróbuj założyć.
Dziewczyna nie miała żadnego pomysłu jak założyć zbroję. Jedynym na jaki wpadła to przyłożenie dłoni do otworu w klatce piersiowej i przelanie do niego energii. Tak też zrobiła. Jeśli to nie zadziała podchodzi do instrukcji zamieszczonej na suficie. Przygląda się jej dłuższą chwilę.
- Hm... symbol po lewej stronie wygląda jak starożytny Pacman, natomiast ten po prawej przypomina Patapona. Nie jestem pewna co mogą oznaczać te dwa niżej. To chyba jakieś robaczki. Ćma i motyl? Ciekawe... A tak serio, to nic z tego nie rozumiem. Zwłaszcza jeśli chodzi o te dwie kulki. Wymyśl coś.