Kogamaru chodził w kółko - Nie widzieliście gdzieś Smoka i Chisato ? Podszedł do reszty panów - Możecie powiedzieć, o co chodzi ?

Michass wziął skręta od Rayema schował go w bezpieczne miejsce do plecaka.
- Dzięki stary. Nie spróbuję tutaj bo nie wiadomo co bym odwalał - powiedział zadowolony.
Chłopak widząc następną akcje Rayema, zaczął się uśmiechać.
(Rayem lekko dostał ale widok był tego warty) - pomyślał chłopak dalej pijąc sake. Lekko zaczynało mu się kręcić w głowie, ale nadal był trzeźwy.

Chłopak spojrzał na kapsułki.
- Jak to którą? Najpierw tą, a potem tą! - powiedział i najpierw zabrał niebieską i schował do kieszeni, a potem czerwoną i schował ją do drugiej kieszeni.
Chłopak stał, głupio się uśmiechając i patrząc na Toshiego.

//Ray, nie każda. Został jeszcze twój najgorszy koszmar. I najlepiej będzie, jak już będziesz myślał, że jest po wszystkim...//

Kaylin podziękowała Theylin za pomoc i sam swój zapięła.
- Hej Viego! Mogę pożyczyć twój miecz i Light Memory?
- Skoro prosisz... WDG jest w namiocie, chyba pamiętasz obsługę.
- Tak. Dzięki.
[Hmmm... Kaylin i tak wie, że mam Zetsugan i wiem, co zrobił Ray... Ale inni niekoniecznie. To będzie tak zabawne, że nie mogłem się powstrzymać.]
Viego... Komu ty się tłumaczysz? ]]
[Nikomu. Tak tylko sobie myślę.]

Kaylin, z uśmiechem na twarzy poszła do namiotu. Po chwili wyszła z rozłożonym Mankaitō z otwartym "magazynkiem", włożyła do środkowego slotu Light Memory i zamknęła całość.
LIGHT
MAXIMUM DRIVE
Pojawiło się świetliste, rezonujące ostrze. Kaylin dalej utrzymywała uśmiech a'la Gin Ichimaru i powiedziała:
- Hej Raaaaayem! Czas się zatrzymuje. The World!
Z punktu widzenia Rayema, Kaylin nagle zniknęła i w tym samym momencie pojawiła się za nim, jakieś kilka metrów.
- I ręka leci.
Na pewno wszyscy byli na tyle skupieni na całym zajściu, że nie zauważyli, jak Viego wynurza się ze swojej kurtyny i tworzy iluzję uciętej odpadającej ręki Rayema. Gdy ten się początkowo przestraszy, ale zauważy, że dalej ma w tej ręce czucie, Kaylin wywala w niego ostrzem jak Getsugą Tenshō. Nie zrani go to, ale osmali na powierzchni.
Viego zobaczywszy całe zajście się po cichu schował z powrotem za kurtynę jakby nigdy nic. //iluzja zniknęła zaraz jak się zorientował, że to iluzja//
- Ray, powinieneś był wiedzieć, że Kaylin bywa niepoczytalna. Kontrolowany żywioł wpływa na charakter... A właśnie, zaraz skończę rzeźbę, chcecie zobaczyć?
Kaylin odrzuciła miecz do namiotu i usiadła z powrotem obok Theylin.

-Niema sprawy. Chociaż to co zrobiłaś było dość... okrutne ?
Uśmiechnęła się i dalej opalała.

Natomiast gdy Ray niby stracił rękę chłopak zaczął się śmiać.
-Ta akcja była Kaylin nie na rękę i tak oto stracił rękę.
Potym jednak uspokoił się i zdjął kurtkę.
Następnie odpiął klamrę od paska, rozwinął się jego ogon.
Toshi zaczął sobie nim machać i bawić się.
Dalej pił Sake.

//Chyba odpowiedź, Ykmo, napiszę dopiero po reakcji Rayema.

Btw, Ykmo...
YOU'RE A SICK BASTARD, GODDAMMIT!
//

Kiedy krwotok minął, Yoh wstał i podszedł do reszty zgromadzonych tu chłopaków. Podniósł Sake i krzyknął:
- Zdrowie, panowie!
Następnie szepnął do zgromadzenia:
- Rayem spieprzył mój plan. Teraz będą wiedziały że coś jest nie tak... Chyba możemy się rozejść chyba że chcemy zostać zmasakrowani.

Chłopak widząc, że nie ma ręki zaczął skakać jak głupek, z krzykiem i łzami w oczach wymachując drugą, a raczej... obiema, ale wie wiedząc o tym przez dłuższy czas. Kiedy w końcu podniósł się po męczarni psychicznej jaką zaserwowała mu Kaylin, wyglądał jakby stratowało go stado wściekłych żubrów.
Ray zrobił parę kroków do przodu i padł na twarz, podnosząc kciuk do góry na znak, że "żyje".

- Zawsze zostają jeszcze mrówki... - wymamrotał, ciągle będąc twarzą do podłoża.

Kogamaru wyją znajome pudełko dla Yoha i Viega

//don't use//
- Mam to jeszcze z oddziałów Demon Hunters, w końcu byłem zwiadowcą, więc potrzebuje takie wyposażenie jak to. wyjął 3 kapsułki aktywował wszystkie trzy(Dwie niebieskie, jedną zieloną/) i rzucił je w oddzielne miejsca. Pierwsze dwie okazały się, dwoma namiotami, zaś trzecia małą spiżarką.
- Jeżeli ktoś zgłodniał to niech się częstuję. Wystarczy dla każdego.
Międzyczasie znalazł się Smok i Chisato.
- Rozłożyłem wam już namiot.
- Dzięki Kogamaru. Smok podszedł do spiżarki i wyjął dwa piwa. - Chisato chcesz coś ?
- Nie dziękuję.

Chłopak podniósł butelkę z sake.
- Ta! Zdrowie! - krzyknął młodzieniec.
- Yoh nie przesadzaj, przetrwaliśmy tyle ataków na Terrę to przetrwamy kilka złych dziewczyn.. - szepnął do zgromadzonych chłopaków.
- Chyba... - dodał nie pewnie chłopak z uśmiechem na twarzy.

Ray wstał.
- Nie ma szans, Michass. One są gorsze od wszystkich bossów razem wziętych.
Zastanawiał się chwilę.
- Jedyne co nam zostało to mrówki.

Maximus otworzył oczy, rozciągnął się i wstał.
Dobra, ile to spać można... Czas trochę potrenować. Może zrobię sobie nocny trening.
//Czy tu wogóle jest takie coś jak noc?//
Maxi poszedł w głąb lasu ciężko potrenować.

- Okrutne? A gdzie tam. Okrutne by było, gdybym naprawdę mu ucięła rękę. Bombardowanie bodźcami psychicznymi nie jest aż takie okrutne.
- Mówiłem, bywa niepoczytalna.
- Cicho tam.
Viego wyszedł z kurtyny, znów z lancą na plecach. Wziął jakiś gazowany napój i podszedł do Rayema.
- Ray, masz popitkę. Ciesz się, że użyła Maximum Drive i zrobiła tą iluzję, paradoksalnie nie użycie pełnej mocy mogłoby sprawić, że naprawdę byś stracił rękę. Weź się tego trochę napij i poczekaj kawałek, zanim weźmiesz coś, co ci walnie do czachy. A, wiecie co? Rzeźba jest prawie gotowa.
- No nareszcie.
Viego wziął jeszcze kilka łyków.
- Hej Yoh, może zrobimy najmocniejsze piwo na tej planecie i nazwiemy je "Detonacja Hydry"?
Wrócił za kurtynę i dokańczał rzeźbę.

//Skoro u nas jest "Taktyczny Nuklearny Pingwin" (drugie najmocniejsze) czy "Zatop Bismarcka" (najmocniejsze)...

Taktyczny Nuklearny Pingwin. Super nazwa.//

Max wolał nie ryzykować, wstał i zaczął powoli iść w stronę drzewa pod którym spała Hanako z Shiranuim. Gdy był już na miejscu, usiadł i obserwował okolicę, o dziwo nadal nie zauważył dziewczyny, którą wcześniej przyprowadził Yoh.

- Viego, najmocniejsze piwom możecie zrobić ale zdajesz sobie sprawe że ono będzie ohydne ? Pfeee, aż mnie mdli jak pomyśle o piwie 15, czy 20 procentowym. Wziął łyk z butelki. - Swoją drogą, ciekawi mnie gdzie jest obecnie statek Demon Hunters, przecież zawsze można znaleźć coś pomocnego na takich statkach, nieprawdaż ?

- Piętnaście? Dwadzieścia? Sake ma tyle. Najmocniejsze, jakie widziałem do tej pory, miało 41%. Tak, w tym świecie, z którego mam tamtą monetę. W tym samym, w którym byli zdolni zrobić wódkę o zawartości 98%. Kaylin, jaki on miał w końcu numer?
- Aven-1? Chyba w mojej numeracji był #220, ale nie jestem pewna.
- Dobra, w tym wypadku złożona notacja nie zaszkodzi. Aven-1. Pamiętasz, nie Yoh? Mieli chyba tam podobną akcję, co z tym pomnikiem księżyca. Tylko tam akurat czcili narzędzie tortur. Dość dziwni ludzie. Ale to chociaż jeden z kilku światów, gdzie zrobili grę Mortal Kombat... No, prawie gotowe. Tylko jeszcze najdrobniejsze szczegóły.

- Ta pamiętam.. - powiedział i poszedł do Silvii, kładąc się obok niej w cieniu spokojnie i przysypiając.
- Nie masz już siły? - zapytała z szyderczym uśmieszkiem.
- Wolę odpocząć. - powiedział spokojnie. Dziewczyna nic mu już nie mówiła, a przyglądała się na Shizukę.

Ray wziął napój od Viega i napił się.
- Dzięki.
Chłopak się przeciągnął, a następnie wskoczył na jakąś gałąź pobliskiego drzewa. Jednak nim to zrobił, wziął jeszcze 1 butelkę sake i jakoś ją ukrył. Podpierając głowę o pień drzewa i dodatkowo podpierając ją rękami, zamknął oczy. Albo się zmęczył i przysnął, albo zwyczajnie zaczął w końcu myśleć. Tego jednak nie wiadomo.

Młodzieniec otworzył jedno oko na chwilę i popatrzył w niebo.
[Sameyaro właśnie pojawił się w tym wymiarze. Ciekawe czy znowu trenował w Dangai.. Właściwie.. Nie pamiętam kiedyśmy ostatnio się widzieli.]
Znowu zamknął oczy i przysnął jak wcześniej.

Shizuka skończyła pić sok i dopięła koszulę. Wstała i ukłoniła się jak na to przystało. Następnie znowu usiadła.
- Dzi..Dziękuję Wam.. - powiedziała, dalej będąc lekko speszoną ale już nie była w jakimś szoku.
- Ja.. Właściwie.. Sama nie wiem czym jestem.. To wszystko przez tych całych Daishi.. Ale tam dalej jest tyle dzieci.. Postanowili się mnie pozbyć ale uciekłam... - nagle i Silvię i Yoha oświeciło. Zwłaszcza Yoha. Daishi było organizacją która porwała go gdy był dzieckiem i właśnie za ich sprawą jest tym kim jest.
Kiedy Theylin się odezwała, ta lekko się uśmiechnęła.
- Nic.. Się nie stało.. - lekko się zarumieniła.
- Ja byłam.. Bliska odkrycia czegoś ważnego.. Chyba. Uciekłam ale wysłali za mną jakiegoś zmodyfikowanego genetycznie świra.. - następnie wskazała na Yoha.
- Gdyby nie on.. Nie wiem co by mi się stało.. Dziękuję Ci. - podziękowała i oparła się o drzewo.
- Jestem człowiekiem.. Ale jak inni mam pewną moc.. - dotknęła ziemi i lekko podniosła rękę trzymając zewnętrzną część dłoni cały czas w stronę ziemi.
Zauważyliście (Kaylin, Silvia, Yoh, Theylin) że wraz z podnoszeniem się ręki, z ziemi wyrastała róża.
- Dopiero.. Niedawno się o tym dowiedziałam.. - wytłumaczyła z trochę smutnym wyrazem twarzy.

Nie trzeba było czekać na reakcję Yoha na słowa "Daishi". Momentalnie otworzył oczy i wstał.
- Yoh.. Spokojnie. Usiądź, proszę.. Dzisiaj odpoczywajmy.. - wiedziała co młodzieniec planuje zrobić. Za dobrze go znała, a poza tym można było poznać po jego wyrazie twarzy że nie ma zamiaru siedzieć tu ani chwili dłużej.
- Gdzie? - zapytał z dość wściekłym wyrazem twarzy jak na niego. Widać było że do tej całej organizacji żywi większą nienawiść niż do niejednego wroga.
- Yoh.. Proszę.. - Silvia starała się go w jakiś sposób uspokoić, ale tym razem wiedziała że nie ma to sensu. On się nie napalił na walkę. On był dosłownie wściekły.
- Pytam się jeszcze raz. Gdzie..? - zapytał z nieco większą wściekłością.

- Róża... Niesamowite. Zdolność do tworzenia życia jest naprawdę niezwykle potężna, szczególnie we właściwych rękach i dobrze używana. Skoro chcieli się ciebie pozbyć, to musi oznaczać, że mogli cię uważać, jak pewnie wielu innych, za obiekt do testów... Wolę nie wiedzieć, co planują...
- Chciałaś powiedzieć "co planowali", bo pewnie jeszcze przed zachodem słońca cały ich dorobek przestanie istnieć. Wolverine, nie zatrzymamy cię, prawda?
Viego wyszedł z kurtyny.
- Dałbym ci do wypróbowania twój Linker, ale pewnie wolałbyś ich zdemolować twarzą w twarz, tym, co oni sami ci dali, więc się powstrzymam. Jednak zanim się teleportujesz...
Ognista kurtyna się rozwiała, ukazując szklaną rzeźbę - feniksa z rozpostartymi w górę skrzydłami, między którymi, na jego grzbiecie była umiejscowiona spora kula.
- Oto feniks. Nie miałem pomysłu, czy kulę ucharakteryzować jako planetę, czy słońce, więc pozostawiłem ją pustą, by oddawała ogół wszechrzeczy.
- Trochę jak kiedy wpadliśmy w tą osobliwość i wyszliśmy w Aven-1, jakieś 7 tysięcy lat przed teorią względności. Dalej nie wiem, po co do zatrzymania tego kataklizmu użyłeś akurat Kintaiyōkage. Zapamiętali cię, cholera jasna.
- Przesadzasz. Yoh, zinterpretuj sobie tą rzeźbę, jak chcesz, to tak naprawdę nie istotne. Po prostu rozwal ich szybko i wracaj. Będziemy mieli, co opić.
- A może się z nim zabie...
Zniknął z okolicy rzeźby, pojawił się obok Kaylin.
- W żadnym wypadku, Kaylin. To kwestia honoru.
Przypomniała sobie, po co Viego oryginalnie z nią wyruszył - wszakże niemal podobna historia, co z Yohem.
Viego się położył gdzieś obok Kaylin.

//Nasz świat, kula ognia nad głową, 7000 lat temu... HMMM//

Maxi z miejsca treningu wzleciał dość wysoko, po czym transformował w Demon Tytana. Zaczął zsyłać na siebie meteoryty i je rozwalał, odłamki po rozwaleniu znikały.

- Dobra, koniec zabawy, musimy go znaleźć. Chisato, Kogamaru, niech każdy z was leci w inna stronę, musimy go odnaleźć. Rozumiecie ? Kogamaru spojrzał na Smoka.
- Ta...
Chisato spojrzała na braci i zniknęła.
- Przepraszam ale my też już pójdziemy. Smoku znikł.
- Narazie ! Zaś ten odleciał.

-No naprawdę, taka moc to naprawde coś bardzo niesamowitego.
Dziewczyna z zaciekawieniem przyglądała się Shizu.

Toshi natomiast dopił Sake i wstał.
-Yoh nie krzycz. To po pierwsze, a po drugie. Oczywiście wiemy że sam ich wszystkich załatwisz ale na wszelki wypadek dobrze będzie jeśli z tobą pójde. Nie będę się wtrącał w walki, sam to załatwisz jednak naprawde mam złe przeczucia.-powiedział dziwnie się uśmiechając.