//Ogólnie miasto, przestrzeń nie należąca do żadnej z konkretniejszych lokacji. Jak wchodzicie do miasta to najpierw tu, potem gdzieś konkretniej//

Wychodzi do miasta z biura nieruchomości.
Hmm... Las Selvas... To ma być koło Setirps... Gdzie jest to Setirps...
Podchodzi do jakiegoś przechodnia, który z wyglądu wydaje się mieć głowę na karku.
- Pardon, w którym kierunku stąd jest Las Selvas?

//Hej, NPC, mapka jest.//

Spogląda na pytającego. Mierzy go wzrokiem, śmiejąc się lekko pod nosem z jego akcentu.
Gdy tylko usłyszał o Lasie Selvas, jego ton zmienił się na podekscytowany.
-Cześć. Odpowiedział miło. -Las Selvas powiadasz? Zapytaj retorycznie. -Nie wiem dokładnie ale podobno koło Setirps. -Wiem że po drodze jest jedno z bogatszych miast Noitulover. Dodał.
Po chwili namysłu, powiedział.
-A właśnie! Mam znajomego a raczej dziadka w Noitulover, który dobrze zna okolice i na pewno będzie wiedział gdzie Selvas jest.

- Prosiłbym tylko o ogólny kierunek, dalej jakoś trafię.

Spojrzał na Ciebie, jednak po chwili zastanowienia wskazał palcem kierunek i dodał:
- Niech Pan leci na północy wschód. Powinien Pan dotrzeć do Noitulover, a tam dowie się Pan od mojego dziadka więcej.
Przechodzeń odszedł.

- Dzięki.
[Hmmm, Słońce przemieszcza się w tą //"Ta" strona to nie jest północny wschód, tylko jest punktem odniesienia dla potwierdzenia infromacji// stronę, więc to jest północny wschód. A skoro Noitulover jest w tamtą stronę, a jest po drodze do Setirps, to muszę po prostu lecieć...]
Mówiąc to wznosi się na kilkanaście metrów nad ziemię.
- Tędy! Hisuisei!
Użył swojego Hisuisei by przyspieszyć i poleciał we wskazanym kierunku.

Cineg przychodzi i widzi odlatujący punkcik.
[Czekaj, czekaj... pamiętam, że na mapie las był koło Setirps.]
-Przepraszam! - zaczepił jakiegoś przechodnia. - W którą stronę jest Setirps?

Przechodzień się odwraca.
- Setirps? Zaraz, chwila... Gdzieś na wschód. Ale północny czy południowy?... Chwilka.
Podchodzi do jakiejś budki.
- Sowti, Setirps było na północ czy południe?
- Setirps było na północ. Człowieku, jeździsz tam co dwa miesiące i nie moższ zapamiętać?
- Zejdź ze mnie, szwagier miał wczoraj wesele... Dziw, że się trzymam...
Odwraca się z powrotem do Cinga.
- Tak, na północny wschód stąd. To... tędy.
Mówiąc to pokazał kierunek.
- Nieco bardziej na prawo...
- A już się zamknij, Arqueb, bo cię nie zaprosimy na poprawiny.

//Czyli nieco na prawo od kierunku, który wskazał przechodzień, na pewno trafisz //

-Dobra, dzięki. I miłych popra... nieważne. Dzięki jeszcze raz.
[Cholera, dawno tego nie robiłem, ale cóż...]
Cineg rozbiega się i biegnie w stronę pokazaną przez Arqueba. Robi coraz mniej kroków i coraz szybciej się porusza. //'wiater' rulez!//

Chłopak wyszedł z Biura na zewnątrz. Chwilę się rozejrzał po niebie, po czym uniósł się w górę ze złożonymi rękoma.
- Mam nadzieję że dotrę bez problemu do Evo, a następnie Setrips. - powiedział.
Usłyszawszy to co przechodnie mówili Cinegowi, rzekł do siebie:
- Teraz na pewno trafisz.. Heh.. - po czym skoncentrował KI wybijając się wysoko w powietrze. Użył techniki szybkiego lotu, Bukujutsu.

Shane wychodząc zaczepił jakiegoś przechodnia

-Nie wie pan może gdzie jest Las Selvas?-Zapytał się Shane

Urzędnik zajęty swoimi sprawami. Nagle odwraca się, w stronę nieznajomego.
-Hmmm... Nie wiem dokładnie, ale właśnie mam prośbę. -Mam znajomego Bena, w mieście Noitulover. -Jest to starszy człowiek a raczej mój dobry stary przyjaciel. -Muszę mu dostarczyć pewną paczkę, on zna dobrze okolicę i na pewno wie gdzie Las Selvas jest. Wytłumaczył.
Nabrał wdech i wydusił z siebie: -A więc, mógłbyś dostarczyć oto mu tę paczkę. Urzędnik wyciąga z walizki małą paczkę. -Powiedz że jesteś od Normana, a on na pewno powie Ci dokładnie gdzie jest droga do Lasu Selvas.

[Nie no co jeszcze się dzisiaj wydarzy!Chyba będę musiał postąpić szlachetnie szlag by to]

-Dobrze chętnie to zrobię tylko , gdzie jest miasto Noitulover - Odpowiada Shane z lekką niechęcią do tego zadania

Nagle urzędnikowi ulżyło, słysząc że nieznajomy się zgodził.
-Dziękuje, naprawdę. Powiedział, wdzięcznym głosem. -Miasto Noitulover, jest na północny wschód od nas. -Jest on niedaleko. Dodał, aby niepokoić rozmówce.
-Aha, mieszka on w dość bogatym domku jedno rodzinnym, na ulicy Holy Street 8A. Obajśnił położenie.
-Abym zapomniał, proszę o to paczka dla Bena. Podaje małą paczuszkę do nieznajomego.

-Dowidzenia!No to ja już wyruszę!SHIHONAGE!-Gdy Shane powiedział Shihonage jego ciało pokryła błękitna aura i powoli zaczął się teleportować

Wchodzi do miasta z plecakiem po długiej wyprawie(odsyłam do KP), po czym rozgląda się po znakach i szuka czegoś a'la biuro nieruchomości.
- Bingo ! - krzyknął na głos, po czym udał się w kierunku biura.

Yoh wraz ze swoimi towarzyszami weszli do miasta. Ludzie dziwnie na nich patrzyli, w końcu kto by patrzył normalnie widząc chmurę tworzoną z lodu, którego podgrzewa ogień i patrząc na kolesia niszczącego każdą przeszkodę na drodze, w tym także niestety samochody.
- Emm.. Wiedziałem że to będzie dziwne uczucie.. Oo! Widzę biuro, jesteśmy już całkiem blisko. - powiedział zadowolony Yoh.

- Trzeba było po prostu się stosować do ruchu drogowego, a nie niszczyć wszystko na drodze. Dobra, już widzę biuro nieruchomości, zostawimy to przed wejściem i wchodzimy. I tak nikt tego nie zabierze. A nawet jeśli...

- Hmm.. 12 pniaków? Nie rozśmieszaj mnie.. Heh.. - powiedział do Viega, gdy ten wspomniał o kradzieży pniaków gdy oni będą w biurze.
W międzyczasie wszyscy dochodzą do biura. Yoh anuluje technikę tuż przed budynkiem i wchodzi do środka.

Chłopak wyszedł z Biura Nieruchomości i stanął na chodniku, przyglądając się w niebo. Było po nim widać że jest zamyślony.. I to mocno zamyślony. Mimo wszystko, wiedział co się obok jego osoby dzieje, dlatego też zamysł nie sprawił że stracił czujność.
- Hmm... Muszę znaleźć Silvię i postarać się ją połączyć z kawałkiem duszy tej z Korytarza. - powiedział do siebie.
- Do tego jednak muszę użyć 'Door of The World'.. Nie zbyt mam na to ochotę, poza tym taka technika w mieście pełnym ludzi.. Nie, nie wypada. - rzekł. W sumie, była to prawda. Otworzenie między-wymiarowego portalu w środku dużego miasta nie byłoby zbyt mądrym posunięciem.
Chłopak zastanawiał się przez jakiś czas.. Dłuższy czas, nad kolejnym posunięciem. W końcu zdecydował że musi pierw odnaleźć swoją rodzinę, Atsuko, a następnie poprzez nich dostać się do Silvii.
Plan jakże prosty, prawda? Nie, to nie była prawda.
Dostanie się do Silvii graniczyło z pokonaniem najpotężniejszych członków rodziny Sawako. Atsuko natomiast nie udzieli nawet Yohowi takiej informacji, jaką jest miejsce pobytu Silvii.
Ona sama może być prawdopodobnie nastawiona nie zbyt przyjaźnie do Yoha.
- Postanowione.. Czas ruszać w podróż i Ją odnaleźć. - powiedział do siebie samego, po czym wzleciał w powietrze, by upewnić się w którą stronę do Evo. Kiedy już się tego dowiedział, wybił się z ogromną szybkością w powietrze lecąc w kierunku Evo.
Użył znanej techniki jaką jest Bukujutsu.

Viego po krótkiej chwili znalazł się jakieś 100 metrów nad okolicą i obserwował otaczający krajobraz, jednocześnie wyjmując małe urządzenie podobne do palmtopa i zaczął coś zapisywać (głosem).
- Wszechświat numer 612. Położenie: Miasto Emina, szerokości podzwrotnikowe. Czas... późne popołudnie. Zawartość Aetheru... 428, niestabilne... 428? Cholera, nawet u Saiyan było koło 300. Muszę się spodziewać dosłownie czegokolwiek.
Rozejrzał się jeszcze raz.
- Hmm, tam odlatuje Yoh, gdzieś w kierunku Evo. Niech robi, co chce. Alea iacta est. Lecę w góry.

//Jak nie znacie cytatu "Alea iacta est", nawet się nie przyznawajcie.//

Wychodząc ze sklepu Cineg zauważył plamkę na górze.
- Ah, Viego...
[Nie ma co zwlekać. Lecę. Jeżeli się nie mylę, to niedaleko była wyspa. Cóż, chyba tam za wielu ludzi nie ma...]
Cineg wzbił się w powietrze i poleciał.

Przylatuje do miasta i ląduje gdzieś na chodniku. Podchodzi do przechodnia.
- Przepraszam, gdzie jest ulica... Panoramio czy jakoś tak?

Ujrzawszy młodzieńca starszy człowiek odpowiada.
-Panoramio, jest niedaleko restauracji. Idź tam, a potem ulicą i w prawo.
Starzeć usiłował symulować drogę rękami, machając i wskazując.

- Dziękuję bardzo.
Po tych słowach Viego udał się w wyznaczonym kierunku, obrazując sobie w myślach trasę.