Pewnie...
Żegnam panią.. - powiedział i uśmiechnął się do Kochiyo
Ruszajmy - powiedział do Cinega
A tak poza tym..jak masz na imię, co ?
Ketsu przytrzymał drzwi nowo poznanym znajomym i razem z nimi wyszedł przed restauracje.

-Te, ale ona idzie z nami... Jestem Cineg.
-Kochiyo.
-Hmm... Chodź może gdzieś, gdzie jest woda, na wyspę Waroyra... Będę tam czekał, znajdziesz mnie.

Mówiąc to, Cineg złapał Kochiyo i zniknęli.

Po wyjściu z biura nieruchomości, pierwszą rzeczą, której szukał Ray była jadłodajnia... Nie musiał długo szukać, bo była całkiem nie daleko.
Rayem wszedł do środka.
- Dzień dobry! Chciałbym zamówić coś do jedzenia.

Całkiem wstrząśnięci pracownicy ochłonęli.
-W..witam. Jeszcze lekko się jęknął.
-Co konkretnie? Proszę o to menu, może pan coś wybrać. Gdy skończył wyciągnął rękę w kierunku Rayem, i podaj karte.

Rayem zauważył, że pracownicy nie zachowują się całkiem naturalnie.
Hmm... Chyba coś tu jest nie tak...
W tym momencie Ray zobaczył, że pracownicy podnoszą powalone meble.
Następnie spojrzał na kartę.
- Poproszę ramen i wodę niegazowaną.
- Widzę, że z ze stołem coś jest nie tak. Coś się stało? - spytał, obawiając się, że ci ludzie mieli kłopoty.

Reizer wchodzi do Restauracji podchodzi do lady i mówi.
- Poproszę Wodę. I idzie usiąść.
Wyczuwam tutaj znajomą ki... to ten facet usiądę koło niego i o coś zapytam
Podszedł u usiadł i powiedział.
- Siemka

Ray usłyszał przywitanie nieznanej mu osoby. Odwrócił głowę w jego kierunku i...
O KUR**! Majin?! Ale skąd..? Myślałem, że ta rasa nie opuszcza swojej planety, chyba, że toczą wojnę.
- Siemasz! - odpowiedział lekko zakłopotany, pierwszy raz widząc Majina.

Reizer zdziwiony strachem drugiej osoby odpowiedział.
- Mam pytanie, czy my się nie znamy ? Twoja Aura jest mi bardzo znana. Powiedział
- I nie musisz się mnie bać.

- Nie, raczej nie. Pierwszy raz spotykam kogoś z twojej rasy.
- Sorka, że tak wyglądało moje przywitanie, ale nie spodziewałem się zobaczyć Majina na Ziemi.
Hmm... Może on znał mojego ojca...
- Zadam ci pytanie. Znałeś Saiyana o imieniu Tyson? - zapytał myśląc, że to przez pokrewieństwo Ray wydaje mu się znajomy.

- Mój ojciec mi coś o nim opowiadał, ale tak nie znałem go.Powiedział
- Dobra ja muszę iść, nara. I wyszedł z restauracji.

- Na razie. - powiedział nim ten zdążył jeszcze wyjść.
To było trochę dziwne...
Spojrzał przez okno na idącego w swoim kierunku Majina.
Myślałem, że będzie chciał się zaznajomić albo walczyć. Zamiast tego, zagadał krótko i wyszedł...
Ray siedział chwilę wpatrując się w niebo widoczne zza okna.
- Heh... - tu się uśmiechnął - Skoro nie mam już nic do roboty, to czas wreszcie potrenować!
Krzyknął i wybiegł z restauracji, zapominając o swoim zamówieniu.

Nagle w restauracji pojawił sie Mikidius
Jest tu ktoś?!-zawołał

Obsługą chyba w tych stronach nie grzeszą...
Powiedział Mikidius i poleciał w strone Lasu Selvas.

Ketsu otworzył drzwi i wszedł do środka :
KELNER ! - krzyknął
Ketsu miał zaciśnięte pięści

Ketsu nie miał zamiaru dłużej czekac, poszedł w stronę kuchni, gdy doszedł do drzwi wyrwał je i poszedł pod spiżarnie, wziął Mapo Tofu i podał kucharzowi który je przygotował, Ketsu usiadł w kuchni i zjadł po czym wyszedł.

Do restauracji wszedł Ryuuzaki - usiadł na stole, następnie zamówiwszy coś gorącego, i jak najwięcej, rozłożył się na krześle, czekając na zamówienie.

**Po chwili przyszedł kelner z tacką - odkrył ją, wcześniej stawiając na stół. Na tacy kupa ziemianków, kilka surówek, oraz kotlet.**

Ryuuzaki złapał czym prędzej za widelec, zaczął szybko wszystko konsumować, jakby się śpieszył. Po chwili danie zostało zjedzone - Ryuu wyciągnął z kieszeni kilka banknotów, położył na stół, i podsunął do kelnera. Wyszedł z restauracji, po chwili się gdzieś przeteleportował.

Ayano siedziała z Rayemem przy stoliku nieco speszona, ale zadowolona. Czekała na zrealizowanie zamówienia.. Ayano zamówiła tylko wodę. Większe nadzieje pokładała w Rayemie.

Ray widząc, że Ayano zamawia tylko wodę, z początku się jakby załamał. Ale po chwili złożył zamówienie za siebie i za nią, prosząc o jakieś danie z ziemniakami, talerze spaghetti oraz jakieś lody na deser. W końcu nie płacił, więc mógł zaszaleć, robiąc sobie i dziewczynie przyjemność z udanej kolacji.
Czekając na zamówienie, spoglądał raz na dziewczynę, a raz na okno, zastanawiając się przy tym, co się stało z Hororem.

- Co się dzieje? Jesteś jakiś nieobecny.. - zapytała go niepewnie dziewczyna, widząc że raz patrzy na nią, raz na okno i tak dalej. Zaczęła powoli jeść i popijać zamówioną wcześniej wodą.
- Silvia jest w ciąży.. Myślałam że Yoh zareaguje na tą informację gorzej, a on tylko zemdlał domyślając się co to znaczy.. - powiedziała spokojnie wyglądając jakby się nad czymś zastanawiała.

- Nie, nic... Dawno nie widziałem Horora. Jest mały, niebieski, wredny, wkurzający, futrzany, ma duże pazury, ostre zęby, których często używa, zachowuje się jak pijany tancerz, wszędzie widzi pluszowe misie, siorbie, gdy pije, lubi widok krwi i sprawia wrażenie wściekłego bullteriera... Jak tu za nim nie tęsknić... - powiedział dość ironicznie, by jakoś rozluźnić napięcie.
Spojrzał na podane dania. Chwycił widelec i wbił w 1 ziemniaka.
- Yoh jest już dorosły, poradzi sobie. Chociaż... Wolałbym nie być na jego miejscu. Silvia przypomina mi matkę, gdy "operuje" patelnią... Eh... Tata miał przerąbane...
Chłopak zaczął powoli jeść.

Kiedy Rayem wspomniał o Hororze, Ayano lekko się uśmiechnęła. Kiedy wspomniał o swoim tacie i swojej mamie, wybuchła śmiechem.
- To będzie ciekawe.. Jeden z najpotężniejszych wojowników we Wszechświecie w roli ojca.. - powiedziała, nie mogąc przestać się śmiać. Kiedy już się opanowała, zabrała się za jedzenie.
- A jacy byli Twoi rodzice..? Przepraszam że pytam, ale jestem z natury ciekawska. Poza tym sama rodziców nie pamiętam.. - odezwała się i trochę posmutniała.

- Cóż... Ojciec był raczej taki jak ja. Co do mamy... - tu przełknął ślinę jakby się bojąc.
- Ale przynajmniej dobrze gotowała. Nie, no... Też była super. Jak byłem mniejszy, lubiłem się bawić w górach. Kiedy się spóźniałem, co zdarzało się dość często, dostawałem patelnią w twarz. Bolało, ale potem wspólnie jedliśmy obiad.
Powiedział i wbił widelec w kotleta.
- Trochę dużo tu ludzi dzisiaj... Co za idiota wpadł na pomysł, żeby tu przyjść? - zapytał, gdyż osobiście nie lubił takich miejsc. Potm jednak wrócił do jedzenia.
- A no tak, to byłem ja... - powiedział po chwili. Był załamany, ale wyglądał zwyczajnie.
- Nie pamiętać rodziców, to niefajne uczucie, ale przynajmniej masz nas. Nie należymy do najlepszego towarzystwa, biorąc pod uwagę fakt, że Yosz to JP zimny drań, ale aż tak źle to chyba nie jest, nie? - powiedział, lekko się uśmiechając.
- Zastanawiałem się kiedyś, czemu zawsze masz kucyka... Ładniej ci z rozpuszczonymi włosami.

Kiedy Rayem opowiadał o rodzicach dziewczyna miała ochotę się śmiać, a niekiedy była nieco bardziej smutna.
- Yoh jest raczej normalny, jak Wy.. Właściwie, można powiedzieć że Silvia i Yoh zastępują mi rodzinę, jestem wdzięczna im za to że mnie przyjęli do swojego domu. Ale mimo wszystko, chciała bym poznać swoich rodziców i dowiedzieć się dlaczego mnie zostawili.. - powiedziała mając smutny wyraz twarzy, kiedy jednak Rayem wspomniał o kucyku, uśmiechnęła się.
- Wolę się wyróżniać. Większość dziewczyn z okolicy ma rozpuszczone włosy, ja postanowiłam swoje związać w kucyk. A brzydko wyglądam z nim? - zapytała niepewnie.

Mina chłopaka zrobiła się dość dziwna: O,O
Co mam zrobić? Jeśli powiem, że z rozpuszczonymi włosami i tak jej ładniej, to mnie zabije. A co jeśli ma patelnię od Silvii? A jeśli powiem, że "tak" to tym bardziej mnie zabije i na dodatek skłamię. Co zrobić? Co zrobić?!
- Zawsze ładnie wyglądasz
Uff... Chyba się udało...
- Nie myśl tak. Prędzej zostałaś im odebrana. Jeśli będziesz chciała szukać rodziców to ci pomogę... - powiedział i odkładając na bok talerz z obiadem przysunął swój pucharek z lodami.
- Podobno Bill Gates zaczynał od zbierania na siekierę, by zabić Biebera, słyszałaś? - zapytał, zmieniając ten ponury temat i zaczynając jeść lody.
W pewnej chwili chłopak złapał się za głowę.
- Z... Z... Zi... Zi... Zimmmmm... ne... - "skomlał" ze łzami w oczach.
- Ok, już przeszło... - powiedział po chwili i wrócił do jedzenia lodów.

- Dziękuję.. - powiedziała spokojnie i pocałowała Rayema w polik. Podziękowała mu i za komplement i za to że z chęcią jej pomoże. Choć nie zamierzała szukać na chwilę obecną rodziców, to doceniła to.
- Jak będziesz za szybko jadł to Ci mózg zamarznie. Tak mówią. - powiedziała i wybuchła śmiechem. Kiedy się powstrzymała, zaczęła jeść powoli swoje lody.