Gdy sporych rozmiarów Cero spowodowało sporą eksplozję, trzy Hollowy momentalnie wybiegły z kryjówki. Dwa nerwowo zaczęły się rozglądać. Jeden dostrzegł Shuna i zaczął szarżować na niego z ogromną prędkością. Horigoshi był jednak nieporównywalnie szybszy i dzięki Sonido nie tylko zdążył uniknąć ataku, ale także skutecznie go skontrować, powalając na ziemię napastnika. Tymczasem w jego plecy leciały dwa pociski Cero, które wystrzeliły pozostałe Hollowy.

Po udanym "posadzeniu" Pustego na ziemie Vasto Lord odwrócił się i dostrzegł dwa pociski Cero lecące w jego stronę bez zbędnego zastanowienia spróbował ich uniknąć używając techniki Sonido, jeśli się to udało to dzięki niej wzleciał szybko wysoko w górę, a następnie w ręce zaczął ładować ciemnozieloną kulę Cero jaka na razie chciał uniknąć walki w zwarciu. Kiedy tylko ciemnozielona kula energii nabrała dosyć sporych rozmiarów Hollow "wyrzucił" ją w stronę jednego z swoich "Pobratymców", gdy tylko kula uderzyła w niego tworząc sporą eksplozję, użył powtórnie Sonido i natychmiast znalazł się przy drugim Pustym starając się nawiązać z, nim walkę w zwarciu. Shun jest ciągle gotowy na atak z stronę swoich oponentów, gdy tylko któryś go atakuje używa Sonido aby unikać ich ataków i czeka na odpowiedni moment na kontrę. Jeśli z planów Horigoshiego nic nie wyszło przy użyciu Sonido stara się unikać wszystkich ataków pustych, a potem odlecieć na bezpieczną odległość.

Cała Twoja zaplanowana akcja powiodła się - na pierwszy rzut oka widać było, że masz nad przeciwnikami ogromną przewagę, nawet pomimo faktu, że ich było 3. Gdy bombardowałeś jednego z nich serią ciosów, zauważyłeś kątem oka, że pozostała dwójka Hollowów ucieka z zawrotną prędkością. Cóż, oni również zdawali sobie sprawę, że nie mają szans, a nie chcą zostać pożarci. Postanowili więc ratować się, jak tylko mogą. Musisz podjąć decyzję - albo zajmujesz się Pustym, przy którym już jesteś i masz pewny kąsek, albo gonisz za pozostałą dwójką i masz szansę na więcej, lecz nie ma pewności ich schwytania.

// Panie eNPiCi myśmy się chyba nie zrozumieli... Skoro moje wszystkie akcje się powiodły to maxymalnie powinien uciec jeden pusty... Mam na myśli tego pierwszego który od razu po wyskoczeniu z jaskini mnie zaatakował przez co potem wylądował na ziemi ;x. //

//
A od kiedy oberwanie cero jest równoznaczne z tym, że nie można uciekać?
Pobiłeś jednego > upadł.
Pobiłeś drugiego > upadł.
Bijesz trzeciego > pierwszy i drugi uciekają.
Wszystko jasne?
//

Keiji pojawił się metr nad uciekającymi Hollowami. Z jego przedramion wyrastały dwa zakrzywione ostrza o czerwonej barwie. Chłopak z wielkim impetem zleciał w dół z zamiarem przecięcia przeciwników swojego towarzysza. Był to błyskawiczny atak z zaskoczenia, którego nikt nie powinien się spodziewać. Jeśli akcja się powiedzie zamaskowany wojownik dematerializuje ostrza i spogląda na Shuna.
- Dziwnie silne te Hollowy. Nie sądzisz? Wyglądają jakby dostały Cero. Jak mniemam twoje. Jesteś Vasto Lordem. To są zwykłe Hollowy. Mimo dwóch ras między wami przeżyły twoje Cero. Ba! One nawet miały siłę uciekać... i to dość szybko. - stwierdził lekko sarkastycznie.
- Kończ dobijać tamtego, bo masz tu dwóch do zjedzenia. - dopowiedział po chwili.
Wojownik stał spokojnie czekając aż jego towarzysz skończy to co zaczął.

//Taka prawda. Dla mnie to jest śmieszne, że Hollowy ogólnie przeżyły Cero od Vasto Lorda. Nie tylko przeżyły, ale były na tyle odporne, że zaczęły spieprzać niczym struś pędziwiatr. Jeszcze lepiej. Wilymask, który był Vasto Lordem odnosił większe obrażenia od Cero Shuna niż podrzędny Hollow. Ja nie chcę wiedzieć, co by było, gdyby bidny Horigoshi walczył z Menosem, Menosem Grande albo Adjuchasem.//

Horigoshi uderzał szybkimi, mocnymi ciosami w Pustego, którego chwilę temu wywołał z kryjówki, nagle kątem swojego oka ujrzał, iż dwójka pozostałych Hollowów ucieka, lecz niestety ich plan nie powiódł się czemu? Z tego powodu, iż metr na dwójką Pustych pojawił się Keiji, z jego przedramion wyrastały dwa zakrzywione ostrza o barwie czerwonej, na ten widok Vasto Lord się tylko uśmiechnął. Shun skupił się w pełni na swoim przeciwniku, którego non stop okładał pięściami, nagle uderzył bardzo silnym "podbródkowym" w jego dolną część maski, a potem przy użyciu Sonido pojawił się nad swoim oponentem i z całej siły uderzył złączając obie dłonie w jego górną część łba. Jeśli akcja nie powiodła się Horigoshi jest ciągle skupiony na walce, przez co jest ciągle gotowy na obronę i wyszukanie błędów w ataku przeciwnika. Jeśli akcje wykonane przez Shuna powiodły się, opadł on na ziemie, a następnie odwrócił się w stronę swojego zamaskowanego przyjaciela i zaśmiał się głupkowato.

//Nie napisałem, że to podrzędne Hollowy. Niech będą Adjuchasy. A jeśli coś dalej jest nie tak, trudno. Świat PBFa jest pełen niespodzianek.//

Keiji z powodzeniem zlikwidował problem dwóch uciekających Pustych. Podobnie zresztą poradził sobie Horigoshi, który dosłownie wbił swojego przeciwnika w ziemię, tworząc w niej krater.
Cóż, wyzwanie nie było zbyt wielkie, ale powinno wystarczyć, aby Shun "wrzucił coś na ząb". Poza tym innego zagrożenia nie było w najbliższej okolicy. Przynajmniej w tej chwili...

Shun użył swojej ulubionej technik, której często nadużywał, tak chodzi o Sonido dzięki czemu błyskawicznie znalazł w kraterze obok swojego martwego przeciwnika, natychmiast zabrał się za konsumpcje. Kiedy tylko Horigoshi skończyć zajadać się smakołykiem w postaci swojego pobratymca ponownie przy użyciu techniki Sonido znalazł się obok dwójki pustych, których przed chwilą "zarżnął" Keiji swoimi ostrymi jak brzytwa zakrzywionymi ostrzami, Vasto Lord zaczął pożerać ciało jednego z Hollowów, a następnie ciało drugiego, kiedy tylko skończył wyprostował się i popatrzył w stronę swojego zamaskowanego przyjaciela i westchnął.
- Kieji... Dzięki, że mi pomogłeś z tą kupą gówna i również przepraszam za to, że musiałaś podnosić swój tyłek z Zaramu.
Hollow zaśmiał się głupio przy czym skrzyżował swoje ręce na wysokości klatki piersiowej, jego wzrok ciągle tkwił na Keijim. Pusty czekał na to, co zrobi jego przyjaciel.

Keiji stał bokiem do Shuna. Wzrok skupił na horyzoncie. Bezkresna, biała pustynia stykała się czarnym jak smoła niebem. Aż po horyzont nie było niczego. Żadnego przeciwnika czy nawet czubków skamieniałych drzew przebijających się do tej krainy z lasu menosów. Tylko cisza i spokój. Cisza... którą przerwał Shun. Zamaskowany wojownik odwrócił się w stronę towarzysza.
- Nic nie musiałem. Po prostu chciałem... Turniej został na jakiś czas przerwany, więc w zasadzie nie miałem nic do roboty. Dostrzegłem twoją walkę dzięki kamerze zamontowanej w jednym z robotów patrolujących Hueco Mundo. Zauważyłem, że posiłek ucieka ci z talerza. I tyle. Jesteśmy towarzyszami. Powiedziałem, że pomogę ci stać się potężniejszym, więc to robię... Nie jestem kłamcą. Możesz na mnie liczyć, tak długo, jak ja będę mógł liczyć na ciebie. - odpowiedział.
Wojownik stał nadal tkwiąc w bezruchu.
- To co teraz? Masz zamiar coś jeszcze przekąsić czy wracasz do Zaramu? - zapytał.
Oczywiście skoro już tu był, stwierdził, że może pomóc Shunowi w kolejnym polowaniu.

//"Nie napisałem, że to podrzędne Hollowy." - prawda. Nie napisałeś też jednak, że są to Adjuchasy, więc wskazanym było sądzić, że są to osobniki najniższej klasy. Poza Demi-Hollowami to właśnie Hollow jest najsłabszym przedstawicielem rasy Hollow'ów. Być może nie oglądałeś wybielacza, jeśli jesteś tym, kim wszyscy sądzimy, więc polecam Wiki - Hollowy!. W sumie to niby tylko przeoczenie, ale stąd mój pierwszy dopisek, gdzie uznałem tę sytuację za śmieszną. Mam nadzieje, że wszystko jasne //

Vasto lord spojrzał na Keijiego, po czym wysłuchał tego co miła do powiedzenia, lekko się zdziwił przez to, że był ciągle obserwowany przez robota patrolującego z wbudowaną kamerą.
- Taaa, dobrze mieć takiego kogoś jak ty, tylko bez pedalstwa - Horigoshi zaśmiał się głupio.
- Chodzi o to, że kogoś takiego, który w każdej chwili jest skory do pomocy, nie? Rozumiesz, o co chodzi prawda? - dodał przyjaznym tonem
- A co do tego em..? Liczenia na siebie, już nie raz to mówiłem i znów to powtórzę, jesteś jedynym gościem, którego śmiało mogę nazwać swoim przyjacielem, możesz zawsze na mnie liczyć, mam nadzieję, że o tym wiesz? - zapytał.
Horigoshi opuścił ręce wzdłuż swojego torsu, a następnie przykucnął lekko i usiadł powolnie na białym piasku podpierając się z tyłu swoją ręką po chwili spojrzał na postać fuzyjną i wskazał na swoją maskę.
- Wiesz, najchętniej to nic bym nie jadł tylko zrywał to o, to dziadostwo... No, ale, skoro już wyszedłem po za Zaram to myślę, że powinienem się dłużej pobyć na "świeżym powietrzu" - powiedział ironicznie, jego wzrok ciągle był osadzony na zamaskowanej twarzy mężczyzny odzianego w czarną kurtkę, który stał nieopodal niego.

Keiji w ciszy wysłuchał tego, co do powiedzenia miał Vasto Lord. Gdy Shun skończył mówić zamaskowany wojownik jeszcze przez chwilę stał w ciszy.
- Zrobisz jak zechcesz. Nie mogę decydować za ciebie, jednak... Nie widzę przeszkody, byś zaczął zrywać maskę teraz. Zawsze to jedna część mniej. Poza tym przed chwilą jadłeś, twoja moc wzrosła, więc zrywanie powinno pójść lżej. Nie spiesz się... - rzekł spokojnym głosem.
Wojownik stał czekając na to co zrobi jego towarzysz. Keiji był gotowy w jakikolwiek sposób pomóc Shunowi w zrywaniu maski. Był też zdecydowany pomóc mu w dalszym polowaniu. Ostateczna decyzja należała jednak do Pustego.

Vasto Lord wysłuchał wszystkich słów kierowanych do niego, a następnie szybko wstał, przeciągnął się, potem spojrzał na Keijiego i powiedział...
- Co do zrywania tej maski, masz wieeeeeeelką rację
Po tych słowach Horigoshi złapał za górną cześć maski swoją dłonią, a następnie bardzo zwiększył swój poziom Reiatsu, jego ciało zaczęła otaczać ciemnozielona aura, Hollow zacisnął mocno rękę na masce, po czym zaczął za nią ciągnąć z wielką siłą. Przez ból jaki odczuwał, Shun opadł na kolana i zaczął się wydzierać, lecz nie przestawał zrywać maski. Kiedy tylko maska została zerwana aura o ciemnozielonej barwie zniknęła a cześć zerwanej maski spadła na biały piasek.

Shunowi udało się zerwać całkiem spory kawałek swojej maski pomimo, że towarzyszył temu straszny ból. Pomimo to, wiedział, że jest to najwyższy czas na podjęcie takich kroków, jeśli chce myśleć o jakimkolwiek wzmocnieniu się. Fakt, że postać Vasto Lorda czyniła go jednym z najpotężniejszych przedstawicieli rasy Hollowów, to jednak wizja bycia Arrancarem jest dużo bardziej kusząca... Jednak wszystko w swoim czasie. Tymczasem Horigoshi miał dość na chwilę obecną tego bólu. Jednak przy obiektywnej ocenie, można było stwierdzić jedno: szło mu na prawdę szybko. Zerwał teraz na prawdę spory kawałek swojej maski. Trudno było przewidzieć jak szybko nastąpi jego całkowita przemiana, gdyż w tym Vasto Lordzie drzemie wielki potencjał...

Keiji spokojnie przyglądał się poczynaniom Shuna. Vasto Lord zrywając swoją maskę strasznie cierpiał. Świadczyć o tym mogły chociażby krzyki. Mimo to wojownik stał niewzruszony tylko się przyglądając. Po pierwsze ból jest częścią drogi, by stać się potężnym, po drugie w żaden sposób by mu nie ulżył. Z zrywaniem maski każdy Vasto Lord musiał poradzić sobie sam. Przynajmniej tak zakładał Keiji. Oczywiście wojownik nie znał Aizena, który potrafił przyśpieszyć ten proces. Kiedy Shun skończył zamaskowany wojownik spojrzał na niego.
- Odsapnij chwilę i pomyśl co teraz. - w tym momencie urządzenie na ręku Keijiego wydało dźwięk podobny do budzika.
- Wznowili Tenkaichi Budokai... Zostanę z tobą chwilę, póki nie dojdziesz do siebie. Teraz byłbyś łatwym celem. Później rób co chcesz, ja wrócę do Zaramu. - powiedział spokojnie.
Mężczyzna czekał na odpowiedź towarzysza.

Kiedy Shun odpoczywał po bolesnym zrywaniu maski Keiji śledził przebieg turnieju na Echo przeczepionym do jego nadgarstka. Mężczyzna spoglądał w ekran urządzenia czekając aż jego towarzysz odzyska siły. Po chwili, gdy Vasto Lord czuł już się na tyle dobrze, by iść obaj ruszyli w drogę powrotną do zaramu.
- Nasza chwila jest coraz bliżej. - skomentował nie przestając patrzyć w ekran.
Choć była to dopiero pierwsza walka po godzinnej przerwie Keiji wiedział, że pozostałe nie będą trwały zbyt długo i w końcu nadejdzie czas na wyczekiwany finał. Wojownicy będąc już w okolicach Zaramu dezaktywowali barierę, po czym weszli na teren organizacji. Po chwili bariera znów się włączyła.