Ryu wylądował na pałacu, dezaktywował klona.
- Poleciałem wziąć zlecenie, jestem gotowy do treningu.
Chłopak czekał n polecenia wszechmogącego.

Wszechmogący dopił herbatkę, po czym westchnął.
- „Gotowy”, powiadasz? Dobrze.
Kami-sama pstryknął palcami - obok niego nagle otworzyło się przejście prowadzące do jakiegoś ciemnego miejsca.
- Czas w przestrzeni do której otworzyłem Ci bezpośrednie przejście płynie około 50x szybciej niż na tej planecie. Twoje zadanie jest niezwykle proste - spędzisz tam 65 godzin. Dla Nas będziesz nieobecny przez półtorej godziny. Po upływie tego czasu, ponownie otworzę portal...
- ... i teraz radzę się skupić. Spotkasz tam potężne demony, żywiące się sobą nawzajem. Coś w rodzaju chęci ewolucji, jak w przypadku pustych. Jeżeli nie będziesz używał mocy demonów jakie w Tobie zapieczętowano, ataki będą ograniczone do minimum. Jednakże... wystarczy, że raz osiągniesz jedną z form, wykorzystujących moce demonów, a wątpię abyś wrócił w całości. Nie jeden chciał zmierzyć się z tymi potworami i poległ niezwykle szybko.
Wszechmogący czekał jedynie na Twoją odmowę lub potwierdzenie chęci dalszego treningu, poprzez wejście do portalu.

//Jeżeli wejdziesz do środka, założę inny temat w którym będziesz mógł dalej spokojnie trenować. Tam też będę odliczał Ci czas dany przez „Boga”.//

- Dobra, otwieraj. Chłopak porozciągał się trochę; - Widzimy się za jakiś czas. Ryu wszedł do portalu.
- Nie używać mocy demonów, zobaczymy...

Przeszedłeś przez portal do innego wymiaru.

//Emm, Czy NPC nie miał napisać coś że wstałem, bądź poczułem się lepiej, bądź coś o wszechmogącym?//

Ryu wstał z łóżka i wyszedł na dziedziniec. Podszedł do Wszechmogącego;
- Przydałaby mi się Senzu.

//Nie, nie miałem pisać czegoś takiego. Napisałem jedynie, że ostatecznie zostałeś przeniesiony z powrotem do pałacu i aktualnie przebywasz w dość obolałym stanie w jednym z pomieszczeń, w Pałacu Wszechmogącego.//
Kiedy tylko się podniosłeś, odczułeś niesamowity ból – powolnym krokiem wyszedłeś z dziwnie małego pomieszczenia z łóżkiem i szafeczką, na której stała szklanka z wodą, udając się od razu na dziedziniec. Tam czekał na Ciebie Wszechmogący, który mimo wszystko nie zamierzał Ci pomagać w dotarciu do siebie. To zaledwie kilka kroków, pomyślałeś. Lecz owe kilka kroków okazało się jednym z największych cierpień, jakie kiedykolwiek Ci serwowano. Każdy, choćby najmniejszy ruch sprawiał Ci niesamowity ból. Gdyby nie fakt, iż jesteś nadczłowiekiem, prawdopodobnie albo byś umarł, albo dochodził do siebie przez nieokreśloną ilość czasu. Na Twoje szczęście, kiedy doszedłeś po kilkunastu minutach do zadowolonego nameczanina, przekazał Ci on jedną fasolkę Senzu. Oczywiście, owa fasolka zregenerowała całe Twoje zasoby energii oraz uzdrowiła, przywracając dawną sprawność. Dodatkowo, dopiero teraz poczułeś efekt treningu jaki zaserwował Ci stojący przed Tobą, opiekun Terry. Uśmiechnięty, odszedł kawałek, podchodząc do krawędzi lewitującego pałacu – to była jego praca, musiał obserwować i nadzorować, choć nie mógł się za bardzo mieszać. Ty natomiast zignorowałeś ten fakt i zwyczajnie uwolniłeś niewielkie pokłady energii, tworząc dość duże wgniecenie pod sobą. Ostateczny efekt tego treningu przyniesie jednak prawdziwy pojedynek z wrogiem, realnie zagrażającym planecie.

Kogamaru wylądował na dziedzińcu Boskiego Pałacu. Zauważył w oddali Nameczanina i swojego brata, którego od dość długiego czasu nie widział.
Kogamaru podbiegł do Ryu i obaj się przytulili.
- Chisato jeszcze nie wróciła, co?
- Nie...
- Co Ty w ogóle robisz w takim miejscu?
- Trenuję, a raczej trenowałem. Nie wiem jak bardzo moje umiejętności się podniosły...może chcesz to sprawdzić?
- Dobra, rozniosę Cię! Nie jestem tak słaby jak kiedyś!
- Kami-san, pozwolisz nam skorzystać z sali, a raczej komnaty ducha i czasu? Co do ciebie Koga, to się okaże kto komu nakopie.
Ryu podszedł bliżej nameczanina,
- Chyba nie pozwolisz byśmy walczyli na Twojej cennej ziemi?

Kiedy Ryu zadał proste pytanie, na twarzy Wszechmogącego pojawił się nieznaczny uśmiech.
- Niezależnie od mojej odpowiedzi, i tak zrobicie to co uznacie za słuszne. – stwierdził spokojnie, zamykając oczy. Starał się skoncentrować, a żeby zobaczyć co robią poszczególni bohaterowie na ziemi.

Samey wylądowawszy, rozglądał się dookoła za Kamim albo chociaż Mr. Popo, który mógłby go do niego zaprowadzić.

Po około dwóch minutach poszukiwań dostrzegłeś podlewającego kwiatki Mr. Popo oraz stojącego przy nim, uśmiechniętego Wszechmogącego, który od razu spojrzał w Twoim kierunku gdy tylko uświadomił sobie, że jest obserwowany. Rzadko kiedy tutaj bywałeś, a tym razem zwyczajnie chciałeś dowiedzieć się czy do Terry nie zbliża się żadne konkretne zagrożenie. Na szczęście, usłyszałeś dobrą nowinę – do planety nie zbliżało się żadne niebezpieczeństwo. Od kilku dobrych lat, po prostu panował na niej spokój.

- Uff, całe szczęście. -Powiedział uśmiechając się. - Nie było mnie tu sporo czasu, ale widać nawet nie było się o nic martwić.
Bądź co bądź nawet gdyby coś by zagrażało planecie chłopaki dali by sobie radę i bez niego, a może nawet ZWŁASZCZA bez niego. Rozmyślając o tym wyraz jego twarzy przybrał nieco przygnębiony wyraz, lecz po chwili się rozpromienił.
]Ty nadal o tym? Przestań się obwiniać co się stanie to się nie odstanie nie? Zobaczysz jeszcze wyjdziemy na prostą.] - Odezwał się pocieszający głos Shiro w jego podświadomości.
-Racja.-Powiedział do siebie, lecz po chwili skupiając swój wzrok z powrotem na Kamim i Popo.
-No nic, generalnie to tylko po to tu przybyłem. Wybacz, że nie zostanę dłużej na herbatkę z ciasteczkami, ale obiecałem spędzić dzisiaj nieco czasu z rodziną.- Uśmiechnął się i pomachał na pożegnanie.
Jednym skokiem wyleciał poza pałac wszechmogącego i powoli leciał w stronę Eminy.