Arisa nadal leżała na łóżku. Cały czas przebywała w swojej podświadomości.
________________________

Arisa stała naprzeciw Holocaust Begum i swojego brata. Chłopak miał blond włosy, niebieskie oczy. Ubrany był w to samo co w dzień swojej śmierci - czarną koszulkę, niebieską koszulę i czarne spodnie. Był jednak dojrzalszy. W jej oczach pojawiły się łzy. Zapomniała już kompletnie co tu robi. Zapłakana padła na kolana.
- Ty jednak żyjesz! - krzyczała zasłaniając twarz rękoma.
Łzy spływały jej po policzkach.
- Nie, ja już dawno umarłem. To ty mnie zabiłaś. - Powiedział spokojnie.
Te słowa sprawiły jej większy ból niż jakikolwiek fizyczny atak. Płacząca Arisa padła na ziemię. Byt wewnętrzny przyglądał się temu wszystkiemu z uśmiechem na twarzy. Czerpała satysfakcje z cierpienia Arisy. Mężczyzna ruszył w stronę leżącej siostry. Złapał ją za włosy i podniósł tak aby ta klęczała. Kopną ją w brzuch z wielką siłą - dziewczyna wleciała w skałę. Ryouhei zaczął bombardować tamto miejsce tysiącami pocisków KI. Skała rozsypała się na kawałki. Gdy opadł kurz w centrum klęczała Arisa.
- Ból. Ból, którego doświadczyłem tamtego dnia... dziś się nim z tobą podzielę.
Ruszył wolnym krokiem w jej stronę. Z jego twarzy nie można było wyczytać żadnych uczuć. Gdy był już przy dziewczynie wbił jej nogę w plecy tak, że ta z czworaka przeszła w pozycję leżącą dodatkowo wbijając się w ziemię. Ryouhei zaczął bez opamiętania kopać Arisę w plecy wbijając ją jeszcze bardziej.
- Widzisz... jak długo musiał czekać aby ci się odpłacić.
Mężczyzna nie przestawał kopać siostry.
- Kończ to.
Chłopak chwycił poobijaną Arisę za włosy. Odwrócił się w stronę demona.
- Czemu sama tego nie zrobisz? - Zapytał.
To pytanie zatkało byt wewnętrzny. W końcu sama go stworzyła w tym świecie.
- Bo to ty tyle czasu czekałeś na zemstę. Gdyby nie ja nie byłoby cię tutaj więc rób co mówię.
Ryouhei rzucił Arisę pod nogi Holocaust Begum. Mimo iż chciała aby to chłopak wykończył blondynkę bez wahania wbiła jej butem głowę w podłoże. Arisa krzyczała z bólu. Nagle Ryouheia i Holocaust Begum trafił piorun.
- Ci, których kochamy nie umierają bo miłość jest nieśmiertelna. - odezwał się głos.
Arisa znała ten głos. Był to prawdziwy Ryouhei. Wykorzystując chwilę dziewczyna podleciała do fałszywego brata używając Intersecting Wings. Kopie rozpłynęła się a po prawdziwym nie było nawet śladu. Jednak słowa, które usłyszała dziewczyna pomogły jej pozbierać się.
- No nic, będę musiała to zakończyć sama. Jednak w tej chwili nie jesteś dla mnie przeciwnikiem. - Wystawiła w kierunku Arisy pięść po czym otworzyła ją.
Energia wytworzona przy tej czynności odepchnęła blondynkę tak, że przebiła kolejno kilka skał.
- Jesteś niczym, wróć gdy będziesz miała coś do powiedzenia.
Nagle za kobietą Demonem pojawiły się schody, takie jak te po których musiała wspinać się Arisa aby tu dojść. Gdy Holocaust Begum weszła po schodach te zniknęły.
- Nie jesteś warta aby odwiedzić dalsze poziomy podświadomości. - odezwał się głos kobiety z góry.
Arisa resztką sił wstała. Za jej plecami zaczęli kolejno pojawiać się jej bliscy: Ryouhei, Keiji, Shigeru, Max, Hanako i Shiranui. Dziewczyna ich nie zauważała. Stała pewna, że kolejne starcie zakończy się inaczej.
________________________

Arisa obudziła się. Początkowo jakby nie była do końca obecna, jednak po chwili na jej twarzy pojawił się złowieszczy uśmiech. Zniknął tak samo niespodziewanie jak się pojawił. Dziewczyna zeszła na dół, do salonu. wypiła szklankę wody. Usiadła na kanapie i zaczęła rozmyślać nad tym co przeżyła w swojej podświadomości. Nie zauważyła nawet nieobecności Maxa i Keijiego.

Hanako zeszła po schodach i weszła do salonu.
-Hej
Usiadła obok Arisy.
-Już cię głowa nie boli?

Dziewczyna początkowo nie dostrzegła dziewczynki. Siedziała dalej myśląc o kobiecie w jej podświadomości.
- Em... Przepraszam, mogłabyś powtórzyć? Zamyśliłam się.
Kiedy Hanako powtórzyła Arisa spojrzała się na nią.
- Tak, już wszystko w porządku. - Spostrzegła, że są same w domu.
- A gdzie Keiji i Max?

-Nie wiem dokładnie gdzie są ale słyszałam jak gdzieś wychodzili.
Hanako przytuliła się do Arisy.
-Opowiesz mi coś o swojej rodzinie?

Dziewczynka nie mogła wybrać gorszego momentu. Arisa przecież niedawno spotkała brata w podświadomości. Nie ważne, że fałszywego ale powiedział jej, że to przez nią nie żyje.
- No więc cóż... Nie znałam rodziców. Mnie i mojego brata wychowała starsza pani. Była dla nas jak babcia. Mój brat - Ryouhei, był starszy więc zawsze mnie bronił i... mi pomagał. Zawsze mogłam na niego liczyć. Miał blond włosy, tak jak ja i niebieskie oczy. Wiem, że dla mnie poświęciłby życie. Ja... - W tym momencie w jej oczach zaczęły zbierać się łzy.
- On był... bardzo odważny... zawsze we mnie wierzył... nawet jeśli ja sama tego nie robiłam. Ja go kochałam... - łzy zaczęły jej spływać po policzkach.
- Ja też go... ja go, ja go! Ja go zabiłam! - Dziewczyna zsunęła się z kanapy padając na kolana.
W tej chwili przypomniała se słowa, które usłyszała w swojej podświadomości.
- Ja go nie kochałam... ja go nadal kocham. Miłość jest nieśmiertelna dlatego ludzie, których kochamy nie umierają.
- Zabawne. Skoro nie umarł, to czemu powiedziałaś, że go zabiłaś? - odezwał się głos w głowie dziewczyny.
- Będzie żył wiecznie w moim sercu!!! - krzyknęła.
Spojrzała na Hanako, starała się otrzeć łzy. Ponownie siadła na kanapie.
- Przepraszam... Jeśli nadal chcesz słuchać... kontynuujmy. Zawsze się razem bawiliśmy. W dość wczesnym wieku odkryliśmy swoje moce. Jednak chyba byliśmy starsi od ciebie. Pewnego dnia, po mojego brata przyszło wojsko. Niestety, on nie chciał iść z nimi. Wszyscy zginęli. Oni i mój brat. - Ponownie w jej oczach pojawiły się łzy.
- Ale on nadal żyje w moim sercu. - Powiedziała jakby wyprzedzając komentarz Holocaust Begum.

Hanako ponownie przytuliła się do Arisy.
-Nie płacz, proszę. Przepraszam, że poruszyłam ten temat.
Czekała aż Arisa się uspokoi.
-Będę mogła użyć twoich perfum? - Powiedziała po chwili chcąc rozwiać smutną atmosferę.

Niestety ta próba jej totalnie nie wyszła. Dziewczyna spojrzała na dziewczynkę.
- Rób jak chcesz... Może gdzieś się wybierzemy skoro nie ma chłopaków.

Hanako uśmiechnęła się.
-Poczekaj chwilkę.
Pobiegła na górę, wróciła po chwili i czuć było od niej perfumy Arisy.
-Teraz możemy iść.
Dziewczynka podeszła do drzwi i czekała na Arisę, później podąża za nią.

Dziewczynie niezbyt chciało się wychodzić ale chciała zająć się czymś aby nie myśleć o tym co dziś przeszła. Wyszła za dziewczynką z domu i udała w stronę centrum.

Hanako i Arisa wróciły do domu. Dziewczynka poszła do salonu i usiadła na kanapie, po chwili przyszedł do niej Shiranui. Hanako zaczęła się z nim bawić.

Arisa udała się do kuchni aby coś ugotować.

Hanako podeszła do Arisy.
-Co gotujesz?

Arisa spojrzała na Hanako. Uśmiechnęła się.
- Wszystkiego po trochu. Chłopcy mogą w każdej chwili wrócić. A nie zabardzo wiem jakie są ich ulubione dania więc przygotuje kilka dań.
Nalała jej do miseczki trochę zupy.
- Może chcesz trochę? Do obiadu jeszcze trochę czasu zostało.

-Chętnie.
Hanako wzięła od Arisy miskę i szybko zjadła jej zawartość.
-Było pyszne.
Dziewczynka odstawiła miskę do zlewu po czym usiadła na krześle.
-Jak myślisz, co braciszek i Keiji teraz robią?

- Nie wiem. Z nimi nigdy nic nie wiadomo. - Powiedziała cały czas pilnując jedzenia.
- Może wyjdziesz na dwór się gdzieś pobawić za ten czas albo potrenować w Holographic Creatorze.

-Ok.
Dziewczynka pobiegła na górę, zabrała z pokoju koc po czym udała się do pokoju Keijiego i "pożyczyła" pudełko z jakimiś częściami. Udała się na podwórko, rozłożyła koc, usiadła na nim i zaczęła sobie coś składać z części, które "pożyczyła".

Arisa skończyła gotować. Zaczęła powoli wszystko ustawiać na stole, w salonie. Nie chciała przerywać zabawy Hanako bo i tak chłopcy jeszcze nie wrócili. Jak zawsze jej dania wyglądały estetycznie i zapewne smakowały wyśmienicie mimo, ze nigdy nie uczyła się gotować. Nagotowała tak dużo bo nie wiedziała zbytnio kto co lubi. Gdy wszystko było już gotowe usiadła przy stole i zaczęła myśleć. Myślała naprawdę o wszystkim. Tematy przelatywały jej przez głowę. Siedziała tak dobrą godzinę. Jedzenie było już zimne. Max i Keiji nadal nie wracali. Dziewczyna podgrzała jedzenie za pomocą swojej ognistej energii. Wyszła na zewnątrz, udała się za dom.
- Hanako, obiad gotowy. Pozbieraj wszystko. - Powiedziawszy to wróciła do domu, siadła przy stole i czekała na dziewczynkę.
Kiedy ta tylko się dosiądzie Arisa zaczyna jeść nie czekając na Keijiego i Maxa.

Hanako szybko pozbierała "klocuszki" i odniosła je do pokoju Keijiego. Po chwili siedziała już przy stole i zajadała się tym co przygotowała Arisa, oczywiście pamiętała by zostawić coś dla Maxa i Keijiego.

Arisa zjadła swoją porcję. Jedzenie przygotowane dla chłopaków ostygło. Dziewczyna sprzątnęła wszystko ze stołu. Niezjedzone posiłki zwyczajnie wyrzuciła do śmietnika. Naczynia włożyła do zlewu.
- Idę się wykąpać. - powiadomiła Hanako.
Udała się do swojego pokoju, wzięła wszystkie potrzebne jej rzeczy po czym ruszyła do łazienki. Napuściła do wanny dużo wody po czym weszła do niej. Siedziała i rozmyślała o różnych sprawach. Gdy się już umyła, wytarła i owinęła w ręcznik wyszła. Ruszyła do swojego pokoju, tam się ubrała i ponownie zeszła na dół do dziewczynki. Siadła na kanapie i włączyła telewizję. Leciał jakiś kanał informacyjny.

Hanako siedziała i patrzyła w telewizor, nie obchodziło ją co tam mówią, postanowiła zrobić psikusa Arisie. Pobiegła na górę. Po chwili można było usłyszeć dźwięk, jakby ktoś spadał ze schodów. Jeżeli ktokolwiek pójdzie sprawdzić co się stało, ujrzy Hanako owiniętą w prześcieradło leżącą u podnóża schodów, a obok niej Shiranuiego.

Arisa lekko przestraszona wstała z kanapy i pobiegła do Hanako. Gdy zauważyła dziewczynkę w kołdrze a obok niej siedzącego Shiranuiego ulżyło jej. Podniosła Hanako nie ściągając jej wcześniej kołdry.
- Wiesz, że to co zrobiłaś było głupie? Gdybym była twoją rodziną dostałabyś szlaban.
Dziewczyna była wkurzona. Udała się ponownie na kanapę do salonu i oglądała telewizję. Nie odpowiadała na żadne pytanie Hanako, zwyczajnie ją ignorowała. Gdy ta starałaby się zwrócić na siebie uwagę Arisy to nie rusza.

//To jest prześcieradło, a nie kołdra.//
Hanako jakoś wyplątała się z prześcieradła i zaniosła je na górę. Wiedziała, że Arisa jest wkurzona dlatego postanowiła zostać w pokoju i bawić się z Shiranuim.

//Dobra, dobra - mój błąd//

Arisa siedziała dalej na kanapie. Nagle w salonie pojawił się Keiji. Bez słowa usiadł obok dziewczyny.
- A gdzie Hanako? - zapytał.
- Czy ja wyglądam na jej matkę? - odpowiedziała pytaniem.
Chłopak uśmiechnął się, wstał zaniósł wszystko to co przyniósł z 'wypadu' do swojego pokoju po czym udał się do Hanako. Wszedł bez pukania jednak stał w progu.
- Co porabiasz? - Zapytał.

Hanako uśmiechnęła się do Keijiego.
-A nic, tak sobie siedzę.
Shiranui zeskoczył z łóżka i zaczął się ocierać o Keijiego. Max pojawił się domu, dziewczynka wyczuła obecność brata dlatego wybiegł za pokoju, przy okazji taranując Keijiego. Gdy tylko zobaczyła Maxa, rzuciła mu się na szyję.
-Hej! Gdzie byłeś?
-Cześć, byłem na... Pachniesz jak Arisa.
-Co z tego?
-Przytulałaś się do niej, to źle.
-Dlaczego?
-Bo ja tak nie mogę.
-Zazdrościsz mi?
-Może...
Max postawił siostrę, po czym wszedł do salonu i oparł się o ścianę. Spojrzał na Arisę.
-Hej, jak minął dzień?

Keiji wstał, otrzepał się i zszedł na dół.
(No tak...)
Spojrzał na Arise, uśmiechnął się.
- Wiecie co? Ja pójdę dokończyć kilka spraw w pokoju a wam jak się nudzi możecie potrenować.
Arisa spojrzała na Maxa gdy ten zadał pytanie.
- Dzień jak dzień. Zrobiłam obiad, wy nie wróciliście na czas, musiałam pilnować dziewczynki, która nie potrafi chodzić po schodach. Nic nadzwyczajnego. A co do treningu... przyda mi się. Zwłaszcza po to aby rozładować stres.
Keiji udał się do siebie i zaczął kończyć wszystkie projekty. Badał też resztki demona. Arisa wstała z kanapy.
- To jak jesteś gotowy czy chcesz odpocząć?