Max oglądał starożytne pismo wyryte na jednym z filarów. Od razu wpadł na myśl, że prawdopodobnie znajduje się już w ruinach, do których wejście mają odnaleźć. Wyjął z kieszeni notes i ołówek. Wyrwał jedną z kartek, po czym przyłożył do filaru, a ołówkiem zaczął ją zamalowywać tak by pismo "odbiło" się na niej. Kiedy skończył, schował wszystko do kieszeni po czym postanowił lepiej przyjrzeć się dziwnemu świecącemu przedmiotowi, który znalazł kilka minut wcześniej. Usiadł pod filarem i zaczął uważnie studiować każdy szczegół świecidełka. Nagle usłyszał przed sobą głośne klapnięcie o piasek.
-Nie pomoże prawda?
-Chyba coś sobie złamałem. Nie, nie pomoże.
-Spodziewałem się tego.
-Serio?
Max wstał. Podszedł do elektrycznego wilka lekko kulejąc - zwichnięta kostka trochę mu przeszkadzała.
-Wydaje mi się, że znalazłem co potrzebowałem. Wyciągnij mnie stąd.
-Mówiłem, że nie dam rady. Jesteś zbyt ciężki.
-Chociaż spróbuj.
-Ehh... No dobra.
Iester schował świecący przedmiot do kieszeni, a wilk przemienił się w iskrzącą kulę. Hatsutoku złapał się towarzysza. Po kilku próbach wzbicia się w powietrze oraz małej kłótni, Raiden i trzymający się go Max lecieli długim szybem w górę. Po pewnym czasie stali już w pomieszczeniu na górze. Raiden wrócił do świata wewnętrznego wcześniej tłumacząc Iesterowi, w który tunel poszła Arisa. Max wyleczył zwichnięcie. //Zakładam, że tutaj z powrotem mogę korzystać z mocy.// Dość szybko udało mu się odnaleźć Arisę.
-Wydaje mi się, że znalazłem to czego szukamy. - Wyjął z kieszeni kartkę, na którą skopiował starożytne pismo. - To pismo było na filarach w pomieszczeniu, do którego wpadłem. O ile można nazwać to pomieszczeniem. Była to naprawdę ogromna sala, trudno określić jakie mogła mieć wymiary. Przypuszczam, że to były te ruiny albo niedaleko znajdowało się wejście.
Po chwili dodał:
-Znalazłem również czaszkę, na której był umieszczony ten dziwny świecący przedmiot.- Powiedział pokazując dziewczynie magiczne świecidełko.

//Maxiu zabawiasz się w NPC? Sam decydujesz, że się wydostałeś, że mnie znalazłeś i że możesz korzystać z mocy. Chciałem nie odpisywać, ale... Załóżmy, że wszystko ci się udało.//

Dziewczyna spojrzała na Maxa lekko zdenerwowana.
- Więc zamiast sprawdzić to dokładnie wracasz do mnie, aby przynieść mi niepewne informacje? Uznajmy jednak, że możesz mieć racje. Nie pomyślałeś, że możemy tu znaleźć coś równie ciekawego? Nie musimy się nigdzie spieszyć. Powinniśmy się rozdzielić i jeszcze czegoś poszukać. A właśnie... znalazłam wcześniej jakieś drzwi i mam pewien pomysł jak je przejść. Przydasz mi się do tego. Więc co zamierzasz zrobić?
Dziewczyna czeka na decyzje przyjaciela.

//Jestem prorokiem i przewidziałem, że wszystko się uda.//

Max widząc zdenerwowaną Arisę lekko się uśmiechnął. Słysząc słowa dziewczyny uśmiechnął się bardziej, po czym spokojnie powiedział:
-Nie denerwuj się na mnie. Wiesz przecież, że zawsze mogę tam wrócić i się upewnić, w końcu mamy dużo czasu. Szkoda tylko, że nie spytaliśmy Risel'a jak rozpoznać te ruiny. Co do tych drzwi to miło słyszeć, że od czasu do czasu mnie potrzebujesz. Najlepiej chodźmy sprawdzić je od razu, po drodze opowiesz mi swój plan.

/Jesteś świadomy zwichniętej nogi, tego, że świecidełko wysysa Ci moc, tego, że znajdujecie się w nie tych ruinach, tego, że zaraz zostaniesz zabity przez kopię Nightmare Lorda, która znajduje się za drzwiami, o jaśnie wielki proroku?! xD
/@Yoh

//Przewidziałem, że to napiszesz.//

Dziewczyna odwróciła się na pięcie i ruszyła w stronę pomieszczenia z drzwiami, których nie mogła otworzyć. Dotarcie tam nie będzie problemem, gdyż po drodze zostawiła kilka wiecznych płomieni. Idąc cały czas mówi do Maxa.
- Te drzwi, tak jak i reszta wsysa energie. Nie ma tam żadnej dźwigni czy mechanizmu, więc wyjście jest tylko jedno...
Gdy wreszcie wejdą do pomieszczenia Arisa spogląda na drzwi.
- Musimy to zrobić pośrednio. Zmienisz się w Shinigami i otworzysz Senkaimon. Przejdziemy do Dangai i tam otworzysz kolejne, które znajdować będzie się za drzwiami. To możliwe, prawda? - dziewczyna czekała na odpowiedź Maxa.
- Jeśli nie chcesz tego zrobić to dobrze by było, gdybyś wrócił tam gdzie byłeś, a ja ruszyła dalej. Nie ma też sensu, abyśmy oboje przechodzili za drzwi. Więc?

Max sięgnął do kieszeni by wyjąć zastępczą duszę, jednak zanim to zrobił przypomniał sobie coś ważnego.
-Nie mogę użyć mocy shnigami, są tymczasowo zablokowane.
Wyciągnął z kieszeni cukierek duszy i wcisnął go Arisie w rękę. Odwrócił się.
-Idę przeszukać tamto pomieszczenie dokładniej choć odnoszę dziwne wrażenie, że powinniśmy jednak szukać wejścia do tych ruin gdzie indziej.
Max wrócił do głównego pomieszczenia, skręcił w tunel drugi z lewej i dotarł do rozwidlenia. Droga w prawo prowadziła do pomieszczenia z ołtarzem. Natomiast droga w lewo nie była jeszcze odkryta. Iester zastanawiał się czy by nie sprawdzić teraz tego tunelu i ostatecznie postanowił to zrobić. Powolnym krokiem ruszył drogą prowadzącą w lewo.

//
Odpisałbym w tym momencie, ale myślę, że Bercik na dobrą sprawę nie wykonał akcji innej niż rozmowa, a po coś Arisa chyba przyszła do tego pomieszczenia.
/V
//

Arisa znów była w pomieszczeniu z drzwiami i czterema posągami. W ręku trzymała zastępczą duszę, którą otrzymała od Maxa. Niestety nie miała pojęcia, że to Pyon - dusza męska. Włożyła cukierek do ust. Jeżeli piramida nie blokuje tego procesu dziewczyna opuszcza swoje ciało. W postaci Shinigami blondynka spogląda na swoje ciało, w którym znajduje się Pyon. Wyciąga jeden ze swoich Zanpakutō. 'Wkłada' swój miecz w przestrzeń, po czym przekręca go otwierając bramę.
Oczywiście jeżeli piramida nie blokuje jej zdolności. Przechodzi przez Senkaimon i trafia do Dangai. Wcześniej otwarta brama zamyka się. Dziewczyna przechodzi w przestrzeni znajdującej się pomiędzy światem żywych a Soul Society. Po kilku krokach otwiera kolejną bramę, tak aby ta tym razem otworzyła się za drzwiami, których wcześniej nie mogła otworzyć. Jeżeli jej plan się powiedzie dziewczyna zaczyna rozglądać się po pomieszczeniu, do którego się dostała w nadziei, że znajdzie coś ciekawego.

O dziwo udaje się otworzyć Senkaimon.
Jednakże, po przejściu kilku kroków wyjściowa brama otwiera się dokładnie w tym samym miejscu, co pierwsza.

Pyon z niewyjaśnionych przyczyn żuje "swoje" przedramię.

Gdy dziewczyna wyszła w tym samym miejscu była zaskoczona. Nie rozumiała czemu jej plan nie zadziałał. Jeszcze bardziej zdziwiło ją, gdy zobaczyła co Pyon wyprawia z jej ciałem. Niezbyt wiedziała, czy ponowne wejście w ciało wyrzuci cukierek, czy nie będzie to możliwe. Postanowiła ponownie wejść w swoje ciało. Jeśli się nie uda to tłumaczy Pyonowi, żeby nie robił nic głupiego. Jeśli jednak się powiedzie dziewczyna łapie cukierek i wkłada sobie do kieszeni. Sama siada na ziemi zaczyna myśleć. W końcu musi być jakiś sposób, aby dostać się do środka. Może mieć jedynie nadzieje, że Maxowi idzie lepiej.

Maxowi nie szło zbyt dobrze, nadal podążał tunelem prowadzącym do jednego z pomieszczeń, których wcześniej nie odkrył.

Po wejściu w ciało cukierek wyskakuje.
Oprócz zastanawiania się nad kolejnymi działaniami Arisa wyciera swój łokieć o spodnie. Niby to de facto jej ślina, ale...

Max zdecydował, że na kolejnym rozwidleniu skręci w lewo - dotarł do pomieszczenia, z którego nie wychodziły żadne inne drogi. Było tu mnóstwo zniszczonych posągów i rozciągał się zapach zgnilizny. Nie było tu więc nic godnego uwagi. Jednakże była jeszcze droga w prawo, widoczna stąd jako prosta. Nie widać jednak, co jest na jej końcu.

//Radujmy się, albowiem mapka powróciła.//

Chłopak był lekko zaskoczony widząc zniszczone posągi, przeszkadzał mu również zapach zgnilizny. Chyba ktoś lub coś tu wlazło i zdechło. Max postanowił dokładniej przeszukać pomieszczenie i przyjrzeć się szczątkom posągów. Możliwe, że jednak uda mu się tu znaleźć coś ciekawego. Jeżeli nie znajduje nic godnego uwagi, wraca na rozwidlenie i tym razem podąża drogą w prawo.

Dziewczyna stała wpatrując się w drzwi.
- To nie ma sensu. Równie dobrze możemy powiedzieć, że to jest przejście do ruin. Gdy jemu uda się je otworzyć sprawdzimy co jest w środku. Gorzej, jeśli niekoniecznie chcę mu to pokazać... Wrócę tu później.
Dziewczyna opuściła pomieszczenie i udała się w drugi korytarz. Gdy ponownie doszła do rozwidlenia z trzema ścieżkami wybrała tą na lewo. Można powiedzieć, że cały czas idzie 'do góry'. Jest już lekko podirytowana całą sytuacją.

Arisa dociera do następnego pomieszczenia. Widzi w nim rysunki na ścianach. Niektóre przedstawiają ludzi patrzących w dół, inne spadających, jeszcze inne coś, co może być jakimś wyobrażeniem piekła. Ale na pewno?...

Max, po skręcie w prawo, widzi jakieś przejście. Postanawia w nie wejść i widzi nowy korytarz ze skrętem w prawo i drogą na wprost. Podchodzi i patrzy, co jest na prawo, widzi w oddali pomieszczenie ze zniszczonymi posągami, łudząco podobne do tego, w którym był. Idzie tam i orientuje się, że to musi być albo identyczne, albo to samo pomieszczenie. Wraca do przejścia, którym wszedł i przechodzi jeszcze raz. Po kilku próbach jest już pewny - korytarze na lewo i prawo są połączone jakąś pętlą w przestrzeni.


//Kolory portali nierzeczywiste, oznaczone tak jedynie żeby było jednoznacznie wiadomo, że to jakieś portale xd//

Max'a wyjątkowo zaciekawiły portale, postanowił lepiej im się przyjrzeć. Chciał wiedzieć co je utrzymuje. Być może niedaleko znajdował się również jakiś przycisk zmieniający miejsce, do którego prowadzą. Jeżeli nie znajduje nic godnego uwagi, wraca do pomieszczenia z zapadnią i tam wznawia poszukiwania czegoś ciekawego.

Dziewczyna nie widząc niczego ciekawego, a właściwie czegoś co mogłoby jej się przydać opuszcza pomieszczenie i udaje się w korytarz po przekątnej. Tam również zaczyna się rozglądać szukając czegoś, co może jej pomóc.

Arisa odwiedza kolejne pomieszczenie. Wygląda na jakiś magazyn.

Max nie znajduje niczego, co miałoby związek z tymi portalami, więc wraca do pomieszczenia z zapadnią i schodzi na dół, nie znalazłszy w nim samym niczego więcej. Szczególnie, że raz się już z niego wydostał, więc nie powinno to stanowić problemu. Szedł kawałek w jedną stronę i natykał się na jeszcze więcej filarów.

W pewnym momencie podłoga pękła pod Arisą i ta spadła na dół na jakiś piach. Gdyby była metr dalej, wpadłaby do dziwnej, fioletowej cieczy.
Max usłyszał hałas i podbiegł do Arisy, mijając kolejne filary. Niedaleko Arisy znajduje się coś na kształt mostu.

//Oboje znajdują się w tymże sporaśnym pomieszczeniu.//

Max podbiegł do Arisy. Przestraszył się, że coś jej się mogło stać.
-Nic ci nie jest?
Kiedy upewni się, że jego towarzyszce nic się nie stało pomaga jej wstać. Chłopak rozgląda się po okolicy, a jego wzrok od razu przyciąga dziwna, fioletowa ciecz.
-Wolę nie myśleć co by się stało gdybyś wpadła do tej fioletowej cieczy.
Max włożył ręce do kieszeni i oddalił się trochę by lepiej przyjrzeć się fioletowej substancji.
-Przydałoby się zabrać tego trochę dla Keijiego.
Hatsutoku wyjmuje z kieszeni ołówek, po czym zanurza jego czubek w cieczy by sprawdzić czy stanie się z nim coś ciekawego.
-Pewnie jesteś ciekawa co się tutaj znajduje i nie uda mi się ciebie namówić na wyjście z piramidy i zajęcie się naszym zdaniem związanym z odnalezieniem wejścia do ruin, prawda?

Dziewczyna bez większego problemu wstała i otrzepała spodnie. Spojrzała dość znacząco na Maxa.
- Nie jestem dzieckiem.
Dziewczyna zaczęła się przyglądać przyjacielowi zanurzającemu ołówek w substancji. Jedynie westchnęła. Gdy chłopak ponownie zaczął do niej mówić, ta się uśmiechnęła.
- Ja ruiny pojmuję jako coś zniszczonego, starego. Sama nazwa ruiny oznacza coś zrujnowanego... co powiesz na to, że te filary się nadają?
//Zakładam, że są one zniszczone.//
- Tam też jest most, możemy to sprawdzić i jeśli nic nie znajdziemy to wychodzimy. Wracamy do biblioteki i mówimy mu, że tu jest wejście. Czy będziemy mieli racje przekona się sam.
Jeżeli nic nie blokuje energii Arisy ta wzbija się w powietrze i przelatuje nad cieczą. W końcu most może się rozwalić. Jeżeli jednak nie może latać ryzykuje i rusza mostem.

//lekko nadgryzione przez ząb czasu, ale stoją dzielnie i bez czyjejś pomocy nie mają zamiaru się zawalić//
Z ołówkiem nie stało się nic strasznego poza zmianą koloru rysika na fioletowy.
Gdy Arisa próbowała wzlecieć, udało jej się jedynie unieść na pół metra, po czym upadła, jednak piach zamortyzował upadek. Oboje znajdowali się tuż przy brzegu tego fioletowego zbiornika cieczy, nie tak jak Max wcześniej, więc jeśli to właśnie to coś blokuje im moc, teraz robi to o wiele skuteczniej.
Arisa decyduje się przejść przez most, Max jedynie na niego wchodzi.

Arisa dociera do pomieszczenia z dwoma przejściami i tablicą. Większa część tablicy jest pokryta kurzem, jedyne, co na razie jest odsłonięte, to cztery piktogramy ukazujące jakieś humanoidalne postacie, rozmieszczone w trzy grupy (jedna, jedna i dwie), obok każdej grupki jakiś zapis, niezdatny do przeczytania.

Max przeszedł przez most. Rozejrzał się po pomieszczeniu, w którym się znalazł. Zauważył, że Arisa przygląda się jakiejś tablicy więc postanowił również jej się przyjrzeć. Podszedł bliżej.
-Wiesz, tak się zastanawiam co zrobimy jeśli jakiś potwór nas zaatakuje. Zabicie go tutaj może być sporym problemem.
Widząc, że tablica w większym stopniu pokryta jest kurzem co uniemożliwia odczytanie jej postanowił sprawdzić przejście prowadzące w lewo. Powolnym krokiem ruszył w jego stronę.
-Sprawdzę to przejście.
Max ruszył biegiem przed siebie, chciał jak najszybciej zbadać tunel.

Arisa chcąc odczytać resztę tablicy postanowiła ją 'odkurzyć'. Ma nadzieje, że większa część tego, co jest na niej zapisane pomoże jej coś wywnioskować. Jeśli to na nic się nie zda dziewczyna rusza w przeciwnym kierunku niż jej przyjaciel. Cały czas była ostrożna i rozglądała się w nadziei, że w końcu znajdzie coś przydatnego. Uważała też, aby przypadkiem nie wpaść do fioletowej substancji.

Arisa Tomoyuki
Przez dłuższą chwilę przyglądałaś się tablicy, jednak nie udało Ci się dojść do żadnych ciekawych wniosków, z nią związanych. Po chwili zauważyłaś, że Maxa nie ma obok Ciebie. Westchnęłaś, idąc dość powolnym krokiem w prawo. Droga była dość zagmatwana, dużo zakrętów nie mających większego sensu – w końcu dotarłaś do pewnego pomieszczenia z ogromnymi, kamiennymi regałami – stało na nich tysiące ksiąg. Kiedy wykonałaś kilka kroków do przodu z czystej ciekawości, dostrzegłaś po prawej i lewej stronie dwa posągi. Wbrew pozorom, nie przedstawiały one Nightmare Lorda i Chie Lady z którymi miałaś wiele wspólnego. Jedna z tych postaci wyglądała jak śmierć, zaś obok niej zadowolone niemowlę. Znaki charakterystyczne? Poza kosą, którą trzyma oczywiście postać podobna do ponurego żniwiarza, w przypadku tego posągu dostrzegasz dwie klepsydry w których, ku twojemu zdziwieniu sypie się cały czas jakiś błękitny piasek. Leci bardzo, bardzo wolno. Klepsydry są trzymane przez posągi. Zauważyłaś również, że oba są ze sobą połączone czymś w rodzaju łańcucha. Druga postać, znajdująca się po prawej stronie miała postać zbliżoną posturą do ludzkiej. Zamiast oczu były jednak dwie okrągłe dziury. Motyw dziury dostrzegłaś również kilka centymetrów wyżej, na czole. Z jego pleców wystają dwie pary potężnych macek przypominających na pierwszy rzut oka, kończyny pająka.

Max Hatsutoku
Dochodzisz do pomieszczenia, którego podłoże jest takie samo, jak w „Room of Spirit and Time”. Dość daleko, naprzeciwko Ciebie, stoi posąg przypominający postać anioła. Posturę ma bardziej kobiecą, niźli męską. Z pleców posągu nie wystają również skrzydła, a coś przypominającego kwitnące gałęzie drzewa – ciężko stwierdzić co to, tak naprawdę jest. Zamiast oczu widzisz dwie okrągłe dziury – w klatce piersiowej również dostrzegasz otwór, ale nieco większy, bardziej zbliżony do tego jaki zauważałeś w przypadku pustych. Nad głową postaci znajdowała się aureola. Poza tym w pomieszczeniu znajdowała się masa podobnych, mniejszych wersji tego posągu. Szybko doszedłeś do wniosku, że może to być Chie Lady. Na ziemi zauważyłeś linie na około centymetr głębokości. Biegły przez całe pomieszczenie, znikając pod posągami jedynie na chwilę.

https://i.servimg.com/u/f37/14/67/53/78/1a10.png

Max obszedł kilkakrotnie pomieszczenie, dokładnie przyglądał się liniom na ziemi. Doszedł do wniosku, że prawdopodobnie trzeba je czymś wypełnić, najpewniej chodzi o jakąś ciecz. Chłopak miał zamiar nawet wrócić się i przynieść trochę fioletowej wody lecz nie miał żadnego pojemnika, do którego mógłby ją nalać. Przyjrzał się również mniejszym kopiom posągu Chie Lady, które najwyraźniej, różniły się od oryginału tylko wielkością.
Jeżeli w czasie przeszukiwania pokoju chłopak nie znajdzie nic ciekawego, wraca do oryginalnego posągu. Wkłada rękę w otwór na jego klatce piersiowej po czym próbuje przelać do niego trochę energii.
Jeżeli przekazanie energii nie będzie możliwe lub zwyczajnie nic nie daje, Max próbuje przesunąć posąg. Być może wgłębienia w ziemi są czymś w rodzaju szyn, po który porusza się statua.
Jeżeli próby przesunięcia posągu lub przelania mocy nic nie dają, chłopak siada przed statuą i próbuje coś wymyślić.

Gdy dziewczyna dotarła do pomieszczenia rozejrzała się.
(Keijiemu by się spodobało. Przydałoby się zabrać kilka z tych ksiąg dla niego. Jednak to nie jest priorytetem. Musze w końcu coś znaleźć.)
Arisa ruszyła do przodu. Okazało się to dobrym ruchem, gdyż dziewczyna zauważyła dwa posągi. Postacie które przedstawiały były już znane blondynce. Widziała je na wyższym poziomie piramidy. Wiedziała, że są to przedstawiciele rasy Vida. Jak za każdym razem przygląda się posągom i szuka jakiegoś przełącznika lub czegoś w tym rodzaju, co może pomóc w dalszym rozwoju poszukiwań. Przez dłuższą chwilę też przygląda się klepsydrze. Stara się jej dotknąć i rozpoznać z jakiego tworzywa została wykonana. Również ciekawi ją błękitny piasek i to, że przez prawdopodobnie tysiące lat się nie skończył. Pomimo tego, że leci bardzo, bardzo wolno, to z biegiem czasu powinien się skończyć. Chyba, że została zastosowana tu bardzo, bardzo dziwna mechanika, która obraca klepsydrę, gdy piasek się już przesypie.

Max Hatsutoku
Chwilę zajęło Ci wymyślenie tego, że posągi należy po prostu, zwyczajnie przesunąć po liniach znajdujących się w podłodze. Tak, w Twoim przypadku był to rzadki przebłysk geniuszu i byłeś pewien tego, że Arisa byłaby tym faktem zaskoczona. Jednakże, co dalej? Masz już świadomość, że owe, mniejsze kopie posągów Chie Lady trzeba przesuwać. W Twojej głowie pojawiło się zatem kolejne pytanie – w jaki sposób mają zostać ustawione, a żeby przyniosło to jakikolwiek efekt?

Arisa Tomoyuki
Nie znalazłaś żadnych przełączników, ani niczego w tym rodzaju. Szybko doszłaś do wniosku, że może to być tylko pomieszczenie z masą tajemniczych ksiąg, którym warto byłoby się przyjrzeć w chwili wolnej. Przyjrzałaś się klepsydrom, które przykuły Twoją uwagę na nieco dłuższą chwilę. Nie rozpoznałaś tworzywa z jakiego je wykonano, ale trzyma się ono według Ciebie naprawdę nieźle. Kiedy jednak dotknęłaś jedną z klepsydr na dosłownie kilka sekund w celu wytarcia z kurzu, zauważyłaś, że piasek zaczął przesypywać się znacznie szybciej. Co więcej, nagle poczułaś znaczny spadek energii, prawie nie tracąc przy tym przytomności.