Keisuke wstał, jednak nie wiedział nic o szykującej się podróży. Odczuwał jeszcze skutki ostatniej walki. Gdy próbował się ruszać dokuczał mu potworny ból. Aby się zbytnio nie przemęczać postanowił dokończyć swoje wynalazki. Zaczął od zegarka dla Hanako, który miał zmieniać ubranie. Tsuji wstał praktycznie kilka sekund po Hatsutoku jednak postanowił na razie nie wychodzić z pokoju. Arisa wstała, wzięła prysznic, ubrała się no i ułożyła włosy. Wyszła z pokoju i ruszyła na dół, w stronę salonu. Gdy Tsuji usłyszał, że ktoś schodzi po schodach wyszedł ze swojej sypialni i udał się za dziewczyną. Arisa siadła na kanapie. Tsuji natomiast oparł się o ścianę.
- Siemacie. To jak? Kiedy się wybieramy? Nie powinniśmy poprosić Shigeru aby został z Hanako i Keisuke? Tej duszy jakoś niezbyt ufam. Wyobrażam sobie do czego może być zdolna w duecie z Hanako. To będzie rzeź.

-Niee... on już ma zajęcie i szukanie go zajmie trochę czasu.
Hanako weszła do pokoju.
-Heeeej wszystkim !
-Hej.
Dziewczynka usiadła na fotelu, a Max wyciągnął Chappy'ego i go połknął.
-Pyon... zostaniesz tu z Hanako, masz się nią opiekować dopóki nie wrócimy, rozumiesz ?
-Tak jest, pyon!
Pyon stanął na baczność i zasalutował.
//Od teraz moja zastępcza dusza nazywa się Pyon.//
Max zwrócił się do Arisy.
-Gotowa ? Keisuke z nami idzie ?

Arisa spojrzała się na Maxa.
- Będzie miał nam za złe, że go nie wzięliśmy ale wydaje mi się, że jeszcze nie doszedł do siebie. Zabierzemy go następnym razem.
Tsuji z przyglądał się Pyonowi, widać było, że nie jest zachwycony jego obecnością.
- Ruszajmy...

Max wyciągnął zanpaktou i otworzył bramę do Soul Society, robił to pierwszy raz wiec zdziwił się, że od razu się udało.
-Kto pierwszy ?

Tsuji powolnym, jednak pewnym krokiem przeszedł przez bramę.
- To chyba teraz ja. - powiedziała machając Hanako i jednocześnie wchodząc do tunelu.
Keisuke nadal majstrował w swoim pokoju.

Max miał już wchodzić ale ktoś się do niego przytulił, była to Hanako, płakała.
-Hej, co jest? Nie płacz, szybko wrócimy.
-Ale... jeśli wam się coś stanie ?
-Nie płacz już, nic nam nie będzie.
Max przytulił siostrę, która go w końcu puściła.
-Opiekuj się Pyonem
-Hej !
Max pomachał siostrze i wszedł w portal. Hanako skuliła się w fotelu i dalej płakała. Pyon próbował ją jakoś pocieszyć. Brama do Soul Society się zamknęła.

Keisuke wyczuł sporą energię na pustyni. Nie przeją się tym jednak zbytnio. Był pewien, że któreś z domowników na pewno tam poleci. Skończył urządzenie dla Hanako. Od razu chciał je jej dać. Z wielkim trudem wyszedł z pokoju i zszedł po schodach na dół. Zobaczył płaczącą Hanako i pocieszającego ją Maxa. Tak przynajmniej myślał.
(Tak jak myślałem, ktoś jednak poleciał na pustynie.)
- Hanako, co się stało? - ruszył w jej stronę.
Idąc poczuł potworny ból. Szybko się pozbierał i ruszył dalej.
- Patrz co dla ciebie mam. - powiedział pokazując urządzenie.
- Dzięki temu będziesz mogła błyskawicznie zmieniać ubranie z tego zwykłego na swoją zbroję. A właśnie, Max czemu nie poleciałeś z resztą na pustynie?
Usiadł na fotelu, przy stole.

-Nie jestem Max, jestem Pyon, pyon.
Hanako zobaczyła urządzenie, które zrobił jej Keisuke i od razu przestała płakać.
-Jak to działa ?

Chłopak spojrzał na Pyona.
- Dobrze się czujesz? Zaraz... jeśli to ty zrobiłeś coś Hanako to ci nogi z dupy powyrywam a potem uduszę cie twoim jelitem grubym.
Gdy usłyszał pytanie dziewczynki momentalnie skierował wzrok w jej stronę.
- Zakładasz to na rękę. Skanujesz swoje ubrania, które zostają wgrane do pamięci urządzenia i pokrętłem wybierasz sobie te, które ci odpowiada. Niestety obecny limit to dziesięć. Teraz ty mi odpowiedz. To naprawdę nie jest Max? I czemu płakałaś? Zrobił ci coś?

-Niee, próbował mnie pocieszyć. To nie jest Max, mój braciszek wyruszył z panią Arisą i Tsujim do Soul czegoś-tam.
-Ja bym jej nie skrzywdził ! Pan Max powierzył mi zadanie aby się nią opiekować a ja jestem posłuszny, pyon.
Pyon zaczął chodzić po pokoju jakby nie wiedział co robić a Hanako pobiegła na górę zeskanować ubrania. Niedługo potem siedziała w salonie i co chwilę przełączała strój.

Keisuke spojrzał się na oboje.
- Pani Arisa? Pan Max? Co to ma znaczyć? Soul czego? O co tu chodzi.
Gdy dziewczyna zaczęła się bawić urządzeniem Keisuke zaczął tracić cierpliwość.
- Uważaj bo baterie się wyczerpią. Mam pomysł, zamiast siedzieć w domu, może wybierzemy się na miasto? Shiranui dawno nie był na spacerze.
(To chyba był zły pomysł, nie dałbym rady z jedną Hanako a tak na głowie mam dwójkę dzieci, no i kota... i w dodatku nie mogę zbytnio chodzić.)

-Nie chce mi się iść.
Pyon siedział w kuchni i coś gotował.
//Dobrze, że mi przypomniałeś o Shiranuim xD//
Shiranui nareszcie skończył swoje poszukiwania i wyraźnie niezadowolony chodził po salonie.
//Przypominam, że Shiranui czegoś szukał.//
-Co się stanie jak zeskanuje Shiranuiego ?

- Nic się nie stanie. Powiedziałem, wyraźnie, że możesz skanować tylko ubrania. Kiedy ostatnio karmiliście kota? - spojrzał się na przygłupiego Pyona

-Shiranui miał ciągle pełną miskę w kuchni, ale nic nie zjadł. Jeśli zeskanuje twoje ubranie to jak je wybiorę to będzie za duże czy się dopasuje ?
Pyon w tym czasie przyniósł naprawdę świetnie wyglądającą zupę, a dokładniej rosół.
-Proszę, jedzcie, pyon.
Pyon się ukłonił i wrócił do kuchni. Hanako od razu zabrała się za jedzenie i szybko pochłonęła zawartość swojego talerza.
-Hej Pyon, mogę dokładkę ?!
-Oczywiście, zaraz przyniosę, pyon.
Pyon przyniósł dokładkę i Hanako zaczęła jeść, tym razem trochę wolniej. Shiranui natomiast zaczął się lampić w wyłączony telewizor.

- Nie możesz skanować ubrań będących na kimś. I tak, będą za duże.
Pyon przyniósł jedzenie.
- W sumie to dawno nic nie jadłem. Dzięki. - powiedział i zaczął jeść.
(On jest lepszy od Maxa. Tylko ma jedną wadę... jego inteligencja jest...nieważne.)
Gdy zjadł zostawił talerz na stole aby Pyon się nie nudził i wyniósł go do kuchni.

Hanako skończyła jeść, a Pyon zabrał talerze i zaczął zmywać naczynia. Shiranui nadal lampił się w telewizor. Hanako natomiast szukała ukrytych opcji w "Zmieniaczu Ubrań".
//Jak to się kurde nazywa ?//

//O kurde zapomniałem xdd//
Urządzenie ma tylko jedno zastosowanie więc raczej nic nie znalazła.
- A właśnie, zapomniałem ci powiedzieć jak to się nazywa, nie? Clothmenix //oryginalne nie xd// ale nazywaj to jak chcesz.

-Ale dziwnie.
Hanako zauważyła co robi Shiranui więc włączyła telewizor. Kotek wyraźnie przestraszony uciekł z pokoju, lecz co chwilę zaglądał do środka.
-Chyba nie lubi tego programu.
Dziewczynka zaczęła dziwnie patrzyć na Keisuke, jakby coś od niego chciała.

Chłopak przez dłuższy czas starał się to ignorować. Jednak mu się to nie udało.
- Co znowu?

Keisuke spojrzał na dziewczynkę.
- Ale jeszcze nie za dobrze się czuję... Zaraz! Jakie ja mam klocki w pokoju?!
Momentalnie przeniósł wzrok na Pyona.
- Właśnie, mógłbyś przynieść mi z pokoju urządzenie leżące na biurku i narzędzia z łóżka?

-No te takie fajne metalowe.
Pyon spojrzał na Keisuke.
-Oczywiście, już po nie idę, pyon.
Pyon pobiegł na górę i po chwili wrócił z rzeczami, o które prosił go Keisuke.
-O te klocuszki mi chodziło !
Pyon położył rzeczy na stole w salonie, ukłonił się i wyszedł z pokoju.

Keisuke wziął narzędzia do ręki.
- To nie są klocki. Nie mów tylko, że się już nimi bawiłaś.
Robił coś z urządzeniem.

-No, troszkę je składałam.
Dziewczynka wzięła kilka części leżących na stole i zaczęła je ze sobą łączyć, gdy skończyła, postawiła na stole figrukę, która strasznie przypominała Max'a.
-Ładne ?

- Ładne to złe określenie. Powiem inaczej, bardzo podobne do oryginału. Jest krzywe, ma brzydkie włosy i głupi wyraz twarzy. A! Zapomniałbym dodac o zezie. Dobra robota... - powiedział głaszcząc Hanako po głowie.
- Chwilkę możesz się pobawić bo jakoś nie są mi akurat te części potrzebne, tylko niczego nie popsuj.