Soundtrack
Max Hatsutoku
Poznałeś jedynie jedno słowo – „energia”. Reszta pozostała dla Ciebie tajemnicą, dlatego też nie miałeś zielonego pojęcia co dalej…

Arisa Tomoyuki
Arisa słysząc owe słówko, przyłożyła dłoń do „otworu” na klatce piersiowej, chcąc przelać do niego trochę swojej mocy. Niestety, to nic nie dało – teraz w ogóle nie mogliście używać w tym miejscu swoich mocy.

Max uniósł wzrok i zamknął książkę.
-Nie sądzę by ta zbroja była stworzona do nurkowania. Nie wydaje mi się również, że udałoby się nam coś ciekawego znaleźć w tej fioletowej cieczy. Jeżeli chodzi o te wielkie drzwi to być może za jej pomocą można je zniszczyć lub chociaż unieść.
Chłopak schował książkę z powrotem do kieszeni i odwrócił się w stronę zbroi.
-Być może reaguje na polecenia głosowe.
Zbliżył się do maszyny i uważnie jej się przyjrzał.
-Otwórz się.
Jeżeli nic się nie stanie chłopak próbuje wypowiedzieć te słowa ponownie lecz w kilku innych językach, które udało mu się poznać dawno temu kiedy po całej galaktyce szukał Shigeru.

Arisa uznała pomysł Maxa za dość głupi, gdyż dowiedzieli się już oni, że zbroja jest aktywowana prawdopodobnie za pomocą energii. A teraz Iester próbuje uruchomić ją głosowo. W dodatku w językach z całej galaktyki, a nie jak zapewne powinien w Erfelańskim, którego niestety nie zna. W końcu piramida została stworzona ku czci rasie Vida i zapewne także Jigen Tankenka. Więc może ta zbroja ma z nimi coś wspólnego. Może jest rozwiązaniem na pokonanie Nightmare Lorda, lub posiada możliwość podróży między-wymiarowych. Na razie jednak nie jest ważne do czego służy, ale jak ją aktywować, lub jak ją stąd wynieść.
- To są drzwi. - odezwała się.
- Wszystko jest jasne. Tu nigdzie nie ma wyjścia, nie możemy używać naszych mocy. Ta zbroja to jedyne wyjście. Choć jest małym paradoksem. Zapewne jest aktywowana energią, której tutaj nie możemy używać. Skoro to jedyny sposób na wyjście to albo potrafi przenosić się miedzy wymiarami, lub po prostu tak jak Kaylin i Aki ma możliwość otwierania portalu. O właśnie, nie poznałeś jeszcze Akiego... chyba. Jedyną okazją był wasz powrót na Terre, gdy... nieważne. Musisz założyć, lub jakoś aktywować tą zbroję. Nie mam zamiaru spędzić tu reszty życia z tobą.
Dziewczyna czekała, aż Max coś wymyśli, lub coś zwyczajnie się stanie.

Soundtrack
Przez dłuższy czas obydwoje rozmyślaliście nad tym, jak uruchomić ową zbroję. Niestety, wszelkiego rodzaju próby zazwyczaj kończyły się fiaskiem – polecenia głosowe nie dawały żadnego, choćby najmniejszego efektu. Lekko zawiedzony Max uderzył w ziemię, będąc lekko podenerwowanym. Nie zamierzał spędzić tutaj reszty życia, bez możliwości wydostania się – musiało być coś, co uruchomiłoby to srebrne dzieło technologii – jedynym pytaniem jakie pojawiało się teraz cały czas w Twojej głowie, było – „Ale, co?”. Zacząłeś chodzić po całym pomieszczeniu, zastanawiając się nad tą kwestią. Tymczasem, Arisa spokojnie obserwowała zbroję, rozmyślając na temat pewnych sprzecznych kwestii. Zbroja jest aktywowana za pomocą energii, to pewne. Jednakże, nie możecie jej tutaj używać. W takim razie, jak uruchomić coś, co do prawidłowego działania wymaga dużych pokładów energii, którą niestety nie dysponujecie na chwilę obecną? Był to pewien paradoks, początkowo bez konkretnej odpowiedzi. Dziewczyna zastanawiała się również, co owy „artefakt” umożliwia swojemu użytkownikowi. Czyżby otwieranie portalów między-wymiarowych? A może swobodne przemieszczanie się w obrębie jednej przestrzeni? Któż to wie…
W pewnym momencie, wzrok Maxa przykuł zapomniany nad dłuższą chwilę, kryształ energii do którego chłopak przelał pozostałości swojej mocy – pomieszczenie dzięki temu stało się nieco jaśniejsze. Odruchowo chwyciłeś za jasny przedmiot, podchodząc następnie do zbroi i przykładając go do „dziury” na klatce piersiowej. Zdziwienie, jakie zagościło na Waszych twarzach kiedy tylko energia kryształu zaczęła przepływać do zbroi, było naprawdę duże. Wnet, cała obudowa tworząca kształt człowieka, dosłownie rozleciała się na kawałki, zaczynając lewitować w powietrzu. Nagle, wszystko zaczęło łączyć się z ciałem Hatsutoku, ubierając go w owe, srebrne dzieło. Odruchowo zacząłeś oczywiście odpędzać od siebie metalowe części, lecz kiedy znalazłeś się już w środku całego artefaktu, nagle z ręki wystrzeliłeś niezwykle potężny promień energii, który niemalże zawalił pomieszczenie w jakim się znajdujecie. Przebiłeś się przez niezwykle grubą ścianę do miejsca przypominającego szyb. Na dole znajdowała się fioletowa ciecz z którą wcześniej mieliście bezpośredni kontakt. Na górze zaś była widoczna jedynie ciemność. Wystawiwszy prawą rękę w kierunku ciemności, ponownie wystrzeliłeś promień energii. Tym razem jednak było to wyjątkowo mądre postanowienie – nie tylko szybko obeznałeś się w działaniu tego, co na sobie masz, ale również stworzyłeś przejście prowadzące wyraźnie na otwartą przestrzeń. Czy to równiny? Może jakiś las? Cóż, równie dobrze możecie znajdować się głęboko pod jakimś miastem, czyż nie? Wszystko wyjaśniło się, kiedy tak naprawdę złapałeś Arisę i wylecieliście dość wąskim szybem w górę – znaleźliście się na równinach. Wokół jedynie zielona przestrzeń. Zupełnie inne miejsce, niż to w którym znajdowaliście się wcześniej.

http://www.anrevosprites.net/t2232p270-pusty-teren-na-rowninach

Zadanie wykonane pomyślnie.
+ 45 000 PL
+ 3 reputacja

Max:
+ srebrna zbroja: Mark1