Aki wszedł do środka, jego zdziwieniu nie było końca, gdy okazało się, że biblioteka zdaje się na jeszcze większą od środka, niż z zewnątrz. Regały były naprawdę wielkie, przez ustawienie w rzędy wydawało się, że nie mają one końca. Książek musiało być miliony.
Chłopak zauważył ladę, przy której ktoś siedział, może bibliotekarz, może pomocnik, a może po prostu jakiś zwykły czytelnik. W każdym razie młody Quincy podszedł do lady.
-Przepraszam, czy nie wiesz gdzie mogę spotkać "Risela"? A może do jakaś organizacja? W każdym razie jestem tu w sprawie ogłoszenia. - Nastolatek wyciągnął z kieszeni karteczkę z zadaniem, którą wcześniej zerwał z tablicy ogłoszeń.

- Risel...? Ah! O niego chodzi. Siedzi tam dalej przy jednym ze stolików.
Wskazał palcem na dosyć masywnego mężczyznę, z ułożonymi w górę włosami. Miał na oczach okulary i był ubrany bardziej na galowo, niźli normalnie. Ciemne spodnie oraz biała koszula o tym świetnie świadczyły.
- To on, młodzieńcze.

-Witam, jestem Aki. Przybyłem w sprawie ogłoszenia o złamaniu pieczęci. - Chłopak podał kartkę z opisanym zadaniem, którą już wcześniej wyjął z kieszeni.
-Będzie mi potrzeba trochę odkrytej przestrzeni by zniszczyć pieczęć i przy okazji nie martwić, że zniszczę coś ważnego w mieście, więc jeśli mogli byśmy udać się poza granice Yatras, to by mi ułatwiło sprawę.

- Witaj. Świetnie się składa... Udaj się na pustynię Saeruhp, na miejsce wykopalisk archeologicznych. Tam powinni Ci wszystko dokładniej wyjaśnić.
Mężczyzna wrócił do czytania niesamowicie grubej książki, kiedy Ty nie rozumiałeś nawet języka w jakim ją spisano.

-Dzięki. To ja lecę.
[Mogliby od razu napisać bym się udał na Saeruhp. Tak to muszę latać od miejsca do miejsca.]
Chłopak otworzył portal prowadzący na pustynię i po chwili do niego wszedł.

Arisa wchodząc do środka zaczęła się rozglądać. Na regałach znajdujących się w budynku stał ogrom książek. Dziewczyna podeszła do bibliotekarza.
- Przepraszam, szukamy człowieka zwanego Risel'em. - powiedziała cicho, aby nie zakłócać spokoju w bibliotece.

Max wszedł do biblioteki zaraz za Arisą i razem z nią podszedł do bibliotekarza. Kiedy ten wskaże miejsce, w którym siedzi Risel Max podchodzi do zleceniodawcy.
-Yo. Ja i moja przyjaciółka jesteśmy tu w sprawie pewnego zadania, które polega na odnalezieniu jakiegoś wejścia do starożytnych ruin.

Bibliotekarz od razu wskazał Wam masywnego mężczyznę w okularach czytającego książki przy jednym ze stolików. Miał na sobie białą koszulę i ciemne spodnie oraz ułożone do góry włosy. Wyglądał na przedstawiciela rasy Saiya'jin, który położył nacisk na wiedzę, nie siłę.

Po parunastu minutach niezbyt szybkiego lotu, Mari wylądowała przed Główną Biblioteką Yatras. Chwilę stała, rozglądając się dookoła. Okolica wyglądała na prawdę imponująco.
Po kolejnych minutach, weszła do biblioteki. Jak się okazało - wydawała się ona jeszcze większa w środku, niż to było widoczne na zewnątrz. Szła przed siebie, znów zerkając na wnętrze pomieszczenia, a czasami i na ludzi którzy się tu znajdują. W końcu doszła do bibliotekarza, z którym rozmawiała jakaś dwójka młodych ludzi. Poczekała, aż skończą i sama podeszła do mężczyzny.
- Dzień dobry. Chciałabym się dowiedzieć gdzie mogę znaleźć dział z książkami o różnych legendach, mitach, starożytnej broni lub coś z tym związanego.

Gdy bibliotekarz wskazuje jakieś regały, które zapewne są ogromne i zawalone wieloma księgami - nastolatka dziękuje i odchodzi w ich kierunku.
Najpierw zaczyna szukać pod literkami "E" i "O" jakiejś księgi, której tytuł mogłby się zaczynać na "Eliath" lub "Ostrze Eliath".
Jeśli to nie skutkuje - zaczyna szukać ksiąg związanych ze starożytną bronią, legendami o nich lub po prostu z nazwą szukanej broni gdzieś w środku albo na końcu tytułu. Choć na pewno zajmie jej to nie mało czasu - wertuje wszystkie półki dokładnie, ażeby niczego nie przeoczyć.

Jeśli uda jej się znaleźć jakieś księgi - zaczyna je przeglądać w poszukiwaniu nazwy, lub chociaż jakiejś wzmianki ze słowem "Eliath".

Gdy bibliotekarz wskazał osobę szukaną przez Arise i Maxa blondynka od razu podchodzi do stolika, przy którym ów osoba siedzi. Dziewczyna bez słowa odsuwa jedno krzesło, po czym dosiada się. Spogląda na mężczyznę i przez chwilę milczy.
- Risel, tak? Przyszliśmy w sprawie tego zadania związanego z ruinami.

Max spojrzał w stronę człowieka wskazanego przez bibliotekarza po czym podszedł razem z Arisą do jego stolika. Usiadł. Chciał zacząć mówić lecz Tomoyuki go wyprzedziła więc zostało mu tylko czekać na odpowiedź.

Max, Arisa:
- Więc ktoś zainteresował się moim zleceniem.
Mężczyzna zamknął czytaną książkę i odłożył ją na bok. Pierw spojrzał na Maxa, zaś po chwili na Arisę.
- Podczas swoich badań natknąłem się na informację o pewnej starożytnej cywilizacji, zwanej Raicari. Miasto, które owa cywilizacja stworzyła znajdowało się kilka tysięcy lat temu na pustyni Kuniaki, tudzież dzisiejszej Saeruhp. Wasze zadanie jest proste, a zarazem cholernie trudne. Macie po prostu odnaleźć dla mnie wejście do ruin miasta... z tym, że nikt nie ma pojęcia gdzie rozpocząć poszukiwania, nawet ja. Sama pustynia jest natomiast przeogromna. Na pewno chcecie się podjąć wykonania dla mnie tego zlecenia?

Mari:
Nie znalazłaś żadnych informacji o ostrzu Eliath.

Dziewczyna uśmiechnęła się słysząc, że wejście do ruiny najprawdopodobniej znajduje się na pustyni. Pamiętała, że Keiji z Maxem byli już w jakiejś piramidzie i to być może ma jakiś związek z cywilizacją Raicari. Dziewczyna gwałtownie wstała od stołu podpierając się oburącz o blat.
- Dobrze, zrobimy to. - powiedziała, po czym chwyciła towarzysza za kamizelkę i zniknęła razem z nim.

Dziewczyna westchnęła.
- Ech... Przewertowałam wszystkie książki i nic z tego... W sumie można było się tego spodziewać. Ale co teraz?
W międzyczasie dziewczyna odłożyła wszystkie książki na swoja pierwotne miejsca. Rozejrzała się po bibliotece i wtedy właśnie wpadła na kolejny pomysł.
(No tak.... Kto będzie więcej wiedział o książkach od bibliotekarza jednej z największych bibliotek na kontynencie? W zasadzie mógłby to być każdy. Ale warto spróbować...)
Dziewczyna podeszła więc do niego.
- Przepraszam. Mam pytanie. Szukam jakichś informacji na temat niejakiego Ostrza Eliath. Przewertowałam niemal wszystkie książki i nic nie znalazłam. Może Pan coś wie na ten temat?
Oczywiście, jak to miała w zwyczaju, zwracała się bardzo grzecznym tonem.

Bibliotekarz na chwilę poszedł na zaplecze. Usłyszałaś dźwięk otwieranej, niekoniecznie nowej bramy - skrzypiła. Po upływie kilkunastu minut zaczęłaś się nudzić. Wtedy też, wrócił bibliotekarz z ogromną, grubą i zakurzoną księgą.
- Proszę bardzo. To dosyć stary nabytek Naszej biblioteki, jednak tutaj powinnaś znaleźć także jakieś informacje na temat poszukiwanego ostrza. Księga jest zbiorem informacji o niemalże wszystkich istniejących broniach. Nie wiem jednak, czy będą tu informacje na temat broni o której prawie nikt nie słyszał. W każdym razie... Powodzenia.
Mężczyzna wrócił do picia herbatki i czytania jakiejś książki. Ciebie zaś zostawił z księgą.

- Dziękuję.
Blondynka wzięła księgę, która zresztą sporo ważyła i położyła ją na najbliższym wolnym stoliku. Odsunęła krzesło i siadła.
- Troszkę się zejdzie.
Przetarła kurz z wierzchu księgi ręką, po czym ją otworzyła. Od razu rozpoczęła poszukiwanie czegoś z nazwą "Eliath". Starała się niczego nie przeoczyć. Na pewno trochę czasu jej się z tym zejdzie.
Choć starała się nie przedłużać poszukiwania to czasami też zwracała uwagę na inne bronie, które je zaciekawiły. W końcu lubiła czytać i dużo wiedzieć...

Poszukując informacji o ostrzu Eliath, natknęłaś się również na kilka innych ciekawych mieczy. Postanowiłaś się jednak skupić na swoim pierwotnym celu.
W końcu trafiłaś na krótką informację dotyczącą 'poszukiwanego' oręża.
„[...] mimo tego, że ostrze Eliath posiada ogromną, niszczycielską siłę, niewielu poszukiwaczy interesuje się odnalezieniem go i wykorzystaniem dla własnych celów. Panuje powszechna opinia na temat tego, iż owa broń została zaklęta przez potężnego demona, który ją stworzył. Próba użycia jego magicznych właściwości może zakończyć się przejęciem przez 'duszę' oręża, ciała używającego w ostateczności zamieniając go w bezwzględną istotę chcącą siać zniszczenie. Wielu naukowców sądzi, iż prawdopodobna lokalizacja ostrza znajduje się gdzieś w okolicach wyspy Soraiti. Znajduje się tam bowiem wiele niezbadanych, wodnych jaskiń. Miejscami, podróż nimi jest zbyt niebezpieczna.”

Więcej informacji nie udało Ci się wygrzebać, nawet z tak wielkiej księgi. Poszukiwanie powyższego fragmentu zajęło Ci niemalże cały dzień. Gdy spojrzałaś przez okno, było już ciemno.

- Uff, jednak coś jest... - dziewczyna dopiero po chwili załapała, że ten fragment dotyczy broni, której szuka. W końcu przewertowała już kilka książek oraz tą, grubą księgę - mogła być już tym zmęczona.
Gdy Mari spojrzała przez okno, doszła do wniosku, że na dzisiaj wystarczy poszukiwań. Chciała jeszcze jutro polecieć na Soraiti i wypytać się tamtejszą ludność o tą legendę.
Podeszła do bibliotekarza.
- Przepraszam, czy mogę wypożyczyć tą księgę?

Bibliotekarz skrzywił się nieco na pytanie dziewczyny. Po jego wyrazie twarzy, nastolatka mogła się domyślić odpowiedzi.
- Niestety, ale posiadamy tylko jeden egzemplarz tejże księgi...

Dziewczyny nie zachwyciła odpowiedź. Przecież zaraz oddałaby księgę, a mało prawdopodobne jest, że ktoś nagle chciałby tą księgę, skoro leżała tyle czasu w magazynie.
- No dobrze, a jest tu może jakieś ksero? Chodzi mi tylko o jedną stronę.

Bibliotekarz wskazał maszynę stojącą za Mari - był to najnowocześniejszy sprzęt do kserowania na kontynencie, więc było się czym pochwalić.
- Mam Pani skserować tylko tą jedną stronę, czy jednak więcej?

- Ta jedna strona wystarczy.
Mari się uśmiechnęła i podała otwartą księgę bibliotekarzowi.

Bibliotekarz wykonał ksero jednej strony, którą chciała Mari. Następnie zabrał księgę i odłożył na miejsce.
Oddał Ci skserowaną stronicę.

- Dziękuję.
Dziewczyna się ukłoniła i wyszła z biblioteki. Ksero strony schowała za bluzkę. Był już późny wieczór, więc postanowiła dziś nie kontynuować poszukiwań, a pospacerować sobie po Yatras, chociaż z pół godzinki...

Po dłuższym spacerze, nastolatka uniosła się w powietrze i ze zmęczonym wzrokiem powoli ruszyła do Setirps.