Młodzieniec wyszedł wraz z Silvią z bramy Senkai, która od razu za młodą parą się zamknęła. Pierwszą rzeczą jaka rzuciła się w oczy młodzieńcowi i dziewczynie, była jedna dosyć silna i jakby znajoma energia w ich domu. Energie Ayano i Gemmei całkowicie zniknęły.
Yoh popatrzył na Silvię, ona natomiast identycznie spojrzała na niego.
- Potara... - powiedzieli obydwoje w tym samym czasie.

Silvia poszła do kuchni, Yoh do sypialni gdzie siedziała przy jego truchle śpiąca Ayanei. Póki co, jej imienia nie znał. Zmniejszył swoją energię do niemalże niezauważalnego poziomu i wszedł z powrotem do swojego ciała. Bolały go żebra, prawe udo, głowa oraz prawa ręka. Nie był to jakiś wielki ból mający przeszkadzać w życiu codziennym, ale po prostu było to coś odczuwalnego dla młodzieńca, bowiem nie w takim stanie zostawił ciało. Przyłożył otwartą dłoń do środka klatki piersiowej dziewczyny, a tą otoczyła niebiesko-biała otoczka energii. Po chwili dziewczyna wstała, ale było za późno na jakąkolwiek reakcję z jej strony.
- Betsuri Gikou.
Przebił ją niebieski promień energii, który o dziwo nie przebił się dalej przez ściany domu i tak dalej, a zwyczajnie się na nich zatrzymał. W sypialni nastąpił chwilowy błysk energii, a po kilku sekundach na ziemi leżały nieprzytomne póki co Gemmei oraz Ayano. Młodzieniec położył obydwie na łóżku i poszedł do kuchni coś zjeść. Wyjął z kieszeni WDG i go włączył. Połączył się z Ayako.
Hej, grałam! A zresztą.. O co chodzi?
- Mniejsza o grę. Przejdziesz jeszcze raz.. Pojawiły się jakieś nowe informacje na temat Nightmare Lorda? Albo inaczej, czy jakiekolwiek nowe z nich już znalazłaś? - zapytał zajadając się kanapką i popijając sokiem z pomarańczy.
Nic nowego. Znalazłeś coś w Soul Society? Do Zaświatów mam znikomy dostęp..
- Nie. - dopijał sok.
Rozumiem. Cały czas będę szukała, zostaw GDG i WDG włączone, odezwę się jak znajdę coś nowego na ten temat.
- Okey.. - schował włączony WDG do kieszei, wyjął na chwilę GDG i go również włączył.
Yo! Dawnoś.. - Yoh schował GDG do kieszeni. Tam GDG się po prostu zamknął.

Chłopak wstał i chwilę jeszcze poczekał na Silvię aż ta skończy zmywać. Otworzył "Door of the World" i wszedł do nich wraz z dziewczyną, kierując się na Beralzę.

< https://anrevosprites.forumpl.net/t2716p75-korytarz-temat-ogolny >

Ayano i Gemmei weszły spokojnie do domu. Silvia jednak dostrzegła że niebo nagle stało się czerwone, jakby planetę otoczyła jakaś kopuła. Jednak, nie to było najciekawsze. Kiedy na jej widoku i zapewne nie tylko jej, bo sąsiedzi i przechodnie patrzyli na to ze strachem, pojawiły się przeogromne białe skrzydła. Wbiegła do domu i poszła do piwnicy, wołając tam również Ayano i Gemmei. Te dwie cholernie zdziwiły się tym co Yoh trzymał pod domem. W każdym razie, spokojnie i bez oporów zjechały na dół, czując energie dochodzące z Półwyspu Zyonaf.
Silvia wyjęła swój WDG który dał jej Yoh i połączyła się szybko z Ayako.
Silvia? Nie spodziewałam się Ciebie korzystającej z WDG..
- Nie obchodzi mnie to.. Jak zjedziemy na dół, wyłącz barierę blokującą energię czy co tam Yoh wymyślił. Yoh wyposażył Cię w takie jakby chowanie miasta? - była dosyć poważna i nie miała ochoty na żarty. W pewnym momencie usłyszała jakby dźwięk głośnych wyładowań elektrycznych.
Wyłączone. Yoh zablokował możliwość ukrycia całych miast pod ziemią. Tylko on zna kod odbezpieczający choć mogę chwilę poświęcić na to by go złamać jeżeli jest to tak bardzo ważne.
Ayako w pewnym momencie załapała o co chodzi, wystarczyło że wyłączyła barierę blokującą energię i chwilę odczekała.
Aha. Rozumiem. Już biorę się za łamanie kodu. Mam dać znać Damensayi i Unicronowi?
- Chyba ich sensory same trafią na odczyt takiej mocy.. - tu Ayako wkroczyła pod koniec zdania.
To wiem. Chodziło mi o to czy mam im dać znać o swoim istnieniu w jakiś sposób. W końcu wraz zemną mamy świadomości podziemną, powietrzną i kosmiczną.
- Ah, przepraszam. Tak, zrób to jak chcesz. A kiedy już się z tym uporasz, zacznij łamanie kodów założonych przez tego idiotę. Eh, mężczyźni.. - kiedy Silvia rozkazywała, Ayano i Gemmei stały cicho z tyłu.

Ayako wysłała pewną wiadomość do Damensayi oraz Unicrona, a następnie by nie tracić czasu, zaczęła łamać kody założone przez Yoha.

Połączenie nawiązane poprzez WDG Silvii.

Witam, tu Damensaya. Odebraliśmy twoją wiadomość, Ayako, miło cię poznać.
Tu Unicron. Kiedy on do diabła zdążył zbudować coś takiego jak Geofront?...
Mniejsza o to, Unicronie-dono. Ayako, możesz liczyć na naszą moc obliczeniową przy łamaniu kodów Yoha.

//Teraz system Geofrontu nie ma z nami szans xd//

Dziękuję. Unicronie, prace nad Geofrontem potajemnie rozpoczął jeszcze nim stałeś się Księżycem tej planety.

//NPC, jak coś daj znać kiedy kody zostałyby złamane.//

Yoh pojawił się z dziewczynami w domu. Gemmei poszła spokojnie na górę, Ayano pobiegła za nią - zapewne po ciężkim treningu poszły po prostu się położyć. Silvia podeszła do Yoha i pocałowała w policzek.
- Fajnie jest być w domu... - ciężarna dziewczyna udała się do kuchni przygotować jakieś jedzenie - co nieco się nauczyła - dlatego gotowanie wychodziło jej już coraz lepiej. Choć nie była jeszcze tak dobra jak Yoh... Nauka czyni mistrza. Yoh dotknął się jedynie w miejscu, w które pocałowała go Silvia.
- Ta... Fajnie... - wyszeptał spokojnie i wyszedł z domu. Wyglądał inaczej niż zwykle. Teraz miał na sobie czerwoną kurtkę, pod spodem ciemną podkoszulkę. Włosy już nie były tak uniesione, raczej bardziej opuszczone podobnie jak w przypadku Son Gohana.
Przed domem, chłopak wzbił się w powietrze i poleciał do miasta.

Max, Hanako, Arisa i Keijii zatrzymali się pod drzwiami domu Yoha. Max zapukał.
(Ciekawe czy jest w domu)

Silvia otworzyła drzwi, mając na sobie fartuszek kucharski.
- Oh, witajcie. Co Was tu sprowadza? - dziewczyna stała spokojnie, czekając na odpowiedź. Mimo że gotowała i przez gości musiała przerwać, raczej jej to aż tak nie ruszało. Sam zapach jaki dochodził z kuchni był jednak uniwersalny - nie, nie był to smród spalonego mięsa.. Raczej jakieś danie nad którym nastolatka siedziała już dosyć długo.

-Witaj, jest Yoh w domu?
Hanako rzuciła się na szyję Silvii.
-Hej!

Keiji chwycił dziewczynkę za koszulkę i zdjął z ciężarnej nastolatki.
- Przepraszamy za najście ale potrzebujemy pewnych informacji. - Wytłumaczyła dziewczyna.

Silvia przytuliła dziewczynkę z uśmiechem, ale mała nie chciała puścić. Keiji ją oderwał, a Silvia się uśmiechnęła.
- Właściwie, wyszedł kilka godzin temu i do tej pory nie wrócił. Nie wiem nawet gdzie jest, ale on zazwyczaj chodzi swoimi ścieżkami.. Spokojnie, jak zgłodnieje to pewnie wróci. - odpowiedziała dziewczyna i na koniec z czystej ciekawości zapytała.
- Informacji? Na jakiś konkretny temat? Może będę w stanie Wam pomóc.. - dodała.

Keiji wbił piąstki w głowę Hanako.
- Nie widzisz, że ona jest w ciąży? Nie może się przemęczać.
- Będziemy wdzięczni za pomoc - dodała Arisa z uśmiechem na twarzy gdy Silvia powiedziała, że może jakoś pomóc.

Nastolatka wytarła ręce o fartuch i wyciągnęła z kieszeni w spodniach swój WDG. Zaczęła szukać jakichś danych na temat wymiaru Shann - o dziwo - wymiar był dosyć znany wśród Jigen Tankenka.

Shann to zaiste ciekawy świat, bynajmniej z tego powodu że znajduje się tu złoże minerału zwanego Qerun. Występuje on tylko w tym uniwersum. Właściwość tego minerału jest niezwykle ciekawa - po włożeniu do odpowiedniego działa - kamień zostanie przetworzony na promień energii który otwiera przejścia między wymiarami. Kilkaset lat temu Jigen Tankenka odwiedzili ten wymiar w celu zawarcia paktu z tutejszymi cywilizacjami - jedynie niektóre z nich wykazały chęć do współpracy. JT zależało na tym by informacje o technologii nie wypłynęły poza to uniwersum - w przeciwnym razie nastąpiłby niezwykły chaos, a między wymiarami podróżowaliby nawet zwykli ludzie - to nie byłby zbyt dobry scenariusz. Ostatecznie świat zapieczętowano i technologia nie dostała się w ręce zwykłych, szarych istot typu ludzie w innych wymiarach. Mieszkańcy tego uniwersum również nie mogli już nigdy opuścić swojego wymiaru.

Silvia nie dyktowała Wam tych informacji. Poszła na chwilę na górę i podłączyła WDG do komputera. Wydrukowała na pośpiechu informacje które przed chwilą znalazła i dała Wam to wszystko na kartce papieru A4.
- Proszę. - odpowiedziała, uśmiechając się.

Keiji odebrał kartkę. Złożył na pół dwukrotnie po czym wsadził do kieszeni.
- Dzięki.
- A jak tam... no wiesz, dziecko? Wszystko w porządku? Wybraliście już imię? - Zapytała kucając przy brzuchu Silvi.

Hanako oparła się o plecy Arisy.
-Jak to będzie dziewczynka to nazwijcie ją Fuko a jak chłopiec to Shinji.

Z twarzy dziewczyny nie znikał uśmiech, była wyraźnie zadowolona że ktoś tu pamięta o rodzinie między wymiarowego złodzieja.
- Dziecko? Dobrze.. Dziękuję że pytasz. - nie zamierzała odpędzać dziewczyny gdy ta kucnęła przy jej brzuchu - mimo że nie był tak wielki - widać było że coś w nim jest.
- Podczas tej ostatniej podróży Yoh uparł się na zrobienie badań - okazało się że z dzieckiem wszystko w porządku. Imienia jeszcze nie mamy... - spojrzała się na brzuszek i pomasowała po nim.
- Jeszcze jest na to czas... Nawet nie wiemy czy to chłopiec czy dziewczynka. - dodała.

Kiedy Max wspomniał o imieniu dla dziecka, Silvia spojrzała na niego, oczywiście się uśmiechając.
- Również myślałam nad tym czy dla chłopca nie wybrać imienia Shinji. Dziewczynkę chciałabym nazwać Yuki. Ale to tylko plany. Muszę jeszcze to uzgodnić z Yohem - bez niego nie podejmę tak ważnej decyzji. - odpowiedziała spokojnie, następnie spojrzała na Arisę.
- Tak w ogóle, to czy Ty i Keisuke nie jesteście parą? - zapytała z czystej ciekawości, nie widząc nigdzie mężczyzny - nie miała pojęcia że dokonał fuzji z Tsujim. Zawsze była również świadkiem tego jak dziewczyna biła Maxa - więc nie mogła przypuszczać nawet że coś ich łączy.

//Yay, kto to Toji xd?//
Arisa spuściła trochę wzrok, zarumieniła się.
- To ty chyba nic nie wiesz. Mój błąd, że się nie przedstawiłem. Keiji, powstałem podczas ostatniej walki. Zapewne domyślasz się czyją fuzją jestem. A co do tego, że Keisuke i Arisa byli parą... byli tylko przyjaciółmi. Poza tym, wydaje mi się, że ktoś inny coś do niej czuje.
Arisa jeszcze bardziej poczerwieniała.
- Co... co ty bredzisz?
- Nieważne. - odpowiedział.
- Wielkie dzięki za wszystko. Wpadnijcie do nas kiedyś z wizytą. My będziemy się już zmywać.
- Pozdrów wszystkich i uważaj na siebie.
Cała grupka udała się z powrotem do swojego domku.

Zanim odeszli, Max strzelił Keijiego otwartą ręką w tył głowy.

Silvia lekko zdziwiła się fuzją. Myślała że Keisuke i Arisa byli parą, to też lekko zdziwiła ją taka, nie inna odpowiedź. Kiedy wszyscy odchodzili, dziewczyna pożegnała się i dostrzegła jak Max puka Keijiego w tył głowy z otwartej dłoni - prawdopodobnie dla żartów - ale domyślała się o kim mówił wojownik fuzyjny.
Uśmiechnęła się, zamknęła drzwi i wróciła do gotowania.

Yoh pojawił się w kuchni, Silvia nie zwróciła na niego nawet uwagi. Wskazała tylko stół i kanapę. Młodzieniec wzdychając, poszedł na kanapę i włączył sobie telewizję - ostatnio zbyt wiele trenował - teraz chciał mieć przynajmniej te kilka minut przerwy. No i to co gotowała Silvia wreszcie pachniało zdecydowanie ciekawiej niż zwykle - ten fakt dodatkowo sprawiał że chłopak miał ochotę tylko leżeć.

Silvia skończyła gotować - przygotowała iście królewską ucztę którą zaskoczyła samego Yoha.
- Yoh, idź proszę po Ayano i Gemmei. - młodzieniec choć niechętnie i z oporem osła wstał i wszedł na górne piętro, budząc dziewczyny na obiad.

Nie czekając na nie, zszedł i zaczął jeść niczym Saiya'jin - ostatnie treningi chyba zwiększyły jego apetyt, a geny Saiya'jin dały o sobie w końcu znać. Ayano i Gemmei zeszły na dół i również były zaskoczone ucztą przygotowaną przez Silvię.
- Starałam się. Miło mi jeżeli Wam smakuje. - powiedziała, lekko się rumieniąc i kręcąc palec wskazujący we włosach.
- To jest kurcze, pyszne! - krzyknął Yoh. Jego apetyt nie zmniejszał się nawet na chwilę. Nagle przestał jeść.
- Hm...? Jeziorka? Jebać. - wrócił do pochłaniania kilogramów jedzenia. Wyczuł Woogy'ego, ale jedzenie było dla niego teraz zdecydowanie ważniejsze.

Ayano, Gemmei i Silvia jadły spokojnie. Yoh już nie za bardzo - na szczęście dziewczyna ugotowała wyjątkowo dużo jedzenia. Będzie trzeba zrobić zakupy.

Wszyscy..... No prawie wszyscy, jedli spokojnie i oglądali telewizję. Jedna osoba wgapiona była jedynie w jedzenie będące na stole.

Yoh skończył jeść - był już pełny choć nie było tego po nim aż tak widać. Szybko wstał od stołu i przeszedł na przedpokój, robiąc kilkaset pompek - zajęło mu to około dziesięciu minut. Dziewczyny w tym czasie dalej jadły i nie przejmując się nim, nic, a nic - po prostu oglądały telewizję.
- Hm.. Ciekawe co u reszty. Właściwie, chyba nikt poza Maxem i Arisą mnie nie widział. - młodzieniec myślał nieco za głośno, ale dziewczętom nie robiły to różnicy - był kawałek od nich więc niewiele słyszały. Chłopak podszedł do swojej słynnej szafy i wyjął z dosyć dużego pudełka woreczek z fasolkami Senzu. W woreczku było ich równo pięć - tego natomiast chłopak schował do kieszeni.
- Idę trochę potrenować w jednym z zapieczętowanych wymiarów - idziecie może ze mną? - zapytał, ale nie dostał odpowiedzi. Cóż, tego mógł się spodziewać po tym jak ostatnio na takim treningu dał im w kość.

Retrospekcja:
- Czy Wy naprawdę nie potraficie więcej niż to co do tej pory pokazałyście? - Yoh się uśmiechnął. Gemmei jako jedyna stała na nogach z niezmiennym wyrazem twarzy wpatrując się w Yoha, który stał kilka metrów dalej od niej.
- Twój poziom mocy znacząco różni się od Naszego. - dziewczyna spokojnie wystawiła rękę przed siebie i wystrzeliła z niej pocisk KI. Yoh go odbił jedną ręką bez najmniejszego problemu.
- Poziom mocy nie gra w walce najmniejszego znaczenia. Wygrana zależy tylko od umiejętności i zdolności Twoich oraz przeciwnika. Jeżeli myślisz że poziom mocy wszystko przesądza, spójrz na siebie, Gemmei. - dziewczynę nagle olśniło. Na jej twarzy pojawiło się zakłopotanie - imho - czyżby się pomyliła? Yoh wykorzystał tą okazję i z otwartej dłoni, uderzył ją w brzuch na tyle mocno że odleciała kawałek dalej.
- Gdyby wojownik polegał tylko na głupich jednostkach, nigdy by nie wygrał. O wygranej nigdy nie świadczyły liczby, a determinacja.. Chęć ochrony swoich bliskich.. Umiejętności i doświadczenie.. Masz ponad 10 milionów jednostek mocy, a ja nie wykorzystuję nawet 2 milionów. - złapał oddech i pomógł wstać Silvii, Ayano, a także Gemmei. Następnie we czwórkę usiedli przy jakiejś skale.
- Nie warto polegać na tym co zaobserwowano w innych wymiarach. Freeza też miał być niepokonany w swojej zredukowanej, drugiej postaci. Tymczasem, Son Gohan okładał go równo. Jednostki mocy to tylko liczby - zapamiętajcie to. - wyjaśnił spokojnie. Kilka minut tak odpoczywali, a następnie cała czwórka się podniosła i trenowała dalej.
- Czyli że Nightmare Lord nie jest niepokonany mając te 550 milionów jednostek? - zapytała z ciekawości Ayano, rozciągając się.
- Niezupełnie. Oczywiście, jak każdego można go pokonać, ale tu jest nieco większy problem. Jest on jednym z Vida, a z tymi nie ma w ogóle żartów o czym zapewne się już przekonałyście... - odpowiedział spokojnie Yoh, robiąc to samo co dziewczyna - rozciągając się przed treningiem.
- Czyli że nieważne jakbyśmy się starali i tak nie będziemy w stanie go pokonać, tak? - Silvia złożyła ręce i westchnęła.
- Nie. Każdego można pokonać, nieważne jaką miałby on moc. Każdy ma słaby punkt, nawet ktoś taki jak Rayem, Viego czy ja... Pamiętajcie do cholery i nie zapominajcie... Ja już to zrobiłem i będę cały czas żałował - chęć posiadania i ochrony przyjaciół i ukochanych osób zawsze będzie dodawał każdemu z Nas siły do walki... - Yoh zrobił kilka pompek na jednym palcu i wstał przyjmując luźną pozycję bojową.
- Wcześniej popełniłem błąd. Wstrzymywałem każdego, wierząc w to, że będę wszystkich stanie ochronić. A przecież każdy chroni coś zupełnie innego, cennego dla siebie. I każdy potrafi ochronić się samodzielnie, mając ku temu motywację. - zwiększył nieco swój poziom mocy, zapewniając tym samym dziewczęta że będzie to cholernie trudny trening.
- Ja już znalazłem to co będę chronił za wszelką cenę. - spojrzał na nie, jakby jego wzrok miał odpowiedzieć - dziewczyny już wiedziały o czym mówił.
- Huh.. Rozumiem. - Ayano uśmiechnęła się i przeszła na formę „Molecule of Nightmare Lord”.
- To dziwne że do tej pory nie dostrzegłam czegoś tak istotnego.. - na twarzy Gemmei pojawił się niewielki uśmieszek. Przyjęła pozycję bojową i właściwą dla wybicia się w stronę chłopaka.
- A więc o to Ci chodzi... - dziewczyna przyglądała się na Yoha, będąc cały czas w pozycji bojowej. Wiedziała że traktował ją ulgowo zważywszy na dziecko - dziewczyny były bardziej poobijane od niej. Dodatkowo, chłopak nie wymierzał uderzeń które mogłyby dziewczynę skrzywdzić czy nawet sprawić by się przewróciła - cały czas ją przed upadkiem chronił. Bardziej mu zależało na tym by opanowała przynajmniej cząstkę mocy którą jej ofiarowano - a ona sama niestety jeszcze o tym nie wiedziała.
Koniec retrospekcji.

Chłopak otworzył Door of the World w ciemnym kolorze co nie sprawiało mu już takich problemów jak wcześniej. Spojrzał jeszcze raz na dziewczyny, a następnie wszedł do portalu. Kiedy ten się zamykał, chłopak usłyszał głos Silvii:
- Uważaj na siebie. - następnie się uśmiechnął i zniknął.

Wylądował przed domem Yoha.
Zapukał do drzwi i czekał aż ktoś otworzy.
Jeżeli to Sylvia lub Yoh, odrazu przechodzi do sedna sprawy, stara się dowiedzieć jak odzyskać rękę.
Jezeli natomiast otworzy ktoś inny pyta kiedy może zastać Yoha lub Sylvie.

Otworzyła Silvia. Ayano i Gemmei sobie spokojnie jadły, ona właśnie szła do kuchni natomiast pozmywać niepotrzebne naczynia. Dlatego też wyszła z talerzem, którego niemal upuściła gdy zobaczyła że nie masz ręki.
- To..Toshi? Czemu nie masz ręki?! - krzyknęła lekko przerażona. Mimo że głównie zależało jej na Yohu, nie przepadała za tym jak coś działo się jej przyjaciołom.

-Wypadek przy pracy... A tak ogólnie to razem z Rayemem próbowaliśmy pomóc pewnemu górnikowi, jednak on nas wykiwał i tylko tyle dostałem w nagrode.

Uśmiechnął się lekko nie chcąc niepokoić Sylvi.
-A może znasz jakiś dobry sposób na odrost kończyny ? Od razu mówię że fasolki Senzu nie działają.
Cierpliwie czekał na odpowiedź Sylvi.