To właśnie tutaj ma miejsce wielki turniej sztuk walk. Poza oglądaniem lub uczestnictwem w walkach można trochę pozwiedzać lub zakupić jakieś pamiątki. Z jedzeniem oraz piciem także nie ma problemu ze względu na liczne stoiska i mniejsze restauracje - znajduje się tutaj również kilka hoteli oraz wielki szpital dla poturbowanych podczas trwania turnieju. Główną atrakcją jest ogromna arena, na której toczone są wszelkiego rodzaju pojedynki, mające wyłonić mistrza.

Przed bramą wejściową znajduje się kilkadziesiąt stolików, przy których możliwe są zapisy do trwającego turnieju.

---

Kiedy Yoh dotarł na miejsce, jego oczom ukazała się niezwykle długa kolejka stworzona głównie z poszukiwaczy skarbów oraz przygód, którzy biorą udział głównie ze względu na nagrodę. Cóż, o tej mężczyzna nie miał zielonego pojęcia. O wszystko będzie musiał zapytać stojących kilkanaście metrów dalej ludzi, ubranych w pomarańczowe kimona i śmieszne czapeczki. Wiedział jedynie, gdzie będzie miał miejsce turniej sztuk walk oraz, że jest to pierwsze tego typu wydarzenie na planecie. Istoty stojące w kolejce niespecjalnie miały zamiar się ruszać do przodu – wszystko działo się w tak wolnym tempie, że szkoda było w ogóle czekać. Tylko, że teraz zmarnować szansę na udział przez tak błahy powód? Co prawda są jeszcze dwa dni na zapis, jednakże nie ma sensu przylatywać tutaj później, skoro teraz jest okazja. Złodziejaszek wyjął WDG i korzystając z nieco dłuższej chwili, zadzwonił do swojej żony. Silvia odebrała dopiero po kilku minutach prób połączenia się.
- Chcesz wziąć udział w turnieju? Znalazłem ogłoszenie, że takowy organizują i właśnie czekam w kolejce na to, by się zapisać.
- No, ale to niepowtarzalna okazja. Jestem pewien, że później już nie będę miał podobnej szansy!
- Oj, przestań… Teraz, kiedy od ponad pięciu lat mamy okazję przeżyć wspaniałe walki, Tobie się zwyczajnie nie chce?
- Niech Ci będzie, ale przynajmniej niech Yuki się zapisze. Zawsze możesz przyjechać, by zobaczyć, jak Twój kochany mąż walczy o dość pokaźną ilość kasy.
- Co z tego? Wiesz, że żartuję. Chodzi po prostu o świetną zabawę. Inni na pewno także się pojawią.
- I to, i to.
- W pewnym sensie. Więc jak będzie?
- Ale tutaj nie ma czasu na zastanawianie się. Jestem niewiadomo-set, który w kolejce. Muszę wiedzieć już teraz!
- Tak? Słucham.
- Prześpij się kochanie, a ja zadzwonię jak będę piąty w kolejce. Myślę, że to jeszcze potrwa…
- No, na razie.
Kiedy mężczyzna się rozłączył, spojrzał z przerażeniem w oczach na WDG.
- Kobiety są straszne… – rzekł, oczekując w między czasie na jakikolwiek ruch kolejki. Gdy wojownik przed nim wykonał krok do przodu, na twarzy faceta pojawił się uśmiech. Zniknął, gdy wychylił się, a żeby sprawdzić ilu jeszcze zostało chętnych – szybko domyślił się, że może tutaj czekać do wieczora. Ale co innego ma do roboty?...

Młodzieniec poruszał się w środku konstrukcji poszukując Yoha. Po kilku minutach chodzenia chłopak ujrzał długą kolejkę na końcu, której stał Atsuko, Michass podszedł do niego.
- Siema Yoh, co się tu dzieje? - zapytał wyraźnie podekscytowany.

Viego kieruje swój pojazd nad miejsce, gdzie kolejka się kończy i cała trójka wyskakuje, a autopilot zamyka szczelnie dach i Lao 4 kryje się na razie w oceanie do czasu, gdy będzie potrzebny ponownie. //Powinienem więcej pojazdów rozmieszczać po świecie. Wiecie, tak jak w dawnych seriach Power Rangers znikąd pojawiały się Zordy.//
Viego, Kaylin i Alister lądują na samym końcu kolejki, świadomi tego, że mogli wywołać zaciekawienie tłumu.
- Poczekajmy tu, nie zwracając uwagi.
- Właśnie wyskoczyliśmy z latającego kabrioleta lecącego kilkaset metrów nad ziemią.
- No i co z tego? O, Yoh i Michass, co tam? Dzięki za wiadomość. Będziemy mieli okazję cię posiekać.
- Powiedzcie mi, że nie będę musiał walczyć z Yohem.
- Nie ma powodów, żeby bać się Yoha. Kaylin z drugiej strony to inna historia.
Kaylin wykonała ręką cięcie w powietrzu, skierowane w szyję Viega.
- Garu.
Głowa Viega się nieco uniosła i przechyliła po odseparowaniu od reszty ciała powietrznym ostrzem, ale Viego ją złapał i przymocował z powrotem.
- Nie powinnaś tego robić. Jeszcze zniechęcisz innych uczestników.

Yoh spokojnie stał w kolejce, kiedy to po jakimś czasie dołączył do niego Michass – skoro młodzieniec tutaj przybył, to albo odebrał wiadomość rozesłaną do większości wojowników, albo zwyczajnie zawitał pod tablicę z ogłoszeniami. Między-wymiarowy złodziej niekoniecznie miał ochotę nad tym rozmyślać, więc zwyczajnie podał chłopakowi rękę w geście przywitania się. Po chwili Maikeru zadał pytanie dotyczące tego, o co tutaj naprawdę chodzi – leciał po prostu za jego energią, że nie miał pojęcia o pierwszym turnieju sztuk walk na tej planecie?
- Organizują wielki turniej, a ta długaśna kolejka przed nami to wszyscy chętni do wzięcia udziału. Sam również mam zamiar się zapisać, bo może to być całkiem ciekawe doświadczenie. Zwłaszcza, że większość Naszych znajomych zapewne również się zgłosi… – stwierdził, odpowiadając na pytanie młodziana. Przez całe te jakże krótkie wyjaśnienia, nawet nie zorientował się, że Viego wraz ze swoimi towarzyszami tutaj leci. Już teraz może być więc naprawdę ciekawie. Kiedy Insyendar wyskoczył z pojazdu znajdującego się wysoko w powietrzu i wraz ze swoją ekipą wylądował obok niego oraz Michassa, na twarzy Atsuko pojawił się nieznaczny uśmieszek.
- No, to już teraz wiem, że nie będzie nudno. Posiekać mnie? Masz poczucie humoru i to w Tobie lubię! – odezwał się zadowolony, nie biorąc na poważnie słów swojego przyjaciela. Cóż, doskonale wiedział o tym, że jest poszukiwany przez wielu Jigen Tankenka – ale właśnie z tego powodu nie zamierzał dać pokonać.
- Jasne, że nie ma powodu do obaw. Mam nadzieję, że wszyscy potraktują to jako zabawę i nie będzie żadnych potężnych przemian… Chociaż… Nikt nie będzie chciał przegrać, więc pewnie większość użyje dość mocnych argumentów za tym, by zwyciężyć. A widownia będzie zadowolona z efektów specjalnych… Chyba. – odezwał się spokojnie, co jakiś czas wahając się przy wypowiedzi.
Soundtrack
Dopiero po chwili spokoju wyczuł ogromną energię Ayano oraz zwiększony poziom mocy Shuna pochodzący z Eminy. Był zaniepokojony nie tyle z powodu wielkich pokładów energii obydwojga, lecz z powodu dość mrocznej energii, jaką na chwilę obecną dysponowała Ayano. Czy to o to jej chodziło, kiedy twierdziła, że opanowała techniki, dzięki którym będzie teraz bardziej przydatna podczas ochrony planety? Z jednej strony chciał zareagować i sprawdzić co się tam dzieje, z drugiej jednak stał w kolejce już jakiś czas – nie chciał rezygnować z miejsca, które aktualnie zajmował. Miał szczerą nadzieję, że zareaguje jego żona, a nie ktoś ze znajomych.
- To… dość niepokojąca oznaka. – stwierdził, przyglądając się w kierunku kontynentu.

Viego zrobił głęboki wdech nosem.
- Pachnie trochę demonicznie. W sumie, Ayako byłaby bliżej, ale jak chcesz, poproszę Damensayę, żeby to sprawdziła.
- Równie dobrze, mógłbyś też sam polecieć. Nie osobiście, ale zawsze.
- Najlepiej byłoby wysłać zwiad zamiast się od razu samemu pakować w nie wiadomo co. A właśnie... Yoh, to chyba Ayano, co nie? Do jasnej cholery, czy teraz wszyscy mają jakąś moc zakrawającą o demony, diabły i wszelkie zło? Wyjdzie na to, że tylko my jesteśmy pozytywnymi postaciami na tej planecie...
- Technologia byłaby bardziej neutralna niż dobra/zła. A Gyuahen w sumie to co?
- Ja jestem tylko żywą energią. Jeśli sugerujesz się moim wyglądem, to jesteś jakimś rasistą. Kiedyś miałem w miarę normalny wygląd, a nawet skrzydła.
- Słyszałeś. To jak, chcesz zwiad?

//Patrząc pod kątem Nocturne'a, Berith nie jest taki znowu potężny. BYLE NIE MOT.//

Kiedy Viego wyrwał Yoha z zamyślenia zadając mu proste pytanie, ten nieznacznie się uśmiechnął i zaprzeczył. Dość szybko zorientował się, że jego kochana małżonka jednak zareagowała w tej kwestii – jej energia zniknęła z rezydencji znajdującej się w Noitulover. Niestety, miał świadomość tego, że ona sama przy odrobinie nieszczęścia może wywołać jeszcze większe zniszczenia – jego wyraz twarzy nagle się zmienił. Wyrażał jakby zrezygnowanie. Współczuł Shunowi oraz Ayano, których to spotkało nieszczęście w postaci Silvii.
- To całkowicie zbędne… Już ktoś tam ruszył i myślę, że świetnie sobie poradzi. – odezwał się z dość niepokojącym wyrazem twarzy. Wyglądał tak, jakby się teraz z kolei czegoś obawiał. Z drugiej strony, kto jak nie on znał swoją małżonkę najlepiej? No właśnie. Jeżeli już wiedział, że nie trzeba wysyłać nikogo dodatkowego do Eminy, to inni powinni po prostu się do tego dostosować i domyślić się, że kryzys zostanie dość szybko zażegnany.

Garganta się otworzyła się kilkadziesiąt metrów nad ziemią i po chwili zamknęła. Sameyaro rozejrzał się, dookoła i po chwili zauważył cholernie długą koleje na której końcu stali Yoh, Michass i Viego. Zniknął i zaraz znalazł się na ziemi, podszedł w ich kierunku.
- Cześć wam! - Gdy już podszedł. - Interesujące wydarzenie co? Wszyscy bierzecie udział w turnieju?
[Hmm... może przy odrobinie szczęście nie trafie na Yoha lub Viega w pierwszej rundzie]
[Dobrze ja słyszę? Boisz się ich? Jak tak, to zostaw ich mnie!]
[Spokojnie, jak będziesz potrzebny pierwszy się o tym dowiesz.]
[No ja mam taką nadzieję.]

Michass ujrzał strach w oczach Yoha kiedy ten odpowiedział, że pomoc nie będzie potrzebna. Wyczuł energię Silvii, która pojawiła się w klinice Ayano. Teraz już wszystko rozumiał, często trenował u Yoha przez te 5 lat i nieraz widział co robiła mu jego własna żona. Chłopak współczuł całej trójce. Po chwili pojawił Sameyaro.
- No siema, po to chyba stoimy w kolejce. - odpowiedział młodzian uśmiechając się.
- Ciekawe kto jeszcze się tutaj pojawi, fajnie będzie spotkać starych znajomych w jednym miejscu - dodał po chwili.
Maikeru cały czas stoi w kolejce co jakiś czas patrząc czy ta w ogóle się zmniejsza.

Yoh dość szybko przestał zawracać sobie głowę sprawami mającymi miejsce w Eminie – wolał stać w kolejce. Nie trwało długo, jak do zebranych tutaj mężczyzn przybył kolejny wojownik, którym okazał się nie kto inny jak Sameyaro. Na twarzy między-wymiarowego złodzieja wywołało to naprawdę szeroki uśmiech. Już teraz wiedział, że nawet jak nie zgłoszą się inni wojownicy, turniej tak czy siak będzie naprawdę ciekawy. Brunet wyciągnął rękę do przyjaciela, a żeby się z nim przywitać, po czym zaczął drapać się z głupim uśmiechem z tyłu głowy.
- A no! To naprawdę niesamowite, że wpadli na taki sam pomysł, jak w kilku innych światach. Cholera, ale jestem podekscytowany! – odezwał się. W jego głosie było pełno entuzjazmu, który nie zamierzał zbyt szybko faceta opuścić. Cóż, ciężko było mu się dziwić. Trenował przez te pięć minionych lat, nie próżnował ani trochę. To była naprawdę doskonała okazja by sprawdzić własne umiejętności w walce, zaskoczyć ludzi własnymi umiejętnościami, a przede wszystkim, zobaczyć, czego nauczyli się jego przyjaciele i przyjaciółki przez te wszystkie lata.
- Mnie poza tym kto się pojawi, bardziej interesuje w jaki sposób będą przebiegać eliminacje. Czy to będą zwykłe pojedynki, które wyłonią faworytów czy wykorzystają maszynę, która sprawdzi siłę naszego uderzenia. Najsilniejszych zakwalifikuje do udziału. – rzekł spokojnie, poważniejąc. Oczywiście, uśmieszek cały czas był widoczny na jego złodziejskiej mordzie, jednakże teraz wyglądał na nieco poważniejszego niż przed chwilą. Na temat turniejów tego typu miał dość rozległą wiedzę, bynajmniej przez odwiedzanie innych światów w których owe wydarzenie miało miejsce nieraz. Był świadkiem naprawdę różnego rodzaju eliminacji, choć nie można powiedzieć, że pojedynki nie były najpowszechniejsze. Mężczyzna miał jedynie nadzieję na to, że nie trafi na żadnego ze swoich przyjaciół już w rundach eliminacyjnych.

Podczas rozmowy na różnego rodzaju tematy czas leciał Wam nieco szybciej – dzięki temu, po kilku godzinach stania w długiej kolejce, w końcu znaleźliście się przy stolikach, przy których to można się zapisać na turniej.

Gdy Atsuko podszedł do stolika przy którym siedział jakiś starszy mężczyzna, na jego twarzy było widać szeroki uśmiech. Wojownika teraz charakteryzował entuzjazm kilkuletniego dziecka, któremu kupiono jakąś ciekawą i drogą zabawkę. Kiedy dostał do rąk formularz zgłoszeniowy, westchnął. Nie lubił pisać i wypełniać różnego rodzaju papierów – po pierwsze było to męczące, a po drugie zupełnie niepotrzebne. Czy podanie swoich danych osobowych nie byłoby najprostszym z rozwiązań? Najwyraźniej nie wszyscy podzielają jego tok rozumowania.

Kiedy mężczyzna zapisał wszystkich swoich współlokatorów, nie pomijając nawet Ayano, szyderczo się uśmiechnął. Postąpił dość podle i doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Owszem, osobnik za stolikiem mógł być nieco zaskoczony taką liczbą uczestników. Mógł nawet podejrzewać, że to zwykły żart ze strony między-wymiarowego złodziejaszka – tego natomiast to niewiele obchodziło. Miał obowiązek zapisać wszystkich, których facet zgłosił i tyle – na tym polegała jego jak widać, niekoniecznie interesująca praca. Kiedy Yoh się odwrócił, uniósł pięść na poziom twarzy. W jego oku pojawił się niepokojący błysk.
- Hehe… Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie. – odezwał się, po czym jak gdyby nigdy nic odszedł kilka metrów dalej, czekając na swoich przyjaciół. Nie chciał przeszkadzać reszcie uczestników, stojąc zbyt blisko.

- Zapiszmy więcej osób.
- Na przykład kogo?
- Paxan. //Bo to akurat słowo już znacie, nie trzeba go tłumaczyć//
- To by było bezczelne.
- Mógłbym w sumie się skopiować i wpisać Gyuahena.
- A gdyby doszło do walki ty kontra Gyuahen?
- Gyu by poddał mecz, i tak by przeszedł dalej. Hej, w sumie mógłbym się zapisać po kilka razy.
- Nie przesadzaj, nasza trójka wystarczy.
- Hej, w turnieju Vargasów zapisali Gotenksa. Nawet dwóch.
- Po prostu jeśli jedno z nas dwojga odpadnie, to zrobi Soul Forward na drugie.
- Może być.
- Czuję się teraz niewyobrażalnie w dupie. I tak właściwie... Yoh nie mówi po naszemu?
- Jasne, że mówi. I na pewno z chęcią przyjmie to wyzwanie. Nieprawdaż, Yoh?

Cała trójka podeszła do stolika, gdy przyszła ich kolej //tak, Michass, przyleciałeś zaraz po Yohu, ale chyba już się zorientowaliśmy dawno temu, że kolejność postów już się chyba nigdy nie będzie wprost przekładać na chronologię zdarzeń//. Viego wziął trzy formularze i od razu zapytał o regulamin, głównie czy broń albo uzbrojenie jest dozwolone. Alister i tak wiedział, że nikt się do niego nie przyczepi, bo jego moce są częścią niego samego.
Zaraz po ustaleniu wszystkich szczegółów Viego nie wziął długopisu, tylko pstryknął palcami i wszystkie trzy formularze były wypełnione. W rzeczywistości Kaylin wypełniła papiery w zatrzymanym czasie. Zaraz po tym cała trójka się oddaliła w tym samym kierunku, co Yoh, żeby poczekać na dalszy rozwój wydarzeń. Jeśli ktoś rozpoznawał jedno z nich //chyba mieszkańcy Terry są w miarę ogarnięci...//, podejmowali krótką rozmowę.

Kiedy Yoh usłyszał krótką rozmowę w języku erfelańskim, po której zwyczajnie się uśmiechnął. Cóż, Viego dość często go zaskakiwał pod względem pomysłów i tym razem nie było inaczej. Po usłyszeniu pytania, na jego twarzy zagościł wredny uśmieszek. Wiedział, że na decyzję ten zwariowanej grupki nie będzie miał najmniejszego wpływu, ale nie zamierzał z tak błahych powodów odpuszczać sobie walk. Mimo wszystko, wyzwanie było ciekawe.
- Ależ, oczywiście. – odezwał się w dość rzadko używanym języku.

//Powiedzmy, że mój post ma miejsce po poście Michassa//

Sameyaro również wziął formularz dla siebie. Szybko go wypełnił jednocześnie słuchając, lecz kompletnie nic nie rozumiejąc z rozmowy Viega z innymi. Przez chwilę się zastanawiał czy przyjęli by zgłoszenie zwierzaka. Lecz od razu stwierdził, że to głupi pomysł.
(Te, może mnie też zapiszesz! Jak coś to skołuje jakiś strój i nikt się nie kapnie.)
(No pewnie, a jak wylosują do walki eliminacyjnej Shiro kontra Sameyaro, to co? Będziemy się na zmianie tłuc po twarzy?)
(...)

Chłopak podszedł do stolika tuż po swoich przyjaciołach, gdy Viego z Kaylin zaczęli rozmawiać po innym języku, Michass próbował coś zrozumieć, niestety nic z tego, odpuścił sobie i zaczął wypełniać formularz zgłoszeniowy. Kiedy już to zrobił stanął obok zebranych wojowników i obserwował czy nie pojawił się ktoś znajomy.

Rodzinka Uruki dostała się do środka ogromnej konstrukcji. Ich oczom szybko ukazała się niezwykle długa kolejka, przy końcu której stali już zapisani Michass, Yoh, Sameyaro, Viego, Kaylin i Alister. Nim zajęli miejsce w kolejce, Rayem pomachał swoim przyjaciołom, mając nadzieję, że zorientują się o przybyciu jego rodzinki i chęci wzięcia udziału w turnieju.
(Kurczę, już nie mogę się doczekać. Może nawet mam szanse wygrać, o ile nie trafię na Yoha albo Viega już na samym początku. Ciekawe, czy pozostali też przyjdą się zapisać? No i czy będzie Shigeru...)

Soundtrack
Yoh przez chwilę się zamyślił, zamiast rozmawiać z resztą przyjaciół. Miał nadzieję, że z jego dziewczynami wszystko w porządku. Nie miał zielonego pojęcia co miało miejsce w Eminie, i jak teraz czuje się Ayano przebywająca w rezydencji Atsuko, w Noitulover. Z zamyślenia wyrwało go pojawienie się na końcu kolejki, bardzo dobrze znajomych dla niego energii – Raymond wraz ze swoją zwariowaną „rodzinką”. Kiedy dostrzegł, że Uruka do niego macha, spojrzał na ilość uczestników znajdujących się przed nim – westchnął. Również pomachał chłopakowi, uśmiechając się szeroko.
- Coraz większa ilość „naszych” się zbiera. Będzie naprawdę ciekawie. Już nie mogę się doczekać. – odezwał się po chwili do reszty zgromadzonych przy nim towarzyszy.

• podczas pojedynku obowiązuje zakaz używania wszelkiego rodzaju broni – grozi zdyskwalifikowaniem,
• swojego przeciwnika nie wolno pozbawić życia – grozi zdyskwalifikowaniem,
• zabrania się wykonywania uderzeń w krocze przeciwnika/przeciwniczki – grozi upomnieniem ze strony sędziego,
• uczestnik może spóźnić się maksymalnie minutę po wywołaniu – jeżeli nie stawi się na ring, zostanie zdyskwalifikowany,
• niedozwolone jest otrzymywanie jakiejkolwiek pomocy z zewnątrz – na ringu walczy tylko dwóch uczestników,

Uczestnik zwycięży w pojedynku, jeżeli:
• przeciwnik zostanie znokautowany – sędzia jest zmuszony do odliczenia do dziesięciu w celu podjęcia ostatecznego werdyktu,
• przeciwnik wyleci dotknie terenu poza ringiem,
• przeciwnik sam się podda,
• przeciwnik otrzyma zewnętrzną pomoc,
• przeciwnik znika z oczu sędziemu na minutę.

Eliminacje przebiegają w postaci walk pomiędzy zgłoszonymi uczestnikami. Do turnieju może zakwalifikować się 16 wojowników, spośród wszystkich zapisanych, dlatego proces eliminacji może się powtarzać.

Kiedy tylko wywieszono spis reguł turnieju, Yoh z entuzjazmem dziecka od razu pobiegł do wielkiej tablicy. Cóż, widać było, że jest podekscytowany. Co więcej, zasady wyglądały tak, jak się tego spodziewał – zakaz używania broni, niemożność uśmiercenia przeciwnika, czy zakaz otrzymania pomocy spoza ringu na którym odbywa się pojedynek.
- Cholera, jestem tak podekscytowany jak mało kiedy! – krzyknął z szerokim uśmiechem. Oczywiście, owe zachowanie można było uznać za dziwne i mogło ono przykuć uwagę innych uczestników, lecz Atsuko niespecjalnie o to dbał. Informacja na samym dole sprawiała, że nie zamierzał ruszyć się stąd do czasu rozpoczęcia turnieju – mimo wszystko, będzie musiał. Aż tak kretyńskie zachowanie nie było czymś, co teraz przejawiał zbyt często. Kiedyś, i owszem – zrobiłby to bez najmniejszych ogródek. A dzisiaj? Niespecjalnie.

Rodzina Nakatonich pojawiła się kilka metrów od końca kolejki. Wszyscy widząc tak dużą ilość osób czekających na zapisy od razu się załamali. No może nie wszyscy. Rin właściwie wcale to nie obchodziło. Mayu natomiast się ucieszyła niemal tak bardzo jak Yoh. Kiedy miała już zacząć skakać zrozumiała, że nie zna prawie nikogo w kolejce. Szybko schowała się za Sandrą. Tak, Mayu była dość nieśmiałą dziewczynką. Shigeru początkowo chciał zignorować wszystkich stojących ruszając od razu na początek kolejki - jak to zrobił w zaświatach. Jednak szybko został powstrzymany przez Sandrę. Wampirzyca razem z Mayu i Rin podeszła na sam koniec kolejki. Nakatoni jeszcze chwilę stał kilka metrów z tyłu. Nie miał zamiaru stać w tak długiej kolejce. Niestety Mayu miała co do niego inne plany. Puszczając Sandrę podbiegła do niego i przyciągnęła go do kolejki za rękę. Chłopak nie miał wyjścia, musiał stać z innymi. Sandra i Mayu przywitały się z resztą wojowników - oczywiście tylko z tymi, których znały. Czyli wszystkimi Terrańskimi obrońcami. Shigeru stał z założonymi rękami czekając, aż kolejka zacznie się zmniejszać. Miał dość poważną minę. Iester przywitał się tylko z dziewczynami, które przybyły z resztą wojowników.

Chłopak pojawił się przy Rayemie. Z szerokim uśmiechem na twarzy przywitał wszystkich głośnym okrzykiem.
-Cześć wszystkim!
Chłopak spojrzał na bardzo długą kolejkę.
-No to trochę sobie poczekamy... Właściwie co u was słychać?-skierował swoje pytanie do Rayema.

Soundtrack
Zapisy trwały do wieczora – oczywiście, chętnych nie brakowało, lecz wraz z upływem czasu kolejka stawała się wyraźnie mniejsza, aż w końcu całkowicie zniknęła. Nastąpił naprawdę przyjemnie ciepły wieczór – większość z Was straciła jednak rachubę czasu. Turniej już za dwa dni, a co za tym idzie, wszyscy macie jeszcze czas na ostatnie przygotowania. Oczywiście, dzisiaj zapisała się dość duża ilość uczestników, których nie znaliście – przewinęły się tutaj jednak również twarze niektórych zleceniodawców z którymi mieliście przyjemność podczas wykonywania poszczególnych misji. Nie brakowało także typków, którzy wyglądali dość tajemniczo – nic Was jednak nie dziwiło po przygodach, jakie zapewniła Wam ta planeta przez ostatnie kilkanaście lat.

Tak minął pierwszy dzień zapisów…

//Okej, pół minuty przed NPC się nie wyrobiłem, więc cały post idzie w paralaksę.

Więc odpowiesz mi tak: Czy zakaz korzystania z broni dotyczy również tego, co utworzysz z własnej energii? Bo to by było niesamowicie wybiórcze, możesz wywalić strumień energii komuś prosto w twarz, a jak utworzysz sobie ognisty kij i kogoś w czachę zdzielisz, dyskwalifikacja.
//

//Wiesz, organizatorzy raczej nie spodziewają się od Was takich umiejętności, zważając na to, że o energii nie ma nawet słowa w regułach. Myślałem nad tym, ale zwyczajnie to olałem - myślę, że broń wytworzona z energii tak jak energetyczna lanca, miecz czy ognisty kijek, nie są brane pod uwagę.//

Gdy niebo zaczęło się ściemniać, Yoh rozejrzał się wokół. Zastanawiał się czy poczekać na resztę swoich przyjaciół, a żeby móc w końcu z nimi porozmawiać, czy jednak wracać do domu. Miał świadomość tego, że zostanie ukarany kiedy tylko wróci do domu – zwykle tak się kończyła jego długa nieobecność. Nawet jeżeli się usprawiedliwiał, Silvia po prostu wiedziała, że musiał robić coś więcej niż stanie w długiej kolejce – wszystko wszystkim, lecz nie do tej pory.

Kiedy godzina była rzeczywiście późna, mężczyzna przyłożył do czoła dwa palce – wskazujący oraz środkowy. Po pożegnaniu się z dawno niewidzianymi przyjaciółmi, zwyczajnie zniknął.