Kiedy Ayano jadła lody Rayem siedział, trzymając się za ramiona, ze łzami w oczach i wyraźnie się trzęsąc. Pucharek z lodami stał pusty.
- N... N... No... C... Co... T... Ty... N... N... Ni... Ni... Nie... Nie powiesz... Sz...
Ray "odmarzając" czekał, aż dziewczyna skończy jeść.

//Ray, to w tym świecie jest Justin Bieber? A my siedzimy i nie ratujemy przed nim świata? xd//

//Prawda xd//

Dziewczyna skończyła jeść lody i widząc skulonego Rayema wybuchła śmiechem. Wstała i zaproponowała spacer.
- Przejdziemy się? - zapytała.

//Oszaleliście?! Przecież to Final Boss XD//

Chłopak dalej marznął, ale gdy dziewczyna zaproponowała mu spacer, w jednej chwili przestał i kiwnął głową.
- Ok. Tylko coś załatwię... - powiedział, wstając. Poszedł do kuchni i zaczął się wydzierać na kucharza. Nie dało się zrozumieć słów na sali, ale krzyczał coś w stylu: "Oszalałeś, żeby robić takie lody?! Chcesz ludzi pozabijać?!" Wrócił po chwili i stanął obok Ayano.
- Już. Gdzie chcesz iść?

- Gdziekolwiek.. - powiedziała, przyczepiając się do ręki chłopaka i opierając głowę o ramię.

Chłopak stał chwilę, zastanawiając się, gdzie się udać.
- Wiem! - powiedział i użył Instant Transmission.
Rayem i Ayano zniknęli.

Yoh wszedł do powoli zamykanej restauracji z rękoma w kieszeniach.
- Dobry. Ja do szefa, o ile jeszcze jest. - powiedział do pierwszego lepszego pracownika. Zauważył też kelnereczki w dosyć obcisłych strojach.
[No.. Muszę tu pracować, potrzebują mnie.]
Kiedy przyszedł grubszy mężczyzna w garniturze, dosyć stary zresztą, Yoh odrobinę się przeraził.
- Usiądźmy, młodzieńcze. - obaj usiedli przy jakimś stoliku.
- Co Cię sprowadza do najlepszej restauracji w mieście? Zaraz, Ty nie jesteś Tym wojownikiem..? Tak, to Ty! To zaszczyt widzieć tu jednego z Was! No więc?
- Szukam pracy...
Mina mężczyzny była bezcenna.
- Ale.. Jak.. Ktoś taki jak Ty?!
- Hm.. Dzieciak w drodze, potrzebuje kasy, a dzieciak przykładu.
- Pan jako doskonały obrońca planety daje naprawdę dobry przykład! Ludzie Was kochają.
- "Kochać" to złe słowo. Facet.. Ja potrzebuję kasy. Jestem spłukany!
- Z tego co wiem, każdy z Was ma większość z miasta za darmo za zasługi..
Yoh oparł się o stół i zaczął uderzać o blat z dużą siłą. Tak się przynajmniej wydawało dla człowieka, jemu samemu nic nie było.
- SPOKOJNIE! ZNISZCZYSZ MI PAN STÓŁ!
- Chcę pracę! ZROZUM MOJE CIERPIENIE!
- Dobra! DOBRA! Masz tą robotę, zaczynasz od jutra na kuchni!
Yoh wstał, ustawił wszystko jak było, ukłonił się, podziękował i wyszedł.
- Dziwny młodzieniec.. Naprawdę. - powiedział. Zobaczył gapiących się na niego kelnerów.
- A Wy co!? Przygotujcie z tego reklamę! Nie często zdarza się by jakiś z takich ludzi pracował! Będziemy sławni na całym kontynencie! - powiedział zadowolony szef i poszedł do swojego biura.

Yoh spokojnie wszedł do restauracji.
- Witam, witam! - krzyknął grubas.
- Ta.. Przyszedłem. Gdzie mam zacząć?
- Potrafisz gotować?
- Pytasz o to osobę która przez dłuższy czas siedzenia w domu gotowała dla reszty.. rodziny..? - powiedział, na końcu lekko się przycinając.
- Świetnie się składa, zwolniłem dzisiaj rano szefa kuchni. Chciał kosmicznie wielkie zarobki.

Młodzieniec poszedł do kuchni, nie patrząc na grubaska.
- No, no.. Całkiem fajnie. - powiedział i kątem oka zauważył kelnerkę w stroju pokojówki. Można było się domyślić że nie mówi o pomieszczeniu.
- Podoba się? To zaczynaj. O to lista zamówień które mamy dostarczyć do domów. Do roboty.
Yoh wziął kartkę, przeczytał i zabrał się do roboty. Co miał innego robić?

Chłopak spokojnie robił posiłki, kiedy zapatrzył się na kelnerkę w stroju pokojówki. Dosłownie zapomniał o kurczaku i spalił go na popiół. Szef to zobaczył.
- Co to ma być do cholery? Mówiłeś że potrafisz gotować!
- No.. Potrafię ale.. Tego.. Zamyśliłem się..
- Utnę Ci za to z pensji. Uważaj na przyszłość.
- CO?!
Ludzie siedzący przy stolikach spojrzeli na drzwi od kuchni.
- Nie drzyj się! Ja tu jestem szefem, a Ty wykonujesz moje polecenia! Zrozumiano?
Chłopak do cierpliwych nie należał. Choć był spokojny, spokój jego miał granice. Szef właśnie ją przekroczył, grożąc Yohowi ucięciem kawałka pensji. Ten potrzebował kasy, nie miał teraz dobrego humoru. Spojrzał na szefa z miną psychopaty. Mimo wszystko, po kilku sekundach się uspokoił.
- Pieprz się.. Odchodzę.
Kopnął w drzwi od kuchni, sprawiając że te po chwili znalazły się na ulicy, trafiając w jakiś przejeżdżający pojazd.
Szef nie wyglądał za dobrze po tym wyczynie.
- Nie masz tu wstępu!
Chłopak się odwrócił i spojrzał na szefa.
- Powiedz to jeszcze raz, a przebiję Cię na wylot, grubasie.

Wyszedł wkurzony z rękoma w kieszeniach i plecakiem. Przy wyjściu, zniknął.